Αθήνα

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αλλάξαμε το χρόνο έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού δίπλα στους έγκλειστους συντρόφους μας.

Η διαφορά με τις άλλες χρονιές είναι ότι καταφέραμε να σταθούμε πολύ κοντά στις γυναικείες φυλακές και να πραγματοποιήσουμε μια μικρή πορεία γύρω από τις ανδρικές φυλακές φωνάζοντας συνθήματα χωρίς τους ένστολους μπάσταρδους να μας κρατάνε σε απόσταση από τα τείχη των φυλακών.

Στεκόμαστε δίπλα στους αιχμάλωτους συντρόφους μας .

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε είδους φυλακής!

Μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά!

Traces of Fire

(Πηγή : abcsolidaritycell)

(Λάβαμε 23/12/16)

Το βράδυ της Δευτέρας 19-12-2016 ομάδα συντρόφων αποφασίσαμε να ζεστάνουμε λίγο τον αστικό χειμώνα βάζοντας φωτιά στην κοινωνική ειρήνη και απάθεια.

Με μόλις 5 λίτρα εύφλεκτου υλικού και άπειρο μίσος για κάθε εξουσία βγήκαμε στην Πατησίων, σταματήσαμε διερχόμενα τρόλει και αφού κατεβάσαμε επιβάτες και οδηγούς, τα μπουρλωτιάσαμε.

Τρία τρόλει καμμένα, ένα για κάθε προφυλάκιση συλληφθέντων από τις συγκρούσεις της 6 Δεκέμβρη.

Δύναμη στον αναρχικό κρατούμενο Παναγιώτη Αργυρού (μέλος της ΣΠΦ) που πρόσφατα το κράτος τον καταδίκασε σε 7 ακόμα χρόνια αιχμαλωσίας, αυτή τη φορά για απόπειρα εμπρησμού λεοφωρείου το 2009.

Φωτιά στις μηχανές και τον πολιτισμό!

(Λάβαμε 18/12/16)

“Ενάντια σε εκείνους που θέλουν να δώσουν στο προλεταριάτο τη θρησκεία ενός ονόματος μια ψευδή συνείδηση, κουστούμι και γραβάτα, ουρά και αξιοπιστία στα μάτια όσων χαίρουν σεβασμού, είναι νόμιμο να αντιτάξουμε ένα προλεταριάτο βίαιο και άγριο, αυτόνομο με δίχως συνείδηση,καθώς και το τρίπτυχο: ΣΚΑΤΑ, ΣΑΤΑΝΑΣ,ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.” Luciano Parinetto.

Πρώτη του Δεκέμβρη ανασύρεται νεκρή απ’ τα συντρίμμια η εργαζόμενη λογίστρια μετά από έκρηξη στο υπόγειο του υποκαταστήματος της αλυσίδας ταχυφαγείων Everestστην πλατεία Βικτωρίας. Το γεγονός συγκλονίζει το πανελλήνιο στα δελτία των ειδήσεων το πρωί της έκρηξης, κάνει τον απαραίτητο βραχύβιο κύκλο του στη μιντιακή πίστα και θάβεται ξανά κάτω από τόνους ειδησεογραφικών σκουπιδιών.

Ο θάνατος όμως της εργαζομένης χαράσσεται στην επαναστατική μνήμη, η οποία έχει το χρέος της υπέρβασης των θεαματικών κύκλων επικαιροτήτων, ως μια ακόμη εργατική δολοφονία. Έτσι, Παρασκευή 16 Δεκέμβρη επιτεθήκαμε με τα σφυριά της κριτικής μας στο υποκατάστημα Everest στην οδό Σόλωνος.

Δεν είναι στις βλέψεις μας να δακρυροήσουμε γιαυτούς αβίωτους μισθούς, τις απολύσεις κατά το δοκούν, τα μαύρα μεροκάματα, τα εξαντλητικά ωράρια και τη γενικότερη εργοδοτική αυθαιρεσία. Εξάλλου είναι δουλειά των συνδικαλιστών και των εργατιστών να κλαψουρίζουν αιτηματικά.

Μόνος λόγος να δακρύζουμε είναι μόνο η συγκίνησηόταν (θα) πατάμε στις στάχτες αυτού τουκόσμου.

Δεν είμαστε προλετάριοι! Όχι γιατί δεν είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε για να ζήσουμε και να υποκύπτουμε στο δίλημμα μισθωτή σκλαβιά ή θάνατος, αλλά γιατί με την ευκτική διακήρυξή μας αυτή θέτουμε αυτούς εκτός του ετεροκαθορισμού από τη θέση μας στην καπιταλιστική παραγωγή.Πρώτα πρώτα έτσι ξεκλέβουμε την ταυτοτικοποίηση του εαυτού μας. Δεν είμαστε προλετάριοι! Είμαστε προβοτάριοι,τεμπελχανάδες, αντιπαραγωγικοί. Δεν θέλουμε ψωμάκι. Θέλουμε παντεσπάνι,γκλίτερ και βενζίνα.

Η εταιρική γενεαλογία της αλυσίδας Everestοδηγεί σε γνωστή βδελυρή – σχωρεμένη πια – φιγούρα της εγχώριας αστικής τάξης που ακούει στο όνομα Βγενόπουλος, μεταξύ άλλων ουσιαστικού υπεύθυνου για το θάνατο των τριών υπαλλήλων της Marfin.Και στις δύο περιπτώσεις οι εργατικές δολοφονίες ήταν αποτέλεσμα έλλειψης προβλεπόμενων συνθηκών ασφαλείας στους δύο χώρους εργασίας. Εξάλλου η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο μηδαμινή ώστε να υπερκεράσει την πρόσθεση μερικών ακόμη ψηφίων σε τραπεζικούς λογαριασμούς.

Η αλυσίδα καταστημάτων Everest όπως και οι συγγενικές της (π.χ. Goodys)βρίσκεται διασκορπισμένη παντού.Η εδαφικοποιημένη αυτή διάχυση στη μητρόπολη για μας μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα αν δε θέλουμε να συνηθίσουμε το θάνατο: πολλοί στόχοι.

Καλούμε συντρόφισσες και συντρόφους να επιτεθούν. Ρίξτο στο μιλητό με κανα δυο συντρόφους και χτύπα.

ΣΠΑΣΤΕ ΚΑΨΤΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ

Υπάρχει ένα Everest κοντά σου.

ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΩΡΕΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΕΣ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΜΜΕΝΕΣ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Άνομοι Κύκλοι

Την Τρίτη 6 Δεκέμβρη, με αφορμή την 8η επέτειο από την δολοφονία του αντιεξουσιαστή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από μπάτσους, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, θαμώνες και κάτοικοι των Εξαρχείων επέλεξαν να σπάσουν την κανονικότητα των μίζερων ζωών που τους επιβάλλουν τα κοινωνικά πρότυπα και να αντισταθούν στην κρατική καταστολή. Κάθε χρόνο τη μέρα αυτή η γειτονιά των Εξαρχείων περικυκλώνεται από τα κρατικά σκυλιά προκειμένου να εμποδιστεί το εκδικητικό μένος όσων κρατάνε τον δρόμο μαχόμενοι. Αυτή την φορά όμως η αντίσταση των εξεγερμένων ήταν πιο οργανωμένη και συντονισμένη από ποτέ, σε συνέχεια της δυναμικής απάντησης που δόθηκε στο κράτος με τις συγκρούσεις της 15 και 17 Νοέμβρη. Η αντικρατική επίθεση ήταν λυσσαλέα και αυτό φάνηκε από το ότι παρά τις δολοφονικές ρίψεις πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων σε ευθύα βολή, οι ένστολοι φασίστες πέρασαν τα πύρινα οδοφράγματα αργά το βράδυ όταν ο περισσότερος κόσμος και ειδικά ο οργανωμένος είχε αποχωρήσει. Η νίκη μας αυτή πλήγωσε τους κρατικούς δούλους, οι οποίοι έβγαλαν τα κόμπλεξ και τα απωθημένα τους στους συλληφθέντες εκείνης της βραδιάς. Η θρασύδειλη βία και η προσπάθεια εξευτελισμού από βαρβάτους έλληνες άντρες προς συντρόφους και συντρόφισσες αποδεικνύει την πικρή τους ήττα. Τον δικό τους σιχαμερό ρόλο στην καταστολή των εξεγερμένων έπαιξαν και τα δικαστικά σκουλήκια που για λογαριασμό όλων των κρατικών αρχών στέρησαν την ελευθερία σε τρεις συλληφθέντες, προφυλακίζοντάς τους. Η πολιορκεία των Εξαρχείων εντάθηκε ήδη πριν τις 6 Δεκέμβρη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εισβολές ομάδων ΔΙΑΣ και τον έλεγχο μεταναστών. Συνεχίστηκε και μετά, κυρίως με την παρουσία ΟΠΚΕ στην περιοχή.
Εμείς απαντήσαμε στους δολοφόνους ανηλίκων με το υλικό που έχουν μάθει να γεύονται όλα αυτά τα χρόνια: τη φωτιά. Το απόγευμα της Παρασκευής 16/12 επιλέξαμε να χτυπήσουμε τους λεβέντες της ΕΛΑΣ, που έχουν τοποθετηθεί στην Καλλιδρομίου και Οικονόμου με προσχηματικό σκοπό να προστατεύουν το εκεί υποκατάστημα σούπερ μάρκετ. Φυσικά, όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την περιοχή των Εξαρχείων κατανοεί ότι η ΟΠΚΕ που έχει τοποθετηθεί εκεί υπηρετεί άλλες βλέψεις, όντας μέρος ενός συνολικού σχεδίου για τον έλεγχο της γειτονιάς.
Η δράδη της συγκεκριμένης μονάδας τα προηγούμενα χρόνια στην ύπαιθρο και ειδικά στα Δυτικά προάστια της Αθήνας είχε μοναδικό σκοπό τους στρατιωτικούς ελέγχους σε νεολαίους, εξαθλιωμένους και μετανάστες. Οι γελοίες αφορμές που βρίσκουν για να εγκαθιδρύσουν καθεστώς τρομοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων θα απαντώνται με βενζίνη και φωτιά στα κεφάλια τους. Οι ένστολοι οπκέδες έδειξαν τις τεράστιες ικανότητές τους όταν στο θέαμα των 15 μολότωφ που έφταναν καταπάνω τους ούρλιαζαν και έτρεχαν πανικόβλητοι πίσω από ΙΧ.
Οι συγκρούσεις και η διάχυση εξεγερσιακών καταστάσεων πρέπει να γίνουν καθημερινή πρακτική. Η 6η Δεκέμβρη ας «φωτίζει» την μητρόπολη κάθε βραδυ μέχρι την ελευθερία και την αναρχία.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Αναρχικοί/ες (αυτοί που την έπεσαν ακριβώς εκεί, ακριβώς έτσι)

(Πηγή : athens.indymedia)

(Λάβαμε 12/12/16)

Ξημερώματα 3/12 νεοναζιστικά σκουπίδια κάνουν μία ακόμα τραγελαφική εμπρηστική επίθεση στην συντροφική κατάληψη Ζαΐμη 11 τοποθετόντας αποτυχημένα γκαζάκια, σε μια απελπισμένη προσπάθεια εναντίωσης στις γενικευμένες συγκρούσεις που θα ακολουθούσαν.
Απόγευμα 6/12  μετά από πολύωρες συγκρούσεις με τα ένστολα σκουπίδια του κράτους, τρείς από αυτούς καταλήγουν στο νοσοκομείο από επιτυχημένα γκαζάκια και άλλα πολλά πολεμοφόδια.
Δεν μας ενδιαφέρει τόσο ο επετειακός μανδύας της 6ης Δεκέμβρη όσο το πρόσφορο έδαφος για την γενίκευση των συγκρούσεων εκείνη την μέρα. Έτσι κι αλλιώς για μας η φλόγα της μνήμης των νεκρών μας συντρόφων αναζωπυρώνεται μέσα από κάθε συγκρουσιακή πρακτική στον δρόμο.
Στα ίδια πλαίσια επιλέξαμε να επεκτείνουμε μαζί με άλλους συντρόφους τις επιθέσεις ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους και την επόμενη μέρα. Αυτές οι επιθέσεις επίσης θεωρούμε πως είναι η ελάχιστη απάντηση απέναντι στον ξυλοδαρμό συλληφθέντων στη ΓΑΔΑ, όσο και στον τραμπουκισμό αλληλέγγυων έξω από το πλημμεληματοδικείο.
Ενάντια στην αστική ομαλότητα επιθυμούμε να παραδίδουμε καμμένη γη στο κράτος και τους υποστηρικτές του, ένστολους και μη, όποτε βρίσκουμε “εύφορο έδαφος”. Το φάντασμα της κοινωνικής ειρήνης δεν θα μας βρει ποτέ στο πλευρό του. Το εικονοκλαστικό μας μίσοςθα ξεχυθεί πάνω απ’ το κοινωνικό σύμπλεγμα μετριότητας και εθελοδουλείας.

Μέχρι κάθε άστυ να παραδοθεί στις φλόγες…
Μέχρι κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός να γίνει συντρίμμια…
Μέχρι το Χάος να εξαπλωθεί στα πέρατα της γης…
Μέχρι το έρεβος να σβήσει τα φώτα του “πολιτισμού” σας…
Οι φλόγες μας θα σας καίνε ως την Αναρχία και την Ολική Απελευθέρωση.

ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ, 9 ΧΙΛΙΟΣΤΑ ΣΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

ΥΓ: Ευχόμαστε “καλή ανάρωση” στα παιδιά της ΕΛ.ΑΣ. Με το καλό να βγούν απ’ το νοσοκομείο… για να τους ξαναστείλουμε σε χειρότερη κατάσταση.

Χαοτικός πυρήνας για την ηδονή της καταστροφής

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για συμμετοχή στις συγκρούσεις της 17ης Νοέμβρη 2016 στο Πολυτεχνείο. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για την έκτασή τους, καθώς και για τους 6 μπάτσους στο νοσοκομείο. Χαιρόμαστε που ήμασταν έμπρακτα μέρος μιας αναρχικής εξεγερσιακής πράξης που έδειξε μια ικανοποιητική δύναμη για τα μέτρα της και τις δυνατότητες που προσφέρει.

Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων με σκοπό να «γιορτάσουμε την επέτειο» της 17 Νοέμβρη. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να κάνουμε κοινωνική απεύθυνση. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να «αναβιώσουμε την αίγλη» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων με την ελπίδα να προκαλέσουμε κάποια σοβαρή υλική ζημιά. Και ούτε ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να δείξουμε πως ο λεγόμενος α/α χώρος έχει κάποια συμπαγή δυναμική και μαχητική παρουσία, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας μάζας που «τα σπάει» και που «σπέρνει το χάος», σε προκαθορισμένα ραντεβού και με υπολογίσιμη επιχειρησιακή ισχύ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να δημιουργήσουμε στιγμές επίθεσης και εξοικείωσης με την άμεση αναρχική βία, για να τεστάρουμε τα αντανακλαστικά μας, να συνυπάρξουμε με ατομικότητες που εκτιμούμε θεωρητικά και πρακτικά, και εν τέλει να ξεφύγουμε βιωματικά από την απραξία και την αδράνεια. Ήμασταν μέρος μιας εξεγερσιακής στιγμής, με κάποια στοιχειώδη (από άποψη υλικού κόστους προς τους εξουσιαστικούς φορείς) αποτελεσματικότητα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΤΗΣ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων ως μια ιερόσυλη φάρσα απέναντι στα προσκυνήματα, στους επετειακούς περιπάτους, στην καφενειακή αναβίωση των παρελθουσών «ωραίων εποχών», στο δημοκρατικό, συμφιλιωτικό πνεύμα του «αγωνιζόμενου λαού», στην ιεροποίηση και συμβολοποίηση αγώνων -με σκοπό να δικαιολογούμε την υπακοή στην τάση μας για ηρεμία και ασφάλεια- ανάγοντάς τους σε κάτι άφταστο που μόνο στο μέλλον θα μπορεί να ξανασυμβεί, και φυσικά από άλλους. Σταθήκαμε απέναντι απ’ τους μπάτσους της δημοκρατίας πολεμώντας την ίδια τη δημοκρατία, καθώς και κάθε εξουσιαστικό καθεστώς, και διαχέοντας την πρόταση της άμεσης δράσης στο παρόν.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΜΟΡΦΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων, αποστασιοποιούμενες-οι από την πλέμπα που ασπάζεται τη λογική πως «τα μπάχαλα είναι άχρηστα, καθιερωμένα, γραφικά και βλαβερά για το κίνημα».

Πρώτον, αδιάφορο μας είναι το κίνημα και η πλασματική του ενότητα, καθώς αναγνωρίζουμε τα θεωρητικά και πρακτικά χάσματα, και δεν επιδιώκουμε σύμπλευση. Καθένας τον δρόμο του.

Δεύτερον, σαφώς και οι συγκρούσεις στο Πολυτεχνείο δεν αποτελούν κάτι το πρωτότυπο. Και μόνο όμως που υπάρχει ένα πεδίο εξοικείωσης με την άμεση υλική σύγκρουση με τον στρατό της παρούσας εξουσίας, και μια κατάσταση έστω και στο ελάχιστο επιθετική, σίγουρα χαιρόμαστε, όπως θα χαιρόμασταν να βλέπαμε πανό, βαψίματα, συμβολικές δράσεις, και γενικότερα κάθε αναρχική πράξη διάχυσης των αντιλήψεών μας.

Και τρίτον, για πολλά άτομα η σύγκρουση με τους μπάτσους, έστω και με σχετικά πιο ασφαλείς όρους, αποτελεί ένα πεδίο γνωριμίας με κόσμο, επιχειρησιακής συνύπαρξης και δυνατότητας περάσματος στην άμεση δράση, κάτι που εμείς προκρίνουμε πλήρως. Σαφώς δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση συντροφικότητας και κοινής θεωρητικής βάσης με όλον τον κόσμο που συμμετέχει, καθώς είναι ετερόκλητος και η ανθρωπογεωγραφία του περιλαμβάνει σε πολλές περιπτώσεις φιγούρες που μας είναι εχθρικές, όπως π.χ. μάτσο αρσενικά που τιμάνε τα παντελόνια, αυτόκλητοι «ειδικοί» της βίας, κλπ. Γι’ αυτό και επικοινωνούμε τη δική μας οπτική, που εκφράζει τις ατομικότητές μας και μόνο.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να θυμίσουμε στους καθηγητές του ΕΜΠ Δημήτρη Μανωλάκο και Εμμανουήλ Κούκιο πως υπάρχουν άτομα που δεν ξεχνάνε τη συνεργασία που υπέγραψαν στις 24 Αυγούστου 2016 με το πολεμικό ναυτικό. Δεν ξεχνάμε την προώθηση ερευνών και ανάπτυξης πρακτικών επιτήρησης και καταστολής (θερμικές κάμερες στα σύνορα, φράχτης στον Έβρο, υποθαλάσσια συστήματα εντοπισμού μεταναστών, drones, κλπ.) από το ΕΜΠ και τους στρατόκαυλους καθηγητάδες του. Δεν ξεχνάμε τη χρήση του ΕΜΠ για τη διασφάλιση του δόγματος «τάξη και ασφάλεια» στον ελλαδικό χώρο. Να προσέχετε ρουφιάνοι.

ΝΑ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ, ΝΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΟΥΜΕ

Προκρίνουμε την άμεση δράση με σκοπό την υλική καταστροφή απέναντι σε φορείς κάθε είδους εξουσίας. Επιδιώκουμε τη διάχυση του αναρχικού πολέμου, και γι’ αυτό στοχεύουμε στην αποκέντρωσή -συγκεκριμένα στην «αποεξαρχειοποίησή»- του. Να γίνουμε απρόβλεπτες-οι, να εκμεταλλευτούμε την απουσία ή τη μειωμένη παρουσία μπάτσων σε κάθε γωνιά της πόλης για να επιτεθούμε, να προκαλέσουμε υλικό πλήγμα στον εχθρό. Καλά είναι τα στημένα ραντεβού και οι προβλέψιμες δράσεις, αλλά εμείς προτιμούμε να κινούμαστε απαρατήρητες-οι, να αναβαθμίζουμε τα μέσα μας συνεχώς, να μελετάμε το κράτος και τους μηχανισμούς του και να το πλήττουμε σε πιο ευαίσθητα σημεία, χωρίς αυτό να υποτιμά την αξία της κατά μέτωπο σύγκρουσης.

Όσον αφορά τους μπάτσους, τους «αγανακτισμένους» (πο)λίτες, τα δημοσιογραφικά σκουπίδια που παίρνανε φωτογραφίες και βίντεο για να τα πουλήσουν στα καθεστωτικά μέσα εξημέρωσης, τους γείτονες που τους ταράσσεται ο ύπνος, τους ρουφιάνους και κάθε καριόλη, που έχει απλώσει χέρι σε συντρόφισσά/ό μας και σε ατομικότητα που βρέθηκε παρούσα στο πεδίο μάχης, να είναι σίγουροι πως δεν αργεί η μέρα που θα εισπράξουν τη βία που τους αναλογεί. Αυτοί και οι περιουσίες τους, τα κωλομάγαζά τους και τα κρατικά μπουντρούμια, στα οποία ο χρόνος αιωρείται σαν αγχόνη, σίγουρα δεν είναι ασφαλή.

Με τον κόσμο της εξουσίας δεν έχουμε καμία σχέση, οι λογικές μας είναι απολύτως παράλληλες, και καμία συνδιαλλαγή δε γίνεται να υπάρξει. Να οργανώσουμε τον πόλεμό μας. Να τσακίσουμε το κρατικό «μονοπώλιο της βίας». Να γεμίσουμε τα κενά του κρατικού μηχανισμού με βενζίνη, σφαίρες και μπαρούτι.

Χαιρετίζουμε τα συντρόφια που κράτησαν κατειλημμένο το κτήριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο, χαιρετίζουμε τα αδέρφια με τα οποία μοιραστήκαμε αυτές τις στιγμές, και με τα οποία θα μοιραστούμε ακόμα πιο έντονες. Χαιρετίζουμε κάθε εξεγερμένη-ο και κάθε πράξη διάχυσης της αναρχικής μας αντίληψης.

Δύναμη στις-στους 5 συλληφθείσες-έντες της 15ης Νοέμβρη
και στις-στους 13 της 17ης Νοέμβρη στην Αθήνα,
και σε όλα τα συντρόφια που συνελήφθησαν ανά την Ελλάδα.

Φλεγόμενα σινιάλα αλληλεγγύης στα συντρόφια στην Ιταλία
που διώκονται για συμμετοχή στη Fai/Fri.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΕΔΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥΔΙΑΣΟΥΝ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
ΤΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Κάποιες εξεγερμένες μειοψηφίες

(Πηγή : contrainfo)

“Να συνωμοτείς,να οργανώνεσαι, να επιτίθεσαι.Οι συγκρούσεις στο δρόμο,οι επιθέσεις με μολώτοφ,τα φλεγόμενα οδοφράγματα, απελευθερώνουν έδαφος στην μητρόπολη.Εκεί που διακόπτεται η κανονικότητα, αρχίζει η ζωή.Εκεί συναντιούνται οι μελλοντικοί αντάρτες πόλεων στο πρώτο τους βίωμα της σύγκρουσης”

ΣΠΦ “Το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης”

Στις 17 Νοεμβρη την ίδια στιγμή που το πτώμα της εξέγερσης περιφερόταν στους δρόμους σε μια πορεία -μνημόσυνο,εμείς βρισκόμασταν στο κατειλλημένο πολυτεχνείο,ξανασυνδέοντας κομμάτια μνήμης της εξέγερσης του νοέμβρη του 73 με το σήμερα.

Τότε τους εξεγερμένους τους ονόμαζαν “προβοκάτορες” και “πράκτορες”, σήμερα μας λένε ” μπαχαλάκηδες” και ” γνωστούς -αγνώστους”.

Τότε το ΚΚΕ(πανσπουδαστική) καταδίκαζε την κατάληψη του πολυτεχνείου, τώρα οι κόκκινοι μιμητές του που παρασιτούν εντός της αναρχίας μας χρεώνουν ως ” αντικινηματικους”

Ότι δεν είναι ελέγξιμο από την ” επαναστατική γραφειοκρατία” χαρακτηρίζεται ” ύποπτο”,” ανεύθυνο”και ” αντικοινωνικο”.

Όμως η εξέγερση,πάντα ήταν και είναι μία χαοτική συνάντηση πιθανοτήτων , που ξεπερνούσε αυτούς που έκαναν σχέδια επί χαρτου στα καφενεία και στα μίζερα πολιτικά τους γραφεία και στέκια.Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη έγινε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ .Τα οδοφράγματα στα εξάρχεια και στο πολυτεχνείο , όρισαν έστω για λίγες ώρες ,στιγμές ελευθερίας και αναρχίας.

Οι ματαδες χορευαν φλεγόμμενοι και οπισθοχωρούσαν,οι ναρκέμποροι είχαν εξαφανιστεί,οι κοκκινες πολιτοφυλακές έμειναν άνεργες και φοβήθηκαν,ενω τα εναλλακτικά μαγαζιά που θέλουν να μετατρέψουν τα εξάρχεια σε μία αποστειρωμένη ζώνη κατανάλωσης και ψευτοδιασκέδασης έμειναν χωρίς πελατές.

Ξέρουμε ότι στιγμές σαν την νύχτα της 17ης Νοέμβρη δεν κάνουν το σύστημα να οπισθοχωρήσει.Άλλες φορές κάνει λίγο πίσω κι άλλες επιτίθεται με την καταστολή.Όμως οι στιγμές αυτές ξεκλειδώνουν και απελευθερώνουν την δύναμη που μπόρουν να αποκτήσουν οι καταπιεσμένοι όταν εξεγείρονται.Μία δύναμη που δεν χρειάζεται να περιμένει την επόμενη επέτειο ,διαδήλωση ή κάποιο Σάββατο στα εξάρχεια.Μία δύναμη που μας καλεί να επαναστατήσουμε στην καθημερινή μας ζωή εδώ και τώρα οργανώνοντας τους δικούς μας πυρηνες επίθεσης.Μακριά απο μαρξιστικές γελοιότητες μίας δήθεν σοβαρής αναρχίας που ιδεολογικοποιεί τον φόβο της απέναντι στο κράτος και στοχοποιεί συντρόφους.

Δεν είμαστε ούτε δούλοι ,ούτε προλετάριοι,είμαστε εμείς, οι αναρχικοί της πράξης,οι αναρχομηδενιστές,οι αισχρές μειοψηφίες που συνωμοτούν για την επανάσταση στο εδώ και τώρα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ 15 ΚΑΙ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Μαυρη Αναρχια

Μαυρη Αναρχια

(Λάβαμε : 16/11/16)

Ξημερώματα του Σαββάτου της 12ης Νοέμβρη
εκτυλίχθηκαν γενικευμένες συγκρούσεις
περιμετρικά του πολυτεχνείου.
Συγκρούσεις στις οποίες λάβαμε μέρος με
όλη μας την παρόρμηση και τον
ενθουσιασμό. Το αποτέλεσμα κρίνουμε ότι
ήταν ικανοποιητικό εφόσον δεν υπήρξαν
συλλήψεις συντρόφων και καταφέραμε να
σταθούμε εμπόδιο στο έργο των
κατασταλτικών μηχανισμών για την
επαναφορά της ομαλότητας και της τάξης
στην περιοχή. Καταλυτικό ρόλο αποτέλεσαν
αφενός η μαζικότητα και η δυναμική των
επιτιθέμενων και αφετέρου η διάχυση των
πρακτικών μας σε όλους τους γύρω δρόμους
αντί του ενός.

Δεν επιθυμούμε να δίνουμε συντρόφους
βορά στα νύχια του κράτους και
επιδιώκουμε οι οδομαχίες να έχουν τη
μέγιστη έκταση που είναι δυνατόν κάθε
φορά με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες.
Επιλέγουμε αυτές τις πρακτικές για όλους
τους λόγους του κόσμου: διότι οι
δολοφονίες ποινικών μέσα σε τμήματα και
φυλακές, η αθώωση των δολοφόνων, η
εκδικητικότητα του δικαστικού
συμπλέγματος και των εκτελεστικών
οργάνων του, δεν αποτελούν μεμονωμένα
περιστατικά. Ακόμα θεωρούμε πως η δράση
μας και ο λόγος μας δεν πρέπει να
περιορίζονται απ’τα στενά όρια του
ελλαδικού χώρου.
Αντιλαμβανόμαστε την διάχυτη εξουσία ως
ένα παγκόσμιο πρόβλημα το οποίο μαστίζει
τους πληθυσμούς από τις φυλακές της
Αμερικής, τους εξεγερμένους των ΗΠΑ και
τα έγκλειστα συντρόφια σε ιταλία και
χιλή, έως και τον τελευταίο αρνητή αυτού
του σάπιου κόσμου, πανταχού.

Τέτοιες πρακτικές θεωρούμε πως
αποτελούν ένα πολύ καλό εφαλτήριο για
την προώθηση του αναρχικού λόγου και της
εξεγερτικής βίας όχι τόσο στα γερασμένα
μυαλά των υποταγμένων αυτής της
κοινωνίας όσο στα υγιή κομμάτια που
γεννιούνται, συνεχός, μέσα σ΄αυτή. Κατά
την υλοποίηση των επιθυμιών μας, δεν θα
δεχτούμε κανένα μπάτσο ανεξαρτήτου
χρώματος.

Eίναι αλήθεια οτι έχουμε σιχαθεί τους
τσιφλικάδες του αγώνα και τους εκφραστές
της “πολιτικής σοβαρότητας” που
αναμένουν τις συνθήκες για να
εξεγερθούν. Αυτοί που καταδικάζουν τις
επιθέσεις στους μπάτσους και τις θεωρούν
άσκοπες και άγονες για το κίνημα , μόνο
ευνοικά μπορούν να λειτουργήσουν για το
κράτος. Εμείς απ’ την πλευρά μας , δεν θα
πάψουμε να συμμετέχουμε στις
συγκρούσεις και να εντείνουμε τις
εχθροπραξίες. Στόχος μας είναι να
γίνουμε επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι για
την άρχουσα τάξη.

Για εμάς η βία αποτελεί σημαντικό μέσο
για την γεφύρωση της θεωρίας μας με την
πράξη. Το κράτος προσπαθεί να διατηρήσει
το μονοπώλιο της βίας, εμείς βρισκόμαστε
εδώ για να το διαψεύσουμε. Επιλέγουμε να
επιτεθούμε στον άμεσο εχθρό που
αποτελείται απο το κράτος και τους
παρατρεχάμενους του, αλλά δεν ξεχνάμε κι
αυτούς που επιτρέπουν την εγκαθίδρυση
της εξουσίας και ουσιαστικά λειτουργούν
ως το ώριμο αυγό εκ του οποίου
εκκολάπτεται διαρκώς η νέα αρχή.

ΘΕΡΜΟΎΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΎΣ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΈΓΚΛΕΙΣΤΑ
ΑΔΈΡΦΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΜΈΡΑ
ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΟΡΜΉΣΟΥΜΕ ΞΑΝΆ ΜΑΖΊ ΣΤΟΥΣ
ΔΡΌΜΟΥΣ.

ΟΎΤΕ ΦΑΣΙΣΜΌΣ, ΟΎΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΌΣ, ΟΎΤΕ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ
ΝΑ ΣΠΕΊΡΟΥΜΕ ΤΟ ΧΆΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΊΑ.

_Συγκρουσιακός πυρήνας εξεγερτικής
αγκιτάτσιας_