Ενώ η κατάσταση στο επαναστατικό βόρειο τμήμα του Friedrichshain είναι ήρεμη προς το παρόν και έχουμε χρόνο για να οικοδομήσουμε την Rigaer 94 πάλι ξανά, ο κοινωνικός πόλεμος γύρω μας συνεχίζεται με την κανονική του ένταση. Λάβαμε νέα σχετικά με τις κρατικές επιθέσεις σε ανθρώπους και καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη. Εδώ κι εκεί αγωνιζόμαστε ενάντια στη κοινωνική δημοκρατία και αντιμετωπίζουμε τον κοινωνικό πόλεμο με πολύμορφο αγώνα. Είτε με τον Μαύρο Ιούλη είτε με τις καθημερινές μας τοπικές συγκρούσεις, συμμετέχουμε σε ένα κοινό αγώνα που κερδίζει δύναμη στην αμοιβαιότητα του.
Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, η ελληνική πολιτεία φαίνεται να χτυπά με μια γενική επίθεση εναντίον των αυτόνομων δομών. Στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, οι αυτό-οργανωμένες δομές μεταναστών γίνονται όλο και περισσότερο είδος προς εξαφάνιση. Το κράτος, καθώς εκπληρώνει την λειτουργία του ως διευθυντής των μεταναστευτικών ρευμάτων,επιτίθεται σε όσους προσπαθούν να κινητοποιηθούν, καθοριζόμενοι από τους εαυτούς τους, σε έναν κόσμο εκμετάλλευσης και καταπίεσης και σε αυτούς που δεν θα υποκύψουν στην εξουσία του.
Τρεις καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη εκκενώθηκαν και πάνω από εκατό άτομα συνελήφθησαν. Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της εκκένωσης [Διόρθωση που λάβαμε: μία ημέρα μετά τις τρεις εκκενώσεις, μια νεαρή γυναίκα μετανάστρια πέθανε λόγω ιατρικής αμέλειας σε ένα από τα κρατητήρια του κράτους στη Θεσσαλονίκη.]. Στην Αθήνα, καταλήψεις οι οποίες χρησιμοποιούνται από τους μετανάστες, επίσης, απειλούνται με εκκένωση. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα φόβου, καθώς καταπιέζονται εκείνοι που αυτό-οργανώνονται και επιτίθενται κατά της εξουσίας και του κράτους.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το αριστερό ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό κόμμα το οποίο υποστηρίζεται επίσης από γερμανικές αριστερές ομάδες και προσκαλείται σε εκδηλώσεις-συμφιλίωσης του «κινήματος», όπως η 1η Μαΐου.
Για τους αριστερούς που είναι σοκαρισμένοι και έκπληκτοι από τις ενέργειες αυτές της ελληνικής κυβέρνησης – τι περιμένατε; Για να σκεφτείτε ότι ποντάρετε τόσο πολύ σε αυτό και σε όλες τις άλλες αριστερές κυβερνήσεις που τώρα είστε και πάλι σε απόλυτη δυσπιστία και μουρμουρίζετε εν χορώ “, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα!”.
Το μάθημα για άλλη μια φορά – οι κλόουν στην κορυφή της ιεραρχίας δεν ενδιαφέρονται για σας ή τα σοσιαλδημοκρατικά ιδανικά σας. Αυτές οι επιθέσεις θα έπρεπε να αναμένονται και πρόκειται να συναντηθούν με εξίσου εξουθενωτικές απαντήσεις. Δεν έχουμε καμία πίστη στην άδεια λαϊκιστική πολιτική τους και θα πρέπει να αναδειχθεί αυτό που πραγματικά είναι. το να περιμένεις οτιδήποτε από αυτά τα κόμματα είναι σαν να τους δίνεις τη δύναμη να συνεχίσουν να χέζουν πάνω σου. Τρέφονται με την κοινωνική μας ενοχή και τις συμπόνιες. Πρέπει να αγωνιστούμε για να εξαλείψουμε αυτή τη δύναμη. Η προσπάθειά μας για να οργανωθούμε και να ζήσουμε αυτόνομα είναι φυσικά μια απειλή απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Το κράτος θα διασπείρει ανθρωπιστική ρητορική μέχρι να χτυπήσει η πραγματικότητα της απώλειας μερικής από την δύναμη του. Η κρατική στήριξη των μεταναστών και των προσφύγων και κάθε σενάριο “ελευθερίας” είναι ρηχή προπαγάνδα. Οποιαδήποτε προσπάθεια να συνειδητοποιήσουμε την αυτονομία συναντιέται με τη βία και την καταστολή και αυτό πρέπει να αναμένεται.Οποιαδήποτε περιοχή στην οποία οι άνθρωποι αυτό-οργανώνονται, δημιουργούν νέες δομές και προσπαθούν να καταστρέψουν τις κρατικές διαιρέσεις και να τις αντικαταστήσουν με τα δική τους, καθορισμένα από τους εαυτούς τους, προτάγματα είναι μια άμεση απειλή για το κράτος.
Μπορείτε να περπατήσετε κατά μήκος μιας προ-οργανωμένης γραμμής διαμαρτυρίας, αλλά απομακρυνθείτε περαιτέρω και έτσι οι περίφημες ελευθερίες σας ξαφνικά θα “εξαφανιστούν”. Το κράτος δεν θα σας επιτρέψει να έχετε κάτι που δεν σας έχει ήδη εκχωρηθεί. Θα πρέπει να το πάρετε.
Το μόνο θεμέλιο της κοινωνικής δημοκρατίας και όλων οι κηρύκων της κοινωνικής ειρήνης είναι ο ρόλος τους στη διαχείριση της κοινωνίας. Καθήκον τους είναι να εξακριβώσουν τις κοινωνικές διεργασίες και να εντοπίσουν τους βασικούς παράγοντες, ώστε να δοκιμάζονται και να αγοράζονται με υποσχέσεις εξουσίας. Η υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προήλθε ακόμη και από “αναρχικούς” κύκλους, προέκυψε από την πάλη για «αντί-εξουσία». Αριστερά κόμματα εξακολουθούν να στρατολογούν νέα μέλη έχοντας εμμονή με την ιδέα της ενοποίησης όλων των διαφορετικών μορφών επίθεσης και με την αντίσταση σε μια ομάδα ή οργάνωση.
Υπήρξαν επίσης πολλές προσπάθειες από την κοινοβουλευτική δημοκρατία, σχετικά με τις συγκρούσεις γύρω από Rigaer Straße, να χρησιμοποιούν «επίδοξους αντάρτες» για να κατευθύνουν τον αγώνα σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ειδικά στην περίπτωση του Κόμματος των Πρασίνων, το οποίο έχει εμφανιστεί και προσπαθεί να παρέμβει σε κάθε συνάντηση γειτονιάς από την αρχή του έτους.
Με αυτόν τον τρόπο, ο τόπος αγώνα μας μετατρέπεται σε ένα μέρος για την πολιτική, ακόμα κι αν το μίσος μας προς τους πολιτικούς είναι το θεμέλιο για την αυτό-οργάνωση και για την αυτό-άμυνα μας απέναντι σε επιθέσεις.
Το πράσινο κόμμα στο Βερολίνο έχει καλέσει την Riager 94 και τους γείτονές της σε διαπραγματεύσεις με «σημαντικούς ανθρώπους” ξανά και ξανά. Αυτές οι προσκλήσεις έχουν απορριφθεί επανειλημμένα. Αλλά οι ισχυροί ξέρουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεχίσουν να ψάχνουν λίγο περισσότερο μέχρι να βρουν κάποιον αρκετά πρόθυμο ή τουλάχιστον αρκετά ανίδεο, να βγει μπροστά και να μιλήσει για λογαριασμό ολόκληρης της γειτονιάς. Πρέπει να ακονίσουμε τις αισθήσεις μας, έτσι ώστε να εντοπίσουμε αυτές τις προσφορές από τους ισχυρούς προτού αυτοί να κάνουν οποιαδήποτε ζημιά. Αυτή η αναζήτηση ξεκινά από μέσα μας.
Σε μια επαίσχυντη απεικόνιση, οι πολιτικοί από το κυβερνών Κόμμα των Πρασίνων στη πραγματικότητα συγκρίνουν τις τρεις εβδομάδες πολιορκίας της Straße Rigaer με τα γεγονότα γύρω από την απόπειρα εκκένωσης της κατάληψης Ohlauer School στο Kreuzberg πριν από δύο χρόνια. Το σχολείο είχε χρησιμοποιηθεί κυρίως από μετανάστες και παράνομους αγωνιστές της ελευθερίας. Η στρατηγική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων ριζοσπαστικών δομών, περιλάμβανε όχι μόνο βάναυση καταστολή και αστυνομική τρομοκρατία, αλλά και αρκετές προσφορές για ειρηνικές λύσεις. Με αυτή τη στρατηγική κατάφεραν να καταστρέψουν την κατάληψη Oranienplatz στο Kreuzberg, όπου κάποιοι άνθρωποι από το κίνημα συμφώνησαν να διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση. Αυτό τους οδήγησε στη πραγματικότητα να στηρίζουν την αστυνομία καθώς εκτελούσε την εκκένωση της Oranienplatz.
Αλλά η Ohlauer School αντιστάθηκε με επιτυχία, αφού οι μαχητές κατέλαβαν τη στέγη και απείλησαν να πηδήξουν εάν η αστυνομία έμπαινε στη κατάληψη. Τέλος, οι καταληψίες κατέληξαν σε συμφωνία με το Κόμμα των Πρασίνων, οι οποίοι ήθελαν να αποφύγουν τα οράματα των νεκρών σωμάτων στο Kreuzberg που θα συνδέονταν με το κόμμα τους. Κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, πολλοί από τους μαχητές ήρθαν αντιμέτωποι με καταστολή και απέλαση, η οποία αποδυνάμωσε τις ριζοσπαστικές δομές. Ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση συνεχίζει να ανεβαίνει με ατέλειωτα γελοία ψέματα για να προσπαθήσει να καθαρίσει το σχολείο από τους τελευταίους εναπομείναντες καταληψίες. Αυτός ο παραλογισμός φαίνεται στην τελευταία απαίτηση τους να εκκενώσουν το σχολείο, προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος για ένα κρατικά ελεγχόμενο στρατόπεδο προσφύγων.
Η ίδια στρατηγική χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της Rigaer 94, στην οποία οι υφιστάμενες συγκρούσεις και αντιφάσεις στο εσωτερικό των διαφόρων ριζοσπαστικών αγώνων, χρησιμοποιήθηκαν για να προσπαθήσουν να δημιουργήσει βαθιές διαιρέσεις. Λέγοντας ότι η “Kadterschmiede” θα μετατραπεί σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες από τη Συρία, προσπάθησαν να υπονομεύσουν οποιαδήποτε προσπάθεια γινόταν για να συνδυάσει τους αγώνες πίσω από το ίδιο οδόφραγμα και να δημιουργηθεί μια πολύ πιο ισχυρή δύναμη αντίστασης.
Όσον αφορά αυτό, η Rigaer 94 έγραψε:
«Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι η αστυνομία είχε καλούς λόγους να αναπτύξει αυτό το ύπουλο σχέδιο της μετακίνησης προσφύγων στην kadterschmiede. Η πάλη ενάντια στον εξευγενισμό και την αστυνομία έχουν μια ισχυρή ιστορία στη γειτονιά. Αλλά οι μάχες κατά του ρατσισμού είναι μια άλλη ιστορία. Εδώ έγκειται η σκοτεινή πλευρά της αυτόνομης πολιτικής: λειτουργεί στο πλαίσιο της ευρύτερης κοινωνίας, κάνει παραχωρήσεις προς την πλειοψηφία για να κερδίσει απήχηση και προδίδει τον εαυτό της σε κατακερματισμένους αγώνες. Φυσικά, αγωνίζονται και για μια αντιρατσιστική γειτονιά. Αλλά στην περίπτωσή μας, όταν κατηγορηθήκαμε ότι δεν θέλουμε πρόσφυγες στο περιβάλλον μας, έπρεπε και οι συνδέσεις μας και εκτός της γειτονιάς να υψώσουν τη φωνή τους για να εξαλείψουν αυτές τις κατηγορίες. Αν ήταν μια ενεργή ως προς τον αντιρατσισμό και λιγότερο δυτικοευρωπαϊκή γειτονιά (συμπεριλαμβανομένων εμάς), δεν θα υπήρχε βάση για αυτό το επιχείρημα. ”
Η Rigaer 94 κάλεσε για έναν Μαύρο Ιούλη, σαν μια στρατηγική ενάντια στην διαδικασία κοινωνικής ειρήνης και αρμονίας.Αυτή η άτυπη οργάνωση συσπείρωσε πολλές ομάδες και μετατράπηκε σε άμεσες δράσεις.
Ο Μαύρος Ιούλης είχε μια ξεκάθαρη στρατηγική επίδραση, με την επακόλουθη αποκέντρωση των επιθέσεων,γονατίζοντας την αστυνομία του Βερολίνου. Ενώ η αστυνομία έπρεπε να εστιάσει τις δυνάμεις της, κυρίως στη πολιορκημένη κατάληψη και τη γύρω περιοχή – συν να δημιουργήσει μια ισχυρή μονάδα έρευνας 14 ατόμων,των οποίων η μόνη «επιτυχία» ήταν να συλλάβει έναν από τους δικούς τους κατασκόπους – πολλές ομάδες, μεγάλες και μικρές, έφτασαν το στόχο ζημιάς € 10.000.000. Για τρεις εβδομάδες μέχρι την τελευταία νύχτα της πολιορκίας, τα πράγματα καιγόντουσαν και γκρεμιζόντουσαν – και όχι μόνο στο Βερολίνο.
Το πιο σημαντικό και μεγαλύτερης διάρκειας αποτέλεσμα από το στρατηγικό στόχο να ανακαταληφθεί η Rigaer Straße, ήταν η στιγμή που ο φόβος νικήθηκε. Ενώ εμείς εκτελούμε τις επιθέσεις μας και αγωνιζόμαστε καθημερινά, πρέπει να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις στις οποίες το κράτος θα προσπαθήσει να μας χωρίσει και να σπάσει τα πνεύματα μας. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, μέρες ή και χρόνια, η άτυπη αναρχική επίθεση θα συνεχίσει να δίνει κουράγιο στις τελευταίες γωνιές της γης. Είτε πρόκειται για μέσα από τα σιδερένια κάγκελα του Moabit, του Κορυδαλλού ή τα κελιά απομόνωσης στην Κολωνία.
Στέλνουμε επαναστατικούς χαιρετισμούς στους φυλακισμένους αγωνιστές της Θεσσαλονίκης, καθώς και στον Aeron και στον Balu στο Moabit και τη Lisa στην Κολωνία. Χρησιμοποιώντας τις πιο ήρεμες νύχτες για να μετατρέψουμε τους τοίχους του Rigaer Straße σε καμβάδες αλληλεγγύης για αυτούς και για όλους εκείνους που φυλακίστηκαν.
Έχουμε υψώσει τις γροθιές μας σε όλους τους αγωνιστές της ελευθερίας στις ελληνικές καταλήψεις και την Ohlauer Straße στο Βερολίνο!
(Μετάφραση : Traces of Fire)
(Κείμενο τα αγγλικά : nostate.net)
