βιγκανισμός

Το κείμενο αυτό αποσκοπεί στην αποδόμηση του όρου “βιγκανισμός” μέσα από  ηθικές, κοινωνικές ακόμα και πολιτικές θέσεις και καταδεικνύει ότι αν αυτός δεν ευθυγραμμίζεται με μια εντελώς εχθρική συνείδηση απέναντι στο υπάρχον, τότε δεν παύει να είναι μια ακόμα απάτη ή ψευδαίσθηση.

Σαν να λέμε, τα άτομα τα οποία χρησιμοποιούν τον όρο “βιγκανισμός” στηριγμένα σε μια διαφορετική ηθική ή δεν παίρνουν το ρίσκο της επιθετικής δράσης (που μπορεί να έχει διαφορετικές μορφές και όχι μόνο αυτή της σωματικής) ή μιας χαοτικής διατάραξης, τότε παραμένει λάσπη μέσα στο βάλτο απ’ όπου προήλθε.

-Archegonos-

Τι είναι βιγκανισμός? Μια ακόμα ηθική αξία? Μια ακόμα εναλλακτική επιλογή της κοινωνίας? Ένας ακόμη βάλτος μέσα στην απέραντη θάλασσα του σιχαμένου υπάρχοντος? Οι περισσότερες πτυχές του βιγκανισμού είναι ηθικιστικές και ανθρωποκεντρικές. Από αυτή την πτυχή ούτε οι αναρχικοί δεν μπορούν να ξεφύγουν. Ο βιγκανισμός ως παθητική μορφή του “αγώνα” παραβλέπει πολλά πράγματα σε σχέση με την δική μου οπτική γωνία. Τώρα κάποιος μπορεί να μου πει ότι είναι ακριβώς το ίδιο από τη στιγμή που είναι βίγκαν. Αλλά όχι. Η αρχή του συλλογισμού μου είναι τελείως διαφορετική. Αντί για μια μορφή αγώνα θα τον χαρακτήριζα ως μια μορφή αποχής  από κάποια γρανάζια του πολιτισμού και του καπιταλισμού ταυτόχρονα, με την αποδοχή των προβληματικών της στην παρούσα πραγματικότητα. Διότι σαν αγώνας από ποιους και απέναντι σε ποιους θα ήταν αυτός? Ένας αγώνας του πολιτισμένου ανθρώπου απέναντι σε ένα ακόμα ζήτημα εκμετάλλευσης δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά αποστειρωμένος, όπως και πολλοί άλλοι αγώνες. Μια θυματοποίηση. Από την άλλη, ως μια ατομικιστική επιλογή της συνειδητής αποχής και άρνησης ενός μέρους του υπάρχοντος που βλέπει τους συντρόφους μας σαν πρώτη ύλη, μετατρέπεται σε μια δυναμική επιλογή. Δεν υπάρχει “καλό” και “κακό” για εμένα. Μέσα στο σύστημα του καπιταλισμού, αρνούμαι την παρακμή που προέρχεται από την φυλάκιση και την τυραννία της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων. Σε έναν άλλο μη συστηματοποιημένο κόσμο δεν θα αρνιόμουν, αν οι συνθήκες επιβίωσης το απαιτούσαν, να χρησιμοποιήσω το οτιδήποτε από τον οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό. Εάν χρειαζόταν και αν ήμουν δυνατότερος, θα επικρατούσα. Με σεβασμό στις ζωές των μη εχθρών μου. Ως μια μορφή αποχής και αντι-νέκρωσης του εγώ μου από την φυλάκιση, εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση της μη ανθρώπινης ζωής από την ατέρμονη και άπειρη έννοια του πολιτισμού και όχι ως αποκλεισμό στη βιομηχανία κρέατος που δεν έχει καμία σημασία για εμένα αφού μετέπειτα θα βρεις τον εαυτό σου μπλεγμένο στα γρανάζια μιας άλλης βιομηχανίας. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία για εμένα από τη στιγμή που η οικονομία είναι μέρος του συστήματος και δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα. Θέλω να καταστρέψω την οικονομία και όχι να την χρησιμοποιήσω πολιτικά. Όχι σαν επιλογή “καλού” ή “κακού” αφού δεν αναγνωρίζω καμία μορφή ηθικής κανονικότητας που προέρχεται από κοινωνικές και πολιτιστικές δομές, ούτε με ενδιαφέρει η ηθική γενικώς. Επομένως, είναι απλά ένα εργαλείο που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει δεδομένων των συνθηκών και τίποτα άλλο. Αυτή είναι η πλησιέστερη προσέγγιση για την ατομικότητα μου η οποία έχει αρνηθεί τον ανθρωποκεντρισμό.

Εν πάση περιπτώσει,  δεν μπορεί να είναι κανείς 100% βίγκαν ή να κρατήσει τη στάση που θα ήθελε απέναντι στη γη, μέσα από ένα σύστημα που είναι όλα αφομοιώσιμα και αυτό το έχουμε δει πολλές φορές. Όντας αναρχικός, γρήγορα καταλαβαίνεις ότι τα πάντα μέσα στο σύστημα του κράτους και του πολιτισμού, είναι εχθρός σου. Βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σε έναν συνεχή πόλεμο. Όλα τα προϊόντα πρώτης ανάγκης μέσα στο σύστημα είτε θα παράγονται από μη ανθρώπινα ζώα που έχουν πεθάνει για τις ανάγκες του καταναλωτισμού και από διάφορες εταιρίες που υποδουλώνουν τις ζωές μας ή θα είναι τοξικά και μη διασπώμενα από το φυσικό περιβάλλον ή θα είναι προϊόντα των βίγκαν και οικολογικών εταιριών που παίζουν ένα άλλο παιχνίδι κέρδους και καταναλωτισμού απευθυνόμενοι στους ηθικούς ή lifestyle καταναλωτές, δημιουργώντας άλλες κοινωνίες αφομοιώσιμες και φυσικά ελεγχόμενες από το σύστημα. Ακόμα και αν επιλέξεις τακτικές, όπως για παράδειγμα να απαλλοτριώσεις παπούτσια θα μπορούσες να αποφύγεις τη συμβολή στο οικονομικό μέρος του συστήματος αλλά δεν θα είσαι ποτέ σίγουρος αν έχεις ή όχι αποφύγει το γεγονός ότι τα παπούτσια που έκλεψες μπορεί να έχουν πάνω τους τοξικά ή μη διασπώμενα υλικά (ή να είναι φτιαγμένα με τρόπους που μολύνουν το φυσικό περιβάλλον) ή ακόμα και να περιέχουν κόλλα, με υλικά προερχόμενα από φυλακισμένα μη ανθρώπινα ζώα. Τα συστήματα εκμετάλλευσης και καταστροφής που έχει δημιουργήσει ο πολιτισμένος άνθρωπος ενάντια σε οτιδήποτε αγαπάμε είναι ατελείωτα. Ως μηδενιστής και αναρχικός ατομικιστής με συνείδηση για την ολική απελευθέρωση, δεν βλέπω τον βιγκανισμό και την ευαισθητοποίηση μου για τη γη μέσα από ηθικούς δεσμούς οι οποίοι εύκολα θα μπορούσαν να αφομοιωθούν από το σύστημα (το οποίο περιλαμβάνει νόμους, θεσμούς, ηθικές αξίες, κράτος, κοινωνία, πολιτισμό κτλ) και θεωρώ γελοίο ακόμα και για τον εαυτό μου να παίζω το πολιτικό παιχνίδι, του να ψάχνω βίγκαν προϊόντα ή αυτά που είναι φιλικά στο περιβάλλον μέσα σε ένα σύστημα απόλυτης εκμετάλλευσης και υποβάθμισης οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού. Επομένως, είμαι βίγκαν λόγω προσωπικής συνείδησης λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συνθήκες χωρίς να γίνομαι μοναχός και προσπαθώ με όποιο τρόπο και όσο περισσότερο μπορώ να απέχω από την κυρίαρχη ανθρωποκεντρική παρακμή αυτού του κόσμου. Η αντιπολιτισμική συνείδηση είναι μόνο ένα άλλο μέρος της εσωτερικιστικής ατομικότητας που δεν αναγνωρίζει άλλη οντότητα πέρα από το άτομο και τις επιθυμίες του/της, αναλύοντας τη γη ως ένα χαοτικό, αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης και επαναπροσδιορίζει τη σχέση του/της με αυτή και άλλες ατομικότητες.

Μόνο μέσα από τον αυθορμητισμό, την άρνηση αυτών που έχουμε διδαχθεί (συμπεριλαμβανομένων όλων των αξιών και των ιδανικών που προέρχονται από την κοινωνία), τη μοναδικότητα και την κριτική σκέψη, τις στιγμές επίθεσης και αυτοπραγμάτωσης και την επαφή με το φυσικό περιβάλλον, θα μπορούσα να βρω ένα νόημα στην ύπαρξη (προσωπικό νόημα όχι μια αντικειμενική αλήθεια) της ατομικότητάς μου.

Ο βιγκανισμός είναι ξεκάθαρα μόνο ένα εργαλείο ενάντια σε μερικά συστήματα. Για τις άλλες μορφές απελευθέρωσης της κάθε ατομικότητας ο καθένας από εμάς μπορεί να εφεύρει τους δικούς του τρόπους. Δεν υπάρχει ένας μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος/μέσο. Θέτουμε στόχους, είμαστε υπομονετικοί, χρησιμοποιούμε κάθε υλικό και μέσο ενάντια στον εχθρό και με ό,τι δύναμη μας έχει απομείνει και όποτε μπορούμε κάνουμε επίθεση σαν τον αετό χωρίς ηθικούς φραγμούς, ούτε σεβασμό για τη ζωή του. Όχι για ένα μεγαλύτερο σκοπό αλλά για το χρόνο που μας έχουν κλέψει. Μακριά από ηθικούς ισχυρισμούς όπως “το κρέας είναι φόνος” νιώθω την ανάγκη να επιτεθώ σε όλα όσα προσβάλλουν την αισθητική μου αντίληψη και δεν με αφήνουν να αντλήσω απόλαυση από αυτά που με περιβάλλουν. Δεν νιώθω την ανάγκη να επικρίνω τον σύντροφο που δεν ακολουθεί τις μεθόδους του βιγκανισμού, για τους δικούς του λόγους, αλλά έχει αναπτύξει μια βαθιά ανάλυση ενάντια στο υπάρχον (παρόλο που η κατανάλωση κρέατος και η χρήση μη ανθρώπινων ζώων είναι η πιο κυρίαρχη μορφή ζωής στον πλανήτη) αφού αυτός ο σύντροφος θα έχει φτάσει σε ένα επίπεδο επίγνωσης μέσω κριτικής σκέψης που δεν θα τον αφήσει να εφησυχαστεί με τις επιλογές του ή θα θεωρήσει έναν άλλο ζωντανό οργανισμό κατώτερο ή ανώτερο, κανονικό ή μη κανονικό. Θα ασκήσω κριτική όμως σίγουρα σε όλους αυτούς που δεν αμφισβητούν τις μαζικές συνθήκες διαβίωσης καθώς και όλους τους αναρχικούς των οποίων η κριτική για τον βιγκανισμό προέρχεται μόνο μέσα από το είδωλο του ανθρωποκεντρικού κόσμου.

Veganism From A Nihilist and Anti-Civ Perspective pdf

(Πηγή: warzonedistro.noblogs.org)

Μετάφραση Traces of Fire