Ισπανία: Απελευθέρωση 20 ελαφιών από φάρμα στην επαρχία της Γκιπούθκοα

630,846,2,3

Στα μέσα αυτού του μήνα πραγματοποιήσαμε σαμποτάζ ανοίγοντας δίοδο σε έναν από τους φράχτες που κρατάγαν φυλακισμένες μια ομάδα από είκοσι ελαφίνες. Αυτές οι συντρόφισσες ήταν αιχμάλωτες σε μια φάρμα στην επαρχία της Γκιπούθκοα και προορίζονταν για το σφαγείο ή για το συστηματικό βιασμό που εφαρμόζει η βιομηχανία κρέατος σε όλα τα θηλυκά που βρίσκονται σε γόνιμη ηλικία.

Αυτή η δράση είναι μια επίθεση στην εταιρεία Hermanos Zandio, που επί της παρούσης διατηρεί τρεις φάρμες αποκαλούμενης οικολογικής κτηνοτροφίας. Για μας, μερικοί φράχτες και ένας χώρος ημιελευθερίας συνιστούν ακόμα μια φυλακή άπαξ και υπάρχει παραγωγικός και οικονομικός στόχος. Το οικολογικό υποκείμενο δεν παύει να είναι ένας τρόπος για να υποτιμηθεί η εκμετάλλευση, η κακοποίηση, ο βιασμός και ο θάνατος που εξασκείται κατά των ζώων.

Φτάνει με την υποκρισία και τις ψευτιές, θέλουμε να τελειώνουμε με τις μπίζνες τους και τα συρματοπλέγματά τους, θέλουμε ν’ ακούσουμε τη βοή των συντρόφων μας στο βουνό, εν ελευθερία.

Λευτεριά επίσης σε όλες τις αναρχικές που αγωνίζονται κάθε μέρα εντός των φυλακών των κρατών.

ALF Ομάδα Βατομουριά
Οκτώβρης 2016

στα ισπανικά

(Πηγή : contrainfo)

 

Σαντιάγο: Βόμβα θορύβου σε εγκαταστάσεις που στεγάζουν ηλεκτρομαγνητική κεραία κινητής τηλεφωνίας

we-will-win-elf-earth-liberation-front

«Το μέλλον του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων εξαρτάται εν πολλοίς από τον αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων που παγκοσμίως προβληματίζονται για την καταστροφή της ζωής. Μόλις η ιδεολογία του Μετώπου Απελευθέρωσης Γης γίνει κατανοητή, οποιοσδήποτε είναι πραγματικά προβληματισμένος σχετικά με την καταστροφή της ζωής θα έπρεπε να νιώσει την ανάγκη είτε να υποστηρίξει και/ή να γίνει μέλος της οργάνωσης.»
Ανάβοντας τη φλόγα της Επαναστατικής Οικολογίας [απόσπασμα του NAELFPO]

Τη νύχτα της Τετάρτης 19 Οκτώβρη επιτεθήκαμε με μια βόμβα θορύβου στις εγκαταστάσεις ενός ιδιωτικού κτηρίου που στεγάζει μια μεγάλη κεραία κινητής τηλεφωνίας στο Σαντιάγο της Χιλής.

Η εγκατασταση αυτής της ηλεκτρομαγνητικής κεραίας έβλαψε δίχως αμφιβολία το σπάνιο φυσικό περιβάλλον που υπάρχει στον εν λόγω κατοικημένο τομέα. Η βιοποικιλότητα που υπήρχε πριν ή συνεχίζει να υπάρχει σε αυτή την περιοχή της πόλης έχει επηρεαστεί, με αποτέλεσμα να προκληθούν μη αναστρέψιμες αλλαγές στο βαθμό που ενεπλάκη η πρόοδος. Σαν αυτή την περίπτωση υπάρχουν ένα σωρό παρόμοιες. Η Γη καταστρέφεται, ήπια ή σε μεγάλη κλίμακα, αντιμετωπίζεται ως ύλη προς κατανάλωση και χρησιμοποιείται σε εγκληματικές εκφυλιστικές διαδικασίες των καπιταλιστικών πλάνων-συμφερόντων.

Γι’ αυτό επιτεθήκαμε σε αυτές τις εγκαταστάσεις, σε εκδίκηση για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, των ζώων και της Γης. Η βόμβα θορύβου που τοποθετήσαμε συνοδευόταν από το παρακάτω μήνυμα: «Στεγάζετε μια εγκατάσταση θανάτου, γι’ αυτό και οι επιθέσεις θα συνεχιστούν».

Με αυτή τη χειρονομία χαιρετίζουμε τους διάφορους πυρήνες δράσης του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων και του Μετώπου Απελευθέρωσης Γης με τους οποίους πραγματοποιήσαμε μια μικρή καμπάνια επιθέσεων τον μήνα που πέρασε. Αυτή η μικρή δράση είναι επίσης η συνεισφορά μας στο κάλεσμα αλληλεγγύης ενόψει της δίκης για την υπόθεση PDI, δύναμη σε όλες/ους τις κρατούμενες/ους, στοργή για την συντρόφισσα Νατάλια Κογιάδο. Μνήμη για τον Πελάο Άνγκρυ.

Αλληλεγγύη στις/ους μαχόμενες/ους αιχμάλωτες/ους!

Να εξαπλώσουμε την επίθεση προς υπεράσπιση της Γης!

Μέτωπο Απελευθέρωσης Γης

(Πηγή : Σαντιcontrainfo)

Prison of Ferrara – Italy Letter of anarchist comrade Alfredo Cospito

15

( Received 28/10/16)

**This text was written during his hunger strike. (in hunger strike from 3/10) **

Prison of Ferrara – Italy
Letter of anarchist comrade Alfredo Cospito

Valentina, Danilo, Anna, Marco, Sandro, Daniele, Nicola friends, brothers, sisters, comrades were arrested and rearrested.

I should narrate the same old story about another fabrication. Instead, I want to talk about the reason why they were arrested. Brothers and sisters were arrested because they attacked, they were tired of waiting, they ignored the decisions of the majority and took action.

I remain optimistic and in high spirits because the logic of “1 + 1 = 2” tells me that the comrades who struck are still free, therefore they are able to strike again.

The power does not repress randomly. Today it wants to isolate and to annihilate part of anarchist movement, a “small” as it may be it was able to break the chains that tied it to the “old social anarchy”.

A social anarchism that in suicidal and compulsive way looks for “consensus at any costs”. Diluting continuously its aspirations.

This vision that “never goes beyond” is very convenient for power, on the contrary it fears those anarchists who refuse that “consensus” ties their hands, because they believe that only out of the action (not made of abstract theories or searching-pursuing of “people”) can the strategy be born, the path to follow.

I don’t want comment the “charges” and so-called “evidences”. The only thing I would say is that the brothers and sisters of FAI-FRI have always claimed with head held high, in front of black-robed pigs, their own merits, their own actions, taking the responsibilities, spitting in the pigs’ faces, as we did in Genoa.

My main priority is not to get out of prison at all costs, but to get out with head held high without having denied anything of what I was, and I am.

I will get out by hook or by crook, it will all depends on my strength, on my abilities, on the strength of my brothers and sisters outside, but definitely I will get out with head held high.

My ideal complicity goes to brothers and sisters of the “Cooperativa Artigiana Fuoco ed Affini”-FAI, to brothers and sisters of FAI-RAT(Rivolta Anonima Tremenda) and to brothers and sisters of Narodnaja Volja – FAI, whoever they are, wherever they are.

My ideal complicity goes to anarchism of praxis, which in new forms is rising in most of the world, after a long hibernation.

Forward, without fear.

The future is ours.

Thought and Dynamite

Alfredo Cospito

(Original Version)

Athens: Responsibility claim for participation in street clashes on October 19th

2-1

During the night of Wednesday October 19th we took part, alongside many other groups and individualities, in the street clashes around the Polytechnic in Exarchia, that lasted for several hours with constant attacks with molotovs, stones and fireworks against antiriot police squads.

Street clashes, in any of their forms (exiting university premises through incendiary means, rioting in demonstrations, etc.), are part of the multiform anarchic attack against Power and the imposed normality. Because of their characteristics, this is one of the most effective ways to demonstrate the conflict between anarchy and the world of Power. This is why we support the diffusion of this and other forms of struggle that aim to destabilize and spread chaos until the collapse of the existent.

But we don’t want to limit ourselves in a routine of anticop hate; along with the attacks against the cops, we promote the practice of attack against the structures and symbols of domination, from the most obvious like banks and ministries, to those urban elements that serve the normal function of the metropolis: road signs, traffic lights, cameras, bus stops… as well the representations, symbols and idols of Power in the form of icons, monuments, statues…

At the same time, barricades and attacks on public transportation (buses, trolleybuses, metro… without passengers inside) are forms of interruption of the normal flow of people and commodities, and sabotage against the state and private companies that manage this flow.

All those symbols and structures represent or serve a function of the authoritarian civilization we want to destroy, so they’ll always be a target for us.

We don’t see anarchic violence as a sacrifice or as a revolutionary obligation; instead, we demystify it, we turn it into a banality, we use it in a ludic way, making it obtainable for everybody, without professionalisms or restrictions.

No act of rebellion is useless!

Riots everywhere!

Strength to the prisoners and the persecuted!

-Some hooded kids

(Πηγή : contrainfo)

Αθήνα: Ανάληψη ευθύνης για συμμετοχή στις συγκρούσεις της 19/10

images

Τη νύχτα της Τετάρτης 19 Οκτωβρίου πήραμε μέρος, μαζί με πολλές ακόμα ομάδες και ατομικότητες, στις οδομαχίες γύρω από το Πολυτεχνείο που κράτησαν αρκετές ώρες, με διαρκείς επιθέσεις με μολότοφ, πέτρες και βεγγαλικά ενάντια στις δυνάμεις των ΜΑΤ.

Οι οδομαχίες, σε οποιαδήποτε μορφή τους (καγκελάκι, μπάχαλα σε πορείες κτλ), είναι κομμάτι της πολύμορφης αναρχικής επίθεσης στην εξουσία και στην επιβεβλημένη κανονικότητα. Λόγω των χαρακτηριστικών τους είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να καταδειχτεί η σύγκρουση ανάμεσα στην αναρχία και στον κόσμο της εξουσίας. Για αυτό υποστηρίζουμε την διάδοση και αυτής και άλλων μορφών αγώνα, με στόχο την αποσταθεροποίηση και τη διάχυση του χάους μέχρι την κατάρρευση του υπάρχοντος.

Δεν θέλουμε να περιοριστούμε στη ρουτίνα του αντιμπατσικού μένους, για αυτό μαζί με τις επιθέσεις στους μπάτσους προτάσσουμε και την πρακτική της επίθεσης στις δομές και στα σύμβολα της κυριαρχίας, από τα πιο προφανή, όπως οι τράπεζες και τα υπουργεία, μέχρι τα αστικοποιητικά αυτά στοιχεία που προορίζονται για την εύρυθμη λειτουργία της μητρόπολης: πινακίδες, φανάρια, κάμερες, στάσεις λεωφορείων… όπως επίσης τις αναπαραστάσεις, σύμβολα και είδωλα της εξουσίας με τη μορφή εικόνων, μνημείων, αγαλμάτων…

Παράλληλα, τα οδοφράγματα και οι επιθέσεις στα ΜΜΜ (λεωφορεία, τρόλεϊ, μετρό… χωρίς επιβάτες μέσα) συνιστούν μορφές διακοπής της κανονικής ροής ανθρώπων και εμπορευμάτων, και σαμποτάζ ενάντια στις κρατικές και ιδιωτικές εταιρείες που διαχειρίζονται αυτή τη ροή.

Όλα αυτά τα σύμβολα και δομές αντιπροσωπεύουν ή επιτελούν μια λειτουργία του εξουσιαστικού πολιτισμού που θέλουμε να καταστρέψουμε, για αυτό και θα μπαίνουν πάντα στο στόχαστρό μας.

Δεν βλέπουμε την αναρχική βία ως θυσία, ούτε ως επαναστατικό χρέος, αλλά την απομυθοποιούμε, την κάνουμε κοινό τόπο, τη χρησιμοποιούμε με τρόπο παιχνιδιάρικο, κάνοντάς την προσβάσιμη στον καθένα, χωρίς επαγγελματισμούς, ούτε περιορισμούς.

Καμιά πράξη εξέγερσης δεν είναι άχρηστη!

Μπάχαλα παντού!

Δύναμη στους κρατούμενους και στους διωκόμενους!

Κάτι παιδιά κουκουλωμένα

στα αγγλικά, ισπανικά

(Πηγή : contrainfo)

Αναρχικός Ατομικισμός – Emile Armand

 

10639401_1631510660425264_2573699219983601282_n

Ζήσε τη δική σου ζωή
-Γιατί παρατάς τις ανοιχτές λεωφόρους γι αυτό το στενό και κακοφτιαγμένο δρομάκι; Ξέρεις στ’ αλήθεια, κοριτσάκι, που πηγαίνεις; Μπορείς κάλλιστα να βρεθείς σε μια απρόσμενη άβυσσο. Κανείς, ούτε καν οι εγκληματίες, δεν τολμούν να κατεβούν σ’ αυτή. Μείνε στον φαρδύ, άνετο δρόμο που παίρνει όλος ο κόσμος, γιατί όχι; Μείνε στο γνωστό και χιλιοπερπατημένο μονοπάτι με τις πινακίδες του και τα σήματά του. Είναι τόσο βολικό κι ευχάριστο να πηγαίνεις πάνω κάτω σ αυτό!

-Είναι που έχω βαρεθεί την αποπνιχτική σκόνη, την χιλιοπατημένη διαδρομή που ακολουθούν οι άλλοι. Σιχάθηκα τους δυσκίνητους οδηγούς του και τους βιαστικούς διαβάτες. Την μονοτονία των περαστικών, τις κόρνες των αυτοκινήτων κι αυτά τα δένδρα που παρατάσσονται δεξιά κι αριστερά σαν στρατιώτες. Θέλω να αναπνεύσω ελεύθερα, όπως μου αρέσει, να ζήσω τη δική μου ζωή.

-Δε θα τα καταφέρεις ποτέ να ζήσεις έτσι, καημένο κορίτσι. Είναι μια χίμαιρα. Τα χρόνια που φεύγουν θα σε γιατρέψουν αργά ή γρήγορα απ’ την επιθυμία αυτή. Πάντοτε ζούμε σ’ ένα βαθμό τουλάχιστον, για τους άλλους, κι αυτοί, ως αντάλλαγμα ζούνε σ’ ένα βαθμό για μας. Αυτός που σπέρνει το σιτάρι δεν είναι ο ίδιος μ εκείνον που φτιάχνει το ψωμί. Κι ο ανθρακωρύχος δεν είναι ο ίδιος που οδηγεί το τραίνο. Η ζωή στην κοινωνία είναι ένα σύμπλεγμα από περίπλοκους ανθρώπινους μηχανισμούς, η λειτουργία των οποίων απαιτεί τεράστια επαγρύπνηση και χρειάζεται μεγάλη δέσμευση και ατέλειωτη προσοχή. Σκέψου μόνο το χάος που θα επικρατούσε αν ο καθένας ζούσε όπως ήθελε! Θα ήταν μια κόλαση αν ο καθένας κατέβαινε σ’ έναν δρόμο που δεν περνούσαν οι διαβάτες, που μόνο κακοί σπόροι φύτρωναν στραβά, και που κανείς δε θα ‘ξερε που οδηγεί.

-Α, γέρο! Είναι αυτή η πολυπλοκότητα της κοινωνικής ζωής που με τρομάζει. Ασφυκτιώ στην υποχρέωση να εξαρτώμαι από τον διπλανό μου, μια υποχρέωση που κάθε μέρα που περνά με βαραίνει, πάνω στη θέλησή μου να ζήσω όπως επιθυμώ. Και με μισή καρδιά αντικρίζω την προοπτική να ζήσω όπως οι άλλοι, να ζήσω για τους άλλους. Θέλω να μπορώ να γεμίζω άπληστα το στόμα μου χωρίς να θεωρούμαι κάποιο κακομαθημένο παλιόπαιδο. Να μπορώ να βουτάω και να ξαπλώνω στο γρασίδι χωρίς το φόβο κάποιου φύλακα ή της αστυνομίας. Αγαπώ τις ρίζες, τα δένδρα, τα πλάσματα του δάσους, τα μούρα και τους θάμνους σ’ αυτό το μονοπάτι χωρίς έξοδο. Τι να το κάνω το παντεσπάνι και τα παλάτια, στη συντροφιά των οποίων νιώθω μονάχα αηδία; Γιατί να νοιαστώ πού πηγαίνω; Ζω για το σήμερα, αδιαφορώ για το αύριο.

-Ω, μικρό κορίτσι! Κι άλλοι πριν από σένα μίλησαν με τα ίδια λόγια, και όπως εσύ, ξεκίνησαν για το άγνωστο. Δεν γύρισαν ποτέ από αυτό το ταξείδι. Πολύ καιρό αργότερα, στα ίδια μονοπάτια, που έχουν τώρα σιγά-σιγά σβηστεί, και στα ίδια ξέφωτα, τώρα χορταριασμένα, μικρά βουνά από κόκκαλα έχουν βρεθεί, εδώ κι εκεί. Αυτό έμεινε από κείνους. Χωρίς αμφιβολία, έζησαν τις ζωές τους, αλλά με τί κόστος; Και για πόσο καιρό; Ρίξε μια ματιά σ’ αυτούς τους πανύψηλους πύργους, τους πυκνούς καπνούς που βγαίνουν από μέσα τους. Είναι οι καμινάδες των σπουδαίων εργοστασίων που έστησε η ανθρωπότητα. Μέσα τους, εκατομμύρια ανθρώπων εργάζονται, σ’ αυτά τα φρεσκοπλυμμένα, ευάερα και εξαεριζόμενα δωμάτιά τους, με τις θαυματουργές μηχανές που προσφέρουν σ’ εμάς τους ανθρώπους τις πιο υψηλές τιμές. Κι όταν η νύχτα πέσει, αυτοί οι απλοί άνθρωποι, γεμάτοι ικανοποίηση από την σκληρή δουλειά της μέρας, κι ευγνωμοσύνη για το τίμιο ψωμί που κέρδισαν με τον ιδρώτα των μετώπων τους, γυρίζουν τραγουδώντας στα ταπεινά σπιτάκια τους, όπου τους περιμένουν οι αγαπημένοι τους. Ρίξε μια ματιά σ εκείνο το ορθογώνιο κτίριο, με τις μακρόστενες αίθουσες και τα φαρδιά παράθυρα: Αυτό είναι το σχολείο, όπου ανιδιοτελείς καθηγητές προετοιμάζουν μικρά παιδιά σαν εσένα να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τις ζωής. Μικρά πλασματάκια που προοδεύουν μόνο μέσα στο σχολείο. Δεν ακούς τις χαριτωμένες φωνούλες τους που επαναλαμβάνουν το μάθημα της προηγούμενης μέρας που έχουν αποστηθίσει;
Ο ήχος αυτών των κουδουνιών-σαν του πραγματικού στρατού-κι αυτοί οι μετρημένοι βηματισμοί, που σύντομα θα επαναλαμβάνονται στις στροφές του δρόμου λίγο πιο πέρα, σε περιμένει, να φέρεις στον κόσμο μια μικρή στρατιά από αγόρια και κορίτσια που περπατούν με τη σημαία περήφανη μπροστά τους, παιδιά που θα μείνουν εκεί μέχρι να μάθουν επαρκώς πως να πεθαίνουν για την πατρίδα, το έθνος τους, και όποια νέα απειλή τους βάλουν στο μυαλουδάκι τους. Δεν καταλαβαίνεις μήπως πως έτσι προχωρά η ανθρωπότητα προς την Πρόοδο, όταν ο καθένας τους εργάζεται στη δική του εξειδικευμένη θέση, σύμφωνα με τις ικανότητές του; Υπάρχουν, αναμφισβήτητα, δικαστήρια και φυλακές, αλλά αυτά προορίζονται για τους δύστροπους, για τους ελάχιστους απείθαρχους που τα καθιστούν αναγκαία. Ανεξάρτητα από τις συνέπειές της, η εφαρμογή μιας τέτοιας κατάστασης πραγμάτων πήρε αιώνες ολόκληρους. Είναι ο πολιτισμός μας αυτός, ατελής ίσως αλλά τελειοποιήσιμος, από την επιρροή του οποίου δε θα μπορέσεις να διαφύγεις, εκτός αν βουτήξεις σε τόσο ανεξερεύνητα βάθη.

-Μέσα στα αμέτρητα εργοστάσια και τα εργαστήρια που λες, δεν βλέπω παρά στρατιές από σκλάβους, να εκτελούν μονότονα, σαν να ήταν κάποιο θρησκευτικό καθήκον τους, τις ίδιες κινήσεις μπροστά από τις ίδιες μηχανές, σκλάβοι που έχουν χάσει κάθε πρωτοβουλία και που η δική τους ενέργεια χάνεται όλο και περισσότερο, μέρα με την ημέρα, καθώς μέρα με τη μέρα μου φαίνεται όλο και λιγότερο πιστευτό ότι αυτά τα καθήκοντα είναι απαραίτητες συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Από πάνω μέχρι κάτω, από τις διευθυντικές ιεραρχίες ακόμα το μόνο που ακούγεται είναι ένα επιφώνημα πνιγμού, της ατομικής πρωτοβουλίας. Και βέβαια, σαν πέσει η νύχτα μπορώ να ακούσω τους εργάτες να τραγουδούν, αλλά με πικρά λόγια, και μόνο αφού σταματήσουν σε μια από τις αμέτρητες ταβέρνες που υπάρχουν γύρω απ’ τα εργοστάσια. Οι φωνές που βγαίνουν από τα σχολεία είναι η ταλαίπωρη βοή θλιμμένων, κουρασμένων παιδιών που μετά βίας συγκρατούν την επιθυμία τους να τρέξουν, να πηδήξουν φράχτες και τοίχους, να σκαρφαλώσουν στα δένδρα. Κάτω από τις στολές των στρατιωτών σας βλέπω μόνο κάποια όντα που έχουν εκμηδενίσει κάθε αίσθησης προσωπικής αξιοπρέπειας μέσα τους, ώστε να πειθαρχήσουν στην επιθυμία, να εξοντώσουν την ενέργεια, να περιορίσουν την επιθυμία: αυτές είναι οι προσταγές της κοινωνίας σας, αυτές είναι οι αρρώστιες από τις οποίες υποφέρουν οι άνθρωποι προκειμένου να επιβιώσει η κοινωνία αυτή. Και είναι ο φόβος σας, για όσους δε δέχονται να προσαρμοστούν, τόσο μεγάλος που τους καταδικάζεται στην θλιβερή σκιά των φυλακών.
Ανάμεσα στον “πολιτισμένο άνθρωπο” του εικοστού αιώνα, του οποίου η μέγιστη έγνοια είναι να αποφύγει την αναγκαία προσπάθεια για να διεκδικήσει την ύπαρξή του, και του ανθρώπου “των σπηλαίων”, ποιός κερδίζει; Ο τελευταίος αυτός, δεν είχε φόβο για τον κίνδυνο. Δεν γνώριζε το εργοστάσιο ή τα στρατόπεδα, τις ταβέρνες ή τα μπορδέλα, τις φυλακές ή τα σχολεία. Έχετε διατηρήσει, ίσως τροποποιώντας τις λίγο, επιφανειακά, τις προκαταλήψεις και τις προλήψεις των ανθρώπων αυτών που αποκαλείτε “άγριους”. Υστερείτε όμως στην ενέργεια, την αξία και την ειλικρίνειά τους.

-Κοίταξε, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι συνολικά στην κοινωνία μας υπάρχουν μερικά σκούρα σημεία. Όμως υπήρξαν φιλότιμοι άνθρωποι που προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα, για ακόμα μεγαλύτερη ισότητα και δικαιοσύνη στην λειτουργία της. Επηρεάζουν άλλους αγωνιστές, και ίσως μια μέρα θα είναι η αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία. Δεν χρειάζεται να μπερδεύεσαι σε διαδρομές εκτός τόπου και χρόνου. Απεναντίας, κράτα τις αξίες σου, μπες στην μέθοδο. Πίστεψέ με είμαι ένας έμπειρος γέρος. Η επιτυχία δεν πηγαίνει παρά σ αυτούς που την επιδιώκουν συστηματικά. Η επιστήμη μας διδάσκει ότι είναι απαραίτητο να ρυθμίζεται η ζωή. Υγειινολόγοι, βιολόγοι και γιατροί θα σου παρέχουν στ όνομά της τις θεραπείες που χρειάζεσαι για να την επιτείνεις, καθώς και την ευτυχία σου. Να μην έχουν εξουσία, πειθαρχία, κι έναν σκοπό είναι ότι χειρότερο.

-Δεν έχω ανάγκη, ούτε και θέλω την πειθαρχία σου. Με όλο το σεβασμό στην εμπειρία μου, θέλω να την κρατήσω για τον εαυτό μου. Από αυτήν, κι όχι από σένα προέρχονται όλοι οι κανόνες της ζωής μου. Θέλω να ζήσω τη δική μου ζωή. Οι σκλάβοι και οι υποτακτικοί με τρομοκρατούν. Μισώ αυτούς που εξουσιάζουν, όσο σιχαίνομαι κι αυτούς που αφήνουν να τους εξουσιάζουν. Αυτός που σκύβει μπροστά στο μαστίγιο, δεν αξίζει παραπάνω από αυτόν που το κρατάει. Αγαπώ τον κίνδυνο, το άγνωστο, η αβεβαιότητα με γοητεύει. Είμαι κυριευμένη από μια αγάπη για την περιπέτεια, δεν δίνω δεκάρα για την επιτυχία. Μισώ την κοινωνία σας, των γραφειοκρατών και των υπαλλήλων, των εκατομμυριούχων και των ζητιάνων. Δε θέλω να προσαρμοστώ στα υποκριτικά σας έθιμα ή στις ψευτο-ευγενικούς σας τρόπους. Θέλω να βιώσω τον ενθουσιασμό μου στο πιο αμόλυντο, δροσερό αεράκι της ελευθερίας. Οι δρόμοι σας, τραβηγμένοι σύμφωνα με το σχέδιο, βασανίζουν την όρασή μου, και τα πανομοιότυπα κτίριά σας κάνουν το αίμα στις φλέβες μου να βράζει από ανυπομονησία. Κι αυτό μόνο είναι αρκετό για μένα.
Θα ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι, σύμφωνα με τα δικά μου πάθη, αλλάζοντας αδιάκοπα τον εαυτό μου, δε θέλω αύριο να είμαι όπως τώρα. Ξεφεύγω και δεν αφήνω τα φτερά μου έρμαιο στα ψαλίδια κανενός. Είμαι ο έρωτας. Προχωρώ, αιώνια παθιασμένη, αναφλέγομαι απ’ τη θέληση να δοθώ στον κόσμο, στον πρώτο αληθινό άνθρωπο που θα με πλησιάσει, στον κουρελιασμένο ταξιδιώτη, αλλά ποτέ στον σοβαρό και φρόνιμο άνδρα που θα κανονίσει το εύρος της πορείας μου. Ούτε στον επιστήμονα που θέλει να αλυσοδέσει το μυαλό μου με τύπους και κανόνες. Δεν είμαι διανοούμενη, είμαι ένα ανθρώπινο ον, μια γυναίκα που πάλλεται ολόκληρη μπρος στις ορμές της φύσης και στα λόγια του έρωτα. Μισώ κάθε δεσμό, κάθε περιορισμό, μ αρέσει να περπατώ μόνη μου, γυμνή, αφήνοντας τις ακτίνες του φλεγόμενου ήλιου να χαϊδεύουν τη σάρκα μου. Και, ω γέροντα, θα στεναχωρηθώ τόσο λίγο όταν η κοινωνία σας σπάσει σε χίλια κομμάτια, και μπορέσω πια να ζήσω πλήρως τη δική μου ζωή.

-Ποιά είσαι, κορίτσι, πώς σε λένε, και προβάλεις σαν μυστηριώδες και άγριο ένστικτο;

-Με λένε Αναρχία.

[Η αγγλική μετάφραση έγινε από το βιβλίο: Emile Armand – Realism and Idealism Mixed. Πρώτη δημοσίευση: International Library, Paris, 1926]

[Μετάφραση στα αγγλικά: JML – Live Free Or Die Trying!]

[Μετάφραση στα ελληνικά: Δ., Αύγουστος 2007] //

από Πρακτορείο Rioters

(Πηγή : zbaro.blogspot)

Χιλή: Συντονισμένες δράσεις του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων και του Μετώπου Απελευθέρωσης Γης

630,846,2,3

Μέσω αυτής και μόνο της προκήρυξης αναλαμβάνουμε την ευθύνη για μια σειρά από ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν από διάφορους πυρήνες δράσεις του Μετώπου Απελευθέρωσης Ζώων και του Μετώπου Απελευθέρωσης Γης σε άτυπο συντονισμό τον μήνα Σεπτέμβρη σε διάφορα σημεία του Σαντιάγιο και της επαρχίας του Αραούκο.

– 16/9: Σαμποτάζ με ισχυρή κολλητική ουσία σε τρεις κλειδαριές χασάπικου στην επαρχία του Αραούκο.

– 16/9: Σαμποτάζ με ισχυρή κολλητική ουσία στις δύο βασικές πύλες εισόδου σφαγείου στην επαρχία του Αραούκο. Επιπλέον πετάχτηκαν μπογιές στην πρόσοψη του κτηρίου και γράφτηκε η φράση “Ζωική Απελευθέρωση”.

-17/9: Επίθεση με μπογιές στην πρόσοψη του λούνα παρκ “Parque Mampato” επί της οδού Καμίνο Μιλιπίγια στο Σαντιάγο.

– 19/9: Σαμποτάζ με ισχυρή κολλητική ουσία σε υποκαταστήματα της αλυσίδας φαρμακίων Cruz Verde στην επαρχία του Αραούκο. Συνολικά μπλοκαρίστηκαν τέσσερις κλειδωνιές των βασικών εισόδων δύο υποκαταστημάτων.

-21/9: Οδόφραγμα με κορμούς, κοτρώνες και μπάζα σε σιδηροδρομική γραμμή στο Σαντιάγο, όπου γράφτηκε επίσης η φράση “Απελευθέρωση της Γης” και το ακρωνύμιο “ELF”.

– 23/9: Αντισπισιστικά συνθήματα στους δρόμους του Σαντιάγο με κύριο σύνθημα “Απελευθέρωση ζώων, ανθρώπων και της γης”.

– 24/9: Αντισπισιστικά συνθήματα σε δρόμους στην επαρχία του Αραούκο, σε ένα φαρμακείο γράφτηκε “Τα φάρμακα είναι θάνατος, η ζωοτομία είναι θάνατος”, και σε ένα χασάπικο το σύνθημα “Οι σφαγείς αξίζουν μονάχα τα χειρότερα” και τα ακρωνύμια ALF και ELF.

-25/9: Επίθεση με μπογιές στην πρόσοψη χασάπικου στο Σαντιάγο, όπου επίσης αφέθηκε ένα χαρτί με τη φράση “Απελευθέρωση των Ζώων”.

-25/9: Καταστροφή κάμερας υψηλής ανάλυσης υποκαταστήματος της Banco Estado στο Πουδαουέλ του Σαντιάγο, όπου έπεσε στη μάχη ο αναρχικός Σεμπαστιάν Οβερσλούιχ.

-26/9: Επίθεση με βεγγαλικά στο τμήμα της αστυνομίας ερευνών της Χιλής στο Κανιέτε της επαρχίας του Αραούκο όπου μεταφέρθηκε ο αναρχικός Χοακίν Γκαρσία, μετά την εκ νέου αιχμαλωσία του ενόσω ήταν στην παρανομία.

Ο σπισισμός. Το θέαμα, ο θάνατος και τα πειράματα σε ζώα στα τσίρκα, στα ροντέο, στα φαρμακεία, στα εργαστήρια κτλ. Τα φράγματα, οι βιομηχανίες και μηχανές που καταστρέφουν το άγριο και φυσικό περιβάλλον. Η φυλακή ως δομή τιμωρίας και απομόνωσης. Ο καπιταλισμός. Το κράτος. Όποιος αναπαράγει, τροφοδοτεί και υπερασπίζεται αυτές τις πρακτικές κι αυτούς τους θεσμούς. Είναι και θα ‘ναι εχθροί μας.

Η αντεπίθεσή μας, με αφετηρία τη συγγενικότητα ανάμεσα σε συντρόφια, τροφοδοτεί την ίδια την πρακτική του αγώνα ενάντια σε όλα όσα προαναφέρθηκαν κι επιδιώκει να συνεισφέρει στη συνολική απελευθέρωση. Αυτή την τόσο ποθητή κι άπιαστη απελευθέρωση, που αντί να την περιμένουμε βγαίνουμε να τη συναντήσουμε μέσω της επίθεσης στο εδώ και στο τώρα. Ίσως να μην δούμε ποτέ αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης και κυριαρχίας να γκρεμίζεται, αλλά αυτό δεν μας σταματά από το να κάνουμε πράξη τις ιδέες που ενστερνιζόμαστε.

Στέλνουμε ένα χαιρετισμό σαμποταδόρικο σε όσα μαχίμια αντιστέκονται με θάρρος και αποφασιστικότητα στην φυλακή γιατί έδρασαν ενάντια στις δομές αυτού του σάπιου κόσμου. Στη μνήμη όλων των συντρόφων που έπεσαν νεκροί στον εν εξελίξει πόλεμο για την συνολική απελευθέρωση.

Για τον άτυπο συντονισμό αναμεταξύ εγγυτήτων!

Σαμποτάζ στην κυριαρχία!

Δύναμη στις/ους αιχμάλωτες/ους!

Μνήμη για τις πεσούσες και τους πεσόντες!

Απελευθέρωση ζώων, ανθρώπων και γης!

Συνολική απελευθέρωση!

Πυρήνες Δράσης Συσχετιζόμενοι Ελεύθερα
Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων/Μέτωπο Απελευθέρωσης Γης

στα ισπανικά

(Πηγή : contrainfo)

DENVER: STARBUCKS VANDALIZED IN SOLIDARITY WITH PRISON STRIKE

smash

On the night of Monday October 24th we attacked a Starbucks on Colfax Ave here in Denver, CO because of their use of prison slavery. We smashed out almost almost of the windows and glass doors, including those of the drive-thru window and painted graffiti reading “#PRISONSTRIKE” and “END PRISON SLAVERY” on the building and also painted the drive-thru menu board.

We did this in solidarity with all those held captive in the prisons and jails who have been fighting so fiercely and bravely as part of the ongoing prison strike that started on September 9th. Your resistance and strength has been both inspirational and beautiful to us and we hope in turn this action inspires you to keep fighting and taking action on the inside.

A match has been lit; we are realizing our collective strength; the fire is spreading; our resistance is growing stronger and larger every day. Let continue to fan the flames of this fire until it burns down every prison and jail and this entire society built on systems of exploitation and domination!

LONG LIVE THE STRIKE!

VICTORY TO THE PRISON REBELS!

Solidarity means ATTACK!

With love and solidarity – some Denver anarchist

UPDATE:

The next morning it came to our knowledge that the Starbucks had been closed down for the day because of our actions. It should also be noted that aside from a sign in front of the store stating an apology for the closure that there was also a large banner draped over the “END PRISON SLAVERY” tag in an effort to conceal it… FUCK STARBUCKS!

(via : itsgoingdown)

ΗΠΑ: Σπάσιμο υποκαταστήματος των Starbucks στο Ντένβερ

Τη νύχτα της Δευτέρας 24 Οκτώβρη επιτεθήκαμε σε υποκατάστημα των Starbucks στη λεωφόρο Κόλφαξ στο Ντένβερ του Κολοράντο, επειδή χρησιμοποιούν τη σκλαβιά στις φυλακές για να τα κονομάνε. Σπάσαμε σχεδόν όλα τα παράθυρα και τις γυάλινες πόρτες, συμπεριλαμβανομένου του παραθύρου που εξυπηρετεί τους εποχούμενους, μουτζουρώνοντας και την πινακίδα με το μενού, ενώ στους τοίχους του κτηρίου γράφτηκαν τα συνθήματα «Απεργία στις φυλακές» και «Τέρμα στη σκλαβιά στη φυλακή».

Πραγματοποιήσαμε αυτή τη δράση σε αλληλεγγύη σε όλους όσους ενώ βρίσκονται αιχμάλωτοι σε φυλακές και κρατητήρια μάχονται με τόση αγριότητα και θάρρος στο πλαίσιο της εν εξελίξει απεργίας στις φυλακές που ξεκίνησε στις 9 Σεπτέμβρη. Η αντίσταση και το σθένος σας μας φαίνονται θαυμάσια κι αποτελούν πηγή έμπνευσης, κι έτσι ελπίζουμε αυτή η δράση να σας εμπνεύσει κι εσάς για να συνεχίσετε να αντιστέκεστε και να αναλαμβάνετε δράση εντός των τειχών.

Μια φλόγα έχει ανάψει και τώρα συνειδητοποιούμε τη συλλογική μας δύναμη. Η φωτιά εξαπλώνεται, η αντίστασή μας θεριεύει κι εξαπλώνεται κάθε μέρα. Ας συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε αυτή τη φωτιά μέχρι να κάψει συθέμελα όλες τις φυλακές και πέρα για πέρα αυτή την κοινωνία που οικοδομείται πάνω σε συστήματα εκμετάλευσης και κυριαρχίας.

Ζήτω η απεργία!

Νίκη στους εξεγερμένους κρατουμένους!

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

Με στοργή κι αλληλεγγύη – κάποιοι αναρχικοί στο Ντένβερ

smash

Υγ. Το επόμενο πρωί μάθαμε πως το συγκεκριμένο υποκατάστημα των Starbucks παρέμεινε κλειστό για μια μέρα λόγω των δράσεών μας. Να σημειωθεί πως εκτός από μια πινακίδα που είχαν τοποθετήσει μπροστά στο κατάστημα απολογούμενοι για το κλείσιμο, είχαν επίσης επιχειρήσει να καλύψουν το σύνθημα «Τέρμα στη σκλαβιά στη φυλακή” με ένα μεγάλο πανί… Γαμήστε τα Starbucks!

πηγή: It’s Going Down

(Πηγή : contrainfo)

Σαντιάγο, Χιλή: Έκρηξη σε υπόκατάστημα της BancoEstado

kaboom

Νύχτα 23 Οκτώβρη, κοινότητα Μακούλ, Σαντιάγο. Παραμονή του εκλογικού τσίρκου.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το σαμποτάζ στο υποκατάστημα της BancoEstado.

Τα κίνητρα για εμπρησμό και για την υλοποίηση της αναρχικής αντεπίθεσης ενάντια στους ναούς του χρήματος αρκούν και περισσεύουν.

Μέσω της δράση επιτείνουμε την δέσμευσή μας στην εξέγερση. Γεμάτοι όρεξη για την όξυνση της σύγκρουσης ενάντια στο κράτος, στο Κεφάλαιο, στην εξουσία και κάθε Αρχή.

Χαιρετίζουμε όλα τα αιχμάλωτα συντρόφια που αντιμετωπίζουν δίκες και διώξεις κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων.

Ιγκνάσιο Μουνιός.

Μανουέλ, Αμαρού, Φελίπε, Μαρία Πας, Νατάλια.

Χουάν, Ενρίκε, Νάταλυ.

Πλήρη συνενοχή με όλες κι όλους σας.

Αυτόνομες Ταξιαρχίες για τον Εμπρησμό

(Πηγή : contrainfo)