Αντισπισισμός

Ο βιγκανισμός μου είμαι μια μηδενιστική αντιπαράθεση ενάντια στην υπάρχουσα ηθική δομή του ανθρωποκεντρισμού και σπισισμού. Σε αυτό το έδαφος που ονομάζεται “Αμερική” η ηθική δικαιολογία για την κατανάλωση σάρκας και παράγωγων από μη ανθρώπινα ζώα συμπορεύεται με την εκβιομηχάνιση της υποδούλωσης τους και την υποβάθμιση τους σε αγαθά. Αυτή είναι μια αντανάκλαση της καπιταλιστικής κοινωνίας οδηγώντας το χάος σε τάξη, τα σώματα των ζώων από άγρια σε εξημερωμένα και το μάρκετινκ των σωμάτων που είναι κοινωνικά αποδεκτό να αναγνωρίζονται ως προϊόντα για κατανάλωση. Ο βιγκανισμός μου δεν είναι μόνο μια ατομική άρνηση για να την εσωτερικεύσω, να επιβεβαιωθώ και να ενισχύσω αυτές τις αυταρχικές κοινωνικές αξίες, αλλά για να επιτεθώ αλλεπάλληλα σε αυτές.

Η αναρχία μου απορρίπτει τον σπισιστικό πολιτισμό, όχι με την προοπτική “ας ξαναγίνουμε τροφοσυλλέκτες”, αλλά με τη λογική της συνεχούς αντιπαλότητας προς την αυθαίρετη ιεραρχία, εξουσία και διακυβέρνηση που διαμορφώνονται  πριν και μετά τον πολιτισμό. Αυτές προσπαθούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο τις παραδόσεις ή την κουλτούρα του ανθρωποκεντρισμού, της ιεραρχίας και της κοσμοθεωρίας. Εστιάζω στην δημιουργία μιας χαρούμενης ζωής, εδώ και τώρα, μέσω της καταστροφικής αντιπαράθεσης με κάθε κυβερνητικό στοιχείο που διατηρεί ζωντανή την ιεραρχική εξουσία. Είμαι εχθρός ενάντια σε όσους θεωρούν τα μη ανθρώπινα  ζώα και το φυσικό περιβάλλον ως απλές πρώτες ύλες για ανθρωποκεντρική εκμετάλλευση και κατανάλωση.

Πραγματικά, με εκπλήσσει το γεγονός να βλέπω αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς με εντελώς ανθρωποκεντρικό ρόλο καταναλώνοντας μη ανθρώπινα ζώα, έναν ρόλο που τους έχει δώσει ο καπιταλισμός, οι παραδόσεις, η κουλτούρα κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ανατροφής. Ικανοποιώντας το ρόλο του “Ανθρώπου” και αγκαλιάζοντας μια ηθική που τυποποιεί τους ρόλους του ελέγχου και της υποταγής της άγριας φύσης. Πόσο καιρό παίρνει στους σύγχρονους “αναρχικούς” να αντιληφθούν την πληθώρα των κλουβιών, τις υπαίθριες περιφραγμένες φυλακές, τους ζωολογικούς κήπους, την βιαιότητα των σφαγείων που αποκρύπτεται, τον σπισισμό της κατανάλωσης κάποιων μη ανθρώπινων ζώων χτίζοντας παράλληλα σχέσεις με κάποια άλλα? Ή οι συνδεδεμένοι τρόποι που βλέπει η κοινωνία τα μη ανθρώπινα ζώα σαν να είναι ο χαμηλότερος κοινός παρονομαστής για να συγκριθούν αυτά με την καταπιεσμένη κατηγορία? Πως στο διάολο μια αντιεξουσιαστική πρακτική σταματάει στην εμπορευματοποίηση των σωμάτων -ανθρώπινων και μη (αλλά σε αυτή την περίπτωση των μη ανθρώπινων)- που είναι εμπορευματοποιημένα και δικαιολογείται η υποδούλωση, η δολοφονία και η κατανάλωση τους.

Όσον αφορά τη στήριξη των κρατουμένων και την κατάργηση των φυλακών,που είναι η αναγνώριση με -και αλληλέγγυοι με- τα εκατομμύρια (μη ανθρώπινα ζώα) που παραμένουν φυλακισμένα στα σφαγεία με θανατικές ποινές, με τη δικαιολογία της ζήτησης για ακρωτηριασμένα και καλοσυσκευασμένα πτώματα? Η αναγνώριση του υπαρξιακού αγώνα ενάντια ενάντια στη φυλακή και την κυριαρχία περιορίζεται στην ανθρώπινη υπεροχή. Όταν η αναρχία αποτυγχάνει στο να συμπεριλάβει την απελευθέρωση της άγριας ζωής πέρα από την περιορισμένη ανθρώπινη υπεροχή, είναι απλά ένας ανθρωποκεντρικός ρεφορμισμός ο οποίος δεν μπορεί να καταστρέψει τη λογική του ελέγχου και της κυριαρχίας.

Η κοινωνία είναι νεκρή από τότε που δημιουργήθηκε. Ο θάνατος και αδιαφορία για τα μη ανθρώπινα ζώα χτίζονται με τον σχεδιασμό των αυτοκινητοδρόμων, των σιδηροδρόμων, της γεωργίας και κάθε άλλης μορφής
δομικού ανθρωποκεντρισμού.Υποστηρίζω την κατάρρευση του δομικού ανθρωποκεντρισμού και την χειραφέτηση της φύσης Η οικειοποίηση είναι μια διαδικασία για μια εσωτερικευμένη αυτοματοποίηση, με μια αίσθηση υπεροχής προς την άγρια φύση που εκδηλώνεται θεσμικά με την συμπεριφορά που έχει ο άνθρωπος πάνω στα ζώα. Απορρίπτω αυτή τη λογική μαζί με την παραδοχή ότι τα μη ανθρώπινα ζώα είναι απλά προϊόντα τροφής για κυνήγι και κατανάλωση- μια λογική που αγνοεί τα δικά τους ατομικά συμφέροντα και την σωματική τους αυτονομία. Απορρίπτω τον ανθρωπισμό, τον αυταρχικό του ρόλο και παραδόσεις και την καθορισμένη του ταυτότητα που περιορίζει τις δυνατότητες μου για να εξερευνήσω το δικό μου ζωώδες ένστικτο πέρα από την πολιτισμένη εξημέρωση.

Υπάρχει πόλεμος εναντίον της κοινωνίας, μαζί με τα μη ανθρώπινα ζώα τα οποία αρνούνται την εξημέρωση, την υποταγή, την εκδίωξη από τα σπίτια τους
λόγω της μαζικής αποψίλωσης, της ανθρώπινης ανάπτυξης και της τεχνολογίας. Ο βιγκανισμός με εμπόδιο τον φιλελευθερισμό αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τον καπιταλιστικό και βιομηχανικό πολιτισμό ως μια μαζική προσωποποίηση της ανθρωποκεντρικής κυριαρχίας. Η αναρχία που αδυνατεί να αμφισβητήσει τον σπισισμό σε ατομικό επίπεδο αναπαράγει τις εσωτερικευμένες αυταρχικές αξίες της ανθρώπινης κυριαρχίας. Από τότε που ο σπισισμός είναι διαδεδομένος στην κοινωνία, προστατεύεται και συντηρείται από την καθησυχαστική κανονικοποίηση- μια κανονικοποίηση που βοηθά την πλύση εγκεφάλου και την απάθεια. Η σύγκρουση είναι απαραίτητη για την εκτροπή της κοινωνικής και καθιερωμένης άνεσης και της ηθικής τάξης της κυριαρχίας στα μη ανθρώπινα ζώα. Ο δικός μου αναρχοβιγκανισμός ενσαρκώνει την αλληλεγγύη όχι μόνο με τον τρόπο που τρέφομαι, αλλά και με την οπλισμένη επίθεση. Μια επίθεση που καθορίζεται από τις ουσιαστικές ενέργειες μιας εμπρηστικής επιθυμίας καταστρέφοντας την κοινωνική παρουσία της ανθρώπινης υπεροχής.

-Flower Bomb

(Πηγή: warzonedistro.noblogs.org)

Μετάφραση Traces of Fire