(Received 15/5/17)
On the night between May 5th and 6th a text was sprayed on Courthouse “Freedom for Cospito and Gai” and “Break the isolation”.
Damaged the nearby Post Office ATM.
Break the isolation
(Via : Croce Nera Anarchica www.autistici)
Genova — Valbisagno [Italy]: Mobile phone mast sabotaged in solidarity with imprisoned anarchist comrade Alfredo Cospito on hunger strike (12/05/2017)
(Received 15/5/17)
Mobile phone mast sabotaged in solidarity with prisoner Alfredo Cospito on hunger strike against the censorship imposed on those arrested in op. Scripta Manent.
Break the isolation
(Via : Croce Nera Anarchica autistici.org)
Γένοβα – Βαλμπισάνο [Ιταλία]: Σαμποτάζ σε ιστό κινητής τηλεφωνίας, αλληλεγγύη στον αναρχικό αιχμάλωτο και σύντροφο Αλφρέντο Κόσπιτο που είναι σε απεργία πείνας (12/05/2017)
(Λάβαμε 15/5/17)
Σαμποτάζ σε ιστό κινητής τηλεφωνίας, αλληλεγγύη στον αναρχικό αιχμάλωτο και σύντροφο Αλφρέντο Κόσπιτο που είναι σε απεργία πείνας ενάντια στη λογοκρισία που επιβλήθηκε σε όσους συνελήφθησαν με την επιχείρηση Scripta Manent.
Σπάμε την απομόνωση
(Πηγή : Croce Nera Anarchica autistici.org)
(Μετάφραση Traces of Fire)
For a dangerous June – call for a month of mobilization in solidarity with italian anarchist prisoners
(Received 9/5/17)
For a Dangerous June
A text that sums up the ideas expressed during the meetings ‘With our heads held high’
State repression is the most important part of the system of dominion and one of its most disgraceful expressions; it doesn’t surprise us that those who are struck most are historically those who don’t let themselves be recuperated by the system of power, i.e. anarchist, revolutionary and rebel individualities.
The latter respond to the physical, psychological, moral, social and economic repression unleashed by all the components of democratic power and to the brutal indiscriminate violence of its armed hands and the judiciary. This they do with direct action aimed at those responsible for repression, with the creative and liberating destruction of the places of dominion and the sabotage of its infrastructures, so as to put an end, or at least hamper, the causes of exploitation and oppression by human beings on other human beings, the earth and animals.
In the view of total liberation, to passively watch the reproduction of dominion means to be accomplices, so there are those who continue to hold their heads high and rebel.
As a consequence power puts all its strategies into action, and the trials and proceedings against comrades for actions, episodes of conflictuality and writings still continue. Next month there will be the cassation trial concerning so-called operation Shadow, where a number of comrades are accused, among other things, of instigation to commit a crime following the publication of the paper KNO3. [1]
These judicial proceedings are an expression of the war that the authorities are waging on the bond between thought and action, which is the foundation of anarchism’s dangerousness. Beyond individual and specific struggles, this police operation aims at striking the cardinal concepts of antiauthoritarian ideas and methods such as direct action, refusal of delegating and solidarity.
Starting from these reflexions, during the meetings that developed after the arrests of operation Scripta Manent, rather than dwell on the strategies of repression, we felt it necessary to not reduce solidarity to the technical support of those who are in prison, but to widen the spectrum of our analysis.
In this respect, we discussed how solidarity is a fundamental element of our anarchist acting and relations of complicity aimed at the destruction of dominion. This form of solidarity goes beyond repression’s attacks, and is capable of not letting itself be suffocated by the specificity of the trajectories of struggle when we recognize ourselves in a common tension of attack. In particular, active solidarity is an essential instrument to respond to state violence and not take its blows passively but maintain a stance of attack, so as not to develop attitudes of victimization, which is what repression wants. Thinking in terms of offensive, of permanent and internationalist conflictuality beyond each one’s path, the risk of isolation can be reduced and one of the enemy’s most important goals can be made ineffective.
To express solidarity with specific contexts and projects doesn’t mean to have to conform to the discourses and practices of those who have been struck, nor does it mean to necessarily follow in the wake of a given struggle or practice: if we recognize ourselves in a common horizon we can act in solidarity according to our own individual tension.
The creation of solidarity relations on a local and international level is a strategic objective which we should give ourselves in order to face the strengthening of repression’s means and will against anarchist, revolutionary and rebel individualities
We think it necessary to address our proposals, projectuality and objectives towards the destruction of the system, which organizes social relations of dominion by flattening dissent through recuperation, and wherever this is not possible, by eliminating it through repression.
In this respect, we recognize the importance of multiform actions and practices within anarchism. Precisely because the more differences that exist in a context, the stronger the possibility of not getting stuck on pre-arranged dogmatic positions, provided that any specific struggle and attack is part of the wider view of tension towards subversion.
To recognize the value of this diversity also means to lay the foundations for opposing all centralizing and dominating tendencies within anarchism.
This is only possible through an attitude of constant self-criticism and critique between the different approaches, an attitude that goes towards qualitatively significant growth of both analysis of what surrounds us and the various possible ways to organize the destruction of what oppresses us.
By refusing to classify or make it possible for others to classify our different tensions into identity categories, we think that any attack on authority interacts with social mechanisms and relations and at the same time acts against society itself.
From a strategic point of view the existence of multiform practices is useful to nourish the complexity of the forms of organization and attack, and enhances the discussion on means and ends within the different anarchist projectualities of action. To understand how to give value to this diversity without diluting its contents in the view of a common project of total destruction of the system of dominion, is an absolute necessity.
It is important to consider different proposals and projectualities not as being antithetical and static but as being instruments, resources and possibilities at anarchists’ disposal, provided that they have certain characteristics that we believe are fundamental, such as permanent conflictuality, attack, independence from institutional hierarchically organized political structures, and informality as an instrument of organization.
By permanent conflicutality we mean a tension towards the irretrievability of our practices and discourses, the refusal to submit our action to opportunistic evaluations. This doesn’t exclude the possibility of developing a strategy referring to modalities and objectives, but this cannot be a justification for wait-and-see attitudes or the watering down of our own contents for the sake of a quantitative widening.
From this point of view we reiterate the refusal of any collaboration with power or that lends itself to recuperation. By the latter we intend power’s strategy of absorbing experiences and behaviour that is potentially dangerous to itself and of directing them towards its goals.
In democracies the mechanism of recuperation is complementary to the harshest face of repression and has the goal of perpetuating the system of exploitation and oppression: the attempt at inclusion and integration of some forms of dissent is meant to increase participation in the political game, thus creating divisions in order to more easily attack those who don’t want to be in the spectacle of society.
Anarchist action for the destruction of society and dominion responds both to the tension that refuses authority, and therefore doesn’t negotiate with the latter but wants to overthrow it with violence, and a wider strategy that starts off from the awareness that we will never live free by creating islands inside mass society.
It is therefore out beyond question that the struggle, in order not to be reformist, has to contemplate direct attack as a practice.
Following operation Scripta Manent Alfredo, Nicola, Danilo, Valentina, Anna, Marco and Sandrone are currently being held in high security units, subjected to restrictions and censorship of communication with the outside.
Other anarchists find themselves in prison in Italy and in the rest of the world, others here and elsewhere are undergoing various restrictive measures, such as house arrest and compulsory residence orders.
We call for mobilization in the month of June in solidarity with anarchist, revolutionary and rebel individualities struck by repression, as an occasion for coordination between initiatives and practices.
Rome, 30th April 2017
Anarchists
[1] Operation Shadow is a procedure based on article 270bis, which Perugia prosecutors started in 2008. The crime of association was dropped in the first grade trial, and in the 2015’s appeal trial it resulted in a sentence of 3 years against two comrades, a third comrade being investigated for article 302 with the aggravating circumstance of terrorism following articles published in KNO3, and sentences against other comrades for attempted sabotage on a railway line and car theft.
A letter from anarchist comrade Anna Beniamino about Operation Scripta Manent and more… (Italy)
SCRIPTA MANENT
The prosecution in Turin have decided to put an entire anarchist tendency on trial: anti-organisation Anarchism. This isn’t a sensationalist and defensive overstatement, it’s what Turin’s investigating judge, Anna Ricci, enacted with the arrest warrants issued in July 2016, and enforced in September, probably to avoid disrupting the summer holidays of some pubic official.
The inquisitors’ choice is clear from the ridiculous framework that appeared in the arrest warrant papers, a product of the deleterious encounter between the mind of some cop and the rushed reading of a wikipedia summary.
The framework gives shape to a repressive-Manichean vision of a ‘social anarchy’, a good and harmless one, and an (anti-social and anti-classist) ‘individual anarchy’, violent and palatable to repression, whose method is the ‘anti-organization model’.
By making the necessary distinctions, this framework aims to define a specific camp, to create a cage, so that from a generic ‘insurrectionism’, (a sub-product of the anti-organization model), always violent and liable to punishment to varying degrees, sub-species can be pulled out to form different strands of the investigation1 for Italian cops: ‘classic insurrectionism’, ‘social insurrectionism’, ‘eco insurrectionism’ and the ‘informal anarchist federation’.
That different tensions and tendencies exist within Anarchism is a fact, but it’s also true that this type of rigid categorisation is an inherent feature of the mindset and requirements of the inquisitors, who are set on delineating a specific area in order to make their manoeuvres as best they can: it is within this space that the following operation lies.
Historically, solidarity with revolutionary prisoners has been a focal point of interest for anarchists and a way to come together and build a rebellious sensibility: revolutionary solidarity not solidarity with revolutionaries.
Devised by Turin’s Digos and prosecutors back in 2012, in the wake of 20 years of recurring and failed repressive attempts, operation Scripta Manent led to the arrest of 5 anarchists: A.M., V.S., D.C., M.B., A.B., all already under investigation and/or arrested following various anarchist publications on action and repression, specifically, Pagine in Rivolta 2, the Croce Nera Anarchica bulletin3, KNO3 4. In addition, there were the arrest warrants for A.C. and N.G., two comrades in prison since 2012 following an attack on the managing director of Ansaldo Nucleare, Adinolfi, which was claimed in court in October 2013 as the Olga Nucleus (FAI/FRI). For years, they’d been known as the editors of Pagine in Rivolta and Alfredo had already been prosecuted for KNO3.
Four other anarchists have been put under investigation, all of whom were imprisoned during the Ardire operation 5, part of which converges into these current legal proceedings, along with 4 more whose arrests the judge refused to validate in the July warrant and led to the prosecutor’s unsuccessful appeal attempt in October 2016. In addition, 32 raids were carried out across Italy, during which a comrade and editor of CNA was arrested and is still being held in prison under the AS2 regime6.
-The investigation is still underway-
The operation is being led by prosecutor Roberto Sparagna, new to so-called anti-terrorism proceedings but well-known for having run trials for so-called organised crime. It is unknown whether this operation was down to him or the input of Turin cops: the latter seems much more likely, as the bulk of the investigation was conducted and archived by the Digos over the years and because of little picturesque background events like the “greetings from Dr. Petronzi” (Turin’s ex-Digos chief), which Sparagna made sure to extend to the arrested during one of his interrogation attempts.
It matters little whether the prosecutor is essentially a puppet/ventriloquist or whether he’s driven by his own will; the declared intent is to repress and silence an anarchist component that has always supported, and continues to support, direct action, solidarity with revolutionary prisoners, the multiform practices of anarchist destructive action and permanent rebellion against political conformism and compliance inside and outside the milieus of the movement.
Everyone is charged with article 270bis, some since 2003, others since 2008 7 relating to FAI/FRI to various degrees, as both ‘promoters/organisers’, as well as ‘participants’.
A.C. and N.G. are also charged with article 280bis for a string of attacks8 carried out from 2005 to 2007 on the basis of what is defined as a ‘serious investigative framework’ even if, in actual fact, the same comrades had already been investigated by the same cops, with the same ‘evidence’ both shortly after the same events and in 20129, using the usual armoury of phone tapping, eavesdropping, video recording, tailing, DNA sampling, etc. and the cases had been archived.
Launched on the back of the 2012 arrests, this investigation is an attempt to apply an associative charge to the case of Adinolfi’s wounding and to investigate a whole political area of comrades who expressed solidarity with those arrested and with their action: the cops used article 270bis and their so-called ‘crimes of intent’, in order to sift through what had already passed through the hands of various Italian prosecutors, putting everything together under their jurisdiction by reviving and rehashing a series of case files that had previously been archived.
This attempt to bring everything together is also mentioned in the judicial order itself and had seeped into the media quite extensively in recent years, as well as in August 2016, with newspaper articles that described ‘anti-terrorism summits’ held between the different prosecutors and made grand claims of ‘bad masters’ and ‘violent infiltrators’ in contexts that in themselves, were democratically acceptable.
This time, having followed a temporal and logical format that inverts the classic action/repression sequence, repression is retroactively looking for unsolved actions and political positions consolidated over the course of 20 years, as a restraint and a warning against the current “excessive” shows of solidarity. These are clearly aimed at repressing unwelcome solidarity and the spread of an anarchist feeling that openly talks about prisoners and actions, publishes and supports them.
The cops’ ambitions aimed even higher, as evident in the raids, failed arrests and most of all, in the accusatory framework that spans 20 years of anarchist actions and publications.
The excursus begins with the Marini trial10 in 1996 and ends with the current Croce Nera Anarchica, tracing an optimal line that starts from critiques of how the Marini Trial was handled, passes through the various articles and claims presented in Pagine in Rivolta, KNO3 and CNA, and ends with writings containing discussions and calls to be present at the Adinolfi trial (WITH OUR HEADS HELD HIGH and HERE AND NOW) and finally, with today’s CNA.
This is why it is not an overstatement to claim that this legal proceeding is one that is being extended to an anarchist feeling, even if it is trying to hone in on the circle: cornerstones of anti-authoritarian thought and method such as direct action and the rejection of representation, affinity and informality, revolutionary solidarity and mutual aid, become, in the words and paper rubbish of inquisitors, the dangerous raw material that must be repressed as soon as it appears.
It is neither simply a ‘crime of opinion’ that’s being put on trial, nor the censorship of the democratic freedom of expression: this is the war that authority is waging against the bond between thought and action that lies at the basis of anarchism.
By trying to strike publications, blogs or any other means of communication anarchists decide to use, repression only reaffirms the validity of these means: to be a thorn in the side of subjugation and silence.
Anna
Prison of Latina
1 Turin’s prosecutors have produced several judicial proceedings based on this framework in the last two years, which resulted both in the attempts to put 3 eco anarchists who had been previously sentenced in Switzerland for attempted sabotage to IBM, on trial yet again for article 270bis and to investigate and charge anarchists engaged in a solidarity fund for prisoners, with raids and warrants, using the same article 270bis.
2 Pagine in Rivolta was published under the subtitle ‘revolutionary anarchist periodical’ from 1997 to 2002, with 14 issues that had a variable circulation that reached one thousand copies. It had articles of analysis and critique of the anarchist movement, chronologies of direct actions, claims, prisoners’ lists and news on repression.
3 [The first of the Black Cross series in the Italian language was the historical version published from 1969 to 1973 in support of Spanish anti-Francoists, with the additional involvement of Pino Pinelli and Stuart Christie’s Anarchist Black Cross.] The CNA bulletin targeted by repression is the one published from 2001 to 2005, and today’s CNA published since 2014 with a blog and a journal. The editors of Croce Nera Anarchica of 2001/2005 were the targets of the 2005 ‘Operation Croce Nera’, a 270bis operation, which led to the arrests of seven comrades that led to no avail, 3 of whom are among those investigated within Scripta Manent.
4 KNO3 came out in 2008 as a single issue that was subtitled ‘revolutionary anarchist paper’. In 2008 it was the object of a 270bis investigation, ‘Operation Shadow’, led by Perugia’s prosecutor Emanuela Comodi, in collaboration with the ROS carabinieri forces, in which the associative crime was dropped during the first degree trial; in 2015 the appeal trial resulted in a sentence against A.C. and A.B., whilst a third comrade was put under investigation for article 302 with the aggravating circumstance of terrorism linked to articles published in KNO3; other comrades were sentenced for the sabotage of a railway track and for car theft.
5 ‘Operation Ardire’ began in Perugia with prosecutor Comodi, in collaboration with ROS carabinieri forces and led to seven arrests in June 2012. It was based on article 270bis and referred to a series of attacks claimed by FAI/FRI between 2009 and 2012. The jurisdiction of the case passed from Perugia to Milan after a high court ruling in the appeal court, and for some of the accused, S.F., E.D.B.,G.P.S. and G.L.T., it was passed from Milan to Turin and brought into Scripta Manent. All those imprisoned were released in 2013 after serving the maximum term.
6 D.C. was arrested during one of the raids within Scripta Manent after electric material for common use (9-volt batteries and bulbs) was found in his home. Prosecutor Francesca Polino from Rome opened a separated proceeding against him, whilst keeping him in the high security AS2 regime.
7 From 2003, because this is the year identified as the beginning of FAI following the attack on the interior minister at the time, Prodi and because of the text that claimed responsibility for it. For some of the accused, it’s 2008, because they’d already been put under investigation for the same attack, without having been formally charged.
8 This refers to: the explosive device against the RIS carabinieri forces in Parma in October 2005, an action claimed by Coop. Artigiana Fuoco e Affini (occasionally spectacular)/FAI; the explosive/incendiary parcel sent to the then mayor of Bologna Sergio Cofferati in November 2005, also claimed by Coop. Artigiana Fuoco e Affini/FAI; the double explosive attack on the carabinieri training centre in Fossano (CN) in June 2006 claimed by FAI/RAT; the explosive/incendiary parcels sent to the then mayor of Turin Chiamparino, the director of Torino Cronaca Beppe Fossati and placed on the premises of Coema Edilitia, a company involved in the construction of the CIE in Turin in July 2006, all claimed by RAT/FAI; the 3 explosive devices set off in sequence in the Turin neighbourhood of Crocetta in March 2007 and claimed by RAT/FAI.
9 In the summer of 2012, during the investigation and subsequent arrest of A.C. and N.G., prosecutors in various Italian jurisdictions reopened a series of archived case files relating to the attacks that the FAI had claimed over the previous 10 years.
10 In 1995, about thirty anarchists were arrested and put on trial by Rome’s prosecutor Antonio Marini in collaboration with ROS carabinieri forces for article 270bis, in addition to a series of specific offences. The associative charge referring to the so-called ORAI organisation was dropped in 2004 and a sentence for subversive propaganda and other specific offences were confirmed.
translated via actforfree
Croce Nera Anarchica a-periodical, Issue no.3, pages 2-4
Γράμμα της Anna Beniamino για την επιχείρηση Scripta Manent και άλλα.
Η δίωξη στο Τορίνο αποφάσισε να θέσει σε δοκιμασία μια ολόκληρη αναρχική τάση: Τον αφορμαλιστικό (αντι-οργανωτικό) αναρχισμό. Δεν πρόκειται για μια θυμική και αμυντική εκτίμηση, είναι αυτό που επισήμανε ο ανακριτής του Τορίνο Anna Ricci μέσω των ενταλμάτων σύλληψης που εκδόθηκαν τον Ιούλιο του 2016 και επιβλήθηκαν τον Σεπτέμβριο, πιθανόν ώστε να αποφευχθούν διαταραχές των διακοπών δημόσιου προσωπικού.
Η επιλογή των επιμελητών είναι ξεκάθαρη από το πλαίσιο που εμφανίστηκε στα εντάλματα σύλληψης, προϊόν μιας νοσηρής συνάντησης μεταξύ του τρόπου σκέψης μερικών μπάτσων και της σπασμωδικής ανάγνωσης συνοψίσεων του Wikipedia.
Το πλαίσιο αυτό δίνει μορφή σε μια κατασταλτική-Μανιχαϊστική έποψη μιας κοινωνικής αναρχίας, χρηστής και ακίνδυνης και μιας ( αντι-κοινωνικής και αντί-κλασσικής ) ”ατομικής αναρχίας”, βίαιης και εύπεπτης στην καταστολή της οποίας οι μεθόδοι εκφράζονται στο αφορμαλιστικό μοντέλο.
Πραγματοποιώντας τους απαραίτητους διαχωρισμούς, το πλαίσιο αυτό αποσκοπεί στο να ορίσει ένα συγκεκριμένο στρατόπεδο, στο να δημιουργήσει ένα κλουβί, ώστε από μια γενική ”επαναστατικότητα” ( ένα υποπροϊόν του αφορμαλιστικού μοντέλου ), πάντα βίαιη και υπόλογη σε διαφορετικής κλίμακας τιμωρία, να μπορέσουν να αντληθούν υποκατηγορίες σχηματίζοντας διαφορετικά σκέλη της έρευνας[1] για τους Ιταλούς μπάτσους: ”κλασσικός εξεγερτισμός”, ”κοινωνικός εξεγερτισμός”, ”οίκο-εξεγερτισμός” και η ”άτυπη αναρχική ομοσπονδία”.
Οι διαφορετικές εντάσεις και τάσεις υφίστανται πράγματι εντός του αναρχισμού, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως αυτή η μορφή άτεγκτης κατηγοριοποίησης είναι κληρονομικό στοιχείο από νοοτροπίες και απαιτήσεις δικαστών, οι οποίοι έχουν οριστεί να σκιαγραφούν συγκεκριμένους χώρους ώστε να πραγματοποιούν τις μανούβρες τους όσο καλύτερα μπορούν: Εντός αυτου του χώρου έγκειται και η ακόλουθη επιχείρηση.
Ιστορικά, η αλληλεγγύη με τους φυλακισμένους επαναστάτες υπήρξε κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος για τους αναρχικούς και ένας τρόπος να συσπειρωθούν χτίζοντας μια επαναστατική ευαισθησία: επαναστατική αλληλεγγύη και όχι αλληλεγγύη με τους επαναστάτες.
Κατηγοριοποιημένοι από τους Digos του Τορίνο και τους εισαγγελείς πίσω στο 2012, στον απόηχο 20 χρόνων επανειλλημένων και αποτυχημένων κατασταλτικών προσπαθειών, η επιχείρηση Scripta Manent οδήγησε στην σύλληψη 5 αναρχικών: A.M, V.S, D.C, M.B, A.B, όλοι ήδη κάτω από έρευνα και/ή φυλακισμένοι, ακολουθούμενοι από πλήθος αναρχικών εκδόσεων πάνω στην δράση και την καταστολή, συγκεκριμένα : Pagine in Rivolta [2], το δελτίο Croce Nera Anarchica (Αναρχικός Μαύρος Σταυρός)[3], KNO3 [4]. Επιπροσθέτως, υπήρξαν εντάλματα σύλληψης για τους A.C, N.G, δύο συντρόφους στην φυλακή από το 2012 μετά από επίθεση στο διευθυντικό στέλεχος της Ansaldo Nucleare, Adinofli, ανειλλημένη στην δικαστική έδρα τον Οκτώβρη του 2013 σαν πυρήνας Όλγα ( FAI/FRI). Για χρόνια ήταν γνωστοί ως συντάκτες της Pagine in Rivolta με τον Alfredo ήδη διωκόμενο για την KNO3.
Tέσσερις ακόμα αναρχικοί έχουν τεθεί υπό την έρευνα των αρχών, όλοι εκ των οποίων προφυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Ardire [5], μέρος της οποίας συγκλίνει με αυτές τις τρέχουσες νομικές διώξεις, μαζί με άλλες 4 συλλήψεις των οποίων ο δικαστής αρνήθηκε να επικυρώσει στο ένταλμα του Ιουλίου και οδήγησε στην ανεπιτυχή εισαγγελική απόπειρα επανεξέτασης τον Οκτώβριο του 2016. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν 32 επιδρομές σε όλη την Ιταλία, κατά τη διάρκεια των οποίων συνελήφθη ένας σύντροφος και συντάκτης του CNA ο οποίος και εξακολουθεί να κρατείται υπό το καθεστώς του AS2]6].
H έρευνα δρομολογείται ακόμη-
Η επιχείρηση κατευθύνεται από τον εισαγελέα Roberto Sparagna, νεοφερμένο στις αποκαλούμενες αντιτρομοκρατικές διαδικασίες αλλά ευρέως γνωστό για την διεξαγωγή αγώνων ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα. Είναι άγνωστο το κατά πόσο η επιχείρηση ήταν πρωτοβουλία του ή ενέργεια των μπάτσων του Τορίνο: Το τελευταίο φαντάζει πολύ πιο πιθανό καθώς το κύριο μέρος της έρευνας διεξήχθη και αρχειοθετήθηκε από τους Digos ανά τα χρόνια ενώ υπάρχει ελάχιστη εικόνα για παρασκηνιακά γεγονότα όπως οι ”χαιρετισμοί από τον Dr. Petronzi” ( πρώην διοικητής των Digos ) τους οποίους ο Sparagna φρόντισε να μεταφέρει στους συλληφθέντες κατά την διάρκεια μιας ανακρτικής απόπειρας.
Έχει ελάχιστη σημασία το αν ο ανακριτής είναι ουσιαστικά ένα υποχείριο/μαριονέτα ή αν ενεργεί βάσει της δικής του θέλησης. Η διακυρηγμένη πρόθεση είναι να καταστείλει και να βουλώσει μία αναρχική συνιστώσα η οποία πάντα υποστήριζε και συνεχίζει να υποστηρίζει την άμεση δράση, την αλληλεγγύη με τους φυλακισμένους επαναστάτες, τις πολύμορφες πρακτικές της αναρχικής καταστρεπτικής δράσης και την συνεχή εξέγερση ενάντια στην πολιτική συμμόρφωση εντός και εκτός του κινηματικού περιβάλλοντος.
Όλοι κατηγορούνται με το άρθρο 270Α, μερικοί από το 2003, άλλοι από το 2008, [7] συνδεόμενοι με την FAI/FRI σε διαφορετικούς βαθμούς, ως ”διοργανωτές/υποστηρικτές” αλλά και ως ”μετέχοντες”.
Οι A.C και N.G κατηγορούνται επίσης με το άρθρο 280Α για μια σειρά επιθέσεων[8] πραγματοποιημένων από το 2005 έως το 2007 με βάση αυτό που ορίζεται ως ”σοβαρό πλαίσιο έρευνας” ακόμα κι αν στην πραγματικότητα οι ίδιοι σύντροφοι έχουν ήδη εξεταστεί από τους ίδιους μπάτσους, με τις ίδιες ”ενδείξεις” αμφότεροι αμέσως μετά τα ίδια γεγονότα και το 2012[9], μέσω της χρήσης του συνήθους οπλοστασίου από τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, υποκλοπές, καταγραφή καμερών, κατασκοπία, εξέταση DNA με τις υποθέσεις να έχουν αρχειοθετηθεί.
Με αφετηρία τις συλλήψεις του 2012, η έρευνα αυτή είναι μια προσπάθεια να προστεθούν συνειρμικές κατηγορίες στην υπόθεση τραυματισμού του Adinofli και να εξεταστεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος συντρόφων που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους με τους συλληφθέντες και την δράση τους: Οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν το άρθρο 270Α και το αποκαλούμενο ”έγκλημα πρόθεσης” με σκοπό να εξετάσουν σχοινοτενώς ότι ήδη είχε περάσει από τα χέρια πληθώρας Ιταλών εισαγγελέων, συγκεντρώνοντας τα πάντα υπό την δικαιοδοσία τους μέσω της επαναφοράς και του μυρηκασμού σειράς υποθέσεων που έχουν ήδη αρχειοθετηθεί στο παρελθόν.
Η προσπάθεια αυτή να συγκεντρωθούν όλα αναφέρεται εντός της δικαστικής τάξης και είχε διαρρεύσει στα μέσα ενημέρωσης ευρέως τα τελευταία χρόνια, όπως και τον Αύγουστο του 2016, με άρθρα εφημερίδων να αναφέρουν ότι ”αντι-τρομοκρατικές σύνοδοι” διεξήχθησαν μεταξύ διάφορων εισαγγελέων και να κάνουν λόγο για ”κακούς επικεφαλής” και ”βίαιες εισβολές” σε πλαίσια που από την δική τους σκοπιά ήταν δημοκρατικώς αποδεκτά.
Αυτή τη φορά, ακολουθώντας μια χρονική και λογική μορφή που αντιστρέφει την κλασική ακολουθία δράσης / καταστολής, η καταστολή αναζητά αναδρομικά ανυπόστατες ενέργειες και πολιτικές θέσεις ενοποιημένες κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων, ως συγκράτηση και προειδοποίηση ενάντια στις τρέχουσες “υπερβολικές” εκθέσεις αλληλεγγύης. Αυτά έχουν σαφώς ως στόχο την καταστολή ανεπιθύμητης αλληλεγγύης και της εξάπλωσης ενός αναρχικού συναισθήματος που μιλάει ανοιχτά για κρατουμένους και δράσεις που προπαγανδίζουν και υποστηρίζουν.
Οι φιλοδοξίες των μπάτσων επιδιώκονταν ακόμη υψηλότερες, όπως είναι εμφανές στις επιδρομές, τις αποτυχημένες συλλήψεις και πάνω απ’ όλα, στο κατηγορηματικό πλαίσιο που εκτείνεται σε 20 χρόνια αναρχικών δράσεων και δημοσιεύσεων.
Η εκδήλωση ξεκινά με τη Marini δίκη [10] το 1996 και τελειώνει με την τρέχουσα Croce Nera Anarchica, εντοπίζοντας μια βέλτιστη γραμμή που ξεκινάει από τις κριτικές για το πώς χειρίστηκε η δίκη Marini, περνά μέσα από τα διάφορα άρθρα και ισχυρισμούς που παρουσιάζονται στην Pagine in Rivolta, KNO3 και CNA, και τελειώνει με γραπτά που περιέχουν συνομιλίες και προσκλήσεις για να είναι παρόντες στη δίκη Adinolfi(ΜΕ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΜΕΝΑ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ) και τέλος, με το σημερινό CNA.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν είναι υπερβολή να ισχυριζόμαστε ότι αυτή η νομική διαδικασία είναι αυτή που επεκτείνεται σε ένα αναρχικό συναίσθημα, ακόμα και αν προσπαθεί να επιτύχει τον κύκλο: ακρογωνιαίους λίθους αντι-αυταρχικής σκέψης και μεθόδου όπως άμεση δράση και η απόρριψη της εκπροσώπησης, η συγγένεια και το άτυπο, η επαναστατική αλληλεγγύη και η αμοιβαία βοήθεια, γίνονται, με τα λόγια και τα χάρτινα σκουπίδια των ανακριτών, επικίνδυνη πρώτη ύλη που πρέπει να κατασταλεί μόλις εμφανιστεί.
Δεν είναι απλώς ένα «έγκλημα της γνώμης» που τίθεται σε δίκη ούτε η λογοκρισία της δημοκρατικής ελευθερίας έκφρασης: αυτός είναι ο πόλεμος που η εξουσία επιτείνει ενάντια στον δεσμό μεταξύ σκέψης και δράσης που βρίσκεται στη βάση του αναρχισμού.
Προσπαθώντας να χτυπήσει δημοσιεύσεις, blogs ή άλλα μέσα επικοινωνίας που αναρχικοί αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν, η καταστολή επαναβεβαιώνει μόνο την εγκυρότητα αυτών των μέσων: να είναι αγκάθι στην πλευρά της υποταγής και της σιωπής.
Anna
φυλακές Latina
[1] Οι εισαγγελείς του Τορίνο έχουν παράξει αρκετές δικαστικές διαδικασίες βασισμένες σε αυτό το πλαίσιο τα τελευταία δύο χρόνια,το οποίο είχε ως συνέπεια να γίνουν προσπάθειες να δικαστούν και πάλι για το άρθρο 270Α 3 οικοαναρχικοί,οι οποίοι είχαν προηγουμένως καταδικαστεί στην Ελβετία για απόπειρα σαμποτάζ στην ΙΒΜ και να γίνουν έρευνες και να αποδοθούν κατηγορίες σε αναρχικούς εμπλεκόμενους με ένα ταμείο αλληλεγγύης για φυλακισμένους,με εισβολές και εντάλματα, χρησιμοποιώντας το ίδιο άρθρο 270Α.
[2] Η Pagine in Rivolta εκδιδόταν με τον υπότιτλο “επαναστατικό αναρχικό περιοδικό” από το 1997 εως το 2002,με 14 τεύχη κυμαινόμενης κυκλοφορίας που έφτανε τα χίλια αντίτυπα.Είχε άρθρα ανάλυσης και κριτικής του αναρχικού κινήματος,χρονολόγια άμεσων δράσεων,αναλήψεις ευθύνης,λίστες κρατουμένων και νέα για την καταστολή.
[3] (Η πρώτη απ΄τις κυκλοφορίες του Μαύρου Σταυρού στην ιταλική γλώσσα ήταν η ιστορική έκδοση που εκδιδόταν από το 1969 ως το 1973 για την στήριξη των ισπανών αντιφρανκιστών,με επιπλέον την εμπλοκή του Pino Pinelli και του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού του Stuart Christie.)Το δελτίο του ΑΜΣ που στοχοποιήθηκε από την καταστολή είναι αυτό που εκδιδόταν από το 2001 ως το 2005, και του τωρινού ΑΜΣ που δημοσιεύεται από το 2014 με ένα blog και ένα περιοδικό.Οι συντάκτες του Croce Nera Anarchica (Αναρχικός Μαύρος Σταυρός) του 2001/2005 ήταν οι στόχοι της επιχείρησης Croce Nera του 2005,μια επιχείρηση του άρθρου 270Α,η οποία οδήγησε στις συλλήψεις επτά συντρόφων και οι οποίες κατέληξαν σε αδιέξοδο,3 από τους οποίους είναι μεταξύ αυτών που εξετάζονται στη Scripta Manent.
[4] Το KNO3 βγήκε το 2008 ως ένα μόνο τεύχος με τον υπότιτλο “επαναστατική αναρχική εφημερίδα”.Το 2008 ήταν το αντικείμενο μιάς έρευνας υπό το άρθρο 270Α,της επιχείρησης “Σκιά”,εκκινούμενη από την εισαγγελέα της Perugia, Emanuela Comodi,σε συνεργασία με τις δυνάμεις ROS των καραμπινιέρων,στην οποία το έγκλημα από κοινού έπεσε στη δίκη πρώτου βαθμού.Η δίκη οδήγησε στην καταδίκη εναντίον των A.C. και A.B.,ενώ ένας τρίτος σύντροφος τέθηκε υπό έρευνα για το άρθρο 302 με την επιβαρυντική περίπτωση της τρομοκρατίας συνδεδεμένη με άρθρα δημοσιοποιημένα στο KNO3,άλλοι σύντροφοι καταδικάστηκαν για το σαμποτάζ μιας σιδηροδρομικής γραμμής και για κλοπή αυτοκινήτου.
[5] Η επιχείρηση “Ardire” ξεκίνησε στην Perugia με την εισαγγελέα Comodi,σε συνεργασία με τις δυνάμεις ROS των καραμπινιέρων και οδήγησε σε επτά συλλήψεις τον Ιούνιο του 2012.Βασίστηκε στο άρθρο 270Α και αναφερόταν σε μιά σειρά επιθέσεων ανειλημμένες από τη FAI/FRI μεταξύ το 2009 και του 2012.Η αρμοδιότητα της υπόθεσης πέρασε απο την Perugia στο Μιλάνο μετά από απόφαση ανωτάτου δικαστηρίου στο εφετείο και για κάποιους απ΄τους κατηγορούμενους,S.F., E.D.B.,G.P.S. και G.L.T.,πέρασε από το Μιλάνο στο Τορίνο και στη συνέχεια στη Scripta Manent.Ολοί όσοι φυλακίστηκαν αφέθηκαν το 2013 αφού εξέτισαν το μέγιστο.
[6] Ο D.C. συνελήφθη κατά τη διάρκεια μιας από τις εισβολές στα πλαίσια της Scripta Manent αφού βρέθηκαν στο σπίτι του ηλεκτρικά υλικά κοινής χρήσης (μπαταρίες των 9 βολτ και λάμπες).Η εισαγγελέας Francesca Polino από τη Ρώμη άνοιξε ξεχωριστή διαδικασία εναντίον του,ενόσω τον κρατούσε στο καθεστώς υψίστης ασφαλείας AS2.
[7] Από το 2003,επειδή αυτό είναι το έτος που προσδιορίζεται ως εκκίνηση της FAI επομένης της επίθεσης στον υπουργό εσωτερικών Prodi τότε και λόγω του κειμένου που ανέλαβε ευθύνη γι΄αυτή.Για κάποιους απ΄τους κατηγορούμενους,είναι από το 2008 γιατί είχαν ήδη τεθεί υπό έρευνα για την ίδια επίθεση,χωρίς να έχουν επίσημα κατηγορηθεί.
[8] Αυτό αναφέρεται: στον εκρηκτικό μηχανισμό κατά των καραμπινιέρων RIS στην Parma τον Οκτώβρη του 2005,δράση που ανέλαβε η Coop. Artigiana Fuoco e Affini (occasionalmente spettacolare)/FAI,στο εκρηκτικό/εμπρηστικό δέμα που στάλθηκε στον τότε δήμαρχο της Bologna, Sergio Cofferati,που επισης ανέλαβε η Coop. Artigiana Fuoco e Affini/FAI,στη διπλή βομβιστική επίθεση στο κέντρο εκπαίδευσης καραμπινιέρων στο Fossano τον Ιούνιο του 2006 που ανέλαβε η FAI/RAT,στα εκρηκτικά/εμπρηστικά δέματα που στάλθηκαν στον τότε δήμαρχο του Τορίνο Chiamparino,στον διευθυντή της Torino Cronaca,Beppe Fossati και που τοποθετήθηκαν στο κτίριο της Coema Edilizia,εταιρίας εμπλεκόμενης με την κατασκευή του CIE(Κέντρο ταυτοποίησης και απέλασης μεταναστών) στο Τορίνο τον Ιούλιο του 2006,τα οποία όλα ανέλαβε η RAT/FAI,στους 3 εκρηκτικούς μηχανισμούς που εξερράγησαν διαδοχικά στη γειτονιά Crocetta του Τορίνο το Μάρτιο του 2007 που ανέλαβε η RAT/FAI.
[9] Το καλοκαίρι του 2012,κατά τη διάρκεια της έρευνας και της επακόλουθης σύλληψης των A.C. και N.G.,εισαγγελείς σε διάφορες ιταλικές επικράτειες ξανάνοιξαν μια σειρά φακέλων υποθέσεων από το αρχείο σχετιζόμενες με τις επιθέσεις που είχε αναλάβει η FAI τα τελευταία 10 χρόνια.
[10] Το 1995,περίπου τριάντα αναρχικοί συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη από τον εισαγγελέα της Ρώμης Antonio Marini σε συνεργασία με τις δυνάμεις ROS των καραμπινιέρων για το άρθρο 270Α,επιπλέον σε μια σειρά από συγκεκριμένα αδικήματα.Η κατηγορία από κοινού αναφερόμενη στη λεγόμενη οργάνωση ORAI έπεσε το 2004 και επικυρώθηκε μια καταδίκη για ανατρεπτική προπαγάνδα και άλλα συγκεκριμένα αδικήματα.
Μετάφραση: Διαχειριστική ομάδα Ragnarok
(Πηγή: 325)
Prison of Ferrara [Italy]: Anarchist comrade Alfredo Cospito on hunger strike (03/05/2017)
Today anarchist prisoner Alfredo Cospito begins a ten-days hunger strike against the censorship imposed to him by prosecutor Sparagna [/in charge of op. “Scripta Manent”/], which blocks almost the whole incoming and outgoing correspondence.
Alfredo asks all comrades outside to send books, magazines, letters and printed materials in general, in protest and in support of his strike.
(Via : Croce Nera Anarchica autistici.org)
Φυλακές Φεράρα [Ιταλία]: Ο αναρχικός σύντροφος Αλφρέντο Κόσπιτο σε απεργία πείνας (03/05/2017)
Σήμερα, ο αναρχικός κρατούμενος Alfredo Cospito ξεκινά μια απεργία πείνας δέκα ημερών ενάντια στη λογοκρισία που του επέβαλε ο εισαγγελέας Sparagna [/ υπεύθυνος της επιχείρησης “Scripta Manent” /], η οποία λογοκρισία αποκλείει σχεδόν ολόκληρη την εισερχόμενη και εξερχόμενη αλληλογραφία.
Ο Αλφρέντο ζητά από όλους τους συντρόφους του να στέλνουν βιβλία, περιοδικά, επιστολές και έντυπα γενικά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και υποστήριξης της απεργίας του.
(Πηγή : Croce Nera Anarchica autistici.org)
Μετάφραση Traces of Fire
- ANTIREPORT
- ...
Italy: Update on Operation “Scripta Manent”
A couple of we
ek ago the investigations concerning the op. Scripta Manent were closed, so now the preliminary hearing is awaited, when the judge will decide whether to put on trial the suspected comrades.
(Via : anarhija.info)
- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
- ...
Ιταλία: Ενημέρωση για την επιχείρηση “Scripta Manent”
Πριν από δύο εβδομάδες, οι έρευνες που αφορούσαν την επιχείρηση Scripta Manent έκλεισε, οπότε τώρα αναμένεται η προκαταρκτική ακρόαση, όταν ο δικαστής θα αποφασίσει αν θα προβεί σε δίκη για τους υπόπτους συντρόφους.
(Πηγή : anarhija.info)
Μετάφραση Traces of Fire