ΕΛΛΗΝΙΚΑ

UROBOROUS : Ηλεκτρονική Μπροσούρα

Posted on by tracesoffire

artwork-front-2-211x300

(Λάβαμε : 30/11/16)

Uroborus: Ηλεκτρονική Μπροσούρα

Κάποιες αναλύσεις πάνω σε εργαλεία σκέψης και μερικές έννοιες, κάποιες προτάσεις αυτο-συνείδησης, συνύπαρξης και δράσης, υπό αναρχοατομικιστικό πρίσμα. Απλά κάποιες αποτυπωμένες επιθυμίες και συμπεράσματα που, ούτε κάποιο απόλυτο αποτελούν, ούτε διεκδικούν ορθότητα και αποδοχή.

Τα περιεχόμενα της μπροσούρας έχουν ως εξής:

σελ.5 | Α | ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ & ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ | Στοιχεία της ατομικότητας, Περί ατομικισμού.
σελ.8 | Β | Ο ΑΤΟΜΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΕΞΩ-ΑΤΟΜΙΚΕΣ | Περί ηθικής και δικαίου, Περί ιδεολογίας και αίσθησης θυσίας, Ανιδιοτέλεια: Άλλο ένα κοστούμι της ιδιοτέλειας, Κριτική στην κριτική περί ‘‘φαντασμάτων’’.
σελ.16 | Γ | ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ: ΣΧΕΤΙΚΙΣΜΟΣ | Περί ύπαρξης και ουσίας, Περί λογικού, Για τις απόλυτες αλήθειες, Αποκήρυξη λέξεων.
σελ.23 | Δ | ΑΤΟΜΟ, ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ | Περί της σχέσης ατόμου-κοινωνίας, Μια ματιά στη θεωρία του χάους, Η γραμμικότητα ως στόχος των μαζικών κοινωνικών θεωριών.
σελ.28 | Ε | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ & ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ, Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΜΟΥ | Πολιτισμός της κυριαρχίας και της επιβολής, Πέρα από γενικότητες: η αγάπη και η ενσυναίσθηση, Η φαινομενική αντίφαση πολέμου και ενσυναίσθησης.
σελ.34 | ΣΤ | ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ ΣΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΩΡΑ | Εξεγερσιακές θέσεις μάχης στο εδώ και στο τώρα, Τι προκρίνω.
σελ. 38 | Εν τέλει…

 

uroborus.pdf

No comments yet

Γένοβα [Ιταλία]: Εμπρηστική επίθεση ως ένδειξη αλληλεγγύης στους αναρχικούς συλληφθέντες της επιχείρησης “Scripta Manent”

Posted on by tracesoffire

d2f5257d9d822424ffeb9b32cf069485

ΓΕΝΟΒΑ: 17/11 οχήματα της ΕΝΙ* πυρπολήθηκαν-Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της επιχείρησης “Scripta Manent”. Για την ΑΝΑΡΧΙΑ

*Εταιρία πετρελαίου και αερίου

(Πηγή : autistici.org)

(Μετάφραση : Traces of Fire)

1 Comment

Γραμμα Των Αναρχικων Συντροφων Monica Caballero Και Francisco Solar Απο Τις Ισπανικες Φυλακες

Posted on by tracesoffire

Γράμμα από τους αιχμάλωτους αναρχικούς συντρόφους Monica Caballero και Francisco Solar ( Ισπανία ) [1]

Στη διάρκεια των περίπου τριών ετών που βρισκόμαστε έγκλειστοι σε διαφορετικές φυλακές του ισπανικού κράτους,υπάρχει ένα στοιχειο που χρίζει ειδικής προσοχής λόγω της αποφασιστικής του σημασίας στη ζωή της φυλακής:αναφερόμαστε στη διασπορά.

Η διασπορά αντιστοιχεί σε μια πολιτική των Σωφρονιστικών θεσμών που εφάρμοσε η σοσιαλιστική κυβέρνηση στα μέσα της δεκαετίας του 1980,η οποία περιλαμβάνει μεταγωγές αποφασισμένων φυλακισμένων σε μακρινές φυλακές, πολλά χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας τους.Σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι μεταγωγές είναι ασταμάτητες και βρίσκουν τους φυλακισμένους αναγκασμένους να περάσουν απο διάφορες φυλακές σε μικρό διάστημα αποτρέποντας τους από το να εγκατασταθούν και να δμιουργήσουν σχέσεις διάρκειας με άλλους.Ο σκοπός αυτής της πολιτικής ήταν να χαλιναγωγήσει τις ταραχές και τις διαμαρτυρίες μέσα στις φυλακές που συνέβαιναν στη διάρκεια αυτών των ετών απομακρύνοτας δραστικά έγκλειστους που θεωρούνταν εχθρικοί προς το σωφρονιστικό σύστημα.

Απο την άλλη πλευρά η διασπορά εφαρμόστηκε σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους ως ένα ειδικό μέτρο για να επιδεινώσει την ποινή τους,οι μεταφορές επίσης επηρέασαν τους κοντινούς τους ανθρώπους οι οποίοι αναγκάστηκαν να ταξιδεύουν εκατοντάδες μίλια για να μπορούν να επισκέπτονται ένα συγγενή ή φίλο στη φυλακή.Συνεπώς,από την έναρξη της, η τακτική της διασποράς επηρεάζει και κοινωνικούς[2] και πολιτικούς κρατούμενους, και συνεχίζει να το κάνει,αντίθετα με πολλούς που θεωρούν και διατείνονται οτι εφαρμόζεται αποκλειστικά σε “πολιτικούς”.Η διαφορά έγκειται, όπως δηλώσαμε, ότι για τους τελευταίους είναι ειδικό μέτρο που τους επηρεάζει όλους και μονο για το λόγο που οδήγησε στη φυλάκιση τους,ενώ εφαρμόζεται σε ποινικούς κρατούμενους για συγκεκριμένες συμπεριφορές μέσα στη φυλακή που θεωρούνται ενοχλητικές για τη “σωφρονιστική τάξη”. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διάκριση μεταξύ ποινικών και πολιτικών κρατούμενων δεν χρησιμοποιείται απο εμάς,παρ’ όλα αυτά είναι η κατασκευή αυτής της κατηγοριοποίησης που κάνει ικανή τη δόμηση και τη λειτουργία του μέτρου για το οποίο γίνεται λόγος.

Η διασπορά είναι ακόμη όσο διαδεδομένη ήταν στις απαρχές της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει ικανοποιήσει μέρος του σκοπού της να ειρηνέψει τις φυλακές του ισπανικού κράτους όπου οι απαιτήσεις και οι διαμαρτυρίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες και στις οποίες περισσότερο από ποτέ υπάρχει μια στενή συνεργασία μεταξύ έγκλειστου και φύλακα. Μπορούμε να δούμε πόσο η φυλακή είναι αντανάκλαση της κοινωνίας. Η διασπορά έχει επηρεάσει τόσο τη ζωή στη φυλακή που η απειλή της μεταφοράς σε άλλη φυλακή είναι μονίμως στο μυαλό κάθε τροφίμου. Είναι μια συνεχής απειλή που σιωπηλά κανονίζει και ελέγχει τη συμπεριφορά των ανθρώπων εδώ σε τέτοιο βαθμό ώστε κάθε συμπεριφορά που αναστατώνει την “τάξη” και εκδηλώνει κάποια πρόθεση να τιμωρείται με μεταγωγή. Έτσι, η όποια ρηξικέλευθη πρωτοβουλία ακυρώνεται από αυτό το εργαλείο ελέγχου, ο μεταφερθείς κρατούμενος πρέπει να ξεκινήσει να αναπτύσσει νέες σχέσεις και συνδέσεις έως ότου προειδοποιηθεί από τους φύλακες ότι θα υποστεί νέα μεταγωγή. Σήμερα υπάρχουν κρατούμενοι που, λόγω των όρων των σωφρονιστικών θεσμών, δε μένουν για πάνω από ένα χρόνο σε κάθε φυλακή, κυρίως εξαιτίας του συγκρουσιακού ιστορικού τους.

Παρά το γεγονός ότι στο ξεκίνημά της η διασπορά εφαρμόσθηκε στους κοινωνικούς κρατούμενους που συμμετείχαν και ενθάρρυναν τις διαμαρτυρίες και τη ρήξη στο εσωτερικό των φυλακών , στις μέρες μας αφού αυτές οι πρωτοβουλίες είναι σχεδόν ανύπαρκτες, το σωφρονιστικό σύστημα χρειάστηκε να προσαρμοστεί στην τρέχουσα κατάσταση και πλέον έχει αρχίσει να εφαρμόζει αυτό το μέτρο σε κάθε επαναλαμβανόμενη ή μη, συμπεριφορά που σπάει τα εσωτερικά πρότυπα, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν το μέγεθός της. Παραπτώματα για τα οποία οι κυρώσεις στο παρελθόν ήταν ήπιες, έχουν πλέον ποινικά αναβαθμιστεί , για παράδειγμα στην περίπτωση που κάποιος πιαστεί με ένα κινητό τηλέφωνο ή εμπλακεί σε μία μικρή μάχη.

Σχετικά με τα παραπάνω, ένα στοιχείο που έχει αποκτήσει μεγάλη σημασία είναι οτιδήποτε αφορά τη συμπεριφορά του κρατουμένου, μετατρέποντάς τον σε ένα πραγματικό όργανο του συστήματος των φυλακών. Στο ισπανικό κράτος υπάρχουν περίπου 80 φυλακές, μερικές από τις οποίες είναι μόνο γυναικείες, πολλές ανδρικές, κάποιες μικτές, αλλά και κάποιες ειδικά διαμορφωμένες για τις μητέρες. Συνεπώς, οι επιλογές για τη διενέργεια των μεταφορών είναι ποικίλες και ανεπίσημες , χωρίς να υπολογίζουν το κόστος για τη διεξαγωγή τους. Αν τους ενδιαφέρει να σου δώσουν μια καλή τιμωρία, δεν έχουν ενδοιασμούς να σου χαρίσουν μια καλή περιήγηση στο άλλο άκρο της χερσονήσου. Οι φρουροί ασφαλείας , που έχουν επομιστεί τις μεταφορές είναι άντρες της guardia civilia [3], είναι υπεύθυνοι για τις μεταφορές από φυλακή σε φυλακή. Ίσως κάποιος που διαβάζει αυτό θα αναρωτηθεί τι είναι η μεταφορά. Η κάθε μεταφορά μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, αλλά κατά βάση ακολουθεί το ίδιο πρωτόκολλο. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι κάθε κρατούμενος ο οποίος έχει περάσει αυτή την εμπειρία, θα συμφωνούσε μαζί μας ότι είναι αηδιαστική. Συνήθως θα σε μεταφέρουν από τη μια φυλακή στην άλλη οποιαδήποτε στιγμή και μερικές φορές χωρίς να γνωρίζεις την τοποθεσία μέχρι τη στιγμή που θα φτάσεις, διαδικασία που προκαλεί πολύ άγχος. Μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, είναι πιθανό ότι θα σταματήσεις σε διάφορες φυλακές για μερικές ώρες ή και μερικές ημέρες, διαδικασία που ονομάζεται «διάβαση». Όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση ,δεν μπορείς να έχεις περισσότερα από τα απολύτως απαραίτητα (ανάλογα με τις ιδιοτροπίες τις κάθε φυλακής). Τα μέσα μεταφοράς για τη μεταφορά ονομάζονται «καγκουρό», φορτηγά της Πολιτοφυλακής ,τα οποία αποτελούνται από εσωτερικούς θαλάμους, που έχουν χώρο για δύο κρατούμενους . Αυτοί οι θάλαμοι είναι πολύ ασφυκτικοί, δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να κινηθείς, ούτε καν να σταθείς όρθιος και εκεί μπορείς να περάσεις μέχρι και έξι ή επτά ώρες . Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν φυλακές που προορίζονται να είναι κέντρα μεταφοράς που είναι εξοπλισμένα με όλες τις απαραίτητες υποδομές για αυτό, όπως μεγάλες ενότητες για εκείνους που βρίσκονται υπό μετακόμιση, ειδικές θέσεις στάθμευσης για τα φορτηγά των αστικών φρουρών και άλλα. Η φυλακή του Valdemoro στη Μαδρίτη πληρεί αυτή τη λειτουργία για τους φυλακισμένους , και η φυλακή του Soto del Real είναι το μέρος από το οποίο η πλειοψηφία των κρατουμένων περνά κατά τη μεταφορά τους από το βορρά προς το νότο ή το αντίστροφο.

Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν την εμβρίθεια των μεταγωγών για τα ιδρύματα σωφρονισμού και φανερώνουν πως η διασπορά είναι θεμελιώδες εργαλείο, με καθαρά εκδικητική πρόθεση προς όλους τους έγκλειστους και όλες τις έγκλειστες που θεωρούνται μπελάς, αφού τους πλήττει με τρόπο ο οποίος έχει την μεγαλύτερη επίδραση πάνω τους: Απομακρύνοντας τους από τα αγαπημένα τους πρόσωπα ανεξαρτήτως αν είναι σύντροφοι, οικογένεια η φίλοι.

Κατ αυτήν την έννοια, μια όψη της διασποράς που εφαρμόστηκε σε μας ήταν το να μας κρατήσουν σε διάσταση, διατηρηθήκαμε σε απομόνωση για τους πρώτους 18 μήνες δίχως να συναντήσουμε ο ένας τον άλλο και δεν υπάρχει τίποτα που να αποτρέψει αυτήν τη κατάσταση από το να επαναληφθεί. Τα σωφρονιστικά ιδρύματα υποτίθεται παρέχουν πρόσβαση για επανασύνδεση μόλις οι κρατούμενοι μπορέσουν να “αποδείξουν” πως πρόκειται για μία στενή και σταθερή σχέση, μολονότι αυτή δεν είναι η συνήθης έκβαση αφού πολλοί κρατούμενοι θα ξοδέψουν μήνες η και χρόνια δίχως να αντικρήσουν τους στενούς τους συντρόφους η και έγκλειστους συγγενείς.

Όντας πίσω από τα κάγκελα η εγγύτητα με τους αγαπημένους σου είναι απαραίτητη, είναι κάτι πολύ σημαντικό σε συναισθηματικό επίπεδο όπως και η με κάποιον τρόπο ρήξη με την συνθήκη της απομόνωσης, κάτι που στην περίπτωση μας θα μας αφήσει να διατηρήσουμε την πολιτική μας σύνδεση με το πεδίο του δρόμου. Ωστόσο αυτό γίνεται πολύ πιο δύσκολο όταν δεν είναι μόνο κάγκελα και ψηλά τείχη αυτά που σε χωρίζουν αλλά επίσης εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Ως αναρχικοί δεν επιθυμούμε άλλες φυλακές, ακόμα κιαν είναι “ καλύτερες “ πιστεύουμε όμως πως είναι κρίσιμο να συζητήσουμε πάνω στην αντιμετώπιση και την πάλη ενάντια στην τακτική της διασποράς δεδομένου πως αντιπροσωπεύει δομικό πυλώνα του σωφρονιστικού ελέγχου.

Monica Caballero και Francisco Solar
Φθινόπωρο 2016

[1] Η Monica Caballero και ο Francisco Solar έχουν καταδικαστεί σε 12 χρόνια κάθειρξης ο καθένας στα δημοκρατικά μπουντρούμια για την βομβιστική επίθεση στον καθεδρικό ναό του Πιλάρ στη Σαραγόσα.

[2] Ποινικοί θα λέγαμε στα ελληνικά.

[3] Η guardia Civil αποτελεί σώμα χωροφυλακής διακριτό από την Policia Nacional,αντίστοιχο του σώματος των Carabinieri στην Ιταλία.

 

(Πηγή: https://325.nostate.net)

(Μετάφραση: Διαχειριστική ομάδα Ragnarok)

No comments yet

Αθήνα: Για τις συγκρούσεις της 17ης Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο (Ανάληψη ευθύνης)

Posted on by tracesoffire

15122876_1131348966921028_3840685902756133955_o

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για συμμετοχή στις συγκρούσεις της 17ης Νοέμβρη 2016 στο Πολυτεχνείο. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για την έκτασή τους, καθώς και για τους 6 μπάτσους στο νοσοκομείο. Χαιρόμαστε που ήμασταν έμπρακτα μέρος μιας αναρχικής εξεγερσιακής πράξης που έδειξε μια ικανοποιητική δύναμη για τα μέτρα της και τις δυνατότητες που προσφέρει.

Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων με σκοπό να «γιορτάσουμε την επέτειο» της 17 Νοέμβρη. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να κάνουμε κοινωνική απεύθυνση. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να «αναβιώσουμε την αίγλη» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δεν ήμασταν μέρος των συγκρούσεων με την ελπίδα να προκαλέσουμε κάποια σοβαρή υλική ζημιά. Και ούτε ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να δείξουμε πως ο λεγόμενος α/α χώρος έχει κάποια συμπαγή δυναμική και μαχητική παρουσία, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας μάζας που «τα σπάει» και που «σπέρνει το χάος», σε προκαθορισμένα ραντεβού και με υπολογίσιμη επιχειρησιακή ισχύ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΡΑΞΙΑ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να δημιουργήσουμε στιγμές επίθεσης και εξοικείωσης με την άμεση αναρχική βία, για να τεστάρουμε τα αντανακλαστικά μας, να συνυπάρξουμε με ατομικότητες που εκτιμούμε θεωρητικά και πρακτικά, και εν τέλει να ξεφύγουμε βιωματικά από την απραξία και την αδράνεια. Ήμασταν μέρος μιας εξεγερσιακής στιγμής, με κάποια στοιχειώδη (από άποψη υλικού κόστους προς τους εξουσιαστικούς φορείς) αποτελεσματικότητα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΤΗΣ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων ως μια ιερόσυλη φάρσα απέναντι στα προσκυνήματα, στους επετειακούς περιπάτους, στην καφενειακή αναβίωση των παρελθουσών «ωραίων εποχών», στο δημοκρατικό, συμφιλιωτικό πνεύμα του «αγωνιζόμενου λαού», στην ιεροποίηση και συμβολοποίηση αγώνων -με σκοπό να δικαιολογούμε την υπακοή στην τάση μας για ηρεμία και ασφάλεια- ανάγοντάς τους σε κάτι άφταστο που μόνο στο μέλλον θα μπορεί να ξανασυμβεί, και φυσικά από άλλους. Σταθήκαμε απέναντι απ’ τους μπάτσους της δημοκρατίας πολεμώντας την ίδια τη δημοκρατία, καθώς και κάθε εξουσιαστικό καθεστώς, και διαχέοντας την πρόταση της άμεσης δράσης στο παρόν.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΜΟΡΦΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων, αποστασιοποιούμενες-οι από την πλέμπα που ασπάζεται τη λογική πως «τα μπάχαλα είναι άχρηστα, καθιερωμένα, γραφικά και βλαβερά για το κίνημα».

Πρώτον, αδιάφορο μας είναι το κίνημα και η πλασματική του ενότητα, καθώς αναγνωρίζουμε τα θεωρητικά και πρακτικά χάσματα, και δεν επιδιώκουμε σύμπλευση. Καθένας τον δρόμο του.

Δεύτερον, σαφώς και οι συγκρούσεις στο Πολυτεχνείο δεν αποτελούν κάτι το πρωτότυπο. Και μόνο όμως που υπάρχει ένα πεδίο εξοικείωσης με την άμεση υλική σύγκρουση με τον στρατό της παρούσας εξουσίας, και μια κατάσταση έστω και στο ελάχιστο επιθετική, σίγουρα χαιρόμαστε, όπως θα χαιρόμασταν να βλέπαμε πανό, βαψίματα, συμβολικές δράσεις, και γενικότερα κάθε αναρχική πράξη διάχυσης των αντιλήψεών μας.

Και τρίτον, για πολλά άτομα η σύγκρουση με τους μπάτσους, έστω και με σχετικά πιο ασφαλείς όρους, αποτελεί ένα πεδίο γνωριμίας με κόσμο, επιχειρησιακής συνύπαρξης και δυνατότητας περάσματος στην άμεση δράση, κάτι που εμείς προκρίνουμε πλήρως. Σαφώς δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση συντροφικότητας και κοινής θεωρητικής βάσης με όλον τον κόσμο που συμμετέχει, καθώς είναι ετερόκλητος και η ανθρωπογεωγραφία του περιλαμβάνει σε πολλές περιπτώσεις φιγούρες που μας είναι εχθρικές, όπως π.χ. μάτσο αρσενικά που τιμάνε τα παντελόνια, αυτόκλητοι «ειδικοί» της βίας, κλπ. Γι’ αυτό και επικοινωνούμε τη δική μας οπτική, που εκφράζει τις ατομικότητές μας και μόνο.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Ήμασταν μέρος των συγκρούσεων για να θυμίσουμε στους καθηγητές του ΕΜΠ Δημήτρη Μανωλάκο και Εμμανουήλ Κούκιο πως υπάρχουν άτομα που δεν ξεχνάνε τη συνεργασία που υπέγραψαν στις 24 Αυγούστου 2016 με το πολεμικό ναυτικό. Δεν ξεχνάμε την προώθηση ερευνών και ανάπτυξης πρακτικών επιτήρησης και καταστολής (θερμικές κάμερες στα σύνορα, φράχτης στον Έβρο, υποθαλάσσια συστήματα εντοπισμού μεταναστών, drones, κλπ.) από το ΕΜΠ και τους στρατόκαυλους καθηγητάδες του. Δεν ξεχνάμε τη χρήση του ΕΜΠ για τη διασφάλιση του δόγματος «τάξη και ασφάλεια» στον ελλαδικό χώρο. Να προσέχετε ρουφιάνοι.

ΝΑ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ, ΝΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΟΥΜΕ

Προκρίνουμε την άμεση δράση με σκοπό την υλική καταστροφή απέναντι σε φορείς κάθε είδους εξουσίας. Επιδιώκουμε τη διάχυση του αναρχικού πολέμου, και γι’ αυτό στοχεύουμε στην αποκέντρωσή -συγκεκριμένα στην «αποεξαρχειοποίησή»- του. Να γίνουμε απρόβλεπτες-οι, να εκμεταλλευτούμε την απουσία ή τη μειωμένη παρουσία μπάτσων σε κάθε γωνιά της πόλης για να επιτεθούμε, να προκαλέσουμε υλικό πλήγμα στον εχθρό. Καλά είναι τα στημένα ραντεβού και οι προβλέψιμες δράσεις, αλλά εμείς προτιμούμε να κινούμαστε απαρατήρητες-οι, να αναβαθμίζουμε τα μέσα μας συνεχώς, να μελετάμε το κράτος και τους μηχανισμούς του και να το πλήττουμε σε πιο ευαίσθητα σημεία, χωρίς αυτό να υποτιμά την αξία της κατά μέτωπο σύγκρουσης.

Όσον αφορά τους μπάτσους, τους «αγανακτισμένους» (πο)λίτες, τα δημοσιογραφικά σκουπίδια που παίρνανε φωτογραφίες και βίντεο για να τα πουλήσουν στα καθεστωτικά μέσα εξημέρωσης, τους γείτονες που τους ταράσσεται ο ύπνος, τους ρουφιάνους και κάθε καριόλη, που έχει απλώσει χέρι σε συντρόφισσά/ό μας και σε ατομικότητα που βρέθηκε παρούσα στο πεδίο μάχης, να είναι σίγουροι πως δεν αργεί η μέρα που θα εισπράξουν τη βία που τους αναλογεί. Αυτοί και οι περιουσίες τους, τα κωλομάγαζά τους και τα κρατικά μπουντρούμια, στα οποία ο χρόνος αιωρείται σαν αγχόνη, σίγουρα δεν είναι ασφαλή.

Με τον κόσμο της εξουσίας δεν έχουμε καμία σχέση, οι λογικές μας είναι απολύτως παράλληλες, και καμία συνδιαλλαγή δε γίνεται να υπάρξει. Να οργανώσουμε τον πόλεμό μας. Να τσακίσουμε το κρατικό «μονοπώλιο της βίας». Να γεμίσουμε τα κενά του κρατικού μηχανισμού με βενζίνη, σφαίρες και μπαρούτι.

Χαιρετίζουμε τα συντρόφια που κράτησαν κατειλημμένο το κτήριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο, χαιρετίζουμε τα αδέρφια με τα οποία μοιραστήκαμε αυτές τις στιγμές, και με τα οποία θα μοιραστούμε ακόμα πιο έντονες. Χαιρετίζουμε κάθε εξεγερμένη-ο και κάθε πράξη διάχυσης της αναρχικής μας αντίληψης.

Δύναμη στις-στους 5 συλληφθείσες-έντες της 15ης Νοέμβρη
και στις-στους 13 της 17ης Νοέμβρη στην Αθήνα,
και σε όλα τα συντρόφια που συνελήφθησαν ανά την Ελλάδα.

Φλεγόμενα σινιάλα αλληλεγγύης στα συντρόφια στην Ιταλία
που διώκονται για συμμετοχή στη Fai/Fri.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΕΔΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥΔΙΑΣΟΥΝ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ ΜΕ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ
ΤΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Κάποιες εξεγερμένες μειοψηφίες

(Πηγή : contrainfo)

No comments yet

Ιταλία: Δράσεις αλληλεγγύης στους αναρχικούς συλληφθέντες της επιχείρησης “Scripta Manent”

Posted on by tracesoffire

ubpnlxd

Τρέντο : Την νύχτα μεταξύ της 7ης και 8ης, πυρπολήθηκαν 9 αυτοκίνητα της ταχυδρομικής υπηρεσίας. Σταματήστε την απέλαση. Για τους συλληφθέντες της επιχείρησης “Scripta Manent”.

Ignis Ardens

Μπολόνια : Μια νύχτα απόλυτης πλήξης στην Μπολόνια, παραβιάστηκε ένα σούπερ μάρκετ και “τυφλώθηκαν τα διεισδυτικά μάτια του” (σημ :εννοεί τις κάμερες).Μετά από αυτή τη δράση, η φωτιά ενός οδοφράγματος διέλυσε την ησυχία αυτής της πόλης, ουρλιάζοντας για την συνενοχή μας με εκείνους που τους έπληξε η καταστολή. Μπορείς να δράσεις οπουδήποτε την οποιαδήποτε στιγμή. Δεν χρειάζεται να σου δώσει κανείς το πράσινο φως, και να σου επιβάλει το πως.

Κουρασμένοι από αυτούς που μας φυλακίζουν.

Κουρασμένοι από αυτούς που μας βλέπουν και μας παρακολουθούν.

Απαντάμε με φωτιά και δράση!

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της επιχείρησης  “Scripta Manent” και σε όσους βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα

Some skeevygenic timewasters

(Πηγή : radioazione.org)

(Μετάφραση : Traces f Fire)

No comments yet

Αναρχικό κάλεσμα ενάντια στην σύνοδο κορυφής G20 στο Αμβούργο

Posted on by tracesoffire

Στις 7 και 8 Ιουλίου 2017, όταν οι πιο επιτυχημένοι εγκληματίες πολέμου του σήμερα, οι πιο αδίστακτοι εκμεταλλευτές των ανθρώπων και της φύσης, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι αρχηγοί αυτού του πλανήτη, θα συναντηθούν στο Αμβούργο, οι οποίοι δεν θα εξετάσουν, ούτε θα επανεκτιμήσουν αιτήματα για καλύτερη διακυβέρνηση ή κοινωνική σκλαβιά.

Θα νιώσουν την οργή του δρόμου, όταν θα κινούνται βιαστικά με τη συνοδεία τους μέσα από εγκαταλελειμμένες περιοχές και θα συζητούν για τις νυχτερινές επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων. Αυτό το κάλεσμα, όπως και σε άλλες παρόμοιες συναντήσεις, δεν θέλουμε να χάσει το σημαντικό του ρόλο  μέσα από μια ανάλυση της συνάντησης κορυφής των G-20 ή της πολιτικής που ακολουθούν οι συμμετέχοντες της. Η αδικία αυτού του κόσμου έχει κηρυχτεί χίλιες φορές, οποιοσδήποτε δε νιώθει την ορμή να δράσει, δε θα του αλλάξει τη γνώμη κάποιο κείμενο.

Θέλουμε να μιλήσουμε σε εκείνους που έχουν ήδη αναμιχθεί στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και των πολιτειών του που ασκούν εξουσία με τις κομφορμιστικές κοινωνίες τους – Η.Π.Α.

Από το Σηάτλ το 1999, οι διαμαρτυρίες σε τέτοιες συναντήσεις ήταν ο καταλύτης της ριζοσπαστικής αντίστασης. Ατομικότητες και ομάδες ενώθηκαν, αντάλλαξαν ιδέες, στάθηκαν μαζί πίσω από οδοφράγματα και κουβαλούσαν τη φλόγα της αντίστασης πίσω στις περιοχές τους. Ακόμα και οι σφαίρες στο Γκόθενμπεργκ και τη Γένοβα, ή οι αναρίθμητοι ρουφιάνοι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την εξέλιξη ενός χαώδους ευρωπαϊκού δικτύου αυτόνομων/αναρχικών/αντιεξουσιαστικών τάσεων.

Τότε η κριτική για τη μεταπήδηση από εκδήλωση σε εκδήλωση ήρθε , λες και κάποιος το επικαλέστηκε να λειτουργήσει ως τουριστικός οδηγός μπάχαλων σε κάθε πόλη . Οι διαμαρτυρίες ενάντια στους G – 20 στις Κάννες και τη Νίκαια το 2011 διοργανώθηκαν από την μπουρζουαζία , κάποιων κινηματικών μάνατζερ. Τα πάντα θα πρέπει να αλλάξουν, να γίνουν καλύτερα και περισσότερο πολιτικά. Τότε δεν υπήρξε καμία απολογιστική ανάλυση ή συμπέρασμα – η αντίσταση είχε απλά αποτύχει, μόνο το συνηθισμένο άλλοθι των ΜΚΟ έπαιξε το ρόλο του.

Έτσι τώρα είναι το Αμβούργο και τα υπεύθυνα άτομα στα δολοφονικά αρχηγεία των μυστικών υπηρεσιών, της αστυνομίας και του στρατού διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους. Φοβούνται ότι θα έρθουμε. Όμως δεν έχουμε κάποιον αρχηγό που να μπορεί να εξαλειφθεί, η αντίστασή μας δεν βασίζεται στο πλαίσιο συμπεριφοράς κάποιων ατομικοτήτων. Ίσως να μη συμβεί και τίποτα, αν εσύ που διαβάζεις αυτή τη στιγμή αυτό το κείμενο αποφασίσεις να μη δράσεις. Μη περιμένεις από άλλους να προετοιμάσουν κάτι για σένα έτσι ώστε το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να σηκωθείς. Σίγουρα θα υπάρξει μια μεγάλη πορεία αριστερών ηλίθιων, οι οποίοι θα θέλουν να παίξουν το δημοκρατικό τελετουργικό τους όπως τους επέβαλλε κάποιος κύριος Μαρξ ή Λένιν 150 χρόνια πριν. Και ίσως να υπάρχουμε και εμείς εκεί, κοντά ή στη πρώτη γραμμή. Υπάρχει ακόμα αρκετός χρόνος να το σκεφτούμε και να το προετοιμάσουμε.

Όπως και να έχει, κάνουμε ένα κάλεσμα για μια καμπάνια ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Θέλουμε να έχουμε καταστρέψει τον Ιούλιο του 2017 (έστω και συμβολικά) τη πατριαρχία ενάντια στις γυναίκες, τους νόμους των κρατών και των συνόρων τους, τις υπερωρίες, τον έλεγχο του χρήματος στη κοινωνική μας συμπεριφορά, τη κυριαρχία του καλού για τις ζωές μας, το φόβο της καταστολής και των μπάτσων που έχουμε στο μυαλό μας. Στο Αμβούργο και σε κάθε χωριό, υπάρχουν άπειροι στόχοι καταστροφής, οπότε ας αρχίσουμε. Έτσι ώστε τον Ιούλιο του 2017 η αποξένωση μεταξύ του κόσμου των G – 20 και των υπολοίπων να έχει γίνει τόσο μεγάλη, έτσι ώστε να μη χρειαζόμαστε συναντήσεις κορυφής για να έρθουμε κοντά. Η μαχητική καμπάνια ενάντια στους G8 στο Χαιλιγκενταμ το 2007 θα μπορούσε να αποτελέσει μοντέλο, γιατί πέρα από τις ανούσιες προκαταρκτικές διαδικασίες, δημιούργησε μια νέα γενιά ακτιβιστών μέσω αυτεξούσιων κρυφών δράσεων καθώς και του σκορπίσματος των μπάτσων από το χαλάζι πετρών στο Ροστοκ, ένα αίσθημα της δικής τους δύναμης αλλά και των πιθανοτήτων μιας οριζόντιας οργάνωσης.

Καλούμε επίσης για μια θεωρητική εμβάθυνση των πρακτικών μας, στην οποία θα εξεταστεί η παρουσία ή απουσία της αναρχίας από εξεγέρσεις, όπως προσφάτως στην Γαλλία, το υπερθεάματα όπως στην Φρανκφούρτη το Μάρτιο του 2010, τελετουργίες όπως η εργατική πρωτομαγιά ή η καθημερινότητα στις γειτονιές και ο αγώνας ενάντια στους ναζί. Επειδή όταν δε δίνουμε το παρόν, δε μπορούμε να παραπονιόμαστε για τη κυριαρχία των ρεφορμιστών. Και όπου υπάρχουν μόνο κενά τσιτάτα με ένα Α  , την καθιστά επιπόλαιη φλυαρία της «συναίνεσης των πράξεων», με αποτέλεσμα μια αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα. Τέτοιου είδους ομιλίες πρέπει να ξεπερνάνε το καλωσόρισμα των G – 20 με αναλήψεις ευθύνης.

Η αντίστασή μας ενάντια στους G -20 δεν θέλουμε να είναι «νικηφόρα» δηλαδή  δεν επιδιώκουμε να αποτρέψουμε αυτό το γεγονός. Θα μπορούσε απλά να αποτελέσει την αρχή για κάτι που θα μπορούσε να ξεκινήσει οποιαδήποτε άλλη ημέρα: την αυτό-ενδυνάμωση της ατομικότητας πέρα από το υπάρχον και της οργάνωσης σε συλλογικές δομές. Όμως ένα κάλεσμα μόνο σε κάτι τέτοιο θα πέρναγε απαρατήρητο. Έτσι,

Επιτεθείτε στη συνάντηση κορυφής των G-20 !
Κυλήστε το Αμβούργο στο χάος!
Καταστρέψτε την Ευρώπη-φρούριο!
(Πηγή : linksunten.indymedia)
 
(Μετάφραση : Traces of Fire)
2 Comments

17 Νοεμβρη ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΠΑΝΑΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Posted on by tracesoffire

15122876_1131348966921028_3840685902756133955_o

“Να συνωμοτείς,να οργανώνεσαι, να επιτίθεσαι.Οι συγκρούσεις στο δρόμο,οι επιθέσεις με μολώτοφ,τα φλεγόμενα οδοφράγματα, απελευθερώνουν έδαφος στην μητρόπολη.Εκεί που διακόπτεται η κανονικότητα, αρχίζει η ζωή.Εκεί συναντιούνται οι μελλοντικοί αντάρτες πόλεων στο πρώτο τους βίωμα της σύγκρουσης”

ΣΠΦ “Το νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης”

Στις 17 Νοεμβρη την ίδια στιγμή που το πτώμα της εξέγερσης περιφερόταν στους δρόμους σε μια πορεία -μνημόσυνο,εμείς βρισκόμασταν στο κατειλλημένο πολυτεχνείο,ξανασυνδέοντας κομμάτια μνήμης της εξέγερσης του νοέμβρη του 73 με το σήμερα.

Τότε τους εξεγερμένους τους ονόμαζαν “προβοκάτορες” και “πράκτορες”, σήμερα μας λένε ” μπαχαλάκηδες” και ” γνωστούς -αγνώστους”.

Τότε το ΚΚΕ(πανσπουδαστική) καταδίκαζε την κατάληψη του πολυτεχνείου, τώρα οι κόκκινοι μιμητές του που παρασιτούν εντός της αναρχίας μας χρεώνουν ως ” αντικινηματικους”

Ότι δεν είναι ελέγξιμο από την ” επαναστατική γραφειοκρατία” χαρακτηρίζεται ” ύποπτο”,” ανεύθυνο”και ” αντικοινωνικο”.

Όμως η εξέγερση,πάντα ήταν και είναι μία χαοτική συνάντηση πιθανοτήτων , που ξεπερνούσε αυτούς που έκαναν σχέδια επί χαρτου στα καφενεία και στα μίζερα πολιτικά τους γραφεία και στέκια.Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη έγινε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ .Τα οδοφράγματα στα εξάρχεια και στο πολυτεχνείο , όρισαν έστω για λίγες ώρες ,στιγμές ελευθερίας και αναρχίας.

Οι ματαδες χορευαν φλεγόμμενοι και οπισθοχωρούσαν,οι ναρκέμποροι είχαν εξαφανιστεί,οι κοκκινες πολιτοφυλακές έμειναν άνεργες και φοβήθηκαν,ενω τα εναλλακτικά μαγαζιά που θέλουν να μετατρέψουν τα εξάρχεια σε μία αποστειρωμένη ζώνη κατανάλωσης και ψευτοδιασκέδασης έμειναν χωρίς πελατές.

Ξέρουμε ότι στιγμές σαν την νύχτα της 17ης Νοέμβρη δεν κάνουν το σύστημα να οπισθοχωρήσει.Άλλες φορές κάνει λίγο πίσω κι άλλες επιτίθεται με την καταστολή.Όμως οι στιγμές αυτές ξεκλειδώνουν και απελευθερώνουν την δύναμη που μπόρουν να αποκτήσουν οι καταπιεσμένοι όταν εξεγείρονται.Μία δύναμη που δεν χρειάζεται να περιμένει την επόμενη επέτειο ,διαδήλωση ή κάποιο Σάββατο στα εξάρχεια.Μία δύναμη που μας καλεί να επαναστατήσουμε στην καθημερινή μας ζωή εδώ και τώρα οργανώνοντας τους δικούς μας πυρηνες επίθεσης.Μακριά απο μαρξιστικές γελοιότητες μίας δήθεν σοβαρής αναρχίας που ιδεολογικοποιεί τον φόβο της απέναντι στο κράτος και στοχοποιεί συντρόφους.

Δεν είμαστε ούτε δούλοι ,ούτε προλετάριοι,είμαστε εμείς, οι αναρχικοί της πράξης,οι αναρχομηδενιστές,οι αισχρές μειοψηφίες που συνωμοτούν για την επανάσταση στο εδώ και τώρα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ 15 ΚΑΙ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Μαυρη Αναρχια

Μαυρη Αναρχια

No comments yet

Αλληλεγγύη : Ρωγμή στον Σκλαβωμένο Χρόνο.

Posted on by tracesoffire

181789-pirines

Είναι πολλές οι φορές εκείνες που έρχεται, με το διθυραμβικό ύφος του νικητή, η σκληρή επίγνωση της αδυναμίας μας να εκφραστούμε όπως θα θέλαμε να μας σφίξει την καρδιά. Ανέκαθεν μας εκνεύριζε  να περιορίζουμε την εκδήλωση των επιθυμιών μας, πόσο μάλλον να τις παγιδεύουμε απλά με μελάνι σε ένα κομμάτι χαρτί, μεταμορφώνοντας τις σε λέξεις που επαναλαμβάνονται τόσο συχνά, ώστε η δύναμη τους να ξεψυχά υπό το βάρος αυτής της σχεδόν τυπικής επαναληψιμότητας. Υπάρχουν όμως λέξεις, που όσο κι αν φθείρονται από τη συχνή τους χρήση, εξακολουθούν να ακτινοβολούν από τη λάμψη που τους προσδίδει η  συντροφικότητα. Λέξεις που δίνουν δύναμη, που χαρίζουν χαμόγελα, που σπάνε τη φυλακισμένη μοναξιά.
Λέξεις όπως η αλληλεγγύη.

Θα προτιμούσαμε φυσικά χίλιες φορές τούτες τις λέξεις να τις συνόδευε το ζωτικό σθένος μια δράσης, μιας επίθεσης, η ένταση μιας φωτιάς στο σκοτάδι, ο ήχος μιας έκρηξης, το στριφογύρισμα μιας σφαίρας στη θαλάμη. Κι αν όμως η γκρίζα πραγματικότητα της αιχμαλωσίας μας στερεί παρόμοιες επιλογές και δυνατότητες, θέλουμε να ελπίζουμε τουλάχιστον πως η θέρμη των λόγων μας θα μεταδώσει λίγη από τη δύναμη των συναισθημάτων μας ώστε να νιώσουν τα επίσης φυλακισμένα αδέρφια μας στο εξωτερικό το σθένος της αλληλεγγύης που αισθανόμαστε απέναντι τους.

Γράφουμε λοιπόν για τους αναρχικούς αδερφούς και αδερφές μας στη Χιλή που κρατούνται όμηροι της δικαιοσύνης κατηγορούμενοι για την εμπρηστική επίθεση σε τμήμα ερευνών της αστυνομίας το Νοέμβρη του 2014 -γνωστής κι ως υπόθεση PDI- η εκδίκαση της οποίας αναμένεται να  ξεκινήσει  μετά από  κι άλλη αναβολή στις 28/11. Maria, Natalia, Amaru, και Felipe η σκέψη μας είναι μαζί σας και σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας δύναμη κατά τη διάρκεια της δίκης σας. Ελπίζουμε οι άσχημες μέρες της αιχμαλωσίας σας να είναι σύντομα ένα δυσάρεστο παρελθόν που αφήνετε πίσω σας.

Γράφουμε επίσης και για τους Ιταλούς αναρχικούς αδερφούς και αδερφές μας που συνελήφθησαν και διώκονται στα πλαίσια της επιχείρησης Scripta Manent και ιδιαίτερα για το σύντροφο και μέλος της FAI-Πυρήνας Όλγα, Alfredo καθώς και για τη συντρόφισσα Anna που πρόσφατα βγήκαν νικητές στον αγώνα που έδωσαν για να σπάσουν τις ειδικές συνθήκες απομόνωσης που τους είχαν επιβληθεί. Έναν αγώνα με ενέχυρο και οδόφραγμα τα ίδια τους τα κορμιά, καθώς ρίσκαραν με απεργία πείνας τις ζωές τους. Θέλουμε να τους εκφράσουμε ολόψυχα την χαρά μας για αυτή τους τη νίκη που όσο κι αν φαίνεται μικρή σε κάποιους, σε μας που έχουμε δοκιμαστεί στο παρελθόν με παρόμοιες επιλογές η σημασία της είναι τεράστια. Τέτοιες νίκες εξάλλου όσο κι αν αποτελούν κουκκίδες στον χάρτη της συνολικής απελευθερωτικής οπτικής για έναν κρατούμενο δεν παύουν να αποτελούν ταυτόχρονα και “ανάσες ελευθερίας” σε ένα έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό περιβάλλον.

Μέσα λοιπόν από τα δικά μας κελιά στέλνουμε αυτό το σινιάλο αλληλεγγύης, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι σε όλους τους συντρόφους και συντρόφισσες που υπομένουν, λόγω της θέσης που πήραν στον πόλεμο απέναντι στην Κυριαρχία, το βασανιστήριο της αιχμαλωσίας. Γνωρίζουμε πλέον και βιωματικά πως όταν η αλληλεγγύη είναι αυθεντική και γνήσια, δραπετεύει απ’ το άψυχο χαρτί, για να ταξιδεύσει χιλιάδες χιλιόμετρα, να διαπεράσει περιφράξεις και τείχη και να ζεστάνει τις καρδιές των αιχμαλώτων στη σκέψη και μόνο ότι δεν είναι μόνοι τους. Ότι κάποιος άλλος, κοντά η μακριά, τους σκέφτεται, ανησυχεί για εκείνους, και νιώθει τις πράξεις που είτε τεχνηέντως τους αποδίδονται είτε περήφανα τις αναλαμβάνουν ως κομμάτι της συνολικότερης γεωγραφίας του αναρχικού αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να γεμίσει δύναμη έναν πολιτικό αιχμάλωτο, να του χαρίσει ψυχική ανάταση και να ενισχύει την ανθεκτικότητα του. Έτσι μονάχα εκπληρώνει η αλληλεγγύη τον στόχο της που δεν είναι άλλος από το να αποτελεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ρωγμή στον σκλαβωμένο χρόνο.

Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Μιχάλης Νικολόπουλος
Χάρης Χατζημιχελάλης
Δαμιανός Μπολάνο
Γιώργος Νικολόπουλος
Παναγιώτης Αργυρού
Θεόφιλος Μαυρόπουλος

No comments yet

Αθήνα: Για τα γεγονότα της 12ης Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο

Posted on by tracesoffire

images

(Λάβαμε : 16/11/16)

Ξημερώματα του Σαββάτου της 12ης Νοέμβρη
εκτυλίχθηκαν γενικευμένες συγκρούσεις
περιμετρικά του πολυτεχνείου.
Συγκρούσεις στις οποίες λάβαμε μέρος με
όλη μας την παρόρμηση και τον
ενθουσιασμό. Το αποτέλεσμα κρίνουμε ότι
ήταν ικανοποιητικό εφόσον δεν υπήρξαν
συλλήψεις συντρόφων και καταφέραμε να
σταθούμε εμπόδιο στο έργο των
κατασταλτικών μηχανισμών για την
επαναφορά της ομαλότητας και της τάξης
στην περιοχή. Καταλυτικό ρόλο αποτέλεσαν
αφενός η μαζικότητα και η δυναμική των
επιτιθέμενων και αφετέρου η διάχυση των
πρακτικών μας σε όλους τους γύρω δρόμους
αντί του ενός.

Δεν επιθυμούμε να δίνουμε συντρόφους
βορά στα νύχια του κράτους και
επιδιώκουμε οι οδομαχίες να έχουν τη
μέγιστη έκταση που είναι δυνατόν κάθε
φορά με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες.
Επιλέγουμε αυτές τις πρακτικές για όλους
τους λόγους του κόσμου: διότι οι
δολοφονίες ποινικών μέσα σε τμήματα και
φυλακές, η αθώωση των δολοφόνων, η
εκδικητικότητα του δικαστικού
συμπλέγματος και των εκτελεστικών
οργάνων του, δεν αποτελούν μεμονωμένα
περιστατικά. Ακόμα θεωρούμε πως η δράση
μας και ο λόγος μας δεν πρέπει να
περιορίζονται απ’τα στενά όρια του
ελλαδικού χώρου.
Αντιλαμβανόμαστε την διάχυτη εξουσία ως
ένα παγκόσμιο πρόβλημα το οποίο μαστίζει
τους πληθυσμούς από τις φυλακές της
Αμερικής, τους εξεγερμένους των ΗΠΑ και
τα έγκλειστα συντρόφια σε ιταλία και
χιλή, έως και τον τελευταίο αρνητή αυτού
του σάπιου κόσμου, πανταχού.

Τέτοιες πρακτικές θεωρούμε πως
αποτελούν ένα πολύ καλό εφαλτήριο για
την προώθηση του αναρχικού λόγου και της
εξεγερτικής βίας όχι τόσο στα γερασμένα
μυαλά των υποταγμένων αυτής της
κοινωνίας όσο στα υγιή κομμάτια που
γεννιούνται, συνεχός, μέσα σ΄αυτή. Κατά
την υλοποίηση των επιθυμιών μας, δεν θα
δεχτούμε κανένα μπάτσο ανεξαρτήτου
χρώματος.

Eίναι αλήθεια οτι έχουμε σιχαθεί τους
τσιφλικάδες του αγώνα και τους εκφραστές
της “πολιτικής σοβαρότητας” που
αναμένουν τις συνθήκες για να
εξεγερθούν. Αυτοί που καταδικάζουν τις
επιθέσεις στους μπάτσους και τις θεωρούν
άσκοπες και άγονες για το κίνημα , μόνο
ευνοικά μπορούν να λειτουργήσουν για το
κράτος. Εμείς απ’ την πλευρά μας , δεν θα
πάψουμε να συμμετέχουμε στις
συγκρούσεις και να εντείνουμε τις
εχθροπραξίες. Στόχος μας είναι να
γίνουμε επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι για
την άρχουσα τάξη.

Για εμάς η βία αποτελεί σημαντικό μέσο
για την γεφύρωση της θεωρίας μας με την
πράξη. Το κράτος προσπαθεί να διατηρήσει
το μονοπώλιο της βίας, εμείς βρισκόμαστε
εδώ για να το διαψεύσουμε. Επιλέγουμε να
επιτεθούμε στον άμεσο εχθρό που
αποτελείται απο το κράτος και τους
παρατρεχάμενους του, αλλά δεν ξεχνάμε κι
αυτούς που επιτρέπουν την εγκαθίδρυση
της εξουσίας και ουσιαστικά λειτουργούν
ως το ώριμο αυγό εκ του οποίου
εκκολάπτεται διαρκώς η νέα αρχή.

ΘΕΡΜΟΎΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΎΣ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ ΈΓΚΛΕΙΣΤΑ
ΑΔΈΡΦΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΜΈΧΡΙ ΤΗΝ ΜΈΡΑ
ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΟΡΜΉΣΟΥΜΕ ΞΑΝΆ ΜΑΖΊ ΣΤΟΥΣ
ΔΡΌΜΟΥΣ.

ΟΎΤΕ ΦΑΣΙΣΜΌΣ, ΟΎΤΕ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΌΣ, ΟΎΤΕ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ
ΝΑ ΣΠΕΊΡΟΥΜΕ ΤΟ ΧΆΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΊΑ.

_Συγκρουσιακός πυρήνας εξεγερτικής
αγκιτάτσιας_

 

No comments yet