Ανάληψη ευθύνης(Θεσσαλονίκη)-Μια συμβολή στον αγώνα για την διάχυση της εξέγερσης πέρα από τα σύνορα της Χιλής

Μια συμβολή στον αγώνα για την διάχυση της εξέγερσης πέρα από τα σύνορα της Χιλής

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 23/12 στείλαμε ένα εκρηκτικό σινιάλο αλληλεγγύης από το σπίτι του προξένου της Χιλής στη Θεσσαλονίκη Ρήγα Τζελέπογλου που βρίσκεται στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης στην οδό Θεσσαλονίκης 19. Επιλέξαμε να επιτεθούμε,τοποθετώντας έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, προσπερνώντας την προσωπική του ασφάλεια,την εταιρία security που επιβλέπει το σπίτι,τους μεγάλους και “απροσπέλαστους” φράχτες της έπαυλης-μονοκατοικίας του και να φτάσουμε λίγα μόνο μέτρα από το σημείο που κοιμόταν ήσυχος και ασφαλής. Λάβαμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας,ώστε να προκληθούν μόνο υλικές ζημιές, θέλοντας να στείλουμε ένα πρώτο μήνυμα στο συγκεκριμένο ρουφιάνο. Παρ’ όλα αυτά,για την επόμενη φορά επιφυλασσόμαστε για το κατά πόσο θα επιλέξουμε με μόνο στόχο το ίδιο του το σπίτι.

Μόνο τυχαία δεν βρίσκεται στην εν λόγω θέση ο πρόξενος. Μεγαλοαστός, διευθυντής και μέτοχος σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της πόλης (ICBS), έχει σχέσεις με πλήθος διπλωματών άλλων χωρών αλλά και με την εγχώρια οικονομική ελίτ και ταυτόχρονα με διάθεση να προβάλλει ένα φιλάνθρωπο προσωπείο μέσα από εμφανίσεις σε φιλανθρωπικά γκαλά κτλ. Ο ίδιος κατέχει το συγκεκριμένο “αξίωμα”-θέση από το 2000 στηρίζοντας και φυσικά στηριζόμενος από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις με αριστερό ή/και δεξιό προφίλ. Κυβερνήσεις που όλα αυτά τα χρόνια επέλεγαν να στήνουν ένα άτυπο “κυνήγι μαγισσών” εναντίον των αναρχικών, με διώξεις στο σωρό,συλλήψεις,ξυλοδαρμούς ακόμα και εξαφανίσεις ή δολοφονίες συντρόφων/ισσών. Σε μια χώρα με μακρά παράδοση σε εξεγερσιακούς αγώνες και έντονο το στοιχείο των ανατρεπτικών (για το υπάρχον) σκεπτικών αλλά και με ακόμη πιο έντονη την αναρχική αφορμαλιστική δράση, που εκφράζεται τόσο μέσα από ενέργειες άμεσης δράσης,όσο και από γενικευμένες συγκρούσεις στον δρόμο, η καταστολή και οι εκφραστές της έχουν παίξει και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια να διατηρηθεί ακέραια η κοινωνική ειρήνη.

Από τις 18/10/2019 και με έναυσμα μια διαμαρτυρία για την αύξηση του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μεγάλο μέρος της χιλιανής κοινωνίας αποφασίζει να διαταράξει την κανονικότητα,συμμετέχοντας σε καθημερινές διαδηλώσεις και πορείες,σε απεργίες διαρκείας και σε γενικευμένες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής (μπάτσους και στρατιωτικούς) και να ξεφύγει από την αποχαύνωση του καναπέ και τον ρόλο του θεατή. Όσο η τάξη,η υποτιθέμενη ασφάλεια και η νομοτυπία διαλυόταν στην πράξη ο αυθορμητισμός,οι εικόνες χάους και η διαφαινόμενη εξέγερση ξεπηδούσαν και τις αντικαθιστούσαν. Εμπρησμοί κυβερνητικών κτηρίων,επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα,λεηλασίες σούπερ μάρκετ και εμπορικών κολοσσών εδώ και 2 μήνες συνθέτουν την νόρμα της καθημερινότητας στην Χιλή. Οι εξεγερμένοι/ες επιστρέφουν ένα μικρό μόνο μέρος της βίας που δέχονται από τη στιγμή της γέννησης τους κατά των δυναστών τους, το κράτος και την κυριαρχία. Δεν επιζητούν τίποτα το συγκεκριμένο ή καλύτερα επιθυμούν τα πάντα. Την καταστροφή αυτού του εμπορευματοποιημένου κόσμου και την ανάδειξη ενός κόσμου ανεξούσιου και ελεύθερου. Οι αναρχικοί/ες συμμετέχουν από την πρώτη στιγμή σχεδόν σε κάθε εξεγερσιακή πράξη ή διαδικασία που σκοπό έχει να προωθήσει και να ενισχύσει την ίδια την εξέγερση. Από τη σύσταση οριζόντιων συνελεύσεων γειτονιάς και καταλήψεις δημόσιων κτηρίων μέχρι οργανωμένες επιθέσεις κατά μπάτσων και καπιταλιστικών στόχων και σταθμών και υποδομών του μετρό.

Η δεξιά κυβέρνηση Pinera από την άλλη,αντιλαμβάνεται σχετικά γρήγορα τις διαστάσεις του ξεσπάσματος και της συνολικής και συλλογικής ανυπακοής και προσπαθεί τόσο με την καταστολή στην πιο άγρια μορφή της να τρομοκρατήσει, όσο και με “φιλο-λαικά” μέτρα να κατευνάσει τους εξεγερμένους. Χιλιάδες συλλήψεις,εκατοντάδες τραυματίες από επιθέσεις μπάτσων και στρατού, δεκάδες με απώλεια όρασης λόγων τραυμάτων στα μάτια από πλαστικές σφαίρες και πάνω από 30 νεκροί είτε από αληθινά πυρά, είτε από βασανιστήρια μπάτσων κατά τη διάρκεια ή μετά τις συλλήψεις. Ξεχωριστό ρόλο φαίνεται να έχουν οι σεξουαλικές επιθέσεις και οι βιασμοί από τα δίποδα ένστολα καθάρματα μέσα σε αστυνομικά τμήματα ή ακόμα και στη μέση του δρόμου προσπαθώντας τις περισσότερες φορές να απομονώσουν τα θύματά τους και να αποφύγουν κάμερες, δημοσιογράφους και κόσμο που μπορεί να τους καταγράφει. Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η περίπτωση της δημοσιογράφου Albertina Martinez που βρέθηκε δολοφονημένη μέσα στο σπίτι της,ενώ έλειπαν και αρκετά ενοχοποιητικά ντοκουμέντα που κατείχε για τις βιαιότητες της κρατικής καταστολής.

Παράλληλα στην προσπάθεια της η χιλιανή κυβέρνηση να κερδίσει τις εντυπώσεις και να επιστρέψει στην κανονικότητα παίρνει πίσω τα σχέδιά της για αύξηση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ αλλά και όσο περνάνε οι εβδομάδες ανακοινώνει μέχρι και αύξηση έως και 50% των μισθών. Όλα αυτά ενώ έχει κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και επιβάλει συχνά-πυκνά καθ’όλη την διάρκεια των τελευταίων δύο μηνών απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συναθροίσεων και διαμηνύει δημοκρατικές συνταγματικές αλλαγές. Τίποτα από αυτά βέβαια δεν στάθηκε αρκετό για να σταματήσει ή έστω να ανακόψει την ισχύ της εξέγερσης που διαρκώς ανατροφοδοτείται και δυναμώνει.

Και αν ακούγονται γνωστά αυτά τα σκηνικά “πολέμου” και ελευθερίας είναι επειδή οι μνήμες του Δεκέμβρη του ’08 δεν έχουν σβήσει ακόμη. Η φλόγα τους παραμένει ζωντανή και το μόνο που κάνει είναι να τρεμοπαίζει αναμένοντας εκείνη την αφορμή που θα την μετατρέψει σε ποτάμι λάβας που στο πέρασμά του θα αφήσει τα αποκαΐδια αυτού του καπιταλιστικού κόσμου και μια ελεύθερη γη,έτοιμη να δεχτεί τους σπόρους της επανάστασης. Δεκάδες οι λόγοι και οι αφορμές που θα μπορούσαν να γεννήσουν έναν νέο Δεκέμβρη. Δεν επιθυμούμε και δεν περιμένουμε μάρτυρες και νεκρούς αλλά οργανωνόμαστε και συνθέτουμε επιθετικούς σχηματισμούς στο εδώ και στο τώρα. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ολομέτωπη επίθεση του κράτους ενάντια σε αναρχικούς/ες και επαναστάτες/ριες. Αφενός έχουμε να αντιμετωπίσουμε τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς που μέσω των ΜΑΤ,ΟΠΚΕ,Δ και ασφαλιτών αστυνομοκρατούν και χτυπούν πορείες,μέσω των δικαστών και των εισαγγελέων αθωώνουν φασίστες της χρυσής αυγής,μπάτσους δολοφόνους(Κορκονέας-Σαραλιώτης) και πρεζέμπορες εφοπλιστές(Μαρινάκης) και καταδικάζουν αγωνιστές με μόνο κριτήριο το πολιτικό τους φρόνημα για παραδειγματισμό,μέσω των ΜΜΕ και των διαφόρων Λαμπρόπουλων και Καραμήτρου διαπομπεύουν αναρχικούς και καταστρατηγούν την κοινή γνώμη. Αφετέρου οφείλουμε να προστατεύσουμε τις δομές και τους χώρους μας θέτοντας τα απαραίτητα αναχώματα για την συνέχεια και την διάχυση του αναρχικού αγώνα. Τα τελεσίγραφα και τις ημερομηνίες-ώρες “κλειδιά” τα βάζουμε εμείς για τις επιθέσεις που εξαπολύουμε. Για αυτό θα είναι φρόνιμο όταν κυκλοφορείτε στους δρόμους και μακριά από τα σπίτια και τις safe zone σας να ρίχνετε μια ματιά πίσω που και που. Ακόμα και στα ίδια σας τα σπίτια και τους χώρους που αισθάνεστε άτρωτοι, καλό θα είναι να κοιμάστε με το ένα μάτι πάντα ανοιχτό. Γιατί όσες παρακολουθήσεις και αν κάνετε,όσα GPS και ασφαλίτες να βάλετε να μας επιτηρούν, πάντα θα εφεύρουμε έναν τρόπο να βρισκόμαστε κοντά σας όταν το επιθυμούμε.

Τον τελευταίο καιρό είναι έντονο το κλίμα φόβου και τρομουστερίας που καλλιεργείται τόσο στην κοινωνία γενικά όσο και εντός του α/α χώρου. Όπου και αν στραφεί κανείς σε όλες τις πτυχές της ζωής θα παρατηρήσει μια διάχυτη ανασφάλεια ,μια αίσθηση ανικανότητας να επιβιώσει ,να πορευτεί ελεύθερος. Όλα φαντάζουν δύσκολα,επικίνδυνα και η εξουσία παροτρύνει τους ανθρώπους να μείνουν σπίτι τους,να μην μιλάνε,να κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια τους σε ό,τι φαντάζει άδικο. Μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική που τοποθετεί τα πιόνια της παρατεταγμένα όλα στη σειρά,υπάκουα και στις θέσεις που θα οριστούν για το καθένα. Αυτός ο κόσμος θέλει φερέφωνα ,καλά προγραμματισμένους καταδότες να κρυφοκοιτούν πίσω από τις κλειδαρότρυπες και τις οθόνες από τις κάμερες τους,αποχαυνωμένοι και τρομαγμένοι για το ένα ακόμη ευρώ που χάθηκε από την τσέπη τους. Να αγωνιούν και να αγχώνονται για τον μετανάστη έξω από την πόρτα τους και να ευγνωμονούν την δουλοπρεπή και απαραίτητη για την ύπαρξη της δημοκρατίας,αστυνομία με την “αναγκαία” της βία. Εγκαθιδρύει την τάξη και την ασφάλεια στις γειτονιές, άλλωστε. Ως τρομοκράτες βαφτίζονται οι ανυπάκουοι,όσοι εχθρεύονται και πολεμούν το ίδιο το κράτος και όσοι/ες αντιστέκονται και ανυπόταχτοι αγωνίζονται ενάντια σε έναν κόσμο σκλαβιάς και αδικίας. Εμείς, αναγνωρίζουμε και αναλύουμε αυτή την δυστοπία,την βιώνουμε βαθιά μέσα μας.

Από το σπίτι,στη δουλειά,στο δρόμο,στη γειτονιά μέχρι την οθόνη και την συνείδηση του καθενός: παραπληροφόρηση,σαπίλα,αηδία. Βρισκόμενοι με τους συντρόφους μας στους δρόμους,παλεύουμε συλλογικά,στεκόμαστε απέναντι σε αυτό το οικοδόμημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης και έχουμε το πείσμα και την δύναμη να το καταστρέψουμε. Από μια αφισοκόλληση και μια συλλογική κουζίνα, μέχρι μια βόμβα και μια καταδρομική επίθεση συντονίζουμε τις επιθυμίες μας. Δεν συμπάσχουμε με κανέναν μικροαστό που κοιτάει μονάχα την δουλίτσα και τον εαυτό του. Σκεφτόμαστε αλληλέγγυα, η ανάσα και η σκέψη μας ενώνεται για να δημιουργήσει έναν άλλο κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο. Έφτασε η στιγμή που αφήνουμε πίσω εσωτερικές κόντρες και διαφωνίες του παρελθόντος και οργανωνόμαστε για έναν συνολικό και καθολικό πόλεμο με το υπάρχον.

Για εκείνους/ες που τόλμησαν

Για όλους/ες τους φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες

Για τους εξεγερμένους/ες σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Δύναμη στους καταζητούμενους συντρόφους Μιχαιλίδη,Αθανασοπούλου,Χατζηβασιλειάδη.

Καλή ανάρρωση στον σύντροφο Σακκά.

Υ.Γ. Η αποσιωποίηση της επίθεσης από τα καθεστωτικά μέσα και τους μπάτσους,καταδεικνύει την προσπάθεια τους να μην χαλάσει το επίπλαστο κλίμα σιγουριάς και ασφάλειας που επικρατεί σε “αναβαθμισμένες” γειτονιές της πόλης όπως το Ωραιόκαστρο. Πίσω από τις μεγάλες περιφράξεις των μονοκατοικιών,τις κάμερες σε κάθε γωνιά και τις εταιρίες security που με δικούς τους στόλους αυτοκινήτων επιβλέπουν και “περιφρουρούν” επί 24ωρου βάσεως τις βίλες των νεόπλουτων και των μεγαλοαστών, θα υπάρχει πάντα ένα κενό ασφαλείας και κάποιοι/ες που θα το εκμεταλλευτούν. Τα χριστουγεννιάτικα δώρα φτάνουν καμιά φορά λίγο νωρίτερα.

Nuestro presente crear y combatir

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε αντιπροσωπεία της Citroen – 6 Δεκέμβρη

 

Εσείς, που μας καταληστεύσατε απ’ τα πάντα, που μας επιβάλλετε τον οδυνηρό έλεγχο της συστηματικής επιτήρησης και των ένστολων φονιάδων, εσείς, θα ήσασταν οι ίδιοι που θα επικαλούνταν ψεύδη περί συγχώρεσης. Μας αρπάζετε από ταράτσες και σπίτια, από δρόμους και πλατείες, δικάζετε, διατάζετε, φυλακίζετε. Παίζετε και κερδίζετε. Μα δε θα το δεχτούμε.

Ενόσω η πόλη φεγγοβολάει απ’ τις φλόγες που χορεύουν, κι όχι μονάχα απ’ τα αναθεματισμένα φώτα της αιχμαλωσίας, στα μάτια σας γεννιέται ο φόβος.

Σήμερα είναι οι συνεργάτες σας, οι υποδομές σας, τα καταραμένα οχήματα που θα χρησιμοποιήσετε για να μας κυνηγήσετε, όμως, ανά πάσα στιγμή ενδεχομένως να είστε εσείς.

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, εννέα εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν κάτω από ισάριθμα οχήματα σε μια αντιπροσωπεία της Citroen στην Αθήνα, καθώς αποτελεί μία απ’ τις πολλές που εξοπλίζουν υλικά το σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας ώστε να μας καταδιώκει και να μας δένει.

Το δίκτυό σας θα βρίσκεται υπό απειλή, οι σύμμαχοί σας θα πυρπολούνται, θα σιγουρέψουμε το ότι θα υποφέρετε.

Δε συγχωρούμε.

Ως την ολική συντριβή της αστυνομίας και των βρωμερών της υποστηρικτών.

(Πηγή: athens.indymedia.org)

[Αθήνα] Ανάληψη ευθύνης για συντονισμένες επιθέσεις το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2019

 

“Όταν μπορούμε να επιτεθούμε, πρέπει να δείχνουμε ανήμποροι. Όταν χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας, πρέπει να δείχνουμε αδρανείς. Όταν είμαστε κοντά, πρέπει να κάνουμε τον εχθρό να πιστεύει ότι είμαστε μακριά. Όταν είμαστε μακριά πρέπει να τον κάνουμε να πιστεύει ότι είμαστε κοντά. Ρίχνε δολώματα για να παραπλανείς τον εχθρό. Προσποιήσου αταξία και τσάκισέ τον. Αν έχει ανώτερες δυνάμει, απόφυγέ τον. Αν είναι ευερέθιστος, προσπάθησε να τον ερεθίσεις. Να υποκρίνεσαι ότι είσαι αδύναμος, ωστέ να γίνεται αλαζόνας. Αν ξεκουράζεται, μην τον αφήνεις σε ησυχία. Αν οι δυνάμεις του είναι ενωμένες, διέσπειρέ τες. Κάνε επίθεση όταν είναι απροετοίμαστος. Να εμφανίζεσαι εκεί που δεν σε περιμένει.

Σουν Τζου

11 χρόνια από το βράδυ που καθόρισε (έτσι ή αλλιώς) μια ολόκληρη γενιά, όπου ο καθένας έπρεπε να πάρει θέση σε μία πόλη που δεν κοιμόταν, 11 χρόνια από τότε που πιστέψαμε πως όλα είναι δυνατά όταν η ΛΥΣΣΑ προχωράει μαζί με την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ …

11 χρόνια μετά κρατάμε γερά το κόκκινο νήμα μιάς εξέγερσης η φλόγα της δε λέει να σβήσει. Που δε λέει να σβήσει παρά το βάρος των αντιεξεγερτικών πολιτικών, που επιβλήθηκαν με καθολική ισχύ, τα πρώτα χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Που δεν έσβησε μέσα στην εξαθλίωση και το κοινωνικό τσαλαπάτημα των χρόνων της “κρίσης”. Που δεν έσβησε ούτε στα χρόνια που το “συριζαϊκο καρότο” επιχειρούσε να ενσωματώσει και να υποτάξει αποτελεσματικότερα από το κατασταλτικό μαστίγιο.

Η φλόγα της εξέγερσης παραμένει αναμμένη μέσα στις νέες συνθήκες μάχης που έχουμε μπρος μας. Συνθήκες άμυνας των απειλούμενων δομών αγώνα. Συνθήκες αντεπίθεσης απέναντι στην καθεστωτική επίθεση που δέχεται η τάξη μας. Αντεπίθεση που πρέπει να δομείται σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.

Η “μάχη των Εξαρχείων” δεν είναι παρά ένας συμβολισμός, τόσο για την εξουσία όσο και για τον κόσμο του αγώνα. Αλλού στοχεύουν τα think tanks με την “αντι-ανομία” ρητορική τους : στο σπάσιμο των κοινωνικών αντιστάσεων, στην εξάπλωση του φόβου και την υποταγής. Και από την άλλη τα δικά μας “Εξάρχεια” είναι οι εστίες αντίστασης στο κοινωνικό πεδίο.

Αυτό μας δίδαξε ο Δεκέμβρης. Ότι η εξέγερση παίρνει οξυγόνο μέσα από τη διάχυσή της. Και ξέρουμε πως σε αυτό θα κριθούν οι μάχες που δίνονται, οι μάχες που έρχονται.

Το “μπαλάκι” θα πεταχτεί πίσω, κάνοντας “Εξάρχεια” όλη την πόλη. Διαχέοντας την αντίσταση. Χτυπώντας την “παντοδυναμία” τους εκεί (και όταν) το περιμένουν το λιγότερο. Επιστρέφοντας τον φόβο !

Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη

κι αυτή η νύχτα ήταν του Αλέξη!

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρη 2019 επιτεθηκαμε συντονισμένα σε 30 κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους σε 13 διαφορετικές γειτονιές της πόλης μας:

  • Τράπεζα Eurobank και Σκλαβενίτης, οδός Πανόρμου, Αμπελόκηποι
  • Τράπεζα Πειραιώς, οδός Κερκύρας, Κυψέλη
  • Τράπεζα Eurobank, οδός Δυρραχίου, Σεπόλια
  • ΑΤΜ Εθνική και My Market, οδός Γ.Παπανδρέου, Ζωγράφου
  • Εθνική Τράπεζα και ΑΒ Βασιλόπουλος, λεωφόρος Ειρήνης, Πεύκη
  • 2 ΑΤΜ τράπεζας Πειραιώς, λεωφόρος Πεντέλης, Βριλήσια
  • Τράπεζα Πειραιώς, Hondos Centrer, Berska, Man/Maneti και Boss, οδός Αγ.Ιωάννου, Αγία Παρασκευή
  • Λέσχη Απόστρατων Αξιωματικών, Χολαργός
  • ΕΥΔΑΠ, ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, ΟΠΑΠ και Goodys, λεωφόρος Θηβών, Ίλιον
  • Κωτσόβολος, λεωφόρος Βουλιαγμένης, Ηλιούπολη
  • Εθνική Τράπεζα, οδός Αγίου Δημητρίου, Μπραχάμι
  • LIDL και JYSK, οδός Ιασωνίδου, Ελληνικό
  • Τράπεζα Πειραιώς, Marks n’ Spencer, Σκλαβενίτης, 2 εταιρίες Security και ένα όχημα Security, λεωφόρος Βουλιαγμένης, Γλυφάδα.

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο Α.Τ Πεντέλης

Ξημερώματα της 12/10 διαταράξαμε την ασφάλεια και την τάξη σε μια φιλήσυχη γειτονιά όπως είναι τα Μελίσσια. Με μπουκάλια στα χέρια και με την ακαταμάχητη θέληση για επίθεση στο εδώ και το τώρα, επιτεθήκαμε στο ΑΤ Πεντέλης, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά, πως οι μπάτσοι είναι πιο ανήκανοι από ποτέ. Όλα όσα γράφτηκαν και διαδόθηκαν, στα ΜΜΕ, ήταν μια επίδειξη εντυπωσιασμού και αποτελεσματικότητας των κρατικών μηχανισμών καταστολής ώστε ο πολίτης να νιώθει ότι το “κακό” νικήθηκε και πλέον μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Η επίθεση αυτή δεν έγινε συμβολικά ή ως ένδειξη διαμαρτυρίας, αλλά ως μια πράξη πολέμου ενάντια στο κράτος.

Δεν επιτιθόμαστε στους μπάτσους ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην καταστολή και την “βιαιότητα” τους. Δεν ενστερνιζόμαστε αυτήν την άποψη, διότι μας φέρνει πάντα στη θέση του θύματος. Θεωρούμε τους εαυτούς μας, ξεκάθαρα, εχθρούς του κράτους και της εξουσίας του και αυτομάτως δεν περιμένουμε από αυτούς καμία δίκαιη μεταχείριση, δικαιοσύνη, ευγένεια ή ανθρωπιά. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μπάτσοι. Υπάρχουν μόνο μπάτσοι και εξουσιαστές.

Βρισκόμαστε σε συνεχή πόλεμο με το κράτος, γι’αυτό επιτιθόμαστε και θα επιτιθόμαστε με κάθε ευκαιρία. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε μέχρι να εκκενωθεί μία ακόμη κατάληψη ή να συμβεί ένας ακόμη φόνος από μπάτσους ή ένας πολιτικός κρατούμενος να ξεκινήσει μία ακόμη απεργία πείνας. Δεν περιμένουμε κανένα κάλεσμα από τον αναρχικό χώρο για να λάβουμε δράση. Το θεωρούμε αυτονόητο. Δεν πιστεύουμε – ούτε και θέλουμε – πως οι καταστροφικές μας επιθυμίες και το πάθος μας πρέπει να περιοριστούν, λόγω των συνθηκών, είτε να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούμε. Η κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούμε ήταν χθες.

Πολλοί νέοι σύντροφοι (και κάποιοι όχι τόσο νέοι που δείχνουν να ξεχνούν εύκολα) έζησαν και επαναπαύτηκαν με την κυβέρνηση του Συριζα, άφησαν τους εαυτούς τους να υποκύψουν στον φόβο από την προπαγάνδα και τον απειλητικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας. Άφησαν τους εαυτούς τους να αρρωστήσουν από τις φήμες και τον γενικευμένο πανικό. Πολλοί από εμάς ξέχασαν τα “ένδοξα” χρόνια του παρελθόντος όπου υπήρχαν συγκρούσεις, από μεριάς μας, κόσμος στους δρόμους και στα οδοφράγματα με πολύωρες συγκρούσεις με τους μπάτσους. Καταλήψεις, δυναμικά μπλοκ σε πορείες, νυχτερινές δράσεις κτλπ. Ξέχασαν ή δεν γνώριζαν πως η καταστολή δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά κάτι σύμφυτο σε κάθε κυβέρνηση, με μόνη διαφορά τον τρόπο εφαρμογής της. Ο Συριζα το εφάρμοσε διακριτικά (τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της θυτίας του), όμως κατάφερε να αποσυντονίσει μεγάλο μέρος κοινωνικής σύγκρουσης και να “πνίξει” σχεδόν τα πάντα σε μια κατάσταση ειρήνης. Για εμάς άλλαξαν μόνο οι μορφές και οι στρατηγικές. Κάθε κυβέρνηση, κάθε πολιτικό κόμμα, κάθε αντιπροσώπευση της επιβληθείσας τάξης είναι και θα είναι ο στόχος μας.

Η ΝΔ δειξήγαγε μια καμπάνια βασισμένη στην προπαγάνδα, τα fake-news και τις υπερβολές. Πιστεύουν πως στρατιωτικοποιώντας την πόλη θα πετύχουν κάτι, όμως δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις επιθέσεις κατά των ομάδων ΜΑΤ, είτε άλλες δράσεις στην περιοχή των Εξαρχείων. Δεν κατάφεραν να σταματήσουν τίποτα και ας γέμισαν την γειτονιά με ΜΑΤ 24/7, μπάτσους με πολιτικά ρούχα ακόμη και με συνεχώς υπτάμενα drones. Ταυτόχρονα, δεν κατάφεραν να σταματήσουν ούτε το ναρκεμπόριο ή οποιαδήποτε άλλα εγκλήματα που διαπράτονται καθημερινά σε αρκετές περιοχές της Αθήνας. Στην πραγματικότητα, η εγκληματικότητα αυξήθηκε. Το μόνο που κατάφεραν να κάνουν είναι να κρύψουν από την κοινή θέα πολλά από αυτά τα γεγονότα.

Η επίθεση στο ΑΤ Ζωγράφου και η δική μας ενάντια στο ΑΤ Πεντέλης κατέριψαν την προπαγάνδα της Ν.Δ, καθώς δεν είναι άξιοι να προστατέψουν ούτε τα αστυνομικά τους τμήματα.

Ένας ακόμα λόγος που επιλέξαμε σαν στοχοθεσία το ΑΤ Πεντέλης είναι γιατί πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό να εξαπλώσουμε τη σύγκρουση έξω από τα Εξάρχεια και το κέντρο της Αθήνας γενικά. Αυτή τη στιγμή, τα Εξάρχεια είναι το επίκεντρο της προσοχής και της “ασφάλειας”, και πιστεύουμε ότι συγκεντρώνοντας τις επιθέσεις και τις συγκρούσεις σε ένα μόνο μέρος της πόλης μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχει παρά θετικές. Δεν θέλουμε βέβαια σε καμία περίπτωση να μην αναγνωρίσουμε την ιστορικότητα και την πρακτική αξία των Εξαρχείων, ούτε να τα παραδώσουμε αμαχητί. Δεν μας αρκεί να περιοριστούμε στον μικρόκοσμο των Εξαρχείων. Είναι πολύ εύκολη και αποτελεσματική, η επιτήρηση για το κράτος, με το να συγκεντρώνει τα ταραχοποιά και ανεπιθύμητα στοιχεία της κοινωνίας, σε μια περιοχή της μητρόπολη.

Τα Εξάρχεια δεν είναι ένα ζωντανό μουσείο πολιτικού ακτιβισμού ή μια νησίδα εναλλακτισμού και υποτηθέμενης “ελευθερίας”, γιατί αν μιλάμε υπό αυτούς τους όρους τότε θέλουμε να τα κάψουμε συθέμελα μαζί με αυτούς που τα ρομαντικοποιούν και τα φετιχοποιούν. Στόχος μας λοιπόν είναι, να γίνουν όλες οι γειτονιές της πόλης κέντρα εξέγερσης και επίθεσης. Τα ψέματα τελείωσαν και όλοι όσοι θελουν να αποκαλούν τους εαυτούς τους εχθροί του συστήματος, ήρθε η ώρα να λερώσουν τα χέρια τους και να αφήσουν τα πάρτυ και το ρεφορμισμό στην άκρη. Γιατί στα λόγια και στα κείμενα είμαστε όλοι συγκρουσιακοί και επικίνδυνοι αλλά οι πράξεις μας καθρεφτίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε. Επιθυμία μας είναι να εξαπλώσουμε τη σύγκρουση πέρα από κάποια οικοδομικά τετράγωνα και μερικούς δρόμους. Να καταρίψουμε τα όρια που βάζουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας, χωρίς να μας κυριεύει ο τρόμος, την κρατική προπαγάνδα όπως επίσης και τις άρρωστες και υπερβολικές φήμες που κάποιοι δειλοί διαδίδουν.

ΜΕΧΡΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

ΦΛΩΡΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ – ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ – ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Μηδενιστική ταξιαρχία

PD1: Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν τα ΜΜΕ, αναφέροντας πως οι μπάτσοι καταδίωξαν και προσήγαγαν τους ανθρώπους που πραγματοποίησαν την επίθεση είναι απολύτως ψεύτικες. Φτάσαμε μέχρι την είσοδο του Α.Τ. και καθώς καίγαμε τα οχήματά τους και την είσοδο, οι μπάτσοι που είχαν βάρδια δεν έκαναν τίποτα πέρα απ’το να ουρλιάξουν και να κρυφτούν. Αφού εξαφανιστήκαμε στις σκιές, ακολουθώντας το σχέδιό μας, κάθε συμμετέχοντας της επίθεσης διέφυγε απ’την περιοχή χωρίς κανένα πρόβλημα. Για ακόμη μια φορά οι μπάτσοι, ανήκανοι και άχρηστοι ως συνήθως, προσήγαγαν όποιον τυχαίο βρήκαν στην περιοχή, όπως συνηθίζουν να κάνουν.

PD2: Αλληλεγγύη με τα εξεγερμένα αδέρφια/αδερφές της Χιλής όπου για μια ακόμα φορά μπάτσοι και στρατός προσπαθούν να καταστείλουν το πάθος για εξέγερση, σε ότι μας βυθίζει στην εξαθλίωση. Μια ζεστή αγκαλιά σε όσους, που παρά τους νεκρούς και τα πυρά, δεν το βάζουν κάτω δείχνοντας πως η θέληση για ελευθερία είναι ανίκητη.

PD3: Ας κάνουμε αυτόν τον χειμώνα πολύ ζεστό. Ούτε βήμα πίσω.

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Ενημέρωση για καταδρομικές επιθέσεις και συγκρούσεις με μπάτσους επί της Πατησιών

Εδώ και δύο περίπου εβδομάδες οι καταπιεσμένοι της Χιλής έχουν ξεχυθεί και καταλάβει τους δρόμους της χώρας, πραγματοποιώντας πολύμορφες επιθέσεις σε μονάδες καταστολής, κρατικές δομές και επιχειρήσεις. Η απάντηση του κράτους στις εξεγερτικές τους διαθέσεις αν και περιείχε δεκάδες θανάτους και βιασμούς, χιλιάδες τραυματισμένους και συλληφθέντες δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να πτοήσει το μένος των εξεγερμένων.

Σήμερα 30 Οκτωβρίου στη 13:00, στο πλαίσιο της διεθνούς εβδομάδας δράσεων αλληλεγγύης στον εξεγερμένο λαό της Χιλής, σπάσαμε τις προσόψεις ενός καταστήματος ΕΛΤΑ, μιας τράπεζας Πειραιώς και της “βιτρίνας” εξαναγκαστικής πορνείας γυναικών, “Χωριάτικο”. Κόψαμε την κυκλοφορία με αναμμένους κάδους στα δύο ρεύματα της Πατησίων -γεμίζοντας τον δρόμο με εκατοντάδες τρικάκια- επιδιώκοντας την σύγκρουση με τους μπάτσους. Η συμπλοκή με τα κρατικά σκουπίδια κράτησε για αρκετή ώρα κατά την οποία έκαναν την εμφάνιση τους ματ και κάποιοι ταχύτατοι στο τρέξιμο διάδες. Το ροζ είναι από τα αγαπημένα μας χρώματα. Ελπίζουμε να αρέσει εξίσου και στους ματατζήδες μιας που θα αναγκαστούν να γυρίσουν στη γαδά με ροζ στολή.

Χρησιμοποιήσαμε το πανεπιστημιακό ίδρυμα της ΑΣΟΕΕ σαν ορμητήριο, με τον ίδιο τρόπο που έχουν επιλέξει πολλές φορές οι Χιλιανοί σύντροφοι να ξεκινήσουν τις επιθέσεις τους προς αστυνομικές δυνάμεις. Αντιλαμβανόμαστε τα πανεπιστημιακά ιδρύματα όχι σαν ακαδημαϊκά άσυλα αλλά σαν καταφύγια κάθε λογής καταπιεσμένων, πεδίο οργάνωσης εξεγερμένων και ορμητήριο επιθετικών ενεργειών. Ο καλύτερος τρόπος για να εκφραστεί η αλληλεγγύη είναι η πραγματοποίηση επιθετικών δράσεων. Δεν θέλουμε να αναλωθούμε σε μακροσκελείς αναλύσεις επί αναλύσεων. Έτσι κι αλλιώς ακούμε τους συντρόφους μας από μακριά να οργανώνονται και να επιτίθενται. Δεν θα πούμε λέξη παραπάνω. Αφήνουμε αυτούς και τις φωτιές τους να μιλήσουν και για μας.

Για κάθε εξεγερμένη ψυχή, δεκάδες πέτρες στα κεφάλια των μπάτσων

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΧΙΛΗ ΣΤΕΙΛΤΕ ΚΑΘΕ ΜΠΑΤΣΟ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ

Αναρχικοί/ές

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Ανάληψη ευθύνης – Επίθεση στο ΑΤ Ζωγράφου

Κινούμενοι δείκτες ρολογιών διαβαίνουνε σκυφτοί τις γκρίζες μητροπόλεις. Από τάφο σε τάφο. Από κελί σε κελί. Από ιδιώτευση σε ιδιώτευση. Από πόρτα σε πόρτα. Πόρτες σκυφτές κι αυτές, χαμηλωμένες, καταδικασμένες να καταρρέουν αν στην ώρα τους δε δουν τους δείκτες να περνάνε. Κι ο χρόνος να καταπίνει τους δείκτες, σαν οι αριθμοί που δείχναν να ήταν κάτι το ασήμαντο και συμβατικό, σαν σημασία από πάντα νά ‘χε απλώς το να διαβαίνουνε σκυφτοί. Κάποιοι δείκτες σπάσανε, και γι’ αυτούς τους δείκτες κάθε ήσυχη μέρα είναι κι ένας ακόμη θάνατος μιας τους πτυχής. Γι’ αυτό και παίρνουν τα κορμιά τους παρέα και τριγυρνάνε στα στενά που τους πνίγουν από παιδιά. Ο εχθρός είναι εκεί, σε φρούρια που διασφαλίζουν την κυρίαρχη τάξη και ομαλότητα. Ένα απ’ αυτά τα φρούρια, το Α.Τ. Ζωγράφου, επιλέξαμε να στοχοποιήσουμε και να του επιτεθούμε εμπρηστικά τα ξημερώματα εκείνης της 14ης Σεπτέμβρη.

Κεφάλαιο και κράτος έχουνε συνέχεια. Στο αιώνιό τους πάνθεον: η ιδιοκτησία, το επιχειρείν, η απρόσκοπτη ροή του εμπορεύματος, το χρήμα που παράγει περισσότερο χρήμα. Μπορεί οι τακτικές για την εδραίωση των άνωθεν ν’ αλλάζουν αναλόγως της κυβερνητικής διαχείρισης, μα η στρατηγική παραμένει ίδια. Και όλα τα τσουτσέκια που φορούν τη στολή του νόμου, της τάξης και της ασφάλειας, αποτελούν την ένοπλη εμπροσθοφυλακή του συμπλέγματος αυτού. Αποτελούν μόνιμη πληγή για την αισθητική και τα συναισθήματά μας. Γι’ αυτό και πάντα υπάρχουν λόγοι να επιτιθόμαστε στις υποδομές και τα σώματά τους. Γι’ αυτό και περισσεύουν οι αιτίες για να είμαστε εκεί, για να τους θυμίζουμε πως όταν εμείς επιλέγουμε τους όρους της σύγκρουσης είναι ευάλωτοι. Και δε θα πάψουν να είναι, ακόμη και μετά τις 1500 προσλήψεις στις “μάχιμες μονάδες” τους.

Αντιλαμβανόμαστε ως ξεκάθαρα κλισέ τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Ν.Δ. για εφαρμογή του δόγματος “νόμος και τάξη”, “ασφάλεια για τους πολίτες”, “τέλος τα άβατα”, “ανάπτυξη κι ευημερία”. Μέσω της στρατηγικής της έντασης δύναται μοναχά να επιτύχει την εντονότερη ανάδειξη των εγγενών αντιφάσεων του κεφαλαίου και την όξυνση της κοινωνικής πόλωσης. Κόκκινα χαλιά για επενδύσεις και “ανάπτυξη”, μπατσοκρατία και στρατιωτικοποίηση ολόκληρων γειτονιών, αντεργατικά νομοσχέδια, ρατσιστικές πολιτικές υποτίμησης και απαξίωσης των μεταναστ(ρι)ών, εξευγενισμός και βίαιη τουριστικοποίηση περιοχών στον βωμό της αισχροκέρδειας, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, επιθέσεις στα κινήματα, εκκενώσεις καταλήψεων, συλλήψεις και διώξεις αγωνιστ(ρι)ών, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις για τον μεταναστευτικό “πλεονάζοντα” πληθυσμό: η επιθετικότητα της δεξιάς κλιμακώνεται σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού πολέμου.

Οι εχθροί μας, σαφώς, δε μας χρωστάνε τίποτα παρά μόνο πόλεμο, και η συνειδητοποίηση αυτή μας φέρνει μπροστά στην ευθύνη των ατομικών και συλλογικών μας επιλογών. Και είναι αυτή η ευθύνη κι αυτές οι επιλογές που μένουν ως μια αποτύπωση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας που ήμασταν σε θέση ν’ αγγίξουμε με τα γυμνά μας χέρια. Την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των ατόμων που πήραν στα χέρια τους το κουφάρι τους και δεν το άφησαν να λεηλατηθεί απ’ τις κυρίαρχες δυνάμεις αυτού του κόσμου. Που η θέλησή τους γι’ αυτά που επιθυμούν τα έφερε αντιμέτωπα με τα πιο αγνά και ταυτόχρονα ωμά τους συναισθήματα στα πλαίσια μιας καθημερινής ενδοσκόπησης. Είμαστε οι ειλικρινείς σχέσεις που χτίζουμε μεταξύ μας. Είμαστε οι βαθύτεροι πόθοι που γνωστοποιούμε ο ένας στην άλλη. Για όλες και όλους εμάς που είμαστε ενεργό κομμάτι των αντιστάσεων του σήμερα και του αύριο αποτελεί στοίχημα βαρύνουσας σημασίας να μην πνιγούμε στον βούρκο της μεμψιμοιρίας και να μη διστάσουμε μπρος στην τρομοϋστερία που εξαπολύει η εκάστοτε νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση.

Οφείλουμε να δώσουμε ηχηρό και αιχμηρό παρόν στις μάχες που έπονται

Μονάχα οι πράξεις μας αποδεικνύουν αυτό που θελήσαμε

ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΗΣΑΜΕ ΟΛΑ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους αιχμάλωτους συντρόφους Ντίνο Γιαγτζόγλου, Γιάννη Δημητράκη και Κώστα Σακκά, όπως επίσης και στους 3 απ’ το Παγκάκι του Πάρκου στη Γερμανία

Δεν ξεχνάμε τους πεσόντες του κοινωνικού πολέμου, δεν ξεχνάμε τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου / της Zackie Oh

υγ.: Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους “ήρωες” της ΕΛ.ΑΣ. για τον επαγγελματισμό τους. Αφενός για τη συναδελφική τους “αλληλεγγύη” όταν άφησαν μόνο του τον μπατσάκο που αυτομόλησε στο απέναντι πεζοδρόμιο, ρίχνοντας και δύο κρότου-λάμψης σχεδόν πάνω του. Και αφετέρου για την “ψυχραιμία” που διαγραφόταν στον ιδρώτα και τα τρεμάμενα χέρια του προαναφερθέντος μπατσάκου που στόχευε με το όπλο του προς το μέρος μας σε ευθεία γραμμή πυρός. Επίσης, το θερμό μας καλωσόρισμα στον νέο αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., κ. Καραμανλάκη, ο οποίος έσπευσε στο σημείο λίγο μετά την επίθεση για το απαραίτητο συναδελφικό μπέιμπι σίτινγκ.

Αναρχικές Συμμορίες Μητροπολιτικής Ταραχής

(Πηγή: athens.indymedia.org)

 

Ανάληψη ευθύνης–Θεσσαλονίκη

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η εγκαθίδρυση και η ισχυροποίηση ολοένα και περισσότερων σύγχρονων ολοκληρωτικών καθεστώτων σε διάφορες περιοχές-κράτη αυτού του εύθραυστου κόσμου. Από την Βραζιλία του Μπολσονάρο, στην Γαλλία της επερχόμενης Λεπέν και από την Ιταλία του φασίστα Σαλβίνι στην αναμενόμενη “επέλαση” του Μητσοτάκη στα εδάφη που μας περιβάλλουν. Πανοπτικός έλεγχος, διαχείριση συνειδήσεων και πληθυσμών, επίδειξη υπεροπλίας και εξάντληση της εκδικητικότητας εναντίον όσων επιλέξουν να αντισταθούν, μερικά μόνο από τα κοινά τους γνωρίσματα από άκρη σε άκρη. Η καταστολή και οι μακροχρόνιες ποινές σε όσους/ες τους αμφισβητούν, δεδομένη.

Και αν ορισμένες φορές περιμένουμε απλά την αφορμή για να επιστρέψουμε στους δρόμους της φωτιάς και της δράσης, αυτή τη φορά ήρθε με το άκουσμα της απεργίας πείνας των Ιταλών συντροφισσών Silvia και Anna που διεκδικούν να βάλλουν ένα τέλος στην απομόνωση τους στις ιταλικές φυλακές τύπoυ AS2 και να έχουν την δυνατότητα για επικοινωνία τόσο μεταξύ τους όσο και με συντρόφους τους εκτός των φυλακών. Την απεργία πείνας πλαισίωσαν και στηρίζουν επίσης και άλλοι αναρχικοί σύντροφοι όπως οι A. Cospito, Salva και Steco.Το επιχειρούμενο καθεστώς εξαίρεσης είναι άλλωστε ευρέως διαδεδομένο και εφαρμόζεται ενάντια σε αναρχικούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι και το ιταλικό κράτος δείχνει τα δόντια του απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους με μεθοδεύσεις και επίδειξη ισχύος σε όσους από παιδιά μίσησαν την εκμετάλλευση και την εξουσία, την κάθε στέρηση ελευθερίας. Για εμάς η αλληλεγγύη είναι δεδομένη με συντρόφους/σες που μάχονται με όλο τους το είναι τον κάθε λογής εξουσιαστή, φασίστα ή καταπιεστή.

Με κινητήριο δύναμη την οργή μας και μέσο την φλόγα που καίει μέσα μας προχωρήσαμε στον εμπρησμό του προσωπικού αυτοκινήτου του Ιταλού πρόξενου Χρήστου Σαραντόπουλου την Πέμπτη 20/6 στην περιοχή της Τούμπας πλησίον του ιταλικού προξενείου. Επιλέξαμε να δράσουμε μέρα-μεσημέρι σε μια περιοχή που φυλάσσεται από μόνιμες σταθερές και διερχόμενες δυνάμεις (φυλάκιο μπάτσων του προξενείου της Ρουμανίας στα 20 μέτρα, Διας έξω από το Θεαγένειο νοσοκομείο), αναδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τα “κενά ασφαλείας” αυτής της κοινωνίας ελέγχου που προσπαθούν να επιβάλλουν. Τα χαμηλής ισχύος μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν τέτοια ώστε να επέρχονταν η επιθυμούμενη ζημιά, χωρίς ωστόσο να κινδύνευε η ακεραιότητα του όποιου τυχαίου διερχόμενου περαστικού, καθώς λογικές παράπλευρων απωλειών απέχουν κατά πολύ από την νοοτροπία μας.

Σε περίπτωση που οι συντρόφισσες/οι πάθουν το οτιδήποτε μέσα σε αυτόν τον αγώνα που δίνουν με ανάχωμα τα ίδια τους τα κορμιά, θα επιστρέψουμε και αυτή τη φορά δεν θα περιοριστούμε σε υλικές ζημιές του όποιου υπεύθυνου-απεσταλμένου του ιταλικού κράτους.

Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη ό,τι μας απομονώνει και μας οδηγεί στην απραγία και να χτίσουμε γερούς, ειλικρινής δεσμούς προχωρώντας με καθημερινά μικρά βήματα σε καίρια χτυπήματα. Πέρα από σαθρές βάσεις και ευκαιριακές σχέσεις, να κυνηγήσουμε το ακατόρθωτο βαδίζοντας μεθοδικά στο μέλλον που έχει ονειρευτεί ο καθένας/μια μας ελεύθερα, συντροφικά και αυτοοργανωμένα. Γιατί μόνο όταν αντιστέκεσαι, αγωνίζεσαι, πολεμάς, μπορείς να ελπίζεις.

ΥΓ1. Τα ευχάριστα νέα της “εξαφάνισης” του Γ. Μιχαηλίδη από τις αγροτικές φυλακές όπου κρατούνταν και της αντίστοιχης “εξαφάνισης” της Αθανασοπούλου μια ημέρα πριν την ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης, έφεραν ένα μεγάλο συνωμοτικό χαμόγελο στα πρόσωπα μας. Καλή δύναμη και καλή λευτεριά σύντροφοι.

ΥΓ2. Ο σύντροφος Salvatore που κατηγορείται για την υπόθεση βόμβας σε φασιστικό βιβλιοπωλείο και τον τραυματισμό ενός μπάτσου στην Ιταλία, αποφυλακίστηκε ,αλλά παραμένει σε καθεστώς κατ’οίκον περιορισμού εδώ και λίγες μέρες. Ως την πραγματική λευτεριά σύντροφε, κράτα γερά.

ΥΓ3. Ακόμα και αν πέρασαν πάνω από 10 χρόνια, οι μνήμες του Δεκέμβρη είναι νωπές. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται η απόφαση του εφετείου της Λαμίας για τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη. Προφανώς, χωρίς καμία προσμονή από την αστική δικαιοσύνη, το μόνο για το οποίο είμαστε σε αναμονή είναι μια ακόμη αφορμή για το επόμενο χτύπημα.

ΥΓ4. 22 Μάη του 2009 πέφτει νεκρός ο σύντροφος Mauricio Morales στο Santiago της Χιλής στην προσπάθεια του να τοποθετήσει αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό σε σχολή αστυφυλάκων. Καμία απόσταση και κανένα σύνορο δεν είναι ικανό να μας χωρίζει σύντροφοι. “Οι ιδέες χωρίς πράξεις δεν αξίζουν τίποτα, για αυτό θεωρία και δράση πρέπει να είναι και είναι ένα ενιαίο πράγμα”.

ΥΓ5. Δύναμη και αλληλεγγύη σε όσους/ες επιλέγουν να εφαρμόσουν στην πράξη τα αναρχικά προτάγματα και να ζήσουν μια ζωή μακριά από τη σκλαβιά της εργασίας. Δίπλα στους 3 συντρόφους που κατηγορούνται για τη ληστεία χρηματαποστολής στο ΑΧΕΠΑ.

Ομάδα μεσημβρινών εμπρηστών Mauricio Morales

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Σαντιάγο, Χιλή: Πυρπολημένο φορτηγό για τον Μαύρο Δεκέμβρη από τους Incendiaries Complicit in Sabotage FAI-FRI

(Λάβαμε 29/12/18)

Ο Μαύρος Δεκέμβρης σημαίνει δράση και μνήμη, και όπως κάθε πρωτοβουλία για άμεση επίθεση, ζωντανεύει και συνεχίζει όταν υπάρχει θέληση να περάσουμε από τα λόγια στην πράξη – να σπάσουμε την κανονικότητα της καπιταλιστικής κοινωνικής κανονικότητας και την άνεση της αστικής ζωής.

Πάντα σε ετοιμότητα για δράση, απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τον καταναλωτικό πυρετό και τα πρότυπα συμπεριφοράς που επιβάλλονται από την κοινωνική τάξη με τις παραδόσεις του τέλους του έτους. Και έτσι, με το σχεδιασμό, την πονηριά και με ορισμένες προφυλάξεις, η αναρχική επίθεση δεν σταματά ποτέ.

Γι’ αυτό το λόγο στις 28 Δεκεμβρίου πυρπολήσαμε ένα φορτηγό στην πόλη Σαντιάγο, σε ένα προάστιο της λεγόμενης «μεσαίας τάξης». Η δράση αναφέρθηκε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τώρα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε: δεν ήταν βραχυκύκλωμα, ήταν σκόπιμη πυρκαγιά που έκαναν τα αναρχικά χέρια στη μέση της νύχτας στους δρόμους της αηδιαστικής πόλης τους.

Βάζοντας φωτιά σε ένα φορτηγό επιτίθεσαι στις μεγάλες μηχανές και δομές που συμβάλλουν στην καταστροφή της γης, βάζεις φωτιά στις ιδέες της προόδου και του πολιτισμού. Είναι η συμβολή μας στη συνεχή αναστάτωση ενάντια στο έργο IIRSA-COSIPLAN και στη κατασκευή χιλιάδων χιλιομέτρων δρόμου που καταστρέφουν τα οικοσυστήματα για να διευκολύνουν τη διέλευση φορτηγών γεμάτα εμπορεύματα και να επιταχύνουν την πρόοδο της πόλης που μολύνει τη ζωή μας.

Με το κάψιμο ενός φορτηγού, στέλνουμε επίσης σήματα καπνού σαμποτάζ σε αλληλεγγύη με την εξέγερση στο Mapuche και στον αγώνα τους για αυτονομία και έδαφος. Επειδή το αίμα του Camilo Catrillanca αναφλέγει την εξέγερση ενάντια στον κοινό μας εχθρό που είναι το κράτος και το κεφάλαιο.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη αυτής της δράσης ως μέρος της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, εργαλείο για μια διεθνή επικοινωνία μεταξύ των αντιεξουσιαστών μέσω της άμεσης επίθεσης, στέλνοντας χαιρετισμούς με τη φωτιά σε κάθε πυρήνα και κάθε ατομικότητα που επιδιώκει την καταστροφική δράση ενάντια στον πολιτισμό και την τεχνολογία, τις δομές του και τους ανθρώπους που ευθύνονται άμεσα για την καταπίεση.

Με τη δράση μας αγκαλιάζουμε τους συντρόφους Juan Aliste, Marcelo Villaroel, Joaquin García και Sol Vergara. Facundo Jones Huala, τον μαχητικό Celestino Cordova και όλους τους αδερφούς και αδερφές που αντιστέκονται στις φυλακές και τις κοινότητες, στους συντρόφους της Αργεντινής που παραμένουν αξιοπρεπείς εντός και εκτός της φυλακής μετά την πρόσφατη κατασταλτική επιχείρηση του Νοεμβρίου· τον Alfredo Cospito, τον Nicola Gai και όλους τους συντρόφους που βρίσκονται στη φυλακή και αντιμετωπίζουν δίκες στην Ιταλία, την συντρόφισσα Lisa στην Ισπανία. Τον Ντίνο Γιαγτζόγλου, τους συντρόφους της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, την Άγγελικη Σπυροπούλου, και όλους τους φυλακισμένους συντρόφους στην Ελλάδα και σε όλους όσους βρίσκονται στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Βραζιλία, την Ινδονησία, τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Ρωσία και ολόκληρο τον κόσμο που συνεχίζουν να παλεύουν εναντίον όλων των μορφών κυριαρχίας.

ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΤΟΝ SEBASTIÁN OVERSLUIJ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ  ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Incendiaries Complicit in Sabotage – Informal Anarchist Federation / International Revolutionary Front (FAI-FRI)

Μετάφραση Traces of Fire

 

 

Ανάληψη ευθύνης για καταδρομικές επιθέσεις στα Ιλίσια και το Κολωνάκι

Στο σημείο όπου κατανοείς πως τα “απόβλητα”, οι αυτόχειρες και οι εκτελεσθείσες αυτού του κόσμου αποτελούν τις πλέον ζωντανές και ζωηρά παλλόμενες μορφές του, στο σημείο αυτό κατανοείς και την αξιακή του συγκρότηση και τη δομική του βία. Μας συνέθλιψε πολλάκις το ψύχος στα μάτια των διπλανών, καταστραφήκαμε αργά και βασανιστικά βιώνοντας τον καθημερινό θάνατο. Απ’ το νεκρό χρόνο της μισθωτής σκλαβιάς, την απορρόφηση κάθε ζωτικότητας απ’ τον αυτοματισμό της παραγωγής, τα ανατριχιαστικά απαθή βλέμματα μπρος στον πόνο, απ’ τη μίζερη επιβίωση, το σπαραχτικό αντίκρισμα του αγνώστου στον καθρέπτη, ως τη μετατροπή μας σε κβάντα πληροφοριών για τη σύγχρονη βιοτεχνολογία, ως τον ψυχολογικό μαρασμό και τη θλίψη που κλειδαμπαρώνει τα παράθυρα της ηδονής, του παιχνιδιού, της ποιοτικής κοινωνικής συσχέτισης. Ένα ολάκερο εξουσιαστικό σύμπλεγμα διαρθρώνεται, αναπαράγοντας τον θάνατο, αναπαράγοντας την εξουσία της οικονομίας, του κρατισμού, της πατριαρχίας, του έθνους, αναπαράγοντας τις αξίες της υποταγής, της ιδιώτευσης, της κοινωνικής ανέλιξης, της παραγωγής κανονικοτήτων και στιγματισμών.

Ξημερώματα Τρίτης 6 Νοέμβρη, επιτεθήκαμε καταδρομικά στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο της Eurobank, στην οδό Αυξεντίου στα Ιλίσια, αχρηστεύοντας τις κάμερες, σπάζοντας όλες τις τζαμαρίες και το ΑΤΜ.

Επίσης, ξημερώματα Κυριακής 11 Νοέμβρη, κάναμε καταδρομική επίθεση σε κοσμηματοπωλείο στο Κολωνάκι, στη γωνία Σκουφά και Μασσαλίας, σπάζοντας τις βιτρίνες και την είσοδο του καταστήματος.

Όλα εκείνα τα ρουμπίνια και τα χρυσαφικά που κανένα από εμάς δεν άρμοζε να φορά, βρέθηκαν εκτεθειμένα στη νύχτα του μητροπολιτικού κέντρου. Μας θύμισαν την έκθεση που νιώθουμε όταν περπατάμε μοναχές στον δρόμο, μας θύμισαν την έκθεση που καθένα από εμάς νιώθει απέναντι στα κοινωνικά πρέποντα και μη. Αυτό είναι για όλους εσάς – πατεράδες, αφεντικά, νταβατζήδες, ελληναράδες, και αυτούς του συναφιού σας. Συλλέξαμε τους πόνους, τις καταπιέσεις, τους θυμούς μας, τις γκρίνιες μας, τις καύλες μας, και να που ξεσπάσαμε. Και να που μέρα με τη μέρα ανακαλύπτουμε νέους τρόπους να δρούμε – προέκυψε ως αναγκαιότητα. Μακάρι ο χρόνος να ήταν πάντα τόσο ασήμαντος και συνάμα απίστευτα σημαντικός όσο ήταν τη στιγμή που αρμονικά και χαοτικά σπάγανε οι τζαμαρίες της τράπεζας. Συγχρονιστήκαμε όλα μαζί, το ένα για το άλλο, για να ξεκλέψουμε δευτερόλεπτα ζωής. Να πάρουμε πίσω το κέφι μας, έστω και για λίγο, για εκείνα τα χέρια που απλώθηκαν αβυσσαλέα πάνω μας, για εκείνα τα βλέμματα που μας στοιχειώνουν ακόμα, για τα πανεπιστημιακά έδρανα και τις εργατοώρες που μας ξεζουμίζουν, για τις φούστες που θέλαμε να φορέσουμε αλλά δεν τολμήσαμε, για τις σκέψεις μας τις ανώμαλες, για τα θέλω μας τα ανεκπλήρωτα, για τα αξιακά μας τα ανεκδήλωτα.

Ζούμε κατ’ επανάληψη τη μέρα της μαρμότας μες στη δυσώδη αποφορά του μητροπολιτικού έλους που μας καταβροχθίζει και μας ξερνά ως μηχανές, ως απρόσωπους ρόλους, ως επιτελέσεις των όσων εκ γεννησιμιού μας ανατέθηκαν. Και, κατά το έθος, επιλέξαμε τη σύνολη υποταγή στους υλακτισμούς των κυρίαρχων του κόσμου. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι επιλογές των οποίων αντιμετωπίστηκαν με φίμωση, βία και θάνατο. Ως σημείο αναζωπύρωσης της επαναστατικής φλόγας, ως συνέχιση του αντιεξουσιαστικού αγώνα, θα θέλαμε να αναφερθούμε σε περιπτώσεις πεσόντων του κοινωνικού πολέμου, αφιερώνοντάς τους τις παραπάνω γραμμές και την παρούσα δράση. Όχι τιμώντας τους ως ιερά τοτέμ, ως απρόσιτη μνήμη, ως απλή ιστορική σημειολογία, αλλά ως ζωντανά πολεμικά αλυχτίσματα, ως πυροκροτητές κοινωνικής και προσωπικής αμφισβήτησης, ως σημεία ανάδυσης και επέκτασης των εξεγερτικών συνειδήσεων, ως αφετηρία συγκρότησης και σύσφιξης σχέσεων, αλλά και παραγωγής ριζοσπαστικών μορφών και περιεχομένων.

– Αλέξης Γρηγορόπουλος, νεκρός από σφαίρα μπάτσου στα Εξάρχεια, στις 6 Δεκέμβρη του 2008.

– Sebastian Oversluij, νεκρός από σφαίρες σεκιουριτά σε απαλλοτρίωση τράπεζας στη Χιλή, στις 11 Δεκέμβρη 2013.

– Ζακ Κωστόπουλος / Zackie Oh, που λιντσαρίστηκε μέχρι θανάτου από πλήθος αφεντικών, ελληναράδων νοικοκυραίων και μπάτσων, στις 21 Σεπτέμβρη 2018.

– Mikhail Zhlobitskiy, που έδωσε τέλος στη ζωή του σε βομβιστική επίθεση στις Μυστικές Υπηρεσίες της Ρωσίας (FSB), στις 31 Οκτώβρη 2018.

Υγ: Σύντροφε Δημήτρη, καλό ταξίδι. Θα ζεις πάντα στους αγώνες μας.

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Απελευθέρωση ζώων στη Σουηδία

ανώνυμη σημείωση

“Στις 28 Οκτώβρη το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων στη Σουηδία απελευθέρωσε 5 κότες και 2 κουνέλια από ένα μέρος στο οποίο θα σκοτώνονταν για το κρέας τους. Κατέληξαν σε ένα ασφαλές σπίτι.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα ζώα, και να τα απελευθερώνουμε από τα κλουβιά τους.  Και δεν θα σταματήσουμε ποτέ μέχρι τα κλουβιά να είναι άδεια. Βασανιστές ζώων πρέπει να γνωρίζετε, ότι ερχόμαστε για εσάς!

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΖΩΑ”

(Πηγή: directaction.info)

Μετάφραση Traces of Fire