(Λάβαμε 15/3/17)
Κείμενο ανώνυμου που είχε αποθηκευτεί σε αρχείο με την πηγή του να έχει χαθεί
Ξέρετε πως είναι αλήθεια. Ειδάλλως γιατί όλοι συστέλλονται όταν ειπώνεται η λέξη; Γιατί το ακροατήριο στις συναθροίσεις συζήτησης πάνω στην αναρχοκομμουνιστική θεωρία έχει πέσει πρωτοφανώς χαμηλά; Γιατι το καταπιεσμένο προλεταριάτο δεν έχει εκλογικευτεί ακολουθώντας σας στον αγώνα για παγκόσμια ελευθερία;
Ίσως μετά από χρόνια προσπάθεια να τους διδάξετε σχετικά με το καθεστώς εκμετάλλευσης τους καταλήξατε στο να τους κατηγορείτε για την κατάσταση τους. Πρέπει να θέλουν να κείτονται κάτω από την μπότα της καπιταλιστικής επέκτασης, διαφορετικά, γιατί δεν επιδεικνύουν ενδιαφέρον για τα πολιτικά αίτια; Γιατί δεν έχουν σηκωθεί από τα έπιπλα τους να ψάλλουν συνθήματα σε προσεκτικά σχεδιασμένες και ενορχηστρωμένες διαδηλώσεις και να συχνάζουν σε αναρχικά βιβλιοπωλεία; Γιατί δεν έχουν αφιερωθεί στο να κατανοήσουν ολοκληρωτικά την απαραίτητη ορολογία για μια γνήσια κατανόηση των περιπλοκών της Μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας;
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές σας τους φαίνονται βαρετές διότι είναι πραγματικά αδιάφορες. Γνωρίζουν ότι οι παρωχημένοι τρόποι διαδήλωσής σας – οι πορείες, τα σύμβολα και οι μαζώξεις – είναι πλέον ανύμπορες να παράξουν μία ριζική αλλαγή διότι έχουν μετατραπεί σε ιδιαίτερα προβλέψιμο στοιχείο του κατεστημένου. Γνωρίζουν ότι η Μετα-Μαρξιστική εξειδικευμένη διάλεκτος είναι απωθητική επειδή συνιστά μια γλώσσα αμιγώς ακαδημαϊκών διενέξεων, όχι ένα όπλο ικανό να υπονομεύσει συστήματα ελέγχου. Γνωρίζουν ότι οι εσωτερικές φαγωμάρες, οι πολυσχιδείς ομάδες και οι ατέρμονες διαμάχες πάνω από εφήμερες θεωρίες δεν μπορούν ποτέ να επηρρεάσουν την πραγματικότητα που βιώνουν από μέρα σε μέρα. Γνωρίζουν πως ασχέτως του ποιος είναι στο γραφείο, των εγγεγραμένων στα εγχειρήδια νόμων, του -ισμού στην σκιά του οποίου παρελαύνουν οι ακαδημαϊκοί, το περιεχόμενο της ζωής τους θα παραμείνει αναλοίωτο. Γνωρίζουν ( γνωρίζουμε ) πως η ανία μας είναι απόδειξη πως αυτές οι ”πολιτικές” δεν είναι το κλειδί για έναν γνήσιο μετασχηματισμό της ζωής. Γιατί οι ζωές μας είναι ήδη αρκετά βαρετές.
Και το καταλαβαίνετε και εσείς. Για πόσους από εσάς η πολιτική συμμετοχή είναι υποχρέωση; Μια ενασχόληση λόγω αισθήματος καθήκοντος, όταν στο βάθος της καρδιάς σας βρίσκονται εκατομμύρια πράγματα που θα προτιμούσατε να κάνετε; Η εθελοντική σας εργασία αποτελεί την αγαπημένη σας δραστηριότητα ή την πραγματοποιείτε λόγω μιας αίσθησης υποχρέωσης; Γιατί θεωρείτε πως είναι τόσο δύσκολο να προθυμοποιήσετε τους άλλους να δράσουν όπως εσείς; Μήπως, πάνω απ’ όλα ένα αίσθημα ενοχής σας ωθεί να επιτελέσετε το ”καθήκον” σας με το να είστε πολιτικά ενεργοί; Ίσως να φτιασιδώνετε την ”εργασία” σας προσπαθώντας ( συνειδητά ή όχι ) να μπλέξετε με τις αρχές ώστε να συλληφθείτε; Όχι γιατί θα εξυπηρετήσετε πρακτικά τον σκοπό σας αλλά για να κάνετε τα πράγματα περισσότερο συναρπαστικά, να ανακτήσετε λίγο από τον ρομαντισμό του πολυτάραχου παρελθόντος που έχει προ πολλού ξεφτίσει. Έχετε αισθανθεί ποτέ να συμμετέχετε σε μια τελετουργία, μια πολυετή-καθιερωμένη παράδοση διακοσμητικών διαδηλώσεων που συνεισφέρουν αποκλειστικά στην ενίσχυση της θέσης του δημοσίου; Έχετε ποτέ μύχια επιθυμήσει να διαφύγετε από το τέλμα και την ανία των πολιτικών σας καθηκόντων;
Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι κανένας δεν σας ακολουθεί στους πολιτικούς σας αγώνες. Ίσως να επαναλαμβάνετε στους εαυτούς σας πως είναι μια επώδυνη και άχαρη εργασία αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει. Η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ.
Για την ακρίβεια μας προκαλείτε αληθινή φθορά με τις κουραστικές και ανιαρές πολιτικές σας. Γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την πολιτική. Όχι την πολιτική της Αμερικάνικης ”δημοκρατίας” και του συντάγματος για το ποιος θα εκλεγεί κυβερνήτης να υπογράφει τους ίδιους φόρους και να διαιωνίσει το ίδιο σύστημα. Όχι την πολιτική της αναρχικής υποκουλτούρας του ” ασχολήθηκα με την ριζοσπαστική αριστερά διότι απολαμβάνω να υπεκφεύγω πάνω σε ασήμαντες λεπτομέρειες και να γράφω ρητορικά για κάποια ανέφικτη ουτοπία”. Όχι την πολιτική των ηγετίσκων ή των ιδεολογιών που απαιτούν να πραγματοποιήσεις θυσίες για ”τον σκοπό”, αλλά την πολιτική των καθημερινών μας ζωών. Όταν διαχωρίζεις την πολιτική από τις άμεσες, καθημερινές εμπειρίες των μεμονωμένων αντρών και γυναικών τότε αυτή γίνεται εντελώς αδιάφορη. Πράγματι, μετατρέπεται σε ιδιωτική κτήση πλούσιων, άκαπνων διανοητών οι οποίοι, προβληματίζουν τους εαυτούς τους με τέτοιου είδους θλιβερές θεωρητικολογίες. Όταν εμπλέκεις τον εαυτό σου στην πολιτική εξαιτίας ενός αισθήματος καταναγκασμού και κάνεις την πολιτική δράση μια πληκτική ευθύνη αντί για ένα συναρπαστικό παιχνίδι που αξίζει τον κόπο καθ’ αυτό, απομακρύνεις ανθρώπους των οποίων οι ζωές είναι ήδη υπερβολικά βαρετές για περαιτέρω πλήξη. Όταν καθιστάς την πολιτική ένα άψυχο αντικείμενο, μια ανιαρή διαδικασία, μια απαίσια αγγαρεία τότε αυτή μεταποιείται σε ακόμα ένα φορτίο στις πλάτες των ανθρώπων αντί για ένα μέσο απομείωσης των ήδη υφιστάμενων. Και τοιουτοτρόπως καταστρέφεις την έννοια της πολιτικής για τους ανθρώπους που θα όφειλε να είναι θέμα βαρύνουσας σημασίας. Για όλους αυτούς που έχουν όφελος να στοχαστούν τις ζωές τους, να αναρωτηθούν τί θέλουν από την ζωή και πώς να το πάρουν. Αλλά κάνετε την πολιτική να μοιάζει με ένα μίζερο, αυτοαναφορικό, ανούσιο μεσοαστικό παιχνίδι, ένα παιχνίδι δίχως συνάφεια με τις πραγματικές ζωές που βιώνουν.
Τί θα όφειλε να αποκαλείται πολιτική; Το κατά πόσο απολαμβάνουμε την διαδικασία εξασφάλισης τροφής και στέγης. Το αν προσλαμβάνουμε τις καθημερινές μας συναναστροφές με φίλους, γείτονες και γνωστούς ως ικανοποιητικές. Το αν έχουμε την ευκαιρία να ζούμε κάθε μέρα με τον τρόπο που επιθυμούμε. Και η πολιτική δεν θα έπρεπε να εγκλωβίζεται σε απλές συζητήσεις αυτών των αποριών αλλά να επεκτείνεται στην δραστηριοποίηση για την επίλυση τους στο παρόν. Δραστηριοποίηση από μόνη της διασκεδαστική, συναρπαστική, ευχάριστη – διότι η πολιτική δράση που είναι ανιαρή, πληκτική και καταπιεστική μπορεί μόνο να αναπαράγει ανία, πλήξη και καταπίεση στις ζωές μας. Όχι άλλος χρόνος σπαταλημένος σε αδιάφορες συζητήσεις όταν την επόμενη μέρα πρέπει πάλι να συρθούμε για δουλειά. Όχι άλλες προβλέψιμες τελετουργικές διαδηλώσεις τις οποίες οι αρχές γνωρίζουν πολύ καλά πως να αντιμετωπίσουν. Όχι άλλες μονότονες διαδηλώσεις ως τρόπο να περάσεις ένα ακόμα σαββατιάτικο απόγευμα, απωθητικές ακόμα και για επαγγελματίες εθελοντές. Αναμφίβολα αυτά δεν θα μας βγάλουν πουθενά. Ποτέ ξανά δεν θα θυσιάσουμε τους εαυτούς μας γι’ αυτόν τον σκοπό. Γιατί εμείς αυτούσιοι, η ευτυχία στις δικές μας ζωές και τις ζωές των συντρόφων μας πρέπει να είναι ο σκοπός.
Αφού κάνουμε την πολιτική σχετική με εμάς και διασκεδαστική, τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Αλλά από μια θλιβερή, αμιγώς θεωρητική και τετριμμένη πολιτική, τίποτα πολύτιμο δεν θα προκύψει. Αυτό δεν συνεπάγεται με την διαπίστωση πως δεν θα έπρεπε να επιδεικνύουμε ενδιαφέρον για την ευημερία ανθρώπων, ζώων ή περιοχών που δεν συνδέονται απευθείας με την ημερήσια ύπαρξη μας. Αλλά τα θεμέλεια της πολιτικής μας επιβάλλεται να είναι συμπαγή. Πρέπει να είναι άμεση, πρέπει να είναι εμφανές στον καθένα το γιατί αξίζει την προσπάθεια, πρέπει να είναι ευχάριστη. Πώς να επιτελέσουμε θετικά έργα για τους άλλους αν οι ίδιοι δεν απολαμβάνουμε τις ζωές μας;
Για να το συγκεκριμενοποιήσουμε όμως:
Ίσως έχει έρθει η ώρα να αναδειχθεί μια καινούρια λέξη για την ”πολιτική” εφόσον έχετε παράξει έναν τόσο βλάσφημο ορισμό μέσα από τον αρχέτυπο. Γιατί κανείς δεν θα έπρεπε να εκτοπίζεται όταν συζητάμε τρόπους δράσης για την βελτίωση των ζωών μας. Και έτσι, συνοψίζοντας σας παρουσιάζουμε τα προτάγματα μας, τα οποία είναι αδιαπραγμάτευτα και πρέπει να διεκπεραιωθούν το συντομότερο δυνατόν διότι δεν πρόκειται να ζήσουμε για πάντα. Έτσι δεν είναι;
1) Κάντε τα πολιτικά θέματα να συνάδουν με την καθημερινή εμπειρία της ζωής που βιώνουμε. Όσο απομακρύνεται το πολιτικό διακύβευμα από την καθημερινότητα μας, τόσο το λιγότερο θα μας απασχολεί. Όσο ανεδαφικά και αβάσιμα δείχνουν τόσο ανιαρή θα είναι η πολιτική.
2) Σύνολη η πολιτική δραστηριότητα οφείλει να είναι ευχάριστη και συναρπαστική η ίδια. Δεν μπορείς να διαφύγεις από την πλήξη με περισσότερη πλήξη.
3) Η επίτευξη των 2 πρώτων στόχων απαιτεί την δημιουργία ολότελα νέων προσεγγίσεων και μεθόδων. Οι τωρινές είναι παρωχημένες και απαρχαιομένες. Ίσως μάλιστα ποτέ δεν ήταν οι προσήκουσες και γι’ αυτό ο κόσμος μας έχει αυτήν την μορφή.
4) Απολαύστε! Δεν υπάρχει τίποτε για το οποίο αξίζει να βαριέστε… ή να είστε βαρετοί.
Ας κάνουμε την επανάσταση ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι με τα μεγαλύτερα ρίσκα και στοιχήματα αλλά κατά τα άλλα ένα ευχάριστο, ανέμελο παιχνίδι
Ανώνυμου.
Μετάφραση: Horizontal Mortem (Σύμπραξη Αναρχικών – Consumimur Igni)
Mail Επικοινωνίας: consumimurigni@espiv.net