Σκύλος απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία του στην Ιταλία

Οι Απελευθερωτές έσπασαν την σχεδόν εγκαταλελειμμένη αποθήκη στο Βένετο, όπου για κάποιο χρονικό διάστημα ένας γέρος είχε ένα σκυλί σε άθλιες συνθήκες. Απελευθερώθηκε, έλαβε την απαραίτητη φροντίδα και δόθηκε σε μια οικογένεια που τον αγαπάει σαν παιδί. Επειδή δεν ήταν αρκετά ικανοποιημένος που βασάνιζε και κακοποιούσε αυτόν τον σκύλο, αυτός ο γέρος, μετά από κάποιους μήνες, έπιασε ένα ακόμα πλάσμα για να το αφήσει στη μοίρα του στην υπαίθρια χωματερή όπου μια στο τόσο γίνονται εμπορικές δραστηριότητες. Όλο αυτό το καιρό μόνος του, περιτριγυρισμένος από σάπιο νερό, σκουριασμένα μπολ, με μοναδικό του καταφύγιο ένα σάπιο ξύλινο σπίτι, η μόνη παρηγοριά του ήταν τα λίγα χάδια των λίγων ανθρώπων που περνούσαν από εκεί και παρακαλούσε με τα θλιμμένα μάτια του για τρυφερότητα.

Αυτό το μικρό πλάσμα απελευθερώθηκε, τώρα είναι ασφαλές, μακριά από τον πόνο και τη δυστυχία. Με τις πρώτες θεραπείες των κτηνιάτρων βρέθηκαν σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας της απόλυτης εγκατάλειψης στην οποία ήταν, και αμείλικτα θα πέθαινε σε λίγες εβδομάδες. Τώρα ξέρουμε που μένεις, για την επόμενη φορά. Έβαλες σε κίνδυνο τη ζωή ενός ζώου, αν δεν σου είναι πλέον ξεκάθαρο, δεν αξίζεις δίπλα σου ούτε ένα μυρμήγκι. Κανένα άλλο ζώο δεν θα πρέπει να περάσει τις πόρτες της περιουσίας σου, μην σπαταλάς ενέργεια στα τελευταία χρόνια ζωής σου, οι απελευθερωτές θα είναι πάντα έτοιμοι να αναλάβουν δράση, τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα, θεώρησε πως σε έχουμε προειδοποιήσει.

Αγόρασε ένα λούτρινο!

Perro liberado de su cautiverio en Italia.

Μετάφραση Traces of Fire

Haut-Valromey (Ain), Γαλλία – Εμπρηστική επίθεση σε σφαγείο (Ανάληψη ευθύνης)

Λάβαμε 12/10/18

Εκείνη τη νύχτα το φεγγάρι έφθινε και ήταν στο τρίτο του τέταρτο.
Μια ομάδα ατόμων, επιτίθεται σε ένα σφαγείο προκαλώντας του οκτώ εμπρησμούς, όπως επίσης και κάτω από οχήματα-και στο ίδιο το κτίριο -έχοντας  το προηγουμένως λεηλατήσει . Οι ηλεκτρικοί του μηχανισμοί κάηκαν από τη φωτιά και με αυτόν τον τρόπο καταστράφηκαν οι μηχανισμοί ψύξης και οι κάμερες ασφαλείας. Ένας μαύρος καπνός με έντονη οσμή εισβάλλει στον έναστρο ουρανό και ορμάει πάνω από το χωριό Hottones και πέριξ.

Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε χαιρετίζοντας τις όλο και πιο πολυάριθμες επιθέσεις σε κρεοπωλεία που έχουν συμβεί από την αρχή της  χρονιάς. Αυτές οι δράσεις, μας αγγίζουν γιατί δεν μας έχουν βάλει σε ρόλο θεατριών-τών αλλά μας ώθησαν να δράσουμε . Θεωρούμε σημαντικό να μην αφήσουμε την καταστολή να μας σταματήσει και διαχέουμε την αδιαμεσολάβητη δράση.

Η αντισπισιστική δράση βιώνεται σε καθημερινό επίπεδο, σε σχέση με τα έμβια όντα που μας περιβάλλουν. Επίσης δεν μας ενδιαφέρει να ασκήσουμε κριτική πάνω στη δολοφονία τους ως μια αξία εξορισμού κακή, καθώς η ηθική καταδίκη μας φαίνεται αποκομμένη από την πραγματικότητα που βιώνεται. Μας ενδιέφερε πιο πολύ να επεκτείνουμε τον αντισπισισμό σε όλα τα έμβια όντα και να αρνηθούμε την διάκριση σε ευάλωτα όντα και τα υπόλοιπα. Η μαζική δενδροφύτευση ελάτων για την σανιδοποίηση, η εντατική κτηνοτροφία πουλερικών για την παραγωγή αυγών μας φαίνονται ισάξιες.

Δεν θέλουμε έναν βίγκαν καπιταλισμό ή ένα καπιταλισμό που σέβεται ζώα αλλά συνεχίζει να εκμεταλλεύεται άλλα είδη.

Θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν αποδεχόμαστε καμία κτηνοτροφία όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι.

Αυτό μας υπενθυμίζει η εξημέρωση και το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε τη φύση γύρω μας σαν κάτι προς εκμετάλλευση, ακόμη κι αν είμαστε κομμάτι της και είναι κι αυτή κομμάτι δικό μας. Αποδεχόμενοι ότι είμαστε μέρος της φύσης ,έτσι αποδεχόμαστε την πολυπλοκότητα των σχέσεων αυτών ακόμα κι αν πρόκειται για ένα διασταυρούμενο βλέμμα αλεπούς, ο ήχος του τσεκουριού που βουλιάζει στο ξύλο, το ξερίζωμα άγριων καρπών κατά το ξημέρωμα , το σκαρφάλωμα σε ένα δέντρο, το κυνήγι εντόμων που πηγαίνουν στην τροφή μας ή που εισβάλλουν στα σπίτια, η σωματική ή λεκτική σύγκρουση με άλλους ανθρώπους.

Σφαγεία , κτηνοτροφία, φυλακές είναι εξίσου μέσα εγκλεισμού και υποταγής . Διεξάγοντας αυτή τη δράση μας συντρόφευσαν ανθρώπινα όντα και μη ανθρώπινα ,που δεν ήταν παρόντα είτε γιατί είναι έγκλειστα είτε απειλούνται με εγκλεισμό. Εκφράζοντας  την οργή μας σας έχουμε στην καρδιά μας .

Και μισούμε αυτόν τον κόσμο που μας αναγκάζει να επιλέξουμε ανάμεσα στο να σκοτώνουμε αγελάδες με την παθητικότητά μας  ή να ρισκάρουμε να τις σκοτώσουμε σε δράσεις σαμποτάζ . Στην πραγματικότητα ,από την στιγμή της επίθεσης στο σφαγείο που συνειδητοποιήσαμε τις έγκλειστες αγελάδες -ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να ελαττώσουμε τους κινδύνους για εκείνες -οι πράξεις μας τις στρεσσαραν ή τις έκαναν να υποφέρουν. Όμως δεν θέλουμε να ξεχνάμε ότι οι πράξεις μας υπάρχει πιθανότητα να βλάψουν, αλλά η αδιαφορία σκοτώνει με κάθε βεβαιότητα .

Αυτή η δράση εγγράφεται σε μια σειρά επιθέσεων ονόματι “Στοπ στον Σπισισμό “. Όμως θεωρούμε σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι ο στόχος μας είναι να επανατοποθετήσουμε τον αντισπισισμό μέσα σε μια σταθερή σύγκρουση με την εξουσία .

Αυτός ο κόσμος σκοτώνει τις κακές αγελάδες.

Για την προπαγάνδιση του χάους που αρνείται να επιλέξει ανάμεσα στην αγάπη και τη βία.

Λευκή Σελήνη,
Μαύρη αγέλη.

 

Αθήνα: Ανάληψη ευθύνης για σπασιματική σε γουναράδικο

Ξημερώματα Κυριακής 8ης Απριλίου, την ώρα της «ανάστασης του θεανθρώπου», επισκεφθήκαμε κατάστημα με γούνες και δέρμα στην οδό Ζωοδόχου Πηγής στη Νεάπολη. Πάνω στις τζαμαρίες του εκφράσαμε την άκρατη συμπάθεια που μας διακατέχει για το πρόσωπο και το επάγγελμα των ιδιοκτητών του.

Καθημερινά, χιλιάδες μη ανθρώπινα ζώα γεννιούνται και μεγαλώνουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, με μονο «προορισμό» την αξιοποίησή τους ως εμπόρευμα από την ανθρωπότητα. Χιλιάδες μη ανθρώπινα άτομα ζουν την κόλαση της απομύζησης των σωμάτων τους. Τροφή. Γούνες. Πειράματα. Βιασμοί. Όλα τα παραπάνω δε μας σοκάρουν. Αντιθέτως, μας θυμίζουν πως κάθε στιγμή που περνά είναι εμποτισμένη με πόνο, θάνατο και εγκλεισμό. Μας θυμίζουν πως κάθε στιγμή που περνά οφείλει να είναι και μια στιγμή πολεμου εναντια σ’ αυτόν τον εξουσιαστικό κόσμο του εμπορεύματος, του θεάματος, του κεφαλαίου και της επιβολής.

Η δράση μας αποτελεί μια μικρή συμβολή στον πόλεμο αυτό. Κάθε θρυμματισμένο τζαμι του γουναράδικου ας χαρίσει στους ιδιοκτήτες του ένα ελαφρύτερο πορτοφόλι και μια αφορμή αναστοχασμού πάνω στη μίζερη καθημερινότητά τους και την εκμετάλλευση που εμπορεύονται.

Μέχρι το άδειασμα και το γκρέμισμα
και του τελευταίου κελιού & κλουβιού

Πυρήνας Bill Rodgers
A.L.F.

(Πηγή: mpalothia.net)

[Ηνωμένο Βασίλειο]: Απελευθέρωση αρνιού στη μνήμη του Tom Worby

Ανώνυμο σημείωμα

3 Απρίλη, Ηνωμένο Βασίλειο

Απελευθέρωση αρνιού.

“Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για δράση που δημοσιεύτηκε δυο μέρες πριν απελευθερώσαμε ένα αρνί.

Στη μνήμη του Tom Worby (που σκοτώθηκε από τους κυνηγούς το 1993) και για να δείξουμε στους ανθρώπους ότι η απελευθέρωση των ζώων δεν θα έρθει από μόνη της εκτός αν εμείς δεν λάβουμε δράση.

Πρέπει να λάβουμε δράση από κάπου, πρέπει να λάβουμε δράση με κάποιο τρόπο. Τι καλύτερο μέρος από το εδώ; Τι καλύτερη στιγμή από το τώρα;

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων.”

(Πηγή : frentedeliberacionanimal.net)

Μετάφραση Traces of Fire

Ανάληψη ευθύνης για ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στην πίσω πλευρά της Ευελπίδων

Πόσες και πόσες φορές διακηρύξαμε περίτρανα πως ”φτάνει”, πως ”δεν πάει άλλο”. Πόσες και πόσες φορές σιχτιρίσαμε για τον ρημαγμένο χρόνο, τα κατακερματισμένα πρωινά, τα καταρρακωμένα βράδια, το υπαρξιακό κενό του 24ώρου, και τον παγετό που αυτό κληροδοτούσε στα μάτια και τη συνείδηση. Πόσες και πόσες φορές ματώσανε τα σώματά μας και κυρίως τα μυαλά μας από την, κατ’ ουσίαν, άνευ όρων παράδοσή μας στον αυτοματισμό της παραγωγής. Απ’ τα σχολικά κάτεργα, τις πανεπιστημιακές νησίδες, τους χώρους εργασίας, ως τα γκρίζα ιδιωτικά κλουβιά που βαφτίσαμε σπίτια, και στα οποία στεγάσαμε κάθε φορά τις γοερές κραυγές μας για το μάταιο της ύπαρξής μας.

Κάθε μέρα και μια παραίτηση, κάθε μέρα κι ένας θάνατος, κάθε ύπνος και βάλσαμο για να συνεχίσουμε ν’ αναπνέουμε, κάθε αϋπνία και υπενθύμιση ότι το μάταιο είναι εκεί, κι εμείς, απογυμνωμένες και αδύναμοι, να δαγκώνουμε τα χείλη μας στη σκέψη των υφαρπαγμένων μας στιγμών.

Πόσες και πόσες φορές τελικά βγάλαμε την οργή και την απελπισία στους δρόμους. Δώσαμε ονόματα στους εχθρούς μας, ντύσαμε με βαρύγδουπα λόγια τις -ιστορικά σημαντικές ίσως- πράξεις μας, και πιστέψαμε στο συλλογικό μας φαντασιακό. Κατακτούσαμε έστω και στιγμιαία τον κλεμμένο χρόνο, χλευάζαμε το εμπόρευμα, φτύναμε την αξία.

Κάθε μας λεπτό και ζωή, κάθε μας ανταρσία και επανασύνδεση με την απολεσθείσα σωματικότητά μας, κάθε μικρή ή μεγάλη μας νίκη και βάλσαμο για να συνεχίσουμε ν’ αναπνέουμε, μα τελικά, τα χέρια που κινούν τα νήματα των σωμάτων μας έστεκαν ακόμα εκεί, αγέρωχα, με διαφορετικά ονόματα ανά ιστορική συγκυρία, μα πάντα ίδια επί της ουσίας. Παραχωρούσαν ένα για να κατακτήσουν δέκα.

Και κάπου εκεί, το μάταιο ξαναχτύπησε την πόρτα, κι εσύ, με πανίσχυρα πλέον αντισώματα, και με την απάθεια να σε κυριεύει, είπες να πεθάνεις. Τιθάσευσες κάθε πάθος, κάθε αξιοπρέπεια, αγόρασες ελπίδα απ’ τα ίδια χέρια που σου έσφιγγαν τον λαιμό, και όταν είδες ότι παρέμεινες ένας άχρηστος κρίκος στην αλυσίδα της παραγωγής, κάπου εκεί τα παράτησες όλα. Κούρνιασες στον μικρό οικιακό σου τάφο. ”Πάνε οι καλές οι μέρες”, είπες. Μα τέτοιες για εμάς δεν υπήρξαν ποτέ. Να τι παρέλειψες: σχεδόν τρεις αιώνες κυριαρχίας του κεφαλαίου, της αστικής δημοκρατίας και της τεχνοβιομηχανικής επέλασης, αλλά και αρκετές χιλιετίες εκμεταλλευτικών και ιεραρχικών οικονομικο-πολιτικών καθεστώτων, πατριαρχίας, και κυνηγιού για την ανάδειξη προνομίων, με ποικίλους ιστορικά τίτλους.

Κάπου εκεί είναι όπου δε βγήκε η εξίσωση, κάπου εκεί χαώθηκε το βάθος της ψυχοσύνθεσής σου. Ήθελες να είσαι με τους προνομιούχους των εξουσιών ή τους μη προνομιούχους αυτού του κόσμου; Μήπως ήθελες απλώς να αυξήσεις ή να διατηρήσεις τα ήδη υπάρχοντα προνόμιά σου; Ή μήπως ήθελες να σπάσουν τα δίπολα προνομιούχων και μη, να καούν στη φωτιά τα κριτήρια των διαχωρισμών αυτών;

Εμείς κάναμε τις επιλογές μας.

Ο κόσμος κινείται αλλεπάλληλα. Κάθε άτομο, κάθε μόριο, κάθε μορφή ζωής. Έτσι κινούμαστε κι εμείς. Εκεί που όλα ρέουν ομαλά, μέσα στο σκοτάδι, παίρνουμε τις αιρετικές και καταραμένες ψυχές μας, και κινούμαστε ανάστροφα στη ροή του χρόνου. Χαλάμε την ησυχία της νύχτας, γεμίζουμε ρωγμές τα τσιμεντένια καταγώγια της επιτήρησης, της τάξης και της ασφάλειας, για μια στιγμή ηδονής, για μια στιγμή ξέφρενης ανάσας στην καθημερινή σήψη. Κάνουμε ό,τι είχαν απαγορεύσει οι γονείς αυτού του κόσμου. Είμαστε τα ”άρρωστα” παιδιά του, που χαίρονται να παίζουν στα σκοτεινά στενά της μητρόπολης και να οργιάζουν με ό,τι έχει απαγορευτεί από τους άρχοντες της ηθικής και του ”σωστού”. Είμαστε ο σπόρος που θα ξεβράσει την άνομη, χωρίς κανόνες και όρια, ζωή, γιατί αυτό θέλουμε, γιατί μπορούμε, και απλά το κάνουμε.

Αβέβαιο το πώς θα κυλήσει η ύπαρξή μας. Χαμένες οντότητες, να πλανόμαστε στην ένταση της στιγμής, καθώς έχουμε κηρύξει τον ασύμμετρό μας πόλεμο στο σήμερα. Aυτό το σήμερα με τους μεγάλους άρχοντες, τους γεμάτους μιζέρια αναρριχώμενους δουλευταράδες, που απλά συντηρούνται και συντηρούν τον χλωμό και ουδέτερο κόσμο που οι πρόγονοί τους επιμελώς ετοίμασαν γι’ αυτούς. Έναν κόσμο εθνών, περηφάνιας και πίστης, έναν κόσμο αντιδιαμετρικό σε κάθε δική μας επιθυμία και διεκδίκηση ζωτικού χώρου. Φώτισαν καλά την εύθραυστη βιτρίνα του, για να θρέψουν στους πάντες προσδοκίες και ελπίδες κάποια στιγμή ν’ αγγίξουν το επίπλαστο μεγαλείο του, την ετερόφωτη λάμψη του. Τον οχύρωσαν με νόμους και κανόνες, φυλακές και δικαστήρια, επιτήρηση και παρακολούθηση, και τσουτσέκια με στολές πού ‘χουν χαραγμένα όλα τα παραπάνω, και παρέχουν την ασφάλεια.

Μα όσο αναπνέουμε εμείς, θα προσπαθούμε κάθε μέρα αυτή η ασφάλεια να βάλλεται. Είμαστε οι σκιές αυτών που υποφέρουν, μα έχουν την ”τρέλα” να ριχτούν αντιμέτωποι σε κάθε εξουσιαστική δομή. Ακόμα κι αν η υλική ήττα μας -ο θάνατος ή η φυλάκισή μας- είναι ένα σενάριο τόσο ρεαλιστικό και πιθανό, δε θέλουμε να δώσουμε κανένα κομμάτι των αγνών και τρυφερών μας συναισθημάτων στον κόσμο της επιβολής και της καταπίεσης. Γι’ αυτό ετοιμάζουμε το ψυχρό μας μίσος και την περίτρανή μας απέχθεια σε δοχεία με μπαρούτι, κι ένα ρολόι που μετράει ανάποδα απ’ ότι ο χρόνος σας.

Ξημερώματα Σαββάτου 24 Μαρτίου 2018.

Τοποθετήσαμε σε φυλάκιο στην πίσω πλευρά των δικαστηρίων της Ευελπίδων, ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό χαμηλής έντασης, με σχεδόν μισό κιλό μαύρο μπαρούτι. 

Γνωρίζουμε πως ο μηχανισμός μας λειτούργησε επιτυχώς, καθώς, ενώ ήδη είχαμε απομακρυνθεί αρκετά απ’ το σημείο, ακούσαμε τον ήχο της έκρηξης, ακριβώς στον χρόνο όπου είχαμε ρυθμίσει το ρολόι και την είχαμε υπολογίσει να πραγματοποιηθεί. Δε γνωρίζουμε όμως τα υλικά της αποτελέσματα, καθώς η ενέργειά μας αποσιωπήθηκε από τα καθεστωτικά.

Στέλνουμε σινιάλα δύναμης και αλληλεγγύης στον αιχμάλωτο πολέμου Ντίνο Γιαγτζόγλου, ο οποίος πραγματοποίησε πολύ πρόσφατα απεργία πείνας και δίψας, με αίτημα τη μεταγωγή του απ’ τις φυλακές Λάρισας στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να έχει άμεση επαφή με τα συντρόφια, την οικογένεια και τους φίλους του, και να έχει ευκολότερη πρόσβαση στη δικηγορική του υπεράσπιση.

Την έμπρακτη αλληλεγγύη και τη δύναμη μας στέλνουμε επίσης στα έγκλειστα συντρόφια Ντάλιο, Ρωμανό, Πολίτη, Χαρίση, Γ. Τσάκαλο, στο εφετείο των οποίων παρουσιάστηκε μια δικαστική πρωτοτυπία, εισάγοντας στον τρομονόμο την κατηγορία της ”ατομικής τρομοκρατίας”. Ένα νομικό παραθυράκι, που ουσιαστικά εγκαθιδρύει την προοπτική να κατηγορούνται με τον 187A και όσα συντρόφια δεν εντάσσονται σε οργανώσεις αντάρτικου πόλης, στρώνοντας έτσι με ροδοπέταλα τον δρόμο για μεγαλύτερες ποινές, οικονομική εξόντωση, και πιο σκληρό καθεστώς αιχμαλωσίας.

Η παρούσα ενέργεια αποτελεί και μια υλική απάντηση απέναντι στο κατασταλτικό καθεστώς του ελληνικού κράτους, το οποίο, εν έτει 2018, αρχικά προχώρησε στην εκκένωση και την κατεδάφιση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, έπειτα, σε αρμονικότατη συνύπαρξη -όπως μας έχει συνηθίσει- με φασιστικά μορφώματα, και τη συνέργεια του πατριωτικού βόθρου, πυρπόλησε ολοσχερώς την κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη, και τέλος, πιο πρόσφατα, εκκένωσε 3 καταλήψεις στην Αθήνα, τη Ματρόζου 45, την Gare και τη Ζαΐμη 11, εκ των οποίων οι δύο τελευταίες επανακατελήφθησαν άμεσα.

Τέλος, και επειδή η εξεγερτική μνήμη αποτελεί ακόμη ένα όπλο στη φαρέτρα μας, δεν ξεχνάμε τον αντάρτη πόλης και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρο Φούντα, ο οποίος, στις 10 Μαρτίου του 2010, έπεσε μαχόμενος ενάντια στα κατασταλτικά σκουπίδια, στη διάρκεια προπαρασκευαστικής δράσης για ενέργεια του E.A. Στις 10 του Μάρτη κανένας δεν πεθαίνει. Η 10 του Μάρτη αντάρτες γεννά.

Για εμάς, οι βεβαιότητες υπάρχουν για να κλονίζονται.

Άλλη μια βεβαιότητα επιλέξαμε να διαρρήξουμε το βραδυ εκείνο. Τη βεβαιότητα άλλης μιας ήσυχης νύχτας, τη βεβαιότητα άλλης μιας σιωπής, ακόμα ενός αδιατάραχτου ύπνου. Κι αν αναρωτήθηκε κανείς τι ήταν ο θόρυβος αυτός, ήταν το ξέσπασμα των ανθρώπων που βάδισαν στους διαδρόμους και τις αίθουσες των δικαστηρίων της Ευελπίδων, περιμένοντας να δεχτούν το τσεκούρι του νόμου. Ήταν ο ιδρώτας, τη στιγμή όπου χάνεις τις αισθήσεις σου, έχοντας δεθεί πισθάγκωνα για ώρες απ’ τους ρουφιάνους του κράτους. Ήταν οι λιποθυμίες από το άγχος για την εισαγγελική απόφαση. Ήταν οι κραυγές φίλων, συντρόφων/ισσών και συγγενών, όταν άκουγαν την καταδίκη. Ήταν όλες αυτές οι ενοχές νεαρών ατόμων που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον νόμο, και δέχθηκαν τα επικριτικά βλέμματα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ήταν τα ματωμένα βλέμματα γυναικών, στην προσμονή της καταδίκης τους για την έμπρακτη αυτοάμυνά τους απέναντι σε βιαστές. Ήταν οι μώλωπες και οι μόνιμες βλάβες σε σώματα μεταναστών/ριών μέσα στις κλούβες που τους/τις μετέφεραν στα εδώλια, μπροστά στους λευκούς, ευυπόληπτους εισαγγελείς και ανακριτές. Ήταν όλα αυτά τα φαντάσματα που στοίχειωσαν και θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν τους μητροπολιτικούς τάφους.

Ο πόνος, οι αρνήσεις και οι καταφάσεις μας οπλίζονται, περνούν στην αντεπίθεση, γίνονται πείσμα και θράσος, γίνονται ψυχρός υπολογισμός πιθανοτήτων, γίνονται άτυπη οργάνωση και συλλογικοποιούνται. Παύουμε να μοιρολογούμε, σκοτώνουμε κάθε δισταγμό, κι έχουμε ως μόνο οδηγό την επιθυμία μας να ζήσουμε αυτόν τον πόλεμο για τον οποίο τόσοι και τόσοι έχουνε πει πολλά. Τον αναρχικό πόλεμο απέναντι σε κράτη, οικονομία, εμπόρευμα, έθνη, πατριαρχία, και κάθε επιβολή και εκμετάλλευση.

Είμαστε άνθη, μα και καλοακονισμένα μαχαίρια.
Είμαστε σελίδες βιβλίου, μα και μπαρούτι.
Είμαστε σιωπές, μα και κραυγές.

Και η λύσσα μας οργανώνεται.
Όλα συνεχίζονται…

Κύκλος Ασύμμετρου Μητροπολιτικού Πολέμου
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο / FAI-FRI

(Πηγή : athensindymedia)

Ανάληψη ευθύνης

(φωτογραφίες από καθεστωτικά)

Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου προβήκαμε σε ένα διπλό χτύπημα στην περιοχή Ζωγράφου καίγοντας ολοσχερώς ένα φορτηγό/ψυγείο μεταφοράς κρεάτων, με εμπρηστικό μηχανισμό. Επιτεθήκαμε επίσης στο αμάξι ενός κυνηγού σπάζοντας και καίγοντας το ρίχνοντρας βενζίνη στο εσωτερικό του. Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για την Πράσινη Νέμεσις Πράξη 3η.
Επιτιθόμαστε αδιακρίτως σε ό,τι συμβάλει στον εγκλεισμό, στην κακοποίηση και στην δυστυχία των ζώων. Είτε αυτό είναι μια βιτρίνα καλλυντικών είτε είναι ένα κρεοπωλείο κτλπ.

ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι από τα πολύ παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν τα ζώα προς όφελος τους. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων της, η εκμετάλλευση των ζώων γιγαντώθηκε ενώ η αξία της ζωής υπονομεύτηκε. Ο ανθρωποκεντρισμός είναι αυτός που οδηγεί εκατομμύρια ζώα στο θάνατο προκειμένου να γίνουν τροφή, και όχι μόνο. Εργαστήρια γεμάτα πειραματόζωα. Επίσης οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα τα ζώα για την δική τους διασκέδαση.

Η νοοτροπία του ανθρώπινου είδους τον έχει κάνει να πιστεύει πως είναι πιο σημαντικός από την φύση και από κάθε άλλο ζώο, κοιτάζοντας συνεχώς πως θα καταφέρει να κερδοφορήσει από την καταστροφή, την λεηλασία, την εξημέρωση και τον θάνατο των ζώων και της γης. Σε αυτό το σύστημα αξιών τα ζώα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι αντικείμενα προς χρήση και ευχαρίστηση με τη λογική ότι έχουν τον πλήρη έλεγχο σαν να είναι ιδιωτική τους περιουσία. Γιαυτό και δεν μένουμε έκπληκτοι όταν οι πολίτες, τα μίντια και γενικότερα ολόκληρη η κοινωνία γίνονται έξω φρενών στη θέα ενός σπασμένου κρεοπωλείου ή ενός καμμένου αυτοκινήτου που ανήκει σε κυνηγό ενώ οι ίδιοι χειροκροτούν στα φεστιβάλ και τις γιορτές όπου συστηματικά τα ζώα βασανίζονται, γελιοποιούνται και θανατώνονται για πλάκα ή πολύ απλά για τις “παραδόσεις”. Με την ίδια λογική όλοι αυτοί δεν νοιάζονται ότι το φαγητό με το οποίο γεμίζουν τα ψυγεία και τα ράφια των σουπερ μαρκετ προέρχεται από ένα ατελείωτο μαρτύριο εγκλωβισμένων ζώων σε φάρμες και εργοστάσια, ζώα που ταΐζονται καταναγκαστικά με αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα μεγαλώνοντας σε άθλιες συνθήκες ώστε να πάρουν το επιθυμητό βάρος και μέγεθος σε ελάχιστο χρονικό περιθώριο. Όλοι βλέπουμε τα ζώα συντροφιάς να πωλούνται στα μαγαζιά απλά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες κάποιων ανθρώπων, για να νιώσουν δηλαδή ότι κάτι τους ανήκει, ή για να ευχαριστήσουν την παρορμητική επιθυμία φέροντας τους σαν να είναι μωρά καθώς έτσι γεμίζουν το κενό της ανυπαρξίας και της μοναξιά τους. Επίσης δεν βλέπουμε πουθενά αυτούς τους πολίτες να γίνονται έξω φρενών όταν κάποιοι άλλοι δηλητηριάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν και βασανίζουν αδέσποτα σκυλιά και γάτες. Για αυτούς και για πολλούς λόγους ακόμα επιλέγουμε να επιτεθούμε στους υπεύθυνους και να τους δώσουμε πίσω μια μικρή γεύση,όχι μόνο καίγοντας τις ιδιοκτησίες και τις δομές ή κάνοντας σαμποτάζ στα καταναλωτικά αγαθά και στην εμπορική ροή αλλά και γιατί όχι μην επιτεθούμε και στους ίδιους.

ΒΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο βιγκανισμός από μόνος τους είναι ρεφορμισμός και δεν πρόκειται ούτε να απελευθερώσει ζώα ούτε να κάνει ζημία σε καμία βιομηχανία. Ο αντισπισισμός κατά τη γνώμη μας είναι κομμάτι της ευρύτερης αναρχίας και του αντιφασισμού ο οποίος στην χώρα που ζούμε και δρούμε δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητός. Όποιος σέβεται τη ζωή και την ελευθερία ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να πράξει και γιαυτό δεν είμαστε εμείς εδώ για να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Πρόκειται για μια προσωπική επιλογή και τίποτα παραπάνω. Ο βιγκανισμός πλέον έχει εξελιχθεί μέσω της σύγχρονης βιομηχανίας σε lifestyle κουλτούρα που ξεπλένει δήθεν την συνείδηση, άκρως πασιφιστική και νόμιμη οπότε μόνο οικονομικό πλήγμα δεν είναι. Εκατομμύρια ζώα παραμένουν στα κλουβιά περιμένοντας τον θάνατο, στην καλύτερη περίπτωση, σε βιομηχανίες και φάρμες που χρησιμοποιούν τακτικές των ναζί στο Άουσβιτς. Όλο αυτό λοιπόν είναι απλά μια θεωρία και όταν μια θεωρία δεν μπορεί να περάσει στην πράξη δεν είναι τίποτα άλλο από μια “φιλοσοφία”. Με τη δράση Πράσινη Νέμεσις στοχεύσαμε προϊόντα τα οποία ναι μεν έχουν παραχθεί από ζώα ή ανήκουν σε εταιρίες που εκμεταλλεύονται ζώα για την παραγωγή άλλων αλλά ένα ακόμα κριτήριο είναι ότι αποτελούν βασική ανάγκη για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Μέσα από αυτή τη δράση δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα κλείσουν οι εταιρίες ή θα σταματήσει το μαρτύριο των ζώων αλλά θέλαμε να κάνουμε μια μικρή οικονομική ζημιά στις εταιρίες κολοσσούς.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΞΙΚΟΣ

Ο εγκλεισμός και η εκμετάλλευση των ζώων δεν υποστηρίζεται μόνο από την βιομηχανία και τον καπιταλισμό αλλά και από κοινούς ανθρώπους κάθε τάξης -φτωχούς, εργάτες, μεσαίους και πλούσιους-
Γιαυτό το λόγο λοιπόν, δεν κάνουμε διακρίσεις μεταξύ μεγάλων εταιριών ή μικρών μαγαζιών σε γειτονιές καθώς όλα αυτά είναι κομμάτι του ίδιου συστήματος. Με την ίδια οργή και θέληση θα σπάσουμε ένα συνοικιακό κρεοπωλείο, και με την ίδια οργή και θέληση θα κάψουμε τις εγκαταστάσεις μια μεγάλης εταιρίας ή θα φυτέψουμε μια σφαίρα στα κεφάλια αυτών που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις “δουλειές”.
Στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης με κάθε συνέπεια ενάντια σε αυτούς που βασανίζουν και κερδοφορούν εις βάρος των ζώων με κάθε τρόπο και δεν αρκούμαστε μόνο στις υλικές ζημιές. Επίσης δεν αρκούμαστε μόνο στις επιθέσεις σε εργασιακούς χώρους, μαγαζιά ή μέσα που χρησιμοπιούνται για την εκμετάλλευση των ζώων αλλά στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης στα σπίτια τους και σε κάθε ιδιωτική τους περιουσία.

-Έχουμε κουραστεί πια με τις “συμβολικές” δράσεις που έχουν ως στόχο να μην βλάψουν κανένα ή με τα σαμποτάζ χωρίς επιπτώσεις, ή με τις δράσεις που ξεπλένουν την συνείδηση φορώντας το μετάλλιο, όσο οι ένοχοι ζουν μια ήρεμη ζωή χωρίς φόβο.

-Έχουμε κουραστεί πια με τον ακτιβισμό και πόσο μάλιστα με την ακτιβίστικη νοοτροπία που θέλει να είναι φιλική με όλους χωρίς να τραυματίζει συναισθηματικά κανέναν, πείθοντας τον καθένα ότι είναι δίκαιη και σώζει τα ζώα και τη γη χωρίς κανένας να λερώνει τα χέρια του και εκ του ασφαλούς.

-Έχουμε κουραστεί πια με την πασιφιστικη νοοτροπία και όσους γίνονται έξω φρενών με όσα λέμε και με όσα κάνουμε επειδή προωθούμε επιθέσεις εναντίων ανθρώπων με όλα τα μέσα. Μήπως πιστεύεται ότι έχοντας μια βιγκαν lifestyle ζωή και προπαγανδίζοντας την θα καταφέρετε τίποτα? Εμείς ξέρουμε και είμαστε σίγουροι πως η εκμετάλλευση των ζώων και η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν θα σταματήσει αλλά τουλάχιστον θα τους επιστρέψουμε λίγο από το μαρτύριο που προκαλούν. Για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί.

ΜΑΥΡΟΠΡΑΣΙΝΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

(Πηγή : athensindymedia)

20 κοτοπουλάκια απελευθερώθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ανώνυμο σημείωμα:

Δεκέμβρης, Μίντλαντς Ηνωμένο Βασίλειο

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων εισέβαλε σε μια φάρμα με κότες κατά την διάρκεια της νύχτας και απελευθέρωσε 20 κοτοπουλάκια 2 εβδομάδων αποτρέποντας έτσι την θανάτωσή τους στις πρώτες 42 ημέρες της ζωής τους

Αυτά τα 20 κοτοπουλάκια θα ζήσουν μια ζωή γεμάτη αγάπη και ελευθερία, μακριά από τους ανθρώπους που θέλουν να τα βλάψουν.

Μετάφραση Traces of Fire

(Πηγή : frentedeliberacionanimal.net)

Πράσινη Νέμεσις Πράξη 3

Αυτές τις μέρες των χριστουγέννων χιλιάδες κόσμος αφήνει τον καναπέ για να κάνει τα απαραίτητα ψώνια για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι γεμίζοντας τις κενές υπάρξεις τους με καταναλωτικά σκουπίδια με όμορφα και αστραφτερά περιτυλίγματα. Όλο αυτό το πανηγύρι έχει ως θύματα εκατομμύρια ζωντανά πλάσματα οπού είτε σφάζονται για να φτάσουν στο τραπέζι των ζωντανών/νεκρών, είτε στραγγίζονται μέχρι τελευταίας σταγόνας για να ικανοποιήσουν τις γευστικές ανάγκες τους. Αναγνωρίζουμε πως αυτό γίνεται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, απλώς τις συγκεκριμένες ημέρες το φαινόμενο αυτό είναι σε ύφεση (?έξαρση?).

Γιαυτό το λόγο επιλέξαμε να κάνουμε σαμποτάζ στα παρακάτω προιόντα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για πρακτικούς λόγους παραθέτουμε ένα δείγμα οπτικού υλικού από τα προιόντα που δηλητηριάσαμε με υδροχλωρικό οξύ, βήμα προς βήμα. Θα ξεκινήσουμε να τα επανατοποθετούμε στα ράφια από τις 20.12 ως και τις 24.12 σε διαφορετικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ σε όλη την Αθήνα και όλη την Θεσσαλονίκη. Τα προιόντα που δηλητηριάστηκαν είναι Coca Cola και Coca Cola light ενάμιση λίτρο, παριζάκι Υφαντής 500 και 350 γραμμάρια και το πλήρες γάλα της Δέλτα.

Για καθε προιόν δείχνουμε ακριβώς πως βάλαμε το υδροχλωρικό οξύ και το τελικό αποτέλεσμα όταν αυτό είναι ετοιμο να επανατοποτετηθεί στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Μαυροπράσινοι Εμπρηστές

(Πηγή : athensindymedia)

Αθηνα: Αναληψη Ευθυνης Για Εμπρηστικες-Εκρηκτικες Επιθεσεις Σε 3 Εφοριες

Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστικές-εκρηκτικές επιθέσεις σε 3 εφορίες στην Αθήνα

Οι ήρωές μας έχουν χαθεί. Και κανείς δεν μπορεί να τους αναστήσει. Οι ήρωές μας μας υποσχέθηκαν πολλά. Μας τάξαν ζωή, χαρά και παιχνίδι. Μας τάξαν τη βιωμένη ποίηση, μας έταξαν πως κάποτε θα χορέψουμε όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά. Οι ήρωές μας μας υποσχέθηκαν την Επανάσταση. Οι ήρωές μας, όμως, έχουν χαθεί. Και οι χαμένοι δεν εκπληρώνουν ποτέ τις υποσχέσεις τους. Ταϊστήκαμε παιδιόθεν με το παχύ γκρίζο των καταναγκασμών. Ώσπου σκάσαμε. Μπορεί, σαφώς, κανείς να μας καταλογίσει πως δε συμπεριφερόμαστε στον κόσμο της τάξης με την αρμόζουσα ευγένεια, με τη μετριοπάθεια που μας έπρεπε. Μας τάισε το σχολείο, μας τάισε η δουλειά, μας τάισε το δελτίο και η χλιαρή ταινία μετά. Και μπουκώσαμε που να πάρει ο διάολος.

Τα ρολόγια μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι λέξεις μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι εικόνες μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι ήρωές μας δώσαν στη γλώσσα των κυρίων μας ονόματα. Την είπαν κι αλλοτρίωση.

Τη γλώσσα των κυρίων μας την κάναμε κομμάτι μας αναπόσπαστο και δικαίωμά μας.

Διαδηλώσαμε για περισσότερη δουλειά, κατακτήσαμε την επιλογή των ηγεμόνων μας, μαθητεύσαμε σε πύργους ευκλεείς τη γλώσσα των κυρίων μας. Διακηρύξαμε πως είμαστε εργάτες, πως είμαστε σπουδαστές, πως είμαστε πολίτες και φορολογούμενοι.

Μα δε μας πρόφτασε που ακόμη μιλούσαμε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Μας μπούκωσε το γκρίζο και το ξεράσαμε με αίμα. Το πορφυρό αιμάτινο της ανταρσίας. Τρεις νύχτες περασμένες, χτυπήσαμε, τοποθετώντας εμπρηστικούς μηχανισμούς στις ΔΟΥ Χολαργού και ΔΟΥ Γαλατσίου, και εκρηκτικό μηχανισμό στη ΔΟΥ Αθηνών.

Πολλές φορές η στόχευση, αυτή καθ’ εαυτή, δεν έχει τόση σημασία. Η επιλογή εντός της πληθώρας των εχθρικών στόχων τείνει να συναντήσει την τυχαιότητα, όχι εν απουσία μεμονωμένων αιτιών, αλλα εντός της περιδίνησης των αρνήσεών μας μες στον κυκεώνα των πιο μύχιων επιθυμιών και των πιο καταστροφικών μας ορέξεων. Η πύρινη παλίρροια που φουσκώνει εντός μας δεν είναι ικανή να σαρώσει το ναυάγιο της τρικυμισμένης πραγματικότητας, ούτε η ισχύς των εκρηκτικών μας να διαρρήξει μονομιάς το τείχος ώστε να την απελευθερώσει. Πολλές φορές, σημασία δεν έχει ούτε η στόχευση, ούτε η ισχύς των μέσων, αλλα η ίδια η έκρηξη, και ιδίως το ωστικό κύμα που, στη συντριπτική`του δόνηση, εξωτερικά αφήνει θρύψαλα, αλλά εσωτερικά λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία. Είναι αυτή η δόνηση που συνενώνει τα κατακρημνισμένα και συντεθλιμμένα από τους καθημερινούς συμβιβασμούς και απογοητεύσεις εσώτατα της ύπαρξης μας, που μας προσφέρει το ελάχιστο οξυγόνο να αναπνεύσουμε στη δυσωδία της ελώδους πραγματικότητας στην οποία ασφυκτιούμε.

Όμως, η εφορία για μας δε συνιστά έναν απομονωμένο στόχο επίθεσης. Ο μηχανισμός αυτός, όπως κάθε δομή στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύμπλεγμα, είναι άρρηκτα συνυφασμένος με τις υπόλοιπες λειτουργίες που συγχρονίζονται στους ρυθμούς της οικονομικής ηγεμονίας. Δηλαδή, ωράρια εργασίας, την αφαίρεση της αξίας, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την ολοκληρωτική αλλοτρίωση, τη συνολική αποστέρηση του ελέγχου των συνθηκών της ύπαρξης μας και τη ρύθμιση των ζωών μας βάσει των απαιτήσεων του κεφαλαίου. Οι αυξανόμενες λαϊκίστικες κριτικές, λόγω της προσπάθειάς τους να γίνουν προσφιλείς στις στομωμένες συνειδήσεις των θλιβερών καθημερινών λεηλατημένων από την προαναφερόμενη οικονομική δυναστεία ανθρώπων, αφήνουν άθικτες τις πλέον βάναυσες επιθέσεις της ακραία ανεπτυγμένης σύγχρονης βιοπολιτικής στις ζωές μας. Το μεγάλο εργοστάσιο, αντί να καταρρεύσει, συγχωνεύτηκε κι επεκτάθηκε αναίμακτα στα μικρά ιδιωτικά μας καταφύγια, ισοπεδώνοντας ακόμα και τις ύστατες δικαιολογίες που είχαν απομείνει στους δειλούς απολογητές του. Με την οικονομία μετατρεπόμενη σε κινητήρια δύναμη του κοινωνικού γίγνεσθαι, όλες οι μικροπολιτικές και τοπικές αντιστάσεις υποβιβάζονται σε αποσπασματικά διακυβεύματα λειψών προσωπων, ανίκανων να πλήξουν ουσιαστικά τον πυρήνα της σύγχρονης υποβαθμισμένης ζωής. Δεν υπάρχει πια η οικογενειακή θαλπωρή να συμμαζέψει το κατάκοπο εργαζόμενο ερείπιο. Δεν υπάρχει ο ιδιωτικός, σχετικά αυτόνομος, βίος να παρηγορήσει τις ματαιωμένες προσδοκίες των αλλοτριωμένων γειτόνων μας. Δεν υπάρχουν επιθυμίες απρόσβλητες στις διαδοχικές επελάσεις των στρατευμάτων της διαφήμισης. Δεν υπάρχει ηθική τάξη να απειλήσει τη σταθερότητα της τεχνοβιομηχανικής οργανωμένης ανηθικότητας. Δεν υπάρχει κανένας προσωπικός θεός να δικαιολογήσει αυτόν το εξευτελισμό. Και δε λυπούμαστε καθόλου για την κατάντια στην οποία απορροφούνται οι καθόλου αξιότιμοι συνάνθρωποί μας. Δε λυπούμαστε για τα υπέρογκα χρέη τους στις τράπεζες. Δε λυπούμαστε για την απειλούμενη ιδιοκτησία τους. Δε λυπούμαστε για τα ψυχολογικά τους αδιέξοδα. Δε λυπούμαστε για την κρίση που περνάει η σχέση τους με το κράτος. Δε λυπούμαστε για την εκποίηση των μύθων που τους εξέθρεψαν. Καμία επίθεσή μας δεν πρόκειται να συμπαραταχθεί με την πλευρά όσων αγανάκτησαν κατόπιν του ξεπεσμού τους στο περιθώριο του δυστοπικού μεγαλείου, στην υπηρεσία του οποίου εργάστηκαν για χρόνια επιμελώς, δίχως να ανταμειφθούν, σε αντίθεση με τις άφθονες πεποιθήσεις τους. Και πάλι τους βλέπουμε να στέκονται ανήμποροι αντίκρυ στον πολυαναμενόμενο χαμό τους. Να στέκονται άναυδοι, αγόγγυστα, υπομένοντας τον τετριμμένο εξευτελισμό τους.

Οι πραγματοποιημένες επιθέσεις μας, αλλα κυρίως όσες άμεσα σχεδιάζουμε να εφαρμόσουμε σε πολλαπλάσια ένταση, επιδοξούμε να συνεισφέρουν στην επίσπευση του αφανισμού τους, καθώς και της πραγματικότητας που τους παράγει μαζικά, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση της.

Η πραγματικότητα αυτή στάθηκε αμείλικτη με όσους αμφισβήτησαν ή διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν τους κοινωνικά αναγνωρίσιμους κι επικροτούμενους τρόπους ζωής ενός χρηστού για το σύνολο, μα συνάμα άχρηστου για οποιοδήποτε δημιουργικό έργο πολίτη. Ένας από τους πολλούς, μα ξεχωριστούς συντρόφους του ασίγαστου κοινωνικού πολέμου, ήταν ο, αιχμάλωτος πλέον, Ντίνος Γιαγτζόγλου, καθώς τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 2017 συνελήφθη, κατηγορούμενος με ο,τι οι κατά τ’ άλλα καθόλου εφευρετικοί τυβενοφόροι κατάφεραν, διάμεσω ποικίλων αίολων και αβάσιμων τρόπων, να του προσάψουν. Λαμβάνοντας στα υπόψιν την απουσία δηλώσεων του ιδιου έως τώρα στο δημόσιο, περιοριζόμαστε σε μια υποτυπώδη διαβεβαίωση. Όσοι σύντροφοι κι αν φυλακιστούν ή εξοντωθούν, όσες απειλές κι αν εκτοξευθούν απέναντι σ’ εμάς και τους άξιους συνδαιτυμόνες μας, όσα κατασταλτικά μετρα κι αν ληφθούν, όσα συστήματα ελέγχου κι αν αναπτυχθούν, οι εχθροπραξίες θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση. Οι εκφοβισμοί και οι τιμωρίες σας συνιστούν απόδοση τιμής στο έργο μας. Το σκοτείνιασμα των προσώπων μας κατόπιν της διέλευσής μας από ένα δικαστήριο, το σφίξιμο στο στομάχι στη θέα μιας φυλακής, η απαράμιλλη οργή που ακολουθεί κάθε άκουσμα σύλληψης ενός συντρόφου, η βουβή λύσσα σε κάθε τυχαία συνάντησή μας με τους φύλακες της τάξης, η απόγνωση και τα αδιέξοδα στην αβάσταχτη πιθανότητα να ζήσουμε μιμούμενοι το θλιβερό παράδειγμά σας, όλος αυτός ο ορυμαγδός καθημερινών συναισθημάτων συσσωματώνεται σε μια ακλόνητη πεποίθηση πως ζούμε αξιοπρεπώς την εποχή μας. Τοποθετούμαστε σε εμπόλεμη θέση, έχοντας πλήρη συνείδηση πάσας ενδεχόμενης συνέπειας, ακόμη και όσων διστάζετε να ανακοινώσετε. Τίποτα δε μας τρομάζει περισσότερο από την προοπτική να ανταλλάξουμε τη συνείδηση και τις αδιαπραγμάτευτες επιθυμίες μας με τα σκουπίδια και το τίποτα που καταχρηστικά ονομάσατε ζωή. Ανταλλάξαμε την ασφάλεια, την ησυχία και τον ύπνο μας για ένα έστω φευγαλέο πέρασμα από τον λαβύρινθο των καταστρεπτικών παθών. Εσείς, απεναντίας, ξεπουλήσατε κάθε πάθος και ακεραιότητα, προκειμένου να αφιερώσετε τις νύχτες σας στον ατάραχο ύπνο. Αλλα ούτε αυτόν θα σας αφήσουμε να ευχαριστηθείτε.

Δύναμη στον αναρχικό αιχμάλωτο πολέμου Ντίνο Γιαγτζόγλου.

Φωτιά στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, και σε κάθε νόμο της δυσωδίας που ονομάζεται αστική δικαιοσύνη.

Αλληλεγγύη και συνενοχή με τους συλληφθέντες της κατασταλτικής επιχείρησης Scripta Manent στην Ιταλία.

Θα επανέλθουμε.

 

Μητροπολιτικοί Πυρήνες Ανταρσίας

(Πηγή : athensindymedia)

 

Θεσσαλονικη: Αναληψη Ευθυνης

 

Ζούμε σε ένα κόσμο στον οποίο όλες οι πτυχές των ζωών μας περιβάλλονται από το τεχνολογικό σύστημα. Οι κοινωνικές σχέσεις που επιτυγχάνονται μέσω υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων απέχουν πολύ από την πραγματική ζωή. Ο καθένας και η κάθε μία καθημερινά παρακολουθείται σε κάθε γωνιά της πόλης από κάμερες τελευταίας τεχνολογίας, εντοπίζεται μέσω του σήματος που εκπέμπουν τα κινητά τηλέφωνα, φακελώνεται μέσω της λήψης αποτυπωμάτων και δείγματος DNA. Αυτός ο σχεδιασμός επιδιώκει να μετατρέψει κάθε άτομο σε νούμερο καταγεγραμμένο σε κάποια βάση δεδομένων, έτσι ώστε να είναι ένα προβλεπόμενο και ακίνδυνο πιόνι του σάπιου συστήματος.

Στοχεύουμε σε ένα κόσμο ατίθασων ατομικοτήτων που παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους, πραγματώνοντας την επιθυμία της εξέγερσης και της ελευθερίας.

Έτσι λοιπόν ξαναχτυπήσαμε την εταιρεία τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ, συνεχίζοντας το δικό μας αντιτεχνολογικό σχέδιο.
Στις 14 Δεκεμβρίου τα ξημερώματα τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό στο ηλεκτρολογικό σύστημα των κεραίων του ΟΤΕ στο Σέιχ Σου.

Βλέπουμε την αλληλεγγύη ως όπλο που έχει την κάνη στραμμένη στο κεφάλαιο και το κράτος και για αυτό απαντάμε στις κατασταλτικές επιθέσεις των κρατών ενάντια στους αναρχικούς επιτιθόμενοι στους εξουσιαστικούς στόχους.

Αλληλεγγύη με τον αναρχικό Salvatore Vespertino που προφυλακίστηκε στις 3 Αυγούστου 2017 στη Φλωρεντία και κατηγορείται για την τοποθέτηση βόμβας σε βιβλιοπωλείο φασιστών με απόδειξη την ταυτοποίηση γενετικού υλικού.
Αλληλεγγύη με τον αναρχικό Ντίνο Γιατζόγλου που συνελήφθη το πρωί της 28ης Οκτωβρίου στην Αθήνα και κατηγορείται για παγιδευμένα δέματα.

Θάνατος στο κράτος.

Για ένα Μαύρο Δεκέμβρη, για την Αναρχία.

Αναρχικός Πυρήνας – Καταστροφή του Υπάρχοντος

(Πηγή : athensindymedia)