Ύμνος στο Χάος – Enzo Martucci

Ο ελευθεριακός κομμουνισμός, ιδιαίτερα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, είναι επίσης γνωστός και με το όνομα «αναρχικός κομμουνισμός». Δεν είναι. Απεναντίας, οι δύο λέξεις αντιφάσκουν.

Ο κομμουνισμός σηματοδοτεί μια κοινωνική κατάσταση, στην οποία τα μέσα παραγωγής και όλα τα υλικά αγαθά ανήκουν στη μάζα των ανθρώπων, που ταυτίζονται με το σύνολο ή την πλειοψηφία της κοινωνίας. Όλοι έχουν τα αγαθά τους, που διατίθενται σύμφωνα με τον τρόπο, που αποφασίζεται από αυτούς που κυβερνούν και το νόμο των οποίων όλοι πρέπει να υπακούουν.

Η αναρχία σημαίνει την απουσία κυβέρνησης: δηλαδή, μια κατάσταση πραγμάτων, στην οποία το άτομο δεν είναι υποχρεωμένο στην υπακοή κανενός, ζει όπως θέλει και περιορίζεται μόνο από την έκταση της δύναμής του. Χρησιμοποιεί ηθικά και υλικά αγαθά με τον συγκεκριμένο τρόπο που προτιμά, χωρίς να χρειάζεται να πάρει την έγκριση από τους συνανθρώπους του.

Μια υπόθεση λέει ότι η καθολική πραγμάτωση της αναρχίας θα επέστρεφε τον άνθρωπο στη φύση. Θα δημιουργούσε μια ισορροπία, ωστόσο ασταθή, μεταξύ των ατόμων, που – παρακινημένα από την ελεύθερη ζωή, την ανάγκη να επιβιώσουν και ενισχυμένα απ’ τον αγώνα – θα ήταν σε θέση να περιέχουν ο ένας τον άλλον και να ζουν χωρίς κυβέρνηση.

Ο κομμουνισμός, από την άλλη, ακόμη κι αν δεν είναι εξουσιαστικός και Μαρξιστικός, αλλά ελευθεριακός και όπως του Κροπότκιν, θα ήταν μια κοινωνία, στην οποία η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία ασκείται είτε από τις ακέφαλες μαζικές συνελεύσεις (λαϊκισμός), είτε από τους αντιπροσώπους, που εκλέγονται από τις μάζες (δημοκρατία). Και οι δύο θα σήμαιναν ότι το άτομο κυριαρχείται από τους πολλούς. Και αυτό θα ήταν μια κυβέρνηση χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη, είτε από έναν είτε από λίγους, γιατί η μάζα είναι ηλίθια, θηριώδης, τυραννική και χειρότερη κι από το ευτελέστερο άτομο.

Πώς θα μπορούσε ο ελευθεριακός κομμουνισμός να επιτευχθεί; Θα μπορούσε μέσω του απόλυτου κομφορμισμού στη βιομηχανική κοινωνία, που ο άνθρωπος έχει ήδη κατορθώσει. Αυτό θα περιόριζε όλους σε μια μηχανιστική ισότητα, όπου νιώθουν, σκέφτονται και ενεργούν πανομοιότυπα – κάνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον έλεγχο και την καταστολή από το Κράτος περιττή. Έπειτα, θα υπήρχε μια τυποποιημένη αναρχία.

Ή θα μπορούσε να γίνει μέσω μιας νέας οργάνωσης: άτομα ενωμένα από κατηγορίες σε ομοσπονδίες, οι ομοσπονδίες σε κοινότητες, οι κοινότητες σε περιφέρειες, οι περιφέρειες σε εθνότητες, οι εθνότητες στη Διεθνή. Επικεφαλής καθενός μια ντιρεκτίβα ενδεδυμένη με το κύρος και τη δύναμη, ώστε να γίνεται σεβαστή από οποιοδήποτε άτομο αποκλίνει από την απόφαση της πλειοψηφίας. Ως εκ τούτου, ένα Κράτος, που δε θα λεγόταν Κράτος, αλλά θα ήταν, παρ’ όλα αυτά, ένα πλήρες ιεραρχίας, νόμων και αστυνομίας.

Και, επίσης, με φυλακές. Ο Μαλατέστα έγραψε στο δοκίμιό του «Αναρχία» ότι φυλακές-νοσοκομεία θα υπήρχαν, στα οποία οι παραβάτες θα θεωρούνται παράφρονες, «θα περιορίζονται και θα θεραπεύονται».

Θυμάμαι ότι σε μια πολεμική, που είχα μαζί του στην Umanita Nova το 1922, έγραψε: «Ο Martucci, στο όνομα των ιερών δικαιωμάτων του ατόμου, δε δέχεται ότι εξακολουθεί να υπάρχει το ενδεχόμενο βλάβης ένος άγριου δολοφόνου ή ένος βιαστή παιδιών.»

Απάντησα ότι ο δολοφόνος και ο βιαστής θα μπορούσαν να αφεθούν ελεύθεροι σε μια απομακρυσμένη περιοχή ή σε ένα ακατοίκητο νησί, αλλά όχι να υποφέρουν σε φυλάκιση, που θα ήταν αντι-αναρχική. Στο βιβλίο μου «Το Λάβαρο του Αντίχριστου» έγραψα:

Το πρόσχημα της θεραπείας, της διόρθωσης ή του σωφρονισμού είναι εξαιρετικά απεχθές, διότι αναγκάζει ένα άτομο, που θέλει να παραμείνει όπως είναι, να γίνει αυτό που δεν είναι και δε θέλει να είναι.

Πάρτε έναν τύπο σαν την Clara του Octave Mirbeau, πείτε της πως πρέπει να υποβληθεί σε θεραπεία για να καταστρέψει τις διεστραμμένες και ανώμαλες τάσεις της, οι οποίες είναι κίνδυνος για εκείνη και για τους άλλους. Η Clara θα σας απαντούσε πως δε θέλει να θεραπευτεί, πως θέλει να μείνει όπως είναι, ρισκάροντας κάθε κίνδυνο, γιατί η ικανοποίηση των ερωτικών της επιθυμιών, ερεθισμένη από τη μυρωδιά του αίματος και το θέαμα σκληρότητας, της δίνει μια τόσο έντονη ικανοποίηση, ένα τόσο δυνατό συναίσθημα, που θα ήταν αδύνατο, εάν μεταμορφωνόταν σε μια κανονική γυναίκα και περιοριζόταν στους συνηθισμένους και άνοστους πόθους.

Ούτε τα κανονικά άτομα είναι κατά βάση καλά, όπως θέλουν να πιστεύουν οι ελευθεριακοί κομμουνιστές. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ένα συνονθύλευμα διαφορετικών ενστίκτων και αντιτιθέμενων τάσεων, τόσο καλών όσο και κακών και έτσι θα παραμείνει σε κάθε είδους περιβάλλον ή κοινωνία.

Ο ελευθεριακός κομμουνισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύστημα φεντεραλισμού και όπως όλα τα κοινωνικά συστήματα, θα καταπίεζε το άτομο με ηθικούς και νομικούς περιορισμούς. Μόνο η επιπολαιότητα ενός Προυντόν θα μπορούσε να δώσει σε ένα τέτοιο σύστημα το όνομα της «αναρχίας», η οποία, αντιθέτως, σημαίνει την άρνηση κάθε κυριαρχίας από ιδέες ή από ανθρώπους.

Οι αναρχικοί αντιτάσσονται στην εξουσία, τόσο από κάτω όσο και από πάνω. Δεν απαιτούν εξουσία για τις μάζες, αλλά επιδιώκουν να καταστρέψουν κάθε εξουσία και να αποσυνθέσoυν αυτές τις μάζες σε άτομα, που θα είναι κύριοι της ζωής τους. Επομένως, οι αναρχικοί είναι οι πιο καθοριστικοί εχθροί παντός τύπου κομμουνισμού και εκείνοι, που ομολογούν ότι είναι κομμουνιστές ή σοσιαλιστές, δε μπορεί να είναι αναρχικοί.

Η αναρχία είναι η συνάθροιση αναρίθμητων και ποικίλων μορφών ζωής, που βιώνονται στη μοναξιά ή στην ελεύθερη ένωση. Είναι το σύνολο των εμπειριών μεμονωμένων αναρχικών, που προσπαθούν να βρουν νέους τρόπους μη- αγελαίας διαβίωσης. Είναι η ταυτόχρονη και πολύχρωμη παρουσία κάθε διαφορετικού τρόπου πραγμάτωσης, που χρησιμοποιείται από ελεύθερα άτομα, ικανά να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Είναι η αυθόρμητη ανάπτυξη των φυσικών όντων.

Σε αυτήν θα διαπιστώσει κανείς ότι τα πάντα είναι ισοδυναμία και ισορροπία: η σύγκρουση και η συμφωνία, το κτήνος και η ιδιοφυΐα, το μοναχικό και το ετερόκλητo – όλα θα έχουν την ίδια αξία. Θα μπορεί κανείς να ορίσει τα αντίθετα με την ίδια λέξη: «εμβριθής» μπορεί να είναι η κορυφή και ο πυθμένας, το ύψος ή το βάθος.

Στην ουσία, η αναρχία θα σήμαινε τη νίκη του πολυμορφισμού, ο οποίος είναι αντίθετος με το μονισμό όλων των κοινωνικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένου του ελευθεριακού κομμουνισμού.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ελλείψη διακυβέρνησης και νόμων θα είχαμε να αποτελειώσουμε το θρίαμβο του bellum omnium contra omnos: τον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Κάνουν λάθος.

Σε έναν ελεύθερο κόσμο, πάντα θα υπάρχει αγώνας, ο οποίος είναι άφθαρτος, διότι είναι φυσικός. Αλλά, θα ήταν ένας αγώνας μεταξύ των περίπου ίσων δυνάμεων των ανθρώπων, ενισχύμενος από το νατουραλισμό.

Κατά τη διάρκεια μιας μακράς πολεμικής, που είχε μαζί μου μεταξύ 1948 και 1950, ο Mario Mariani προσπάθησε να αποδείξει ότι σε μια κατάσταση αναρχίας, ο πόλεμος μεταξύ των ανθρώπων θα αυξηθεί: «Αν σήμερα ένας άνθρωπος δε φοβάται να επιτεθεί στο συνάνθρωπό του και τον αστυνομικό, που στέκεται πίσω του, δε θα έχει σίγουρα κανένα φόβο, αν εξαλείψω τον αστυνομικό. Αλγεβρικά μιλώντας, αν ο Α δε φοβάται τον Β παρά τον Γ, θα φοβάται ακόμη λιγότερο, αν ο Β είναι μόνος.»

Η απάντησή μου ήταν: Σήμερα ο Α δε φοβάται τον Β παρά τον Γ γιατί ξέρει ότι και οι δύο στερούνται αποφάσεως και ισχύος. Ο Β τις εκχωρεί επειδή βασίζεται στον Γ για την υπεράσπισή του. Και ο Γ τον προστατεύει, όχι επειδή έχει κάποιο ζωηρό συναίσθημα ή έντονο ενδιαφέρον, αλλά μόνο επειδή αφορά την εμπορική του συναλλαγή. Ως εκ τούτου, ο ίδιος δεν εμπνέει και πολύ φόβο. Εκατοντάδες αστυνομικών στο Παρίσι απέτυχαν να συλλάβουν τον Jules Bonnot, τον ιλεγκαλιστή, ζωντανό και έπρεπε να ξεκινήσουν μια επίθεση στο σπίτι του, προκειμένου να τον σκοτώσουν. Είναι αλήθεια ότι πίσω από αυτήν την προστασία, υπάρχει η μηχανή της κοινωνικής καταστολής με τρομερά μέσα στη διάθεσή της, αλλά ο παραβάτης του σήμερα υποτιμά τη συλλογική οργάνωση και ελπίζει πάντα να της ξεφύγει ή να αποφύγει τον εντοπισμό.

Ξανά, αν ο A βρει τον Β αποφασισμένο όπως ο ίδιος, τότε οι δυνάμεις τους θα είναι ισοδύναμες. Η περίπτωση είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια ψευδαίσθησης. Τη στιγμή εκείνη, η διένεξη μεταξύ τους θα επιλυθεί.

Η αναρχία, λοιπόν, δεν είναι ούτε συνεχής πόλεμος, που θα βάρυνε τον καθένα, ούτε κοινωνική αρμονία, που θα τους αποδυνάμωνε όλους, αν ήταν δυνατόν (πράγμα το οποίο δεν είναι, λόγω της ποικιλομορφίας των επιμέρους τύπων και των αντικρουόμενων αναγκών και φιλοδοξιών τους).

Αν η ιστορία δεν είναι μια απέραντη διεργασία, όπως πιστεύω ακράδαντα, τότε, όταν εξαντλήσει τον κύκλο της, θα εξαφανιστεί ανοίγοντας τον δρόμο για την αναρχία.

Αν, από την άλλη, η ιστορία διαρκεί, τότε ο αναρχισμός παραμένει – δηλαδή, η αιώνια εξέγερση του ατόμου εναντίον μιας ασφυκτικής κοινωνίας. Αποδεικνύοντας έτσι την αθανασία της εν λόγω “τάσης προς το χάος”, που ο δικηγόρος d’Anto βρίσκει τόσο αξιοθρήνητη, αλλά για μένα είναι αξιέπαινη.

Μεταξύ της ένωσης και της οργάνωσης, υπάρχει η ίδια διαφορά, όπως μεταξύ μιας ελεύθερης ένωσης και του γάμου. Την πρώτη μπορώ να τη διαλύσω όταν θέλω, το δεύτερο δε μπορώ να το διαλύσω ή μπορώ να το διαλύσω μόνο υπό όρους και με ορισμένες άδειες.

Δεν είναι με την οργάνωση σε κόμματα και συνδικάτα, που αγωνίζεται κανείς για την αναρχία, ούτε με τη μαζική δράση, η οποία, όπως έχει αποδειχθεί, ανατρέπει έναν στρατώνα μόνο για να δημιουργήσει έναν άλλο. Είναι από την εξέγερση, που κάνουν τα άτομα μόνα τους ή σε μικρές ομάδες, που αντιτίθενται στην κοινωνία, που παρακωλύεται η λειτουργία της και προκαλείται η διάλυσή της.

Αυτό το άρθρο πρωτοεμφανίστηκε στο Minus One: An Individualist Anarchist Review, #26

———

Μετάφραση: Inter Arma

Εμπρηστικός μηχανισμός σε εκκλησία – Ανάληψη ευθύνης για Επικίνδυνο Ιούνη

Κενότητα. Χώρος ασφυκτικά γεμάτος από μικρά κενά. Κενές σχέσεις, κενά μυαλά, ρουτινιασμενοι περαστικοί που αναπνέουν μονο από συνήθεια, τρέφονται απ’ την κενή αυτοεικόνα τους, απ’ τα κενά βλέμματα έτερων κενών περαστικών στα γεμάτα social media τους. Άνευρα ανδρείκελα που διαγραφουν καθημερινά τις ίδιες τροχιές μιας επαναλαμβανόμενης κυκλικής πορείας, εγκλωβισμένα σε 86.400 δευτερόλεπτα προβλεψιμότητας, ανίας και έλλειψης κριτικής, επενδεδυμένα με το δικαιολογητικό μουρμουρητό του ”ε και τι άλλο να κάνουμε δηλαδή;”.

 

Ανδρείκελα, διότι σαν προγραμματισμένες μηχανές, βαφτισμένες στα ύδατα της υποταγής, της υπακοής, της ηττοπάθειας και της αδυναμίας, κινούνται μόνιμα σε ατραπούς προκαθορισμένες, χαραγμένες από τους κατόχους της εκάστοτε ιστορικά δύναμης, οι οποιοι απλόχερα προσφέρουν στους αυλικούς τους στόχους και αγώνες για να νανουρίζουν κι αυτοί την ανάγκη τους για ισχύ. Οι πιο αδύναμοι αφοσιώνονται στον αγώνα για επιβίωση, η πλειοψηφία, ο όχλος των ημιβολεμενων μετρίων, βρίσκει τα υποκατάστατά του πάντα μακριά απ’ την αμφισβήτηση και ποσο μάλλον την εξέγερση. Άνευρα, διότι χαράσσεται στα πρόσωπά τους η έλλειψη ισχυρών συναισθημάτων. Με έναν κωμικοτραγικό τρόπο έχουν εναλλακτικές για τα πάντα, για τα πάντα μπορούν να παράξουν αγώνα, για τα πάντα μπορούν να παράξουν δύναμη. Με μια διαφορά: ποτε δεν όρισαν οι ίδιοι τους στόχους τους, γιατί ποτε δεν έμαθαν να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Πάντα μάθαιναν να ακολουθούν πρότυπα, να είναι πιστοί σε κάθε λογής θεούς (όχι μονο μεταφυσικούς), να κυνηγάνε να φτάσουν κάτι, ποτε όμως να δημιουργήσουν οι ίδιοι τις επιθυμίες και τα όρια τους. Και γι αυτό πάντα στα ματια τους είναι ζωγραφισμένο ένα ανικανοποίητο, με πινελιές περιορισμού και φόβου, και με καλλιτεχνική υπογραφή ”Δεν ξέρω ποιος είμαι και βαριέμαι να το ανακαλύψω’.

 

Πιστοί ακόλουθοι, ύδωρ ικανό να γεμίσει πάσης φύσεως ιδεολογικό ποτήρι, κενοί θεατές σε θέσεις γεμάτες από αντιστοιχους κενούς θεατές, καθηλωμένοι να παρακολουθούν την ίδια τους την ύπαρξη να κατακερματίζεται, να τέμνεται σε προκαθορισμένα κουτάκια και εν τελει απλά να καταρρέει υπό το βάρος ενός αιωνιου ερωτηματικού για το πως θα μπορούσε η ζωή να κύλαγε διαφορετικά. Το παιχνίδι, η εξεγερμένη αναζήτηση του προσωπικού και κοσμικού είναι, η απόδοση της υποκειμενικής εμπειρίας και ερμηνείας στις καταστάσεις, παράγει χαοτικές δυναμικές. Καμια κυρίαρχη κάστα δε θέλει χαοτικές δυναμικές, γιατί έτσι εισέρχεται στο παίγνιο των πιθανοτήτων η επικείμενη κατάρρευσή της. Πρώτο βήμα λοιπόν για εμάς στο παιχνίδι αυτό είναι η επίθεση προς κάθε είδους κυρίαρχη κάστα. Πάντα όμως μακριά, για την ακρίβεια απέναντι από την επιθυμία για δημιουργία μιας νέας κυρίαρχης κάστας με αλλαγμένο όνομα.

 

Στα πλαίσια του Επικίνδυνου Ιούνη τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό στον ναό του Αγίου Βασιλείου στο κέντρο της Αθηνας, τα ξημερώματα της 27ης Ιούνη. Ο σεξισμός που αναπαράγει η θρησκεία μας αηδιάζει. Η ομοφυλοφιλία και κάθε ”παρεκκλίνουσα’ σεξουαλικότητα χαρακτηρίζεται ως βδελυρή. Γενικά κάθε σεξουαλικότητα και η ίδια η σωματική ηδονή από αυτή θεωρείται απ’ το χριστιανισμό ανίερη. Πολύ περισσότερο η σεξουαλικότητα οποιασδήποτε θηλυκότητας, επιβεβαιώνοντας την υποτίμηση των γυναικών και την εδραίωση πατριαρχικών κοινωνικών δομών. Ακόμη, απεχθανόμαστε τον ανθρωποκεντρισμό που προάγει ο χριστιανισμός. Τα πάντα φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούν τους εκλεκτούς, το ”κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του θεού” δομημένο ανθρώπινο γένος. Επιλέξαμε επίσης τον συγκεκριμένο στόχο ως μια ακόμη επιχείρηση με πολύ καλές απολαβές για τους αφέντες της. Εκτάσεις γης και αφορολόγητος πλούτος που καλύπτεται από φιλανθρωπίες, για να συμπληρώνει και το κατά τα αλλα ανθρωπιστικό προφίλ της εκκλησιας.

 

Αδιαφορούμε στωικά μπροστά στην τιμωρία του ρουφιάνου των ουρανών, περισσότερο απ’ όσο αδιαφορούμε για την τιμωρία από τα ανθρώπινα σκουπίδια που τον κατασκεύασαν και τον συντηρούν.

 

Γελάμε εικονοκλαστικά με τις χωματερές με σάρκα του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού. Δύναμη στα συντροφια που θα βρεθούν τις μέρες του Ιούλη στους δρόμους της Γερμανίας για να πλαισιώσουν την έμπρακτη εναντίωση στη συνοδο G20. Έμπρακτη αλληλεγγύη και συνενοχη με τα συντροφια που βίωσαν στην Ιταλία την καταστολή και την αιχμαλωσία απ’ τη ρουφιανοεπιχειριση Scripta Manent. Δύναμη στους συλληφθέντες για τη ληστεία στο Βελβεντό, στην Ηριαννα Β.Λ. και στον Τάσο Θεοφιλου.

 

Εις το επανιδείν…

 

 

Πυρήνας FAI-IRF

(Πηγή : athensindymedia)

Χανιά – Πανό αλληλεγγύης για την υπόθεση του Βελβεντού.

(Λάβαμε 26/6/17)

Σήμερα 25/06 τοποθετήσαμε σε κεντρικό σημείο της πόλης πανό σε ένδειξη  αλληλεγγύης πρός τους 7 συντρόφους με θέμα τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης οι οποίοι διεκδικούν την ελευθερία τους με κάθε μέσο ενάντια σε κρατικούς μηχανισμούς και σε κάθε εξουσία.
ΥΓ1: ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ.
ΥΓ2: ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΑΛΛΑ Η ΙΔΡΥΣΗ ΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ.
Αλληλέγγυοι Αλληλέγγυες.

Variables Cóticas (CCF)- Internacional Negra Ediciones

(Recibido 21/6/17)

El presente texto apareció originalmente en griego en enero de 2016
buscando difundir propuestas de continuidad para ampliar y hacer más
fuerte las voluntades y el impulso práctico de acciones antiautoritarias
desarrolladas durante la campaña internacional “Diciembre Negro” (2015).

Esa convocatoria fue una propuesta lanzada desde las prisiones de Grecia
por los compañeros Panagiotis Argirou (miembro de Conspiración de
Células del Fuego) y el compañero Nikos Romanos y consistió en un
llamado/invitación a activar con especial fuerza el accionar anárquico
contra el poder durante el mes en que fueron asesinados los compañeros
Alexis Grigoropoulous (Grecia, 2008) y Sebastian Oversluij (Chile,
2013).

Variables Caóticas es uno de los textos que siguieron a tal campaña –
respondida por compañerxs en Grecia y diversos países- y es una
contribución que responde a un texto escrito por el compañero Nikos
Romanos, quien en enero del 2016 propuso la conformación de una
“plataforma informal anarquista”, no en un sentido tradicional
anarco-comunista o reformista sino como un cruce de caminos desde la
informalidad antiautoritaria en ofensiva contra el poder.
Esperamos que la publicación de este texto sirva complemento para los
debates y la reflexión sobre como potenciar los diversos escenarios y
contextos de lucha a los que puedan pertenecer quienes leen estas
páginas.

Ese el motivo con del cual seguimos  dando vida a Internacional Negra
Ediciones, proyecto editorial impulsado por los miembros de Conspiración
de Células del Fuego en 2012 desde Grecia, y que tras desparramarse por
el mundo tienen en territorio chileno este  hilo de continuidad de un
proyecto editorial vigente del cual este  folleto forma parte. Sin más
palabras,, lxs dejamos con el texto.

De la lectura a la acción.
De la lectura a la complicidad.

Internacional Negra Ediciones
Junio 2017
internacionalnegraediciones@riseup.net

VARIABLES_CAOTICAS

Κομοτηνή: αφισοκόλληση και μοίρασμα κειμένου για την επιχείριση SCRIPTA MANENT

(Λάβαμε 21/6/17)

https://utopia-ad.org/%CE%B1%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%AF%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B3/

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ”ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ”

Στις 2 Ιουνίου 2017, η πολιτική αστυνομία DIGOS, με εντολή του
εισαγγελέα του Τορίνου Ρoμπέρτο Μ. Σπαραγάννα, ξεκίνησε τις ειδοποιήσεις
εναντίον του συντρόφου Omar Nioi και εναντίον έξι άλλων αναρχικών
συντρόφων, σχετικά με μια νέα έρευνα.

Εν συντομία, πρόκειται για την λήξη της έρευνας και για ένα νέο αίτημα,
παράλληλα με την επιχείρηση Scripta Manent, εστιάζοντας την προσοχή τους
στις αναρχικές ιστοσελίδες RadioAzione, Anarhija.info και Croce Nera
Anarchica. Όσων αφορά το περιοδικό Croce Nera Anarchica, είναι επίσης
στοχοποιημένο, η εκτύπωση και η διανομή του, μερικά από τα ιδιαίτερα
κείμενα του και όποιος διοργάνωσε τις παρουσιάσεις του στην Ιταλία.

Οι κατηγορίες είναι οι εξής: 270bis (ανατρεπτική ενότητα με σκοπό την
τρομοκρατία) σε συνδυασμό με τους αναρχικούς συντρόφους που
συμπεριλαμβάνονται στο πρώτο μέρος της επιχείρησης Scripta Manent για τα
ίδια πράγματα και το 414 του ποινικού κώδικα (εγκληματική παράκληση,
πάντα με σκοπό την τρομοκρατία), τον παράνομο Τύπο, τις μεταφράσεις
κειμένων, την προετοιμασία, την υποκίνηση, την υπεράσπιση εγκληματικών
πράξεων, την επινόηση και τη διάδοση μέσω των ιστοτόπων και περιοδικών
αντιληροφόρησης «εξέγερσης-ένοπλου αγώνα», συγκέντρωση χρημάτων για την
υποστήριξη των φυλακισμένων συντρόφων. Επιπλέον, δύο άλλοι σύντροφοι
κατηγορούνται βάσει του άρθρου 280 (επίθεση με σκοπό την τρομοκρατία)
για την επίθεση εναντίον του δικαστηρίου της Civitavecchia στις 12
Ιανουαρίου 2016 που υπογράφηκε από τον πυρήνα “Pyrotechnical committee
for an extraordinary year F.A.I.-F.R.I..”.

Επιπλέον, στις 5 Ιουνίου, κατά την πρώτη ακρόαση για την επιχείρηση
“Scripta Manent”, το σκουπίδι ο Σπαραγάννα ζήτησε να συγχωνευθούν οι δύο
γραμμές έρευνας, ολοκληρώνοντας το αρχείο της υπόθεσης το ίδιο πρωί. Ως
εκ τούτου, η πρώτη ακρόαση αναβλήθηκε για τις 27 Ιουνίου.

Είναι προφανείς οι προθέσεις: να κάνουν τα πάντα για να απομονώσουν τους
φυλακισμένους αναρχικούς συντρόφους και εκείνους που εκφράζουν
συγκεκριμένες θέσεις στα δικά τους περιοδικά.

Την τακτική της ιταλικής δικαιοσύνης-μαφίας προσπάθησε να μιμηθεί ο
αποτυχημένος υφυπουργός αθλητισμού Σταύρος Κοντονής, ο οποίος πλέον σαν
υπουργός δικαιοσύνης επιχείρησε να αναβαθμίσει εκ νέου τον τρομονόμο
(187, 187Α). Πιο συγκεκριμένα δεν είναι αρκετή η ποινικοποίηση των
συγγενικών και φιλικών σχέσεων και ως εκ τούτου γίνεται μια προσπάθεια
φίμωσης της αλληλεγγύης και πάταξης κάθε λόγου άρα και κάθε μέσου
αντιπληροφόρησης το οποίο στηρίζει και προπαγανδίζει δημόσια τον
αναρχικό λόγο και την πράξη του.

Αν και τελικά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποσύρθηκε προς το παρών, λόγο
έντονων αντιδράσεων, περιμένουμε να εμφανιστεί ένας καινούργιος επίδοξος
νομοθέτης ο οποίος θα ακολουθήσει κατά γράμμα το ευρωπαϊκό νομοθετικό
πλαίσιο που υφίσταται από το 2008 όσο αναφορά την καταστολή της
”τρομοκρατίας”.

Από τις απαρχές των έντονων τρομοκρατικών χτυπημάτων στην Δύση από το
ISIS που παρουσιάστηκε ως συνεχιστής της Αλ-καιντα, οι εξουσιαστές των
δυτικών κρατών έθεσαν σε εφαρμογή αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες και με το
πρόσχημα της ασφάλειας των πολιτών δημιούργησαν ένα κοινωνικό μοντέλο
τρόμου και ελέγχου. Παρατηρείται μια προσπάθεια σε όλη την Ευρώπη
σύγχυσης των τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων θρησκευτικού χαρακτήρα από
εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώσεις με την πολιτική ένοπλη δράση με
κρατικούς και εξουσιαστικούς στόχους που ουδεμία σχέση έχουν με τυφλά
χτυπήματα και παράπλευρες απώλειες.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΟΚΩΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ Scripta Manent

ΖΗΤΩ Η FAI/IRF

Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D

Athens: Banner for “Scripta Manent” case.

As a minimal sign of complicity and solidarity, we displayed a banner at the Polytechnic on Patision the night of June 19th.

Comrades in Italy, and specifically the 7 comrades of Croce Nera Anarchica, Radioazione and Anarhija.info, with the new operation which started at 2/6/17, are accused of articles 270bis (subversive association with purposes of terrorism) in conjunction with the anarchist comrades under investigation in the first part of the OP. Scripta Manent for the same things, and 414 of penal code (criminal solicitation, always with purposes of terrorism). This is the continuation of the first operation “Scripta Manent” where bastard Roberto Maria Sparagna organized, in order to suppress the comrades who spread the words and keep the flame of rebellion alive.

Be strong!

We stand on their side and give them the boost, with all means , to continue.

For a dangerous June!

Traces of Fire

**The banner**

With FAI-IRF we are together

direct execution to every reformer

Power  to the persecuted

of operation Scripta Manent

 

Αθήνα: Πανό για την υπόθεση “Scripta Manent”

Ως ελάχιστη ένδειξη συνενοχής και αλληλεγγύης αναρτήσαμε πανό στο Πολυτεχνείο επί της Πατησίων το βράδυ της 19ης Ιούνιου.

Οι σύντροφοι στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα οι 7 σύντροφοι του Croce Nera Anarchica, του Radioazione και του Anarhija.info, με την νέα επιχείρηση που ξεκίνησε στις 2/6/17 κατηγορούνται για τα άρθρα 270bis (ανατρεπτική ενότητα με σκοπό την τρομοκρατία) σε συνδυασμό με τους αναρχικούς συντρόφους που συμπεριλαμβάνονται στο πρώτο μέρος της επιχείρησης Scripta Manent για τα ίδια πράγματα και το 414 του ποινικού κώδικα (εγκληματική παράκληση, πάντα με σκοπό την τρομοκρατία). Πρόκειται για την συνέχεια της πρώτης επιχείρησης “Scripta Manent” όπου ο μπάσταρδος Roberto Maria Sparagna οργάνωσε, με σκοπό να καταστείλει τους συντρόφους που διαδίδουν το λόγο και κρατάνε ζωντανή τη φλόγα της εξέγερσης.

Δύναμη στους συντρόφους/ισσες!

Στεκόμαστε δίπλα τους και τους δίνουμε την ώθηση, με όλα τα μέσα, να συνεχίσουν.

Για έναν επικίνδυνο Ιούνη!

Traces of Fire

 

Ανάληψη ευθύνης για καταδρομική επίθεση στα δικαστήρια της Ευελπίδων (και βίντεο)

Βίντεο από την επίθεση με μολότοφ στα δικαστήρια της Ευελπίδων

[Βίντεο από την επίθεση με μολότοφ στα δικαστήρια της Ευελπίδων]Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση με μολότοφ στα δικαστήρια της Ευελπίδωνhttps://indicator.gr/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%86-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B4

Δημοσιεύτηκε από The Indicator στις Τετάρτη, 14 Ιουνίου 2017

 

Είμαστε όμηροι των κοινωνικών συμβάσεων…των νόμων,της εργασίας της οικογένειας,
των κατεβασμένων βλεμμάτων,των νημάτων που καθοδηγούν τις μαριονέτες…
Όμως υπάρχουν στιγμές ομορφιάς και ανταρσίας όπου σύντροφοι και συντρόφισσες,ανυπόταχτοι μαχητές
και μαχήτριες γινόμαστε ΕΝΑ,συμμέτεχουμε στον πόλεμο που έχουμε κυρήξει -ο καθένας και κάθε μία
από την θέση και το βίωμα του- στο κράτος και τους μισθοφόρους του.

Κι αν ρωτάει κάποιος ποιοι και ποιες ειμαστε…

Είμαστε γυναίκες-αγωνίστριες που περνάνε το κατώφλι των δικαστηρίων με το κεφάλι ψηλά.Είμαστε οι
γυναίκες που καταδικάστηκαν γιατί μαχαίρωσαν τον βιαστή τους.Ειμαστε άτομα που φοιτούν,εργάζονται
ή είναι άνεργα και καταδικάστηκαν για απαλλοτριώσεις και για τους αγώνες τους ενάντια στα αφεντικά.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες που καταδικάστηκαν για εξέγερση και αντίσταση σε κέντρο κράτησης.
Είμαστε μαθητές που δικάζονται για κατάληψη στο σχολείο τους,καταληψίες που δόθηκε εντολή εκκένωσης
του χώρου τους απο εισαγγελέα.Είμαστε κάτοικοι που κατηγορούνται για εμπρησμό εργοταξίου ή διωκόμενοι
για οδομαχίες υπεράσπισης των εδαφών αγώνα.Είμαστε αμετανόητοι φυλακισμένοι και φυλακισμένες,αγωνιστές
και αγωνιστριες που καταδικάστηκαν για τον ένοπλο αγώνα.Καταδικασμένοι για τις σχέσεις μας,καταδικασμένοι
με στημένες δικογραφίες.Είμαστε αναρχικοί και αναρχικές,εξεγερμένοι και εξεγερμένες,δίκτυα στην μητρόπολη,
εκπυρσοκρότητες πολέμου ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση.Κι όταν μας χτυπήσουν την πόρτα η σε
κάποιο στενό τα σκουπίδια του κράτους μας πάρουν όμηρους στερόντας την ελευθερία μας,από την λίγη που μας
έχει απομείνει,τοτε οφείλουμε να απαντήσουμε.

Στις πρώτες ώρες της 11 Ιουνίου επιτεθήκαμε καταδρομικά στα δικαστήρια της Ευελπίδων με βόμβες μολότωφ
Η δράση έγινε στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας αλληλεγγύης στους αναρχικούς κρατούμενους και του Μαύρου Ιούνη

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ-ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ

-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ «SCRIPTA MANENT»

Υ.Γ. Είναι ξεκάθαρο ότι πονάει το κράτος,υποβαθμίζεται και πνίγεται στο λάκκο της σιώπης,μεχρι να
συλληφθεί ο «Νο1 εγκληματίας»,σαν νίκη στα κανάλια,για έγκλημα που δεν αναφέρφηκε ποτέ!
Αυτή η δράση όπως και στο Α.Τ ΟΜΟΝΟΙΑΣ αποσιωποιήθηκε πλήρως σε μία επίδειξη απόλυτου συντονισμού
των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του κράτους.

(Πηγή : athensindymedia)

Διάθεση Εντύπων από Arma Forma και Αναρχικό Μαύρο Σταυρό-Πυρήνα Έμπρακτης Αλληλεγγύης

(Λάβαμε 14/6/17)

Την Πέμπτη 15/6 από τις 15:00 στο προαύλιο της Νομικής θα διατίθεται έντυπo υλικό από τον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό-Πυρήνα Έμπρακτης Αλληλεγγύης και την αναρχική βιβλιοθήκη Arma Forma.

Συγκεκριμένα θα διατίθενται:

  • Βιβλία και μπροσούρες των εκδόσεων Μαύρη Διεθνής
  •  “Παρά τις φυλακίσεις, εμείς παραμένουμε αμετανόητοι…” https://abcsolidaritycell.espivblogs.net/archives/560 *
  • Ne Cede – χειρόγραφα ανυποχώρητων από τα ορατά κελιά του κόσμου – Τεύχος 1ο
  • “Λόγια Συνωμοσίας”
  • Το αναμμένο φυτίλι–Εξεγερτικός αναρχισμός – Η πράξη στη θεωρία
  • Χωρίς επιστροφή – 2007
  • Si vis pacem para bellum-Φθινόπωρο-2010)
  • Ένστικτο Ταραχής – Τεύχος 1ο
  • Ψηλαφίζοντας την αναρχική ψυχογεωγραφία της πόλης
  • και ίσως αρκετά ακόμα έντυπα.

* Η μπροσούρα διατίθεται επίσης:

Αθήνα 

Χώρος πολύμορφης δράσης αναρχικών – Ζαϊμη 11

“Ντέμο” – Βαλτετσίου 41, Εξάρχεια

Διεθνιστικός Αντιφασιστικός Χώρος – Τσαμαδού 5

Χανιά

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης

Μυτιλήνη

Αυτοδιαχειριζόμενο Ραδιόφωνο 105fm

Επικοινωνία για την διάθεση της: abcsolidaritycell@riseup.net

Madrid, Spain: Attack against a Bankia branch in solidarity with the compañera sentenced for bank robbery in Germany

On the night of June 7th, an explosive-incendiary device was placed in a branch of Bankia located in the Mirasierra colony of Madrid, disturbing the tranquillity of the upper-middle class people that reside there. This urban area is populated with chalets and mansions that are covered with CCTV and private security patrols, far from the misery that cements the standard of living of its inhabitants.

This action was carried out after we heard about the sentencing of our compañera for expropriations in Germany, we send her all the warmth of our fire.

We also frame our action in the context of the call-out against the G20 financial summit in Hamburg.

Tonight our anger and disgust also erupted at the impotence of daily life, with an attempt to escape the passivity and give back some of the violence that we live under. We are fed up with the comfort of programmed life and political activity, which is also programmed; We want to embrace with this act all those who have fallen in action and fight to the death against all that keeps us in passivity.

Let the solidarity between anarchists be more than just written words! For Anarchy!

(via Contra Info, translated by Insurrection News)