Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στην ΟΠΚΕ στα Εξάρχεια στις 16/12

2-1

Την Τρίτη 6 Δεκέμβρη, με αφορμή την 8η επέτειο από την δολοφονία του αντιεξουσιαστή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από μπάτσους, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, θαμώνες και κάτοικοι των Εξαρχείων επέλεξαν να σπάσουν την κανονικότητα των μίζερων ζωών που τους επιβάλλουν τα κοινωνικά πρότυπα και να αντισταθούν στην κρατική καταστολή. Κάθε χρόνο τη μέρα αυτή η γειτονιά των Εξαρχείων περικυκλώνεται από τα κρατικά σκυλιά προκειμένου να εμποδιστεί το εκδικητικό μένος όσων κρατάνε τον δρόμο μαχόμενοι. Αυτή την φορά όμως η αντίσταση των εξεγερμένων ήταν πιο οργανωμένη και συντονισμένη από ποτέ, σε συνέχεια της δυναμικής απάντησης που δόθηκε στο κράτος με τις συγκρούσεις της 15 και 17 Νοέμβρη. Η αντικρατική επίθεση ήταν λυσσαλέα και αυτό φάνηκε από το ότι παρά τις δολοφονικές ρίψεις πλαστικών σφαιρών και δακρυγόνων σε ευθύα βολή, οι ένστολοι φασίστες πέρασαν τα πύρινα οδοφράγματα αργά το βράδυ όταν ο περισσότερος κόσμος και ειδικά ο οργανωμένος είχε αποχωρήσει. Η νίκη μας αυτή πλήγωσε τους κρατικούς δούλους, οι οποίοι έβγαλαν τα κόμπλεξ και τα απωθημένα τους στους συλληφθέντες εκείνης της βραδιάς. Η θρασύδειλη βία και η προσπάθεια εξευτελισμού από βαρβάτους έλληνες άντρες προς συντρόφους και συντρόφισσες αποδεικνύει την πικρή τους ήττα. Τον δικό τους σιχαμερό ρόλο στην καταστολή των εξεγερμένων έπαιξαν και τα δικαστικά σκουλήκια που για λογαριασμό όλων των κρατικών αρχών στέρησαν την ελευθερία σε τρεις συλληφθέντες, προφυλακίζοντάς τους. Η πολιορκεία των Εξαρχείων εντάθηκε ήδη πριν τις 6 Δεκέμβρη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εισβολές ομάδων ΔΙΑΣ και τον έλεγχο μεταναστών. Συνεχίστηκε και μετά, κυρίως με την παρουσία ΟΠΚΕ στην περιοχή.
Εμείς απαντήσαμε στους δολοφόνους ανηλίκων με το υλικό που έχουν μάθει να γεύονται όλα αυτά τα χρόνια: τη φωτιά. Το απόγευμα της Παρασκευής 16/12 επιλέξαμε να χτυπήσουμε τους λεβέντες της ΕΛΑΣ, που έχουν τοποθετηθεί στην Καλλιδρομίου και Οικονόμου με προσχηματικό σκοπό να προστατεύουν το εκεί υποκατάστημα σούπερ μάρκετ. Φυσικά, όποιος γνωρίζει έστω και λίγο την περιοχή των Εξαρχείων κατανοεί ότι η ΟΠΚΕ που έχει τοποθετηθεί εκεί υπηρετεί άλλες βλέψεις, όντας μέρος ενός συνολικού σχεδίου για τον έλεγχο της γειτονιάς.
Η δράδη της συγκεκριμένης μονάδας τα προηγούμενα χρόνια στην ύπαιθρο και ειδικά στα Δυτικά προάστια της Αθήνας είχε μοναδικό σκοπό τους στρατιωτικούς ελέγχους σε νεολαίους, εξαθλιωμένους και μετανάστες. Οι γελοίες αφορμές που βρίσκουν για να εγκαθιδρύσουν καθεστώς τρομοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων θα απαντώνται με βενζίνη και φωτιά στα κεφάλια τους. Οι ένστολοι οπκέδες έδειξαν τις τεράστιες ικανότητές τους όταν στο θέαμα των 15 μολότωφ που έφταναν καταπάνω τους ούρλιαζαν και έτρεχαν πανικόβλητοι πίσω από ΙΧ.
Οι συγκρούσεις και η διάχυση εξεγερσιακών καταστάσεων πρέπει να γίνουν καθημερινή πρακτική. Η 6η Δεκέμβρη ας «φωτίζει» την μητρόπολη κάθε βραδυ μέχρι την ελευθερία και την αναρχία.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ ΤΑ ΜΥΑΛΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Αναρχικοί/ες (αυτοί που την έπεσαν ακριβώς εκεί, ακριβώς έτσι)

(Πηγή : athens.indymedia)

Φυλακές Φερράρα [Ιταλία]: Για το λογοκριμένο κείμενο του συντρόφου Αλφρέντο Κόσπιτο (09/12/2016)

25

(Λάβαμε 12/12/16)

Ο σύντροφος Αλφρέντο Κόσπιτο, κρατείτε στην πτέρυγα AS2 ( υψηλής ασφάλειας πτέρυγα) στην Φερράρα για τον πυροβολισμό στα γόνατα του Adinolfi και ο οποίος πρόσφατα έλαβε ένα νέο ένταλμα σύλληψης της επιχείρησης “Scripta Manent” – Μια επιχείρηση που έχει οδηγήσει, καθ’ υπόδειξιν της εισαγγελικής αρχής του Τορίνου, σε ένα νέο κύμα λογοκρισίας της αλληλογραφίας κρατούμενου απ τους δεσμοφύλακες – ο οποίος μας γράφει κείμενα τα οποία συστηματικά κατάσχονται. Ειδικότερα, ο Αλφρέντο έχει συνεισφέρει με πολύ υλικό το νέο εκδοτικό εγχείρημα, ένα νέο αναρχικό περιοδικό αγκιτάτσιας και θεωρητικής ανάλυσης , το οποίο θα έπρεπε να δημοσιευτεί στις αρχές του επόμενου χρόνου. Ο Αλφρέντο δεν είχε υπόψιν του πως το γράμμα του είχε κατασχεθεί μέχρι και πριν 10 ημέρες αφότου το έστειλε,οπότε και δεν έλαβε απάντηση από τις αντίστοιχες διευθύνσεις που εν αγνοία τους τον παρότρυναν να στείλει μια ευπρόσδεκτη, για το νέο εγχείρημα, συμβολή. Με άλλα λόγια, ο επικεφαλής της πτέρυγας, του οποίου το θλιβερό και ποταπό καθήκον είναι να βγάζει φωτοτυπίες κάθε εισερχόμενο και εξερχόμενο γράμμα από και προς τους κρατούμενους ώστε να το υποβάλει σε λογοκρισία και να στείλει τις φωτοτυπίες στον ανακριτή Sparogna (που χειρίζεται την υπόθεση “Επιχείρηση Scripta Manent”), αποφάσισε πως σε αυτήν την περίπτωση η “κατασκοπεία” δεν ήταν αρκετή και πως το κείμενο του συντρόφου δεν έπρεπε να βγει καθόλου προς τα έξω. Μια απόφαση που αν μη τι άλλο έχει τη σημασία της καθώς ρίχνει φως στην υποκρισία της καταστολής του δημοκρατικού καθεστώτος. Η εξουσία δεν εξαντλεί το ενδιαφέρον της μόνο στο επί της καταστολής των ενεργειών εκείνων που απαντούν με δίκαιη βία στην ασύλληπτα πιο μεγάλη βία που το κράτος και το κεφάλαιο ασκούν καθημερινά προκειμένου να διατηρήσουν την κυριαρχία τους. Η εξουσία, από τη δικαστική μαφία του Τορίνο μέχρι τους μίζερους δεσμοφύλακες της Φερράρα δεν μπορεί να ανεχτεί απ΄τους κρατούμενους συντρόφους πως συνεχίζουν να γράφουν, να εμπνέουν, να προκαλούν, συνεργαζόμενοι ή και ερχόμενοι σε ζύμωση με τις αντιδράσεις άλλων ατομικοτήτων που δεν επιθυμούν άλλο να υποτάσσονται.

Δεν θα είστε ποτέ σε θέση να απομονώσετε τους φυλακισμένους συντρόφους μας. Θα προτιμούσαμε να ανακοινώσουμε δημόσια την έκδοση του περιοδικού μας όταν θα ήταν έτοιμη στην  ουσία. Θα προχωρήσουμε με την έκδοσή μας, με περισσότερη περηφάνια γνωρίζοντας πως έχει προκαλέσει ήδη άγχος στην γραφειοκρατία της καταστολής. Είμαστε πεπεισμένοι πως η συνενοχή μας με τον Αλφρέντο και με τους άλλους φυλακισμένους συντρόφους δεν θα μπορέσει να εκφραστεί με όλη της την ειλικρίνεια, μερικώς μέσα από τις σελίδες του περιοδικού.

(Μετάφραση Traces of Fire)

(Πηγή :  radioazione.org )

Leipzig, Germany: 3 public order police vehicles torched in memory of Alexis Grigoropoulos

37 27 17

In the late evening hours of 06.12. we torched three vehicles in Leipzig. There are many reasons for this, for us the occasion was the anniversary of the assassination of Alexis Grigoropoulos in December 2008 by Greek cops in Athens. Nothing has been forgiven – no one is forgotten.

We were pleased to learn that on the same night in Berlin, some people had apparently set fire to the door of a public order police office.

Super also that a few weeks ago a cop car was torched in front of the station in Connewitz – who needed it already.

We look forward to a delightful mobilization against the G20.

Down with all states – death to Germany!

(via Linksunten Indymedia, translated by Insurrection News)

Λειψία, Γερμανία: Εμπρησμός σε 3 μπατσικά οχήματα στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου

17 27 37

Τις βραδινές ώρες της 06/12 βάλαμε φωτιά σε τρία (μπατσικά) οχήματα στη Λειψία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό, για μας η αφορμή ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο του 2008 από Έλληνες αστυνομικούς στην Αθήνα.

Τίποτα δεν έχει συγχωρεθεί – κανείς δεν έχει ξεχαστεί.

Χαρήκαμε πολύ που μάθαμε πως  το ίδιο βράδυ στο Βερολίνο, μερικοί άνθρωποι έβαλαν φωτιά στην πόρτα της Αστυνομικής Υπηρεσίας.

Επίσης ένα σούπερ νέο ήταν πως πριν από λίγες εβδομάδες, ένας αστυνομικό αυτοκίνητο πυρπολήθηκε μπροστά από το σταθμό στο Connewitz – ήταν κάτι που χρειαζόταν να γίνει.

Περιμένουμε μια ευχάριστη κινητοποίηση κατά της G20.

Κάτω όλα τα κράτη – θάνατος στη Γερμανία!

(Μετάφραση mpalothia.net)

(Πηγή insurrectionnewsworldwide.com)

(Greece) CCF: Anarchy has reminiscence.

181789-pirines

(Received 20/12/16)

[Text for a gathering in memory of Sebastian Oversluij that took place in an anarchist squat in Chile]

One can never be really lost unless oblivion wrapps one in her arms.

It ‘s been three years now that comrade Sebastian Oversluij does not walk anymore through the paths of searching for the wild beauty of anarchist action. It’s been three years now that some of our brothers and sisters there in Chile feel his absence stretching their hearts. It is three years since the bullets of a sneak-security guard of the “Banco Estado” took his life, extinguishing the flame of the anarchist spirit that used to burn inside him.

But we, in our turn, as well as many others, we are not willing to let our comrade  disappear in the fog of oblivion. We honor our brother just like we honor his choice of passing into action, attacking a bank-a temple of money, emptying the enemy’s wallet, expropriating the minimum that we should get comparing to what authority expropriates from our own lives. The bank robbery carried out by an anarchist always carries inside the seed of refusal. The refusal to submit to a world where you ‘re restricted to sell your soul to the cruel laws of free market, so that you can live to work and work to consume and consume to fill in your existencial gaps with a pile of useless objects.

We know that we are very far away and that our words have to cross an entire ocean to reach you. But we hope you’ll be able to feel the affinity we all feel with all those who discover the ways to keep our brothers close to us at the events, in discussions, in our imagination, but above all at the continuing of spreading the constant anarchist revolt itself.

The members of Conspiracy of Cells of Fire- FAI/IRF

Mihalis Nikolopoulos
Giorgos Nikolopoulos
Haris Hatzimihelakis
Theofilos Mavropoulos
Panagiotis Argirou
Damiano Bolano

(Greece) CCF: For Sebastian-from the refusal of work…to the rebuff of the authority.

181789-pirines

(Received 20/12/16)

[Text for a gathering in memory of Sebastian Oversluij that took place in an anarchist squat in Chile]

The real death is the forgetfulness.

On the 11th of December 2013 a robbery took place on a bank at the district of Pudahuel.when the anarchist Sebastian Oversluij walked in the bank announcing the robbery, he received the bullets from the armed guard-keeper of the bank-defender of the wealthy and authoritarian. Sebastian fell down dead after he emptied his machine gun…

But every day there are deaths without deads. Deaths that they are repeated every day…because of the mornings alarm clock so you won’t be late at work, because of the sad routes between the lonely crowd that goes to offices, factories, stores, because of the boss’s yells who wants more from you and faster, because of the mechanical movements during the work that kills the creativity, because of the feigned politeness, because of the abaser salary as a recompense for the life that they have stolen from you.
A life that is measured based on money.

When we rob a bank, we don’t steal the money, we take back the life that they have steal from us.

But a robbery can be an addict job also. A job like every one’s else, with the only difference that the “salary” isn’t sure and in case of industrial accident jail or death waits you. Often the robbers are not different from the salaried workers, they only work less in condition of high risk. But they share the same cast of mind. The one of a consumer who deify the money, who admires the power of riches and his car, his clothes, his watch are the prolongation of himself.

Sebastian Oversluij was not a robber. He was an anarchist. He refuse to be a slave on the boss’s blocks. He was a disclaimer of work because he refuse the morality of working, the morality of a slave who thinks like a consumer. A robbery by itself isn’t a revolutionary action. But it is a mean of the anarchist fight so we take back from the bosses the stolen time and organise it aggressively against them, planing anarchists actions, helping comrades in captivity, strengthening publishing ventures and creating armed infrastructure of attack against the dominion.

We belong at the generation that Sebastian belong. A generation that gap no age no nationality. At the generation of the inpatients the incompromisers and the dreamers.

We don’t need for heroes, we want comrades who set fires with their ideas.

When we keep alive in our memory Sebastian and all the comrades who fell on the battlefield, we keep the struggle alive. A fight against the dominion and we know that the jail or death are often the cost. But as one’s said “five free birds started the journey to the south.only one arrived, but what their journey for certain wanted to say, it was that it worthed for trying to fly…”

CCF
Polidoros Giorgios
Tsakalos Christos
Tsacalos Gerasimos
Iconomidu Olga

Μεξικό: Πυρπόληση ΑΤΜ στην Τιχουάνα

tijuana

Τα ξημερώματα της 7ης Δεκέμβρη τοποθετήσαμε και ενεργοποιήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό σε ένα από τα τόσα ΑΤΜ που υπάρχουν στην σάπια πόλη της Τιχουάνα.

Ο μηχανισμός αποτελούνταν από 250 γραμμάρια μπαρούτι και 250 γραμμάρια μίγματος νιτρικής ποτάσσας και άχνης ζάχαρης, το πακέτο ήταν κολλημένο σε ένα μπιτόνι με 8 λίτρα βενζίνα κι ένα αυτοσχέδιο φυτίλι για την πυροδότησή του.

Στη βία απαντάμε με βία, αφήνοντας στην άκρη το καταπιεστικό όν που μας εκπαιδεύουν να είμαστε από μικρά παιδιά καταστρέφοντας την ελευθερία μας.

Ο αναρχικός αγώνας και οι ιδέες άπαξ και φυτευτούνε είναι σαν ένα σπόρο που μεγαλώνει και που δεν γυρνά ποτέ στο αρχικό του στάδιο, γι’ αυτό συντρόφια σας λέμε πως δεν πρόκειται να μας σταματήσουν, εδώ και τώρα η καρδιά μας είναι μαύρη κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, συνεχίζουμε να ενεργούμε τις νύχτες, τα ξημερώματα, κάθε μέρα, αυτό εδώ δεν είναι το ξεκίνημα, ούτε βέβαια το τέλος.

Το πιο ισχυρό μας όπλο είναι οι ιδέες που τις συνοδεύουν οι πράξεις που επιβεβαιώνουν κάθε ειπωμένη κουβέντα, κάθε σκέψη.

Σχετικά με κάποια άρθρα που δημοσίευσε το τάχα «ανεξάρτητο κι εναλλακτικό» περιοδικό Contralinea μας φαίνεται πως αυτοί οι τύποι είναι πάντα πρόθυμοι να συμμετάσχουν στο παιχνίδι του κράτους, στοχοποιώντας και δαχτυλοδείχνωντας τους αναρχικούς της δράσης και κάθε συνεπές εγχείρημα, κάτι που με τη σειρά του μας δείχνει πως κάποιοι αναρχομοραλιστές και αναρχοηθοποιοί γουστάρουν τα φώτα του θεάματος του κράτους και των μίντια, παραχωρώντας συνεντεύξεις. Αυτοί οι «επαγγελματίες» και «αλληλέγγυες» περσόνες δεν φτουράνε μία για μας, αφού το ξέρουμε πως είναι κόκκινοι μεταμφιεσμένοι σε μαύρους, ενώ κάποιοι άλλοι φοράνε μαζί με τα ράσα και την χριστιανική ηθική στην κεφάλα τους. Γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε πως ούτε συντρόφια, ούτε συνένοχοί μας είναι, αλλά ένθερμοι υποστηρικτές της σοσιαλδημοκρατίας.

Έμπρακτη αλληλεγγύη στα συνεπή αναρχικά συντρόφια στη Χιλή Νατάλια Κογιάδο, Χαβιέρ Πίνο, Φρέντυ, Μαρσέλο και Χουάν.

Αλληλεγγύη στον Φερνάντο Μπάρσενας που παραμένει με τις ιδέες του ακλόνητες δίχως να ψάχνει στήριξη στους νόμους.

Αλληλεγγύη στα συντρόφια που αιχμαλωτίστηκαν στο πλαίσιο της επιχείρησης Scripta Manent στην Ιταλία.

Φωτιά και μπουρλότο στις φυλακές με τους δεσμοφυλάκους μέσα.

Πέτρες, βόμβες, σουγιάδες και γραπτά κόντρα στην εξουσία.

Θάνατο στις πλατφόρμες.

Νύχτες ανατροπής και φωτιάς μαζί με τους συνενόχους μας. Δύναμη στα φυγόδικα συντρόφια.

Εμπρηστικός Πυρήνας Μάυροι Λύκοι – FAI/FRI
Εμπρηστικός Πυρήνας Μάριο Μπούντα – FAI/FRI

(Πηγή : contrainfo)

[Σχέδιο Νέμεσις] Σαντιάγο, Χιλή: Επίθεση στην Εθνική Ένωση Δικαστικών Υπαλλήλων

fai2

Τη νύχτα της 11ης Δεκέμβρη τοποθετήσαμε έναν εμπρηστικό/εκρηκτικό αυτοσχέδιο μηχανισμό με σύστημα χρονοκαθυστέρησης στην Εθνική Ένωση Δικαστικών Υπαλλήλων, στην οδό Σιενφουέγος, στο κέντρο του Σαντιάγο. Ο μηχανισμός λειτούργησε σωστά με αποτέλεσμα να πυρποληθεί η πόρτα του κτηρίου.

Η Εθνική Ένωση Δικαστικών Υπαλλήλων είναι το μέρος όπου μαζεύονται οι υπάλληλοι που καθημερινά φροντίζουν για τη λειτουργία του δικαστικο-σωφρονιστικού συμπλέγματος. Χτυπήσαμε ένα λημέρι των ενεργών γραναζιών του συστήματος που επιτρέπουν καθημερινά στους τρισάθλιους που απαρτίζουν τους κρατικούς μηχανισμούς να εξασκούν το δικαίωμα που έχουν δώσει στους εαυτούς τους να δικάζουν και να αιχμαλωτίζουν άλλα άτομα.

Κάθε ποινή που επιβάλεται από δικαστές, κάθε καταδίκη που προτείνεται από την εισαγγελία, κάθε αιχμαλωσία στις φυλακές της εξουσίας βασίζεται στον ρόλο κάθε δικαστικού υπαλλήλου που με τη δουλειά του επικυρώνει την ύπαρξη και συντήρηση της κατασταλτικής βιομηχανίας.

Σε εποχές όπου αναρχικοί/ες δικάζονται με κίνδυνο να καταδικαστούν σε πολυετείς ποινές, η δράση μας είναι πύρινο κεραυνοβόλημα που βγαίνει από τα κατάβαθα των πιο σκοτεινών προθέσεών μας ενάνια στην κοινωνική τάξη της κυριαρχίας.

Εντάσσουμε αυτή τη δράση στο πλαίσιο της διεθνούς πρότασης του Σχεδίου Νέμεσις, που προτάθηκε από συντρόφια της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς στην Ελλάδα, για να χτυπήσουμε τους εξουσιαστές και τους συνεργούς τους εκεί που κατοικούν, δουλεύουν και συναθροίζονται.

Δράση αυτόνομη που διαρηγνύει την παθητικότητα των πολιτών κι αποφασίζει να ενεργήσει εκτός των προγραμματισμένων ωραρίων των διαδηλώσεων των κοινωνικών κινημάτων.

Εμπρησμοί που συμπληρώνουν και αναβαθμίζουν τις συγκρούσεις στους δρόμους και τα σαμποτάζ μικρής κλίμακας.

Οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει, το μόνο που χρειάζεται είναι να το αποφασίσει, να το σχεδιάσει, να λάβει τις απαραίτητες προφυλάξεις και να δοκιμάσει την χαρά της επίθεσης, αυτό το συναίσθημα που καλμάρει την αγωνία μας να χτυπήσουμε άμεσα την εξουσία, αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε πιο πλήρεις και να ανασαίνουμε στα γεμάτα, δίχως να αισθανόμαστε ανώτεροι από κάτι ή κάποιον.

Οι νυχτερινές φωτιές και οι εκρήξεις που γεννιούνται από συνωμοσίες είναι αυτές που συνιστούν το δυναμικό όργανο της εξεγερτικής πρότασης ενάντια στην κυριαρχία, το τόσο παρών στις ζωές μας παρά το πόσο αντίξοη φαίνεται να ‘ναι η πραγματικότητα απέναντί μας.

Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κίνημα, απευθύνουμε ένα κάλεσμα στη σύσταση πυρήνων δράσης συντονισμένων μεταξύ τους.

Είμαστε οι συνεχιστές κάθε εξέγερσης και κάθε συνωμοσίας που αντέταξε την απελευθερωτική βία στη βία της σκλαβιάς στη Χιλή, στη Λατινική Αμερική και σ’ όλο τον κόσμο.

Είμαστε ο σπόρος της συνέχειας των αντάρτικων στρατηγικών και τακτικών που παίρνουν νέα μορφή με τις αντεξουσιαστικές αρχές και μεθόδους.

Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο, ενός πρώην αντάρτη που κατέληξε να οικοδομεί ένα κομουνιστικό κράτος στην Κούβα, ή η συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στο κολομβιάνικο κράτος και τις Farc, το πιο μακρόχρονο αριστερό αντάρτικο του σύγχρονου κόσμου, δεν αντιπροσωπεύουν σε καμία περίπτωση για μας το θάνατο του επαναστατικού αγώνα και της ένοπλης δράσης ενάντια στην καταπίεση. Το μόνο που πεθαίνει μαζί τους είναι το εξουσιαστικό παράδειγμα στις γραμμές του αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Τώρα περισσότερο από ποτέ, η εποχή μας απευθύνει ένα κάλεσμα στην αυτόνομη αντεξουσιαστική δράση.

Οι εμπρησμοί και οι εκρήξεις μας δεν λησμονάνε τη σφαγή που διέπραξε τπ κράτος στο Σχολείο Σάντα Μαρία στο Ικίκε το 1907, ούτε τη δολοφονία των 81 κρατουμένων στην πυρκαγιά της φυλακής του Σαν Μιγκέλ τον Δεκέμβρη 2010.

Χαιρετίζουμε την εξεγερμένη ζωή του αναρχικού συντρόφου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία έπληξε ένας μπάτσος στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη 2008.

Μνημονεύουμε με φωτιά τον αναρχομηδενιστή Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ ο οποίος πέθανε πυροβολώντας στις 11 Δεκέμβρη 2013, αποπειρούμενος να απαλλοτριώσει χρήματα από τους υπεύθυνους της εξαθλίωσης.

Από την Χιλή ως την Ελλάδα, από την Ροτζάβα ως το Μεξικό, από τις ΗΠΑ ως την Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία και τον κόσμο όλο.

Εξεγερτική δράση κι αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια!

Για την ένοπλη έκφραση των επιθυμιών μας για ελευθερία!

Κάθε μέρα είναι Μαύρος Δεκέμβρης!

Μην μένεις άπραγος! Οπλίσου και πράξε βίαια!

Πόλεμο στην κυριαρχία!

Θάνατο στον πολιτισμό, στην πατριαρχία και σε κάθε εξουσία!

Εμπρηστικός Πυρήνας «Νέες Φωτιές στον Ορίζοντα»
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία / Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

στα ισπανικά

(Πηγή : contrainfo)

Greece: Christmas tree set on fire by anarchists in Crete on the anniversary of the murder of Alexis Grigoropoulos

Because of the day of the black anniversary of the murder of Alexis Grigoropoulos from the cop Korkoneas, some comrades chose to give a different meaning to this night by placing our own pebble in the frames of conflict. As a minimal token of protest against everything we experience and the consumerist craze of Christmas, with the help of flammable material and our will to leave the discussions and nonsense of the cafes, we proceeded to act. Just before the beginning of the demonstration we set fire to the Christmas tree in the central market square of Chania and which represents the consumerist frenzy that takes over the brains of the living-dead of this country and not only. As soon as it started burning, a group of store owners whose stores were not endangered, rushed to put out the fire with buckets and hoses, their petite-bourgeois not able to understand the nature of this act, resulting in only one part of the tree being burnt.

Every Christmas the slave-like citizens count, in their empty pockets, the crumbs thrown to them by the bourgeois so they can live, and like a large herd of sheep they storm the multinationals shopping for soul-less materials, not out of need but out of habit. We as anarchists state that we will not be present at the city’s Christmas fiestas not only because
we find these Christmas “offerings” one more profit game of the above but because human dignity is above all other means of transaction. The city’s mayor Tasos Vamvoukas and his posse with one more year in the seat, thinks that the city should be festively dressed, irrelevantly of the people sleeping on the benched in rough conditions and even die from the cold and illnesses.

We are against any kind of state or non-state mechanism that aims at
dominating our lives.

FIRE TO SHOPPING
WE WANT LIFE!

DECEMBER IS A MONTH OF INSURRECTION AND STRUGGLE!

LONG LIVE ANARCHY!

Anarchists

(via Act For Freedom Now!)

Santiago, Chile: Barricades of fire – Sebastián Oversluij Seguel presente!

c1 c2 c4 c5 c6

We re-appropriate time, meaning that we recover it, we steal it. Only via this way are we able to be in communion with other individuals to raise an operational coordination with the aim of questioning and striking the established order. Convinced of this we appeared with barricades on several streets and avenues of Santiago taking action against the existing order that the powerful intend to dominate us with.

This propaganda action that we carried out in the streets of the city was loaded with vengeful memory since 6 years of absolute impunity have already taken place since the state of Chile massacred 81 prisoners. Indeed it was at dawn on December 8, 2010 in the north and south wings of the 4th floor, Tower 5 of San Miguel prison where the state machinery revealed its true face, this time without concealing or hiding the torture and the death that tragically embodied the incinerated bodies of 81 people.

As anti-authoritarians/anarchists we do not make double readings of these facts for anything accidental, our position is clear and from the streets we made an explicit call for open conflict against all those who are part of the prison structure regardless of the degree of responsibility that they have.

The best act of memory is to have their deaths always present and to plan our revenge against the state, its apparatuses and it official accomplices – in the case the sinister institution of the Gendarmerie.

Strengthening the illegalist memory we remember the compañero Sebastian Oversluij who fell in combat during an expropriation of a state bank in Pudahuel. 3 years after his death we reaffirm and claim his action as one of the many practices that revolutionaries, anti-authoritarians and anarchists have used throughout history to confront dominion.

Angry in our memory, always present.

To unleash the conflict against all forms of exploitation and authority!
To multiply the informal networks of attack!

Barricades:
Av. Lo Ovalle / San Francisco
Av. Santa Rosa / Victoria
Av. Vicuña Mackenna / Benito Rebolledo (SAN JOAQUIN WOMENS PRISON)
Av. Santa Rosa / Av. Departmental
Route 68 / Carabineros School of Cavalry

Appendix 1: Prison officials present on the day of the fire in San Miguel prison:

1. Cristian Flores (Camera Operator)
2. José Hormazabal (Head of Night Watch)
3. José Poblete (Sentinel)
4. Francisco Riquelme (Sentinel)
5. Edith Ramirez (Second Lieutenant)
6. Cesar Gómez (Guardia Armada)
7. Fernando Andrés Orrego Galarce (He left the gendarmerie after the massacre)
8. Victor Fierro Pino: (Sub-Official)
9. Gerardo Verizo Marín
10. Marcelo Gajardo Bravo

Appendix 2: GENDARMES DENOUNCED IN THE TRIAL

1. Jaime San Martín Vergara
2. Carlos Bustos Hofmann
3. Patricio Campos Tapia
4. José Hormazabal Sánchez
5. José Fco. Poblete Valverde
6. Francisco Javier Riquelme Lagos
7. Segundo Arnoldo Barria

(via 325, translated by Insurrection News)