Chilean Prisons: Words in solidarity with Tamara Sol, Tato and Claudia

Note from Insurrection News: The following text by imprisoned compañeros Fabián Durán, Enrique Guzmán,  Nicolás Rojas and Joaquín García was written in response to the cowardly attacks by prison guards against the imprisoned compañeras Tamara Sol, Tato and Claudia that took place at the San Joaquin women’s prison on January 11th and 12th. In response to these brutal and cowardly attacks friends and relatives of the compañeras quickly mobilized and held a demonstration outside the prison on January 13th. Banners were displayed outside the prison, slogans were shouted and also painted on the prison walls. Riot police eventually attacked the demonstration with water cannons and arrested 5 compas. Although the demonstration was suppressed it sent a clear message to the prison authorities that attacks against imprisoned revolutionary compas will be immediately responded to. You can see some photos from the demonstration here.

Chilean Prisons: Words in solidarity with Tamara Sol, Tato and Claudia

From the modules of the maximum security section we salute each of the compas kidnapped by the state, who day by day, with dignity and pride, face the prison reality in each of its expressions and forms.

A few days ago we learned in a more or less partial form of the cowardly attack by the prison guards against the compañeras Tamara Sol, Tato and Claudia. We are fully aware of how repetitive these actions have become, whether as punishment, isolation or an eternal package but the recurrence prevents normalization, this gives us more strength, to ourselves and to our convictions. Each day we become more acutely eager for revenge against the prison society and those who defend it.

We know the personal motivations of many prison guards and the truth is they do not worry us, because we know how they feel about subversive prisoners and we know that each cowardly attack is due to their frustrated attempts at defeating us, therefore they are nothing but reasons for us to feel proud.

We greet each of the compañerxs and relatives who with their solidarity and unyielding attitudes held a rally outside the prison in support of the compas.

We end these words sending much love and strength to the compañeras.

We are attentive to their decisions and we will not hesitate to join them in whatever actions they deem necessary.

Fabián Durán
Enrique Guzmán
Nicolás Rojas
Joaquín García

(via Contra Info, translated by Insurrection News)

Χιλή: Λίγα λόγια αλληλεγγύης στην Ταμάρα Σολ, Τάτο και Κλαούντια

Σημείωση από το μπλογκ Ιnsurrection Νews: Το παρακάτω κείμενο είναι των φυλακισμένων συντρόφων Fabián Durán, Enrique Guzmán,  Nicolás Rojas και Joaquín García το οποίο γράφτηκε ως απάντηση στις άνανδρες επιθέσεις από τους δεσμοφύλακες ενάντια στις αναρχικές κρατούμενες Tamara Sol, Tato και Claudia που πραγματοποιήθηκαν στις γυναικείες φυλακές του San Joaquin στις 11 και 12 Ιανουαρίου. Ως απάντηση σε αυτές τις βίαιες και άνανδρες επιθέσεις φίλοι και συγγενείς πραγματοποίησαν μια γρήγορη κινητοποίηση έξω από τις φυλακές στις 13 Ιανουαρίου. Τοποθετήσανε πανό έξω από τη φυλακή, φωνάξανε συνθήματα και βάψανε τους τοίχους της φυλακής. Τα **αντίστοιχα για αυτούς** ΜΑΤ επιτέθηκαν στο κόσμο της κινητοποίησης με κανόνια νερού και συλλάβανε 5 συντρόφους. Παρά το γεγονός ότι κατέστειλαν την κινητοποίηση στάλθηκε ένα σαφές μήνυμα στις αρχές ότι, η επίθεση εναντίων φυλακισμένων επαναστατικών συντρόφων, θα υπάρχει άμεση απάντηση. Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες της κινητοποίησης ΕΔΩ

Χιλή: Λίγα λόγια αλληλεγγύης στην Ταμάρα Σολ, Τάτο και Κλαούντια

 

 Από την μονάδα των φυλακών υψίστης ασφαλείας  χαιρετίζουμε κάθε ένα από τα συντρόφια που απήχθησαν από το κράτος, όπου μέρα με τη μέρα, με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της φυλακής σε όλες τις εκφάνσεις και μορφές της.

Πριν από λίγες μέρες μάθαμε, πάνω κάτω, για την άνανδρη επίθεση από τους δεσμοφύλακες ενάντια στις συντρόφισσες Tamara Sol, Tato και Claudia. Έχουμε πλήρη επίγνωση για τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις που γίνονται όλο και πιο συχνές, είτε για τιμωρία, απομόνωση είτε αιώνιο εγκλεισμό, αλλά η επανεμφάνιση τους αποτρέπει την ομαλότητα, δίνει περισσότερη δύναμη σε εμάς και τα πιστεύω μας. Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε όλο και περισσότερο πρόθυμοι για εκδίκηση ενάντια στην κοινωνία της φυλακής και σε όσους την υπερασπίζονται.

Γνωρίζουμε τα προσωπικά κίνητρα πολλών δεσμοφυλάκων και η αλήθεια είναι ότι δεν μας ανησυχούν, γιατί ξέρουμε πως νιώθουν για τους ανατρεπτικούς φυλακισμένους και ξέρουμε πως κάθε άνανδρη επίθεση οφείλεται στις απογοητευτικές προσπάθειες τους στο να μας κερδίσουν, ως εκ τούτου δεν είναι τίποτα παρά λόγοι για να μας κάνουν να αισθανόμαστε περήφανοι.

Χαιρετίζουμε κάθε έναν σύντροφο/συντρόφισσα και του συγγενείς όπου με την αλληλεγγύη τους και την ακλόνητη στάση τους που πραγματοποίησαν κινητοποίηση έξω από τη φυλακή για να στηρίξουν τα συντρόφια.

Τέλος στέλνουμε πολύ αγάπη και δύναμη στους συντρόφους.

Παρακολουθούμε τις αποφάσεις τους και δεν θα διστάσουμε να συνδράμουμε σε οποιαδήποτε δράση χρειαστεί.

Fabián Durán
Enrique Guzmán
Nicolás Rojas
Joaquín García

(Μετάφραση Traces of Fire)

(Via insurrectionnewsworldwide)

(Chile) Palabras de la compañera Tato en memoria de Sebastián “Angry” Oversluij.

(Recibido 28/12/16)

Por mi parte no conocí al Angry, pero su muerte (que no me fue indiferente) lo trajo a mi lado a través de sus escritos, dibujos, canciones, o recuerdos de otras personas que lo hacían revivir con gran cariño, y que me permitía y permite ir más lejos de ese día 11 de diciembre para tomar un sentido más profundo a la memoria de un compañero y también de otrxs. Un sentido de reconocimiento de la persona misma, de un ser que dio el paso de desafiarse a sí mismo, y a esta sociedad y civilización de dominación a través de impulsarse a vivir otra vida que no fuera la establecida y pre-fabricada. Con los altos y bajos, contradicciones y aciertos que conllevan las decisiones y voluntades refractarias.

La memoria de la que yo hablo parte de un sentimiento de afinidad con el compañero y ciertas experiencias, prácticas, deseos, sentires e ideas que llenan nuestra vida de un sentido propio, orgullo e impulso para andar por un camino similar de lucha y confrontación, de deseos y creación.

Es así que los elementos políticos y personales (aunque de esto último no puedo explayarme muy bien) de su cotidianidad y persona toman importancia. Como su forma de alimentarse, su negación al consumo de ciertos productos y sustancias, su amor por la tierra, el tener en cuenta otras vidas que no fueran la humana, su desprecio al trabajo asalariado, su ilegalismo, y esa energía y chispa radiante que tenía, también cobran fuerza y hacen que su acción de expropiación y su actitud sea valorable. Por eso lamento sentir que alguien así ya no está entre nosotrxs. Porque además de impulsarse por acciones directas, expropiaciones e ilegalismo, era alguien que intentaba tomar y hacer su propia vida en rebeldía.

Por eso también nunca olvidaré quién fue y qué tipo de ciudadano (un guardia) es el maldito que mató al Angry.

¡Compañero Sebastián OIversluij presente!

Libertad a la compañera Tamara Sol que dio un paso en la venganza.

Un abrazo desde estas jaulas para cada afín.

Tato.

(Χιλή) Λίγα λόγια της συντρόφισσας Τάτο στη μνήμη του Σεμπαστιάν “Angry” Οβερσλουίχ

(Λάβαμε 28/12/16)

Από τη μεριά μου δεν γνώρισα τον Angry, αλλά ο θάνατος του (ο οποίος δεν μου ήταν αδιάφορος) τον φέρνουν κοντά μου μέσα από τα κείμενα του, σκίτσα, τραγούδια ή αναμνήσεις από άλλους ανθρώπους οι οποίοι τον φέρνουν στη ζωή με μεγάλη στοργή, και μου επέτρεψαν και μου επιτρέπουν να πάω λίγο πιο πέρα αυτή τη μέρα στις 11 του Δεκέμβρη ώστε να μπορέσω να έχω χώρο να φέρω στη μνήμη μου κάποιο σύντροφο ή άλλους. Μια αίσθηση της αναγνώρισης του ίδιου του ατόμου, ως ένα ον που έκανε το βήμα για να αμφισβητήσει τον εαυτό του, αυτή την κοινωνία και αυτόν τον πολιτισμό της κυριαρχίας μέσω της προσπάθειας να ζήσει μια διαφορετική ζωή η οποία δεν είναι καθιερωμένη και προ-κατασκευασμένη. Με καλές και κακές στιγμές, αντιφάσεις και χτυπήματα που έχουν ως συνέπεια οι συγκεκριμένες επιλογές και η ανυπακοή.

Η μνήμη για την οποία μιλάω αρχίζει από το συναίσθημα συγγένειας με τον σύντροφο και από ορισμένες εμπειρίες, πρακτικές, επιθυμίες, συναισθήματα και ιδέες που γεμίζουν τις ζωές μας με μια κοινή αίσθηση, περηφάνια και με ώθηση για να περπατήσουμε σε ένα παρόμοιο μονοπάτι του αγώνα και της σύγκρουσης, των επιθυμιών και της δημιουργίας.

Είναι τόσο τα πολιτικά και προσωπικά στοιχεία ( ακόμα και τα τελευταία δεν μπορώ να τα εξηγήσω πολύ καλά) της καθημερινής του ζωής και της προσωπικότητας του που έχουν την σημασία τους. Όπως τον τρόπο με τον οποίο τρεφόταν, την άρνηση να καταναλώνει ορισμένα προϊόντα και ουσίες, την αγάπη του για τη γη, έχοντας υπόψιν του και άλλες ζωές που δεν είναι ανθρώπινες, την περιφρόνηση του για την μισθωτή εργασία, τον ιλεγκαλισμό, αυτή την ενέργεια και αυτή τη σπίθα που είχε, που παίρνει δύναμη επίσης και κάνει τις δράσεις απαλλοτρίωσης και την πολύτιμη στάση του. Για αυτούς τους λόγους, λυπάμαι που κάποιος σαν αυτόν δεν βρίσκεται πλέον εδώ ανάμεσα μας. Γιατί εκτός από την προώθηση για άμεσες δράσεις, απαλλοτριώσεις και ιλεγκαλισμό, ήταν αυτός που προσπάθησε να ζήσει μια εξεγερτική ζωή. Για όλα αυτά δεν θα ξεχάσω ποτέ ποιος  και τι είδος πολίτη ( ένας φρουρός ασφάλειας) ήταν αυτός ο καταραμένος που σκότωσε τον Angry.

Ο σύντροφος Σεμπαστιάν Οβερσλουίχ είναι παρών!

Λευτεριά στην συντρόφισσα Ταμάρα Σολ που έκανε το βήμα της εκδίκησης.

Μια αγκαλιά από αυτή τη φυλακή σε κάθε συνένοχο.

Τάτο.

(Μετάφραση Traces of Fire)

(Chile)Words of the comrade Tato in memory of Sebastian “Angry” Oversluij.

(Reveived 28/12/16)

For my part i did not meet Angry, but his death ( that was not indifferent for me) bring him next to me through his texts , drawings , songs or memories of other people who make him alive with great affection, and allowed me and allows me go farther that day December 11 for taking a more deep sense of memory of a comrade and also of others. A sense of recognition of the person itself, of a being who did the step to challenge himself, and this society and civilization of domination through the attempt of living another life that was not the established and pre-fabricated one. With the good and bad moments, contradictions and hits that entail the choices and refractory wills.
The memory i am talking about begin from a feeling of affinity with the comrade and certain experiences, practices , desires , feelings and ideas that fill our lives of a own sense , pride and the impulse to walk by a similar path of struggle and confrontation, of wishes and creation.
It is so the political and personal elements ( even from the last ones i cant explain myself very well) of his daily life and personality take importance. As his way of feed himself, his negation to consume certain products and substances, his love for the earth, having in consideration other lives that are not the human, his contempt for the wage labor, his ilegalism , and that energy and that spark that he had , also takes on strength and makes his action of expropiation and his attitude valuable. For this reasons , i regret that someone like this is no longer between us. Because besides of being propelled by direct actions, expropiations and ilegalism , he was someone who try to take and make his own life in rebellion.
For all this i will never forget who was and what kind of citizen ( a security guard) is the damned one who kill Angry

¡Compañero Sebastián OIversluij presente!

Freedom to the comrade Tamara Sol who did a step in the revenge.

A hug from this jails to each affine.

Tato.

(Translated by Traces of Fire)

Chile: New text from anarchist prisoners Tamara Sol Farías and Natalia Tato Collado

Comrades Tamara Sol and Natalia Collado have sent this statement on the occasion of the following initiatives: Anti-authoritarian Day for Comrades Tamara Sol, Natalia and Nataly at the Libertarian Library Manuel Rojas, Sunday, July 17 and the 1st Anti-authoritarian Café Literario at the Kanno Suga and Denjiro Kotoku library, Saturday, July 30.

To the comrades, those in affinity, to those present. We were surprised to learn of this initiative, and we consider it very highly knowing that it is an initiative that comes from people whom we do not know or with whom we have no ties, who as individuals and as a group feel the desire to come together in an act of solidarity and affinities, which we greet with the affection and strength that we receive and which gives us the energy to face the prison context as we would like to.

Three weeks have passed since we found ourselves in the maximum-security section of the prison where, unlike the rest of the prison population (the other pavilions), we cannot get out of the section unless handcuffed and with a guard at our side to control us. Likewise we are prevented from participating in learning or recreational activities apart from going out a couple of days to play women’s football at the field.

This highlights the fear that institutions have for libertarians, anarchists and people who collide with the system and civilization. This in the women’s prison at least.

But in this context we are trying to break the isolation and control also of our ideas through learning spaces such as a kitchen garden that we have built from recycled materials, and at the moment we are waiting for the tailoring and screen printing project here in the section, in addition to other things that we have in mind.

We want you to know that we are happy to be together and to be working to nourish our ideas and also strengthen more bonds and practices such as forms of confrontation with the established order. And on this point we are preoccupied about the arrests of comrades that have increased following the new law on weapons and explosives control involving prohibitive convictions and no benefits from 3 to 5 years for those with a weapon or a Molotov, as well as for those who activate incendiary devices or explosives.

Faced with this new panorama, and weighing up the costs in terms of a greater number of arrested comrades, we think that at the time of passing to the attack through an action, it is important to consider the aim, the potency and effectiveness thereof and at the same time broaden the objectives and see the weak points of the patriarchal, techno-industrial capitalist machine, physically as well as morally and in ideas.

We recall as points of reference actions such as attacks, expropriations for which now sees a comrade in captivity in Spain; the wave of churches burned in the South; the technological and scientific centers destroyed; the car bomb at Microsoft; Rote Zora’s actions against patriarchy; the CCF, the Mapuche and the affinity groups that organize and conspire in anonymity…

From these cells, we send you our love, receiving the strength and solidarity that you have generated.

Tamara Sol Farías and Tato (Natalia Collado).

S.E.A.S. (Maximum security section of San Joaquín prison).

(via Act For Freedom Now!)Tamara Sol FaríasTamara Sol Farías