Αθήνα

(φωτογραφίες από καθεστωτικά)

Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου προβήκαμε σε ένα διπλό χτύπημα στην περιοχή Ζωγράφου καίγοντας ολοσχερώς ένα φορτηγό/ψυγείο μεταφοράς κρεάτων, με εμπρηστικό μηχανισμό. Επιτεθήκαμε επίσης στο αμάξι ενός κυνηγού σπάζοντας και καίγοντας το ρίχνοντρας βενζίνη στο εσωτερικό του. Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για την Πράσινη Νέμεσις Πράξη 3η.
Επιτιθόμαστε αδιακρίτως σε ό,τι συμβάλει στον εγκλεισμό, στην κακοποίηση και στην δυστυχία των ζώων. Είτε αυτό είναι μια βιτρίνα καλλυντικών είτε είναι ένα κρεοπωλείο κτλπ.

ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι από τα πολύ παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν τα ζώα προς όφελος τους. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων της, η εκμετάλλευση των ζώων γιγαντώθηκε ενώ η αξία της ζωής υπονομεύτηκε. Ο ανθρωποκεντρισμός είναι αυτός που οδηγεί εκατομμύρια ζώα στο θάνατο προκειμένου να γίνουν τροφή, και όχι μόνο. Εργαστήρια γεμάτα πειραματόζωα. Επίσης οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα τα ζώα για την δική τους διασκέδαση.

Η νοοτροπία του ανθρώπινου είδους τον έχει κάνει να πιστεύει πως είναι πιο σημαντικός από την φύση και από κάθε άλλο ζώο, κοιτάζοντας συνεχώς πως θα καταφέρει να κερδοφορήσει από την καταστροφή, την λεηλασία, την εξημέρωση και τον θάνατο των ζώων και της γης. Σε αυτό το σύστημα αξιών τα ζώα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι αντικείμενα προς χρήση και ευχαρίστηση με τη λογική ότι έχουν τον πλήρη έλεγχο σαν να είναι ιδιωτική τους περιουσία. Γιαυτό και δεν μένουμε έκπληκτοι όταν οι πολίτες, τα μίντια και γενικότερα ολόκληρη η κοινωνία γίνονται έξω φρενών στη θέα ενός σπασμένου κρεοπωλείου ή ενός καμμένου αυτοκινήτου που ανήκει σε κυνηγό ενώ οι ίδιοι χειροκροτούν στα φεστιβάλ και τις γιορτές όπου συστηματικά τα ζώα βασανίζονται, γελιοποιούνται και θανατώνονται για πλάκα ή πολύ απλά για τις “παραδόσεις”. Με την ίδια λογική όλοι αυτοί δεν νοιάζονται ότι το φαγητό με το οποίο γεμίζουν τα ψυγεία και τα ράφια των σουπερ μαρκετ προέρχεται από ένα ατελείωτο μαρτύριο εγκλωβισμένων ζώων σε φάρμες και εργοστάσια, ζώα που ταΐζονται καταναγκαστικά με αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα μεγαλώνοντας σε άθλιες συνθήκες ώστε να πάρουν το επιθυμητό βάρος και μέγεθος σε ελάχιστο χρονικό περιθώριο. Όλοι βλέπουμε τα ζώα συντροφιάς να πωλούνται στα μαγαζιά απλά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες κάποιων ανθρώπων, για να νιώσουν δηλαδή ότι κάτι τους ανήκει, ή για να ευχαριστήσουν την παρορμητική επιθυμία φέροντας τους σαν να είναι μωρά καθώς έτσι γεμίζουν το κενό της ανυπαρξίας και της μοναξιά τους. Επίσης δεν βλέπουμε πουθενά αυτούς τους πολίτες να γίνονται έξω φρενών όταν κάποιοι άλλοι δηλητηριάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν και βασανίζουν αδέσποτα σκυλιά και γάτες. Για αυτούς και για πολλούς λόγους ακόμα επιλέγουμε να επιτεθούμε στους υπεύθυνους και να τους δώσουμε πίσω μια μικρή γεύση,όχι μόνο καίγοντας τις ιδιοκτησίες και τις δομές ή κάνοντας σαμποτάζ στα καταναλωτικά αγαθά και στην εμπορική ροή αλλά και γιατί όχι μην επιτεθούμε και στους ίδιους.

ΒΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο βιγκανισμός από μόνος τους είναι ρεφορμισμός και δεν πρόκειται ούτε να απελευθερώσει ζώα ούτε να κάνει ζημία σε καμία βιομηχανία. Ο αντισπισισμός κατά τη γνώμη μας είναι κομμάτι της ευρύτερης αναρχίας και του αντιφασισμού ο οποίος στην χώρα που ζούμε και δρούμε δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητός. Όποιος σέβεται τη ζωή και την ελευθερία ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να πράξει και γιαυτό δεν είμαστε εμείς εδώ για να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Πρόκειται για μια προσωπική επιλογή και τίποτα παραπάνω. Ο βιγκανισμός πλέον έχει εξελιχθεί μέσω της σύγχρονης βιομηχανίας σε lifestyle κουλτούρα που ξεπλένει δήθεν την συνείδηση, άκρως πασιφιστική και νόμιμη οπότε μόνο οικονομικό πλήγμα δεν είναι. Εκατομμύρια ζώα παραμένουν στα κλουβιά περιμένοντας τον θάνατο, στην καλύτερη περίπτωση, σε βιομηχανίες και φάρμες που χρησιμοποιούν τακτικές των ναζί στο Άουσβιτς. Όλο αυτό λοιπόν είναι απλά μια θεωρία και όταν μια θεωρία δεν μπορεί να περάσει στην πράξη δεν είναι τίποτα άλλο από μια “φιλοσοφία”. Με τη δράση Πράσινη Νέμεσις στοχεύσαμε προϊόντα τα οποία ναι μεν έχουν παραχθεί από ζώα ή ανήκουν σε εταιρίες που εκμεταλλεύονται ζώα για την παραγωγή άλλων αλλά ένα ακόμα κριτήριο είναι ότι αποτελούν βασική ανάγκη για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Μέσα από αυτή τη δράση δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα κλείσουν οι εταιρίες ή θα σταματήσει το μαρτύριο των ζώων αλλά θέλαμε να κάνουμε μια μικρή οικονομική ζημιά στις εταιρίες κολοσσούς.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΞΙΚΟΣ

Ο εγκλεισμός και η εκμετάλλευση των ζώων δεν υποστηρίζεται μόνο από την βιομηχανία και τον καπιταλισμό αλλά και από κοινούς ανθρώπους κάθε τάξης -φτωχούς, εργάτες, μεσαίους και πλούσιους-
Γιαυτό το λόγο λοιπόν, δεν κάνουμε διακρίσεις μεταξύ μεγάλων εταιριών ή μικρών μαγαζιών σε γειτονιές καθώς όλα αυτά είναι κομμάτι του ίδιου συστήματος. Με την ίδια οργή και θέληση θα σπάσουμε ένα συνοικιακό κρεοπωλείο, και με την ίδια οργή και θέληση θα κάψουμε τις εγκαταστάσεις μια μεγάλης εταιρίας ή θα φυτέψουμε μια σφαίρα στα κεφάλια αυτών που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις “δουλειές”.
Στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης με κάθε συνέπεια ενάντια σε αυτούς που βασανίζουν και κερδοφορούν εις βάρος των ζώων με κάθε τρόπο και δεν αρκούμαστε μόνο στις υλικές ζημιές. Επίσης δεν αρκούμαστε μόνο στις επιθέσεις σε εργασιακούς χώρους, μαγαζιά ή μέσα που χρησιμοπιούνται για την εκμετάλλευση των ζώων αλλά στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης στα σπίτια τους και σε κάθε ιδιωτική τους περιουσία.

-Έχουμε κουραστεί πια με τις “συμβολικές” δράσεις που έχουν ως στόχο να μην βλάψουν κανένα ή με τα σαμποτάζ χωρίς επιπτώσεις, ή με τις δράσεις που ξεπλένουν την συνείδηση φορώντας το μετάλλιο, όσο οι ένοχοι ζουν μια ήρεμη ζωή χωρίς φόβο.

-Έχουμε κουραστεί πια με τον ακτιβισμό και πόσο μάλιστα με την ακτιβίστικη νοοτροπία που θέλει να είναι φιλική με όλους χωρίς να τραυματίζει συναισθηματικά κανέναν, πείθοντας τον καθένα ότι είναι δίκαιη και σώζει τα ζώα και τη γη χωρίς κανένας να λερώνει τα χέρια του και εκ του ασφαλούς.

-Έχουμε κουραστεί πια με την πασιφιστικη νοοτροπία και όσους γίνονται έξω φρενών με όσα λέμε και με όσα κάνουμε επειδή προωθούμε επιθέσεις εναντίων ανθρώπων με όλα τα μέσα. Μήπως πιστεύεται ότι έχοντας μια βιγκαν lifestyle ζωή και προπαγανδίζοντας την θα καταφέρετε τίποτα? Εμείς ξέρουμε και είμαστε σίγουροι πως η εκμετάλλευση των ζώων και η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν θα σταματήσει αλλά τουλάχιστον θα τους επιστρέψουμε λίγο από το μαρτύριο που προκαλούν. Για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί.

ΜΑΥΡΟΠΡΑΣΙΝΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

(Πηγή : athensindymedia)

Αυτές τις μέρες των χριστουγέννων χιλιάδες κόσμος αφήνει τον καναπέ για να κάνει τα απαραίτητα ψώνια για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι γεμίζοντας τις κενές υπάρξεις τους με καταναλωτικά σκουπίδια με όμορφα και αστραφτερά περιτυλίγματα. Όλο αυτό το πανηγύρι έχει ως θύματα εκατομμύρια ζωντανά πλάσματα οπού είτε σφάζονται για να φτάσουν στο τραπέζι των ζωντανών/νεκρών, είτε στραγγίζονται μέχρι τελευταίας σταγόνας για να ικανοποιήσουν τις γευστικές ανάγκες τους. Αναγνωρίζουμε πως αυτό γίνεται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου, απλώς τις συγκεκριμένες ημέρες το φαινόμενο αυτό είναι σε ύφεση (?έξαρση?).

Γιαυτό το λόγο επιλέξαμε να κάνουμε σαμποτάζ στα παρακάτω προιόντα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Για πρακτικούς λόγους παραθέτουμε ένα δείγμα οπτικού υλικού από τα προιόντα που δηλητηριάσαμε με υδροχλωρικό οξύ, βήμα προς βήμα. Θα ξεκινήσουμε να τα επανατοποθετούμε στα ράφια από τις 20.12 ως και τις 24.12 σε διαφορετικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ σε όλη την Αθήνα και όλη την Θεσσαλονίκη. Τα προιόντα που δηλητηριάστηκαν είναι Coca Cola και Coca Cola light ενάμιση λίτρο, παριζάκι Υφαντής 500 και 350 γραμμάρια και το πλήρες γάλα της Δέλτα.

Για καθε προιόν δείχνουμε ακριβώς πως βάλαμε το υδροχλωρικό οξύ και το τελικό αποτέλεσμα όταν αυτό είναι ετοιμο να επανατοποτετηθεί στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Μαυροπράσινοι Εμπρηστές

(Πηγή : athensindymedia)

Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστικές-εκρηκτικές επιθέσεις σε 3 εφορίες στην Αθήνα

Οι ήρωές μας έχουν χαθεί. Και κανείς δεν μπορεί να τους αναστήσει. Οι ήρωές μας μας υποσχέθηκαν πολλά. Μας τάξαν ζωή, χαρά και παιχνίδι. Μας τάξαν τη βιωμένη ποίηση, μας έταξαν πως κάποτε θα χορέψουμε όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά. Οι ήρωές μας μας υποσχέθηκαν την Επανάσταση. Οι ήρωές μας, όμως, έχουν χαθεί. Και οι χαμένοι δεν εκπληρώνουν ποτέ τις υποσχέσεις τους. Ταϊστήκαμε παιδιόθεν με το παχύ γκρίζο των καταναγκασμών. Ώσπου σκάσαμε. Μπορεί, σαφώς, κανείς να μας καταλογίσει πως δε συμπεριφερόμαστε στον κόσμο της τάξης με την αρμόζουσα ευγένεια, με τη μετριοπάθεια που μας έπρεπε. Μας τάισε το σχολείο, μας τάισε η δουλειά, μας τάισε το δελτίο και η χλιαρή ταινία μετά. Και μπουκώσαμε που να πάρει ο διάολος.

Τα ρολόγια μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι λέξεις μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι εικόνες μιλάνε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Οι ήρωές μας δώσαν στη γλώσσα των κυρίων μας ονόματα. Την είπαν κι αλλοτρίωση.

Τη γλώσσα των κυρίων μας την κάναμε κομμάτι μας αναπόσπαστο και δικαίωμά μας.

Διαδηλώσαμε για περισσότερη δουλειά, κατακτήσαμε την επιλογή των ηγεμόνων μας, μαθητεύσαμε σε πύργους ευκλεείς τη γλώσσα των κυρίων μας. Διακηρύξαμε πως είμαστε εργάτες, πως είμαστε σπουδαστές, πως είμαστε πολίτες και φορολογούμενοι.

Μα δε μας πρόφτασε που ακόμη μιλούσαμε τη γλώσσα των κυρίων μας.

Μας μπούκωσε το γκρίζο και το ξεράσαμε με αίμα. Το πορφυρό αιμάτινο της ανταρσίας. Τρεις νύχτες περασμένες, χτυπήσαμε, τοποθετώντας εμπρηστικούς μηχανισμούς στις ΔΟΥ Χολαργού και ΔΟΥ Γαλατσίου, και εκρηκτικό μηχανισμό στη ΔΟΥ Αθηνών.

Πολλές φορές η στόχευση, αυτή καθ’ εαυτή, δεν έχει τόση σημασία. Η επιλογή εντός της πληθώρας των εχθρικών στόχων τείνει να συναντήσει την τυχαιότητα, όχι εν απουσία μεμονωμένων αιτιών, αλλα εντός της περιδίνησης των αρνήσεών μας μες στον κυκεώνα των πιο μύχιων επιθυμιών και των πιο καταστροφικών μας ορέξεων. Η πύρινη παλίρροια που φουσκώνει εντός μας δεν είναι ικανή να σαρώσει το ναυάγιο της τρικυμισμένης πραγματικότητας, ούτε η ισχύς των εκρηκτικών μας να διαρρήξει μονομιάς το τείχος ώστε να την απελευθερώσει. Πολλές φορές, σημασία δεν έχει ούτε η στόχευση, ούτε η ισχύς των μέσων, αλλα η ίδια η έκρηξη, και ιδίως το ωστικό κύμα που, στη συντριπτική`του δόνηση, εξωτερικά αφήνει θρύψαλα, αλλά εσωτερικά λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία. Είναι αυτή η δόνηση που συνενώνει τα κατακρημνισμένα και συντεθλιμμένα από τους καθημερινούς συμβιβασμούς και απογοητεύσεις εσώτατα της ύπαρξης μας, που μας προσφέρει το ελάχιστο οξυγόνο να αναπνεύσουμε στη δυσωδία της ελώδους πραγματικότητας στην οποία ασφυκτιούμε.

Όμως, η εφορία για μας δε συνιστά έναν απομονωμένο στόχο επίθεσης. Ο μηχανισμός αυτός, όπως κάθε δομή στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύμπλεγμα, είναι άρρηκτα συνυφασμένος με τις υπόλοιπες λειτουργίες που συγχρονίζονται στους ρυθμούς της οικονομικής ηγεμονίας. Δηλαδή, ωράρια εργασίας, την αφαίρεση της αξίας, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την ολοκληρωτική αλλοτρίωση, τη συνολική αποστέρηση του ελέγχου των συνθηκών της ύπαρξης μας και τη ρύθμιση των ζωών μας βάσει των απαιτήσεων του κεφαλαίου. Οι αυξανόμενες λαϊκίστικες κριτικές, λόγω της προσπάθειάς τους να γίνουν προσφιλείς στις στομωμένες συνειδήσεις των θλιβερών καθημερινών λεηλατημένων από την προαναφερόμενη οικονομική δυναστεία ανθρώπων, αφήνουν άθικτες τις πλέον βάναυσες επιθέσεις της ακραία ανεπτυγμένης σύγχρονης βιοπολιτικής στις ζωές μας. Το μεγάλο εργοστάσιο, αντί να καταρρεύσει, συγχωνεύτηκε κι επεκτάθηκε αναίμακτα στα μικρά ιδιωτικά μας καταφύγια, ισοπεδώνοντας ακόμα και τις ύστατες δικαιολογίες που είχαν απομείνει στους δειλούς απολογητές του. Με την οικονομία μετατρεπόμενη σε κινητήρια δύναμη του κοινωνικού γίγνεσθαι, όλες οι μικροπολιτικές και τοπικές αντιστάσεις υποβιβάζονται σε αποσπασματικά διακυβεύματα λειψών προσωπων, ανίκανων να πλήξουν ουσιαστικά τον πυρήνα της σύγχρονης υποβαθμισμένης ζωής. Δεν υπάρχει πια η οικογενειακή θαλπωρή να συμμαζέψει το κατάκοπο εργαζόμενο ερείπιο. Δεν υπάρχει ο ιδιωτικός, σχετικά αυτόνομος, βίος να παρηγορήσει τις ματαιωμένες προσδοκίες των αλλοτριωμένων γειτόνων μας. Δεν υπάρχουν επιθυμίες απρόσβλητες στις διαδοχικές επελάσεις των στρατευμάτων της διαφήμισης. Δεν υπάρχει ηθική τάξη να απειλήσει τη σταθερότητα της τεχνοβιομηχανικής οργανωμένης ανηθικότητας. Δεν υπάρχει κανένας προσωπικός θεός να δικαιολογήσει αυτόν το εξευτελισμό. Και δε λυπούμαστε καθόλου για την κατάντια στην οποία απορροφούνται οι καθόλου αξιότιμοι συνάνθρωποί μας. Δε λυπούμαστε για τα υπέρογκα χρέη τους στις τράπεζες. Δε λυπούμαστε για την απειλούμενη ιδιοκτησία τους. Δε λυπούμαστε για τα ψυχολογικά τους αδιέξοδα. Δε λυπούμαστε για την κρίση που περνάει η σχέση τους με το κράτος. Δε λυπούμαστε για την εκποίηση των μύθων που τους εξέθρεψαν. Καμία επίθεσή μας δεν πρόκειται να συμπαραταχθεί με την πλευρά όσων αγανάκτησαν κατόπιν του ξεπεσμού τους στο περιθώριο του δυστοπικού μεγαλείου, στην υπηρεσία του οποίου εργάστηκαν για χρόνια επιμελώς, δίχως να ανταμειφθούν, σε αντίθεση με τις άφθονες πεποιθήσεις τους. Και πάλι τους βλέπουμε να στέκονται ανήμποροι αντίκρυ στον πολυαναμενόμενο χαμό τους. Να στέκονται άναυδοι, αγόγγυστα, υπομένοντας τον τετριμμένο εξευτελισμό τους.

Οι πραγματοποιημένες επιθέσεις μας, αλλα κυρίως όσες άμεσα σχεδιάζουμε να εφαρμόσουμε σε πολλαπλάσια ένταση, επιδοξούμε να συνεισφέρουν στην επίσπευση του αφανισμού τους, καθώς και της πραγματικότητας που τους παράγει μαζικά, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση της.

Η πραγματικότητα αυτή στάθηκε αμείλικτη με όσους αμφισβήτησαν ή διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν τους κοινωνικά αναγνωρίσιμους κι επικροτούμενους τρόπους ζωής ενός χρηστού για το σύνολο, μα συνάμα άχρηστου για οποιοδήποτε δημιουργικό έργο πολίτη. Ένας από τους πολλούς, μα ξεχωριστούς συντρόφους του ασίγαστου κοινωνικού πολέμου, ήταν ο, αιχμάλωτος πλέον, Ντίνος Γιαγτζόγλου, καθώς τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 2017 συνελήφθη, κατηγορούμενος με ο,τι οι κατά τ’ άλλα καθόλου εφευρετικοί τυβενοφόροι κατάφεραν, διάμεσω ποικίλων αίολων και αβάσιμων τρόπων, να του προσάψουν. Λαμβάνοντας στα υπόψιν την απουσία δηλώσεων του ιδιου έως τώρα στο δημόσιο, περιοριζόμαστε σε μια υποτυπώδη διαβεβαίωση. Όσοι σύντροφοι κι αν φυλακιστούν ή εξοντωθούν, όσες απειλές κι αν εκτοξευθούν απέναντι σ’ εμάς και τους άξιους συνδαιτυμόνες μας, όσα κατασταλτικά μετρα κι αν ληφθούν, όσα συστήματα ελέγχου κι αν αναπτυχθούν, οι εχθροπραξίες θα συνεχιστούν με αμείωτη ένταση. Οι εκφοβισμοί και οι τιμωρίες σας συνιστούν απόδοση τιμής στο έργο μας. Το σκοτείνιασμα των προσώπων μας κατόπιν της διέλευσής μας από ένα δικαστήριο, το σφίξιμο στο στομάχι στη θέα μιας φυλακής, η απαράμιλλη οργή που ακολουθεί κάθε άκουσμα σύλληψης ενός συντρόφου, η βουβή λύσσα σε κάθε τυχαία συνάντησή μας με τους φύλακες της τάξης, η απόγνωση και τα αδιέξοδα στην αβάσταχτη πιθανότητα να ζήσουμε μιμούμενοι το θλιβερό παράδειγμά σας, όλος αυτός ο ορυμαγδός καθημερινών συναισθημάτων συσσωματώνεται σε μια ακλόνητη πεποίθηση πως ζούμε αξιοπρεπώς την εποχή μας. Τοποθετούμαστε σε εμπόλεμη θέση, έχοντας πλήρη συνείδηση πάσας ενδεχόμενης συνέπειας, ακόμη και όσων διστάζετε να ανακοινώσετε. Τίποτα δε μας τρομάζει περισσότερο από την προοπτική να ανταλλάξουμε τη συνείδηση και τις αδιαπραγμάτευτες επιθυμίες μας με τα σκουπίδια και το τίποτα που καταχρηστικά ονομάσατε ζωή. Ανταλλάξαμε την ασφάλεια, την ησυχία και τον ύπνο μας για ένα έστω φευγαλέο πέρασμα από τον λαβύρινθο των καταστρεπτικών παθών. Εσείς, απεναντίας, ξεπουλήσατε κάθε πάθος και ακεραιότητα, προκειμένου να αφιερώσετε τις νύχτες σας στον ατάραχο ύπνο. Αλλα ούτε αυτόν θα σας αφήσουμε να ευχαριστηθείτε.

Δύναμη στον αναρχικό αιχμάλωτο πολέμου Ντίνο Γιαγτζόγλου.

Φωτιά στον νέο σωφρονιστικό κώδικα, και σε κάθε νόμο της δυσωδίας που ονομάζεται αστική δικαιοσύνη.

Αλληλεγγύη και συνενοχή με τους συλληφθέντες της κατασταλτικής επιχείρησης Scripta Manent στην Ιταλία.

Θα επανέλθουμε.

Μητροπολιτικοί Πυρήνες Ανταρσίας

(Πηγή : athensindymedia)